บทพิเศษ 01 เด็กแสบ

"ปาป๊าขา หนูอยากได้อันนั้น" เสียงเล็กชี้ไปทางร้านของเล่นพลางส่งสายตาออดอ้อนร่างหนาที่กำลังอุ้มเด็กหญิงวัยสองขวบเศษในอ้อมแขนใหญ่

"ไม่ได้ค่ะ หนูพึ่งซื้อไปเองนะคะ" ร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆ เอ่ยตอบเธอแทนเขาแล้วพูดออกไปด้วยเหตุผล

"แต่หนูอยากได้นี่คะ" เด็กหญิงมุ่ยหน้าอย่างเอาแต่ใจแล้วเบะปากเหมือนจะร้องไห้เมื่อโดนขัดใจ

"ฟ้า พี่ว่า...ไว้พรุ่งนี้ปาป๊าค่อยพามาซื้อนะครับ" ร่างหนาเหมือนจะพูดตามใจลูกแต่กลับคำทันทีที่ภรรยาส่งสายตาดุดันแก่เขา ถ้าหากเธอไม่ห้ามเขาป่านนี้ของเล่นในบ้านคงหล่นลงมาทับเธอได้เพราะนิสัยชอบตามใจของผู้เป็นพ่อที่เมื่อลูกสาวอ้อนแค่นิดเดียวก็พร้อมจะซื้อให้ทุกอย่างแล้ว

"ก็ได้ค่ะ" เมื่อสองเสียงออกความเห็นตรงกันเด็กหญิงจึงหลีกเลี่ยงที่จะรับคำไม่ได้

"เก่งมากเลยค่ะ" น้ำฟ้ายิ้มให้ลูกสาวแล้วเอ่ยชมเธอออกไป

"งั้นเราไปกินไอติมดีไหม มีใครอยากกินไหมเอ่ย" พร้อมพงศ์ถามเอาใจลูก ต่อจนเด็กหญิงเงยหน้ามายิ้มแฉ่งลืมเรื่องของเล่นไปสนิท

"หนูค่ะ หนูจะกิน...สองเลยนะคะ" เด็กน้อยยกมือสูงท่าทางดีใจแล้วยกนิ้วขึ้นมานับสักพัก ก่อนที่จะชูนิ้วขึ้นมาสองนิ้วแก่แม่ของเธอ

"สองเลยเหรอคะ เดี๋ยวก็อ้วนไม่สวยเอาน่า