เข้าสู่ระบบ“แกไม่กลับพร้อมฉันจริงๆหรอยี่หวา” เนเน่รบเร้าเพื่อนด้วยความเป็นห่วง หลังจากที่หลุดพ้นจากการตามตื้อของดินแดน เนเน่ก็จัดแจงโทรให้แฟนตัวเองมารับทันที โดยปกติแล้วถ้าทั้งสองจะต้องไปงานสังสรรค์ใดๆ ที่มีการดื่มแอลกอฮอล์จะมี สุดเขต แฟนหนุ่มของเนเน่ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับยี่หวา หรือไม่ก็คนขับรถของบ้านยี่หวาเป็นคนดูแลรับส่ง แต่วันนี้ยี่หวาเลือกที่จะขับรถมาเอง เธอจึงคิดที่จะให้เนเน่นั้นกลับไปพร้อมกับแฟนก่อน แต่มีหรือที่คนรักเพื่อนอย่างเนเน่จะยอม ทั้งสองถกเถียงกันอยู่นานตั้งแต่ในคลับจนเดินมาถึงลานจอดรถก็ยังตกลงกันไม่ได้สักที
“ฉันกลับเองได้ แกก็รู้ว่าฉันคอแข็งไม่เมาหรอก”
“แต่ฉันห่วงแก เอางี้ ให้พี่เขตกลับไปก่อนแล้วฉันจะไปนั่งกับแกต่อเอง”
“เฮ้ย! ได้ไงอ่ะ แกไม่สงสารพี่เขตหรอโทรให้มาเขาก็รีบมาเลยนะนั่น”
“ก็ฉันมัวแต่นึกถึงเรื่องไอ้บ้าดินแดนอะไรนั่น เลยลืมว่าวันนี้เราเอารถมาเองนี่”
“อืม! นั่นแหละไหนๆพี่เขาก็มาแล้ว กลับไปเถอะ ฉันจะขออยู่ต่ออีกแป๊บนึง”
“เฮ้อ!ฉันเป็นห่วงแกจริงๆนะ ยิ่งรู้ว่าข้างในนั้นมีคนจ้องจะกินแกอยู่ด้วยอย่างนั้นฉันยิ่งห่วง” เนเน่พูดไปก็มองหน้าเพื่อนอย่างห่วงใยไปด้วย
“ฉันขออยู่ต่ออีกนิดนะเนเน่ แกก็รู้ว่าเพราะอะไร นานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ได้เจอเขา ขอได้เห็นแค่ข้างหลังอีกนิดก็ยังดีนะ”
“โอ๊ยย!!แกนะแก ฮึ๊ย! ก็ได้ๆ สัญญานะว่าจะดูแลตัวเองดีๆน่ะ” เมื่อเห็นว่ารบเร้ายังไงเพื่อนก็คงไม่ยอมกลับด้วย และก็รู้ว่าเหตุผลที่เพื่อนอยากอยู่ต่อเพราะอะไร เนเน่จึงจำเป็นต้องตัดใจตามใจเพื่อนไป ถึงจะเป็นห่วงอยู่มาก แต่ก็รู้ว่ายี่หวาไม่ใช่คนอ่อนแอ ที่จะให้ใครมารังแกได้ง่ายๆ
“อ่าๆๆสัญญาๆ ไปขึ้นรถเร็ว พี่เขตจะหยุมหัวฉันอยู่แล้วนั่น” พอเพื่อนรักยอมอ่อนข้อให้ ยี่หวาก็จัดแจงเปิดประตูรถแล้วจับเนเน่ดันเข้าไปข้างรถในทันที
“ฝากด้วยนะพี่เขต”
“อืม! เราก็ดูแลตัวเองดีๆนะ มีอะไรโทรบอกพี่”
“ค่ะ ไม่ต้องห่วงนะหวาโตแล้ว”
ปึ๊ก!
พอจัดแจงส่งเพื่อนสาวของเธอเสร็จแล้ว ยี่หวาก็กลับหลังหันมุ่งหน้าที่จะเข้าไปในไนต์คลับตามเดิม ตอนนี้ก็เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าๆแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงคลับก็จะเริ่มปิด ข้างในยังมีเพื่อนๆนักแสดงและทีมงานที่ยังนั่งดื่มกันอยู่ แต่เธอคิดว่าจะไปนั่งที่เคาน์เตอร์บาร์คนเดียวชิวๆ คอยเก็บข้อมูลของใครบางคนดีกว่า
@ห้องทำงานลีโอ
“ขอบใจมากชาลิน ฉันฝากด้วยนะ อืมๆ”
ติ๊ด!
ลีโอกดตัดสายสนทนาจากเพื่อนที่โทรมารายงานสถานการณ์ด้านล่าง ซึ่งตอนนี้เขายืนอยู่บนห้องทำงานชั้นสามที่เป็นกระจกทั้งห้อง สามารถมองเห็นข้างล่างที่เป็นโซนเวทีได้ ส่วนโซนVIPและVVIPก็มีจอมอนิเตอร์ของกล้องวงจรคอยฉายภาพบนหน้าจออยู่ตลอด เรียกได้ว่าไม่ว่าเหตุการอะไรจะเกิดขึ้นในที่แห่งนี้ แทบจะไม่เคยรอดจากสายตาเขาไปได้เลย ไหนจะลูกน้องของเขาที่เดินปะปนอยู่กับนักท่องราตรีนั่นอีก ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เขาย่อมรู้หมด และนี่เป็นเหตุผลหนึ่ง ที่ทำให้ที่นี่มีความปลอดภัยสูง เพราะได้รับการสอดส่องดูแลเป็นอย่างดีจากพวกเขาตลอดเวลา
แก๊ก!!
ในขณะที่เขาเองกำลังยืนคิดอะไรอยู่นั้น ประตูห้องทำงานหรูก็ถูกเปิดออก พร้อมกับร่างสูงดูดีของเคลวินที่เดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างๆเพื่อนสนิทของตัวเอง
“ชาลินโทรรายงานมึงแล้วใช่ไหมลีโอ”
“อืม!”
“ดินแดนมันจะป่วนเราไปถึงไหนว่ะ”
“จนกว่ามันจะพอใจละมั้ง”
“แล้วจะเอาไง”
“ถ้ามันไม่ได้ทำอะไรในที่ของเราก็ปล่อยมัน”
“เสียดายผู้หญิงอยู่นะ สวยด้วย เห็นว่าเป็นดาราด้วยนี่ สเปกไอ้ดินแดนมันละ”
“หึ! ถ้าไม่รู้จักระวังตัวเองก็ช่วยไม่ได้”
“ใจร้ายกับผู้หญิงจังนะมึงเนี่ย”
“ใครจะใจดีกับผู้หญิงไปซะทุกคนแบบมึง”
“กูไม่คุยกับมึงล่ะ มีอะไรให้ช่วยก็บอก กูไปกกเด็กๆต่อนะ”
พูดจบเคลวินก็เดินออกจากห้องไป ปล่อยให้ลีโอยืนจ้องใครบางคนที่นั่งดื่มชิวอยู่คนเดียวผ่านกระจกห้องทำงาน ด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา
…ด้านยี่หวา…
“ฟู่ว!! ทำไมร้อนจัง สงสัยจะเริ่มเมาแล้วเรา” ยี่หวาพึมพำกับตัวเองเบาๆ หลังจากเธอกลับเข้ามาเธอก็มานั่งจิบเครื่องดื่มคนเดียวที่เคาน์เตอร์บาร์ และคอยสอดส่องมองหาใครบางคนที่ใจเธอเรียกร้องอยากจะเจอเขาตลอด แต่เมื่อนั่งไปได้สักพักเธอกลับรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว ร้อนๆหนาวๆอย่างบอกไม่ถูก อาจจะเป็นเพราะวันนี้เธอดื่มไปเยอะ หรือดื่มไปหลายอย่าง มันเลยตีกันมั่วไปหมดหรือเปล่าเธอเองก็ไม่แน่ใจ จนเธอรู้สึกเหมือนจะทนไม่ไหว เพราะอาการเริ่มแปลกขึ้นเรื่อยๆ เธอจึงตัดสินใจเลิกดื่มต่อ และเดินตรงไปที่ลานจอดรถ เพื่อจะขับรถกลับบ้านตัวเอง
หมับ!
แต่ในขณะที่เธอกำลังมุ่งหน้าไปที่รถของเธอนั้น ใครบางคนที่เหมือนจะดักรอเธออยู่ ก็ตรงเข้ามาคว้าข้อมือเธอไว้ทันที
“จะกลับแล้วหรอครับ?”
“อ๊ะ! คุณ ปล่อยนะ”
“ให้ผมไปส่งนะ”
“ไม่ค่ะ ปล่อย”
“อย่าดื้อน่า มานี่”
เป็นดินแดนที่เข้ามาหาเธอ และพยายามลากเธอให้เดินตามเขาไป
“ปล่อยย!!” ยี่หวาพยายามขัดขืนไม่ยอมเดินตามดินแดนง่ายๆ แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้เลย
เขาพาเธอเดินมาเรื่อยๆ จนกระทั้งมีรถตู้สีดำคันหนึ่งขับมาจอด
“ขึ้นรถเลยครับคุณดินแดน”
“มาช้าจังว่ะ”
“ขอโทษครับ”
“รีบๆเลย เดี๋ยวพวกไอ้ลีโอมันก็มาแหกอกเอาหรอก”
“ครับๆ”
ดินแดนและลูกน้องช่วยกันฉุดกระฉากลากถูยี่หวาขึ้นไปบนรถตู้
“ปล่อย จะพาฉันไปไหน”
“พาไปมีความสุขไง อย่าดิ้น”
พลั๊กก!!
ยี่หวาพยายามใช้แรงที่พอมีอยู่ ผลักดินแดนให้กระเด็นออกไป และพยายามวิ่งเพื่อจะหนี แต่ลูกน้องของดินแดนก็คว้าตัวเธอไว้ได้ทันก่อน
“ค่อยๆเดินนะครับ” ลีโอเอ่ยขึ้นในขณะที่ประครองยี่หวาเข้าบ้านหลังจากไปตรวจครรภ์ตามนัดด้วยอายุครรภ์สองเดือนกว่า คนที่กำลังจะเป็นคุณพ่อมือใหม่ดูจะเห่อเป็นพิเศษเพราะตั้งแต่รู้ว่ายี่หวาท้องเขาก็ไม่เคยปล่อยตัวให้ห่างจากเธอเลยถ้าไม่จำเป็น “ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้ค่ะหวาแค่ท้องนะไม่ได้ป่วยกล้ามเนื้ออ่อนแรง” “ไม่ได้หรอกครับถ้าล้มขึ้นมาจะทำไง” ลีโอยังคงดื้อดึงจะประครองเธอเดินต่อไปจนกระทั้งถึงโซฟากลางห้องโถงใหญ่ “ไม่มีงานมีการทำหรอคะมามัวเฝ้าหวาอยู่ได้” “เดี๋ยวงานในบริษัทให้คนเอามาให้ทำที่บ้านครับ ส่วนงานที่ไนต์คลับชาลินกับเคลวินดูแลให้อยู่แล้ว” “เอาเปรียบเพื่อนนะคะเนี่ย” “ไม่หรอกครับ ปกติพี่ก็ทำเยอะกว่าพวกมันอยู่แล้ว ตอนนี้ขอมาดูแลเมียกับลูกบ้าง” ว่าที่คุณพ่อพูดไปพลางยกขาของเธอขึ้นมาวางบนตักของตัวเองและนวดให้อย่างเอาใจ “วันนี้อยากกินอะไรครับเดี๋ยวพี่ทำให้” “อืม! หวาอยากกินยำแซ่บค่ะ” ยี่หวาบอกพร้อมกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอเมื่อนึกถึงรสชาติของยำแซ่บๆที่เธอว่า โดยปกติแล้วเธอเป็นคนไม่กินของอะไรพวกนี้เพราะว่ามันเผ็ด แต่ตั้งแต่ตั้งท้องเธอกลับนึกอยากกินมันขึ้นมาเพราะไปเ
…6เดือนต่อมา… บนแคทวอล์คในงานแฟชั่นโชว์ระดับประเทศที่ถูกจัดขึ้นเพื่อให้ดีไซเนอร์รุ่นใหม่ได้มีโอกาสแสดงผลงานของตัวเอง เหล่านางแบบมากหน้าหลายตาต่างทยอยเดินกันออกมาเพื่อพรีเซ้นต์เสื้อผ้าและเครื่องประดับของดีไซเนอร์มือใหม่ที่ว่าจ้างตัวเองมากันอย่างเต็มที่ หนึ่งในนั้นก็คือยี่หวา ที่หลังๆเธอหันมารับงานเดินแบบมากกว่างานแสดงเพื่อที่จะได้มีเวลาอยู่กับลีโอมากขึ้น และในวันนี้ที่เธอมาเดินแบบงานนี้นั้นก็เพราะว่าลียาน้องสาวของลีโอนั้นได้ทำการเปิดห้องเสื้อใหม่เป็นของตัวเองจึงได้ทาบทามให้เธอมาเดินแบบให้ “ฟู่ว~”หลังจากทำหน้าที่บนเวทีเสร็จสิ้นยี่หวาก็ลงมานั่งพักที่ห้องแต่งตัวเพื่อที่จะรอเวลาให้ลีโอมารับ วันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยเป็นอย่างมากแถมตอนที่อยู่บนแคทวอล์คก็รู้สึกหน้ามืดคล้ายจะเป็นลมอยู่หลายครั้งแต่เธอก็พยายามฝืนเดินต่อเพื่อให้ผ่านพ้นไป “ขอบคุณนะคะพี่ยี่หวาที่มาเดินแบบให้ดีไซเนอร์ตัวน้อยคนนี้อ่ะ” เสียงใสๆของลียาลอยมาแต่ไกลพร้อมกับเดินตรงเข้ามาหาพี่สะใภ้ตัวเองที่นั่งอยู่ “ยินดีจ้ะ” “รอพี่ลีโอมารับหรอคะ หรือว่าจะให้ลียาไปส่งดี” “รอพี่ลีโอน่ะ กำลังมา” “อาทิตย์หน้าวัน
@มัลดีฟส์… “ซี๊ดด! อื๊ออ~~” เสียงครางกระเส่าจากริมฝีปากบางของยี่หวาดังขึ้นหลังจากที่ทั้งคู่เข้ามาอยู่ในที่พักติดทะเลวิวสวยได้ไม่ถึงสิบนาที ด้วยบรรยากาศและทุกอย่างที่เอื้ออำนวยนั้นทำให้คู่รักที่พากันมาฮันนีมูนถึงที่นี่ต่างพากันอดใจไว้ไม่ไหว เพราะเพียงแค่ก้าวเข้ามาภายในห้องที่ถูกจัดแต่งไว้ให้รู้สึกถึงความโรแมนติกและวาบหวาม ลีโอที่หมายมั่นจะทำเรื่องแบบนั้นกับยี่หวาอยู่ตลอดเวลาก็จัดการจับเธอกดลงบนที่นอนขนาดใหญ่ทันทีทั้งที่เธอเพิ่งจะได้วางสิ่งของลงยังไม่ทันได้นั่งพักให้หายเหนื่อยจากการเดินทาง แต่ถึงจะเหนื่อยยังไงเมื่อถูกคนช่ำชองอย่างลีโอเล้าโลมเข้าแล้ว ไม่มีทางใดเลยที่เธอจะปฏิเสธเขาได้ นอกจากให้ความร่วมมือกลับไปเท่านั้น “อะ อื๊ออ!” ร่างบางขาวเนียนนอนร้องครางไปกับทุกสัมผัสจากลิ้นร้ายของเขาที่โลมเลียและดูดดึงอยู่ที่หน้าอกกลมกลึงของเธอ ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นลากไล้มันไปตามหน้าท้องแบนราบและแวะหยอกเอินกับสะดือหลุมสวย จวบจนมาหยุดอยู่ที่สองกลีบสวยที่เริ่มมีน้ำหวานเอ่อออกมา ลีโอไม่รอช้าจัดการตวัดลิ้นร้อนเลียวนตามรอยแยกนั้นก่อนจะค่อยๆแทรกลิ้นเข้าไปดูดเม้มที่ปุ่มเสียวกระสันของเธอ “อ๊ะ อ
…1ปีผ่านไป… “คัทททท” ตุ๊บ! เสียงโยนบทละครลงบนโต๊ะอย่างหัวเสียของผู้กำกับมือทองทำให้คนทั้งกองถึงกับต้องยืนนิ่งกันเพราะทำอะไรไม่ถูก วันนี้ดูเขาจะหงุดหงิดไปเสียทุกอย่างตั้งแต่เดินเข้ามาภายในกอง “วันนี้เป็นอะไรอ่ะยี่หวา ทำไมเล่นแข็งแบบนี้” และวันนี้คนที่โดนผู้กับกำขี้หงุดหงิดบ่นทั้งวันคงจะหนีไม่พ้นนางร้ายอย่างยี่หวา ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจว่าเธอทำอะไรผิดทั้งๆที่ตัวเธอเองก็แสดงตามบทที่ได้ซ้อมมาทุกประการ “หวาก็เล่นตามที่ซ้อมไว้แบบเดิมเป๊ะเลยนะคะ” “มันไม่ใช่ไง พี่ต้องการให้มันเศร้ากว่านี้” “เฮ่อ! ก็ได้ค่ะ ขออีกเทคนะคะ” ยี่หวาจำใจต้องพูดตัดบทไปแม้ว่าในใจจะค้านแค่ไหน เธอคิดว่าสองสามเทคที่แล้วมาเธอทำได้ดีที่สุดแล้ว แต่ถ้ายังไม่ถูกใจผู้กำกับยังไงก็ต้องถ่ายใหม่อยู่ดี “เอานะ ขอแบบร้องไห้หนักๆเลย ร้องให้ตัวสั่นไปเลยยิ่งดี” บรีฟนักแสดงเสร็จผู้กำกับขี้หงุดหงิดก็เดินกลับไปนั่งประจำที่หน้าจอของตัวเองด้วยหน้าตาที่ดูเคร่งขรึมผิดปกติกว่าทุกๆวัน “แอ็คชั่นนนน” เมื่อทุกอย่างพร้อมกล้องก็แพลนไปที่ยี่หวาซึ่งรับบทเป็นโสเพณีกำลังตกอับสิ้นหวังกับชีวิตเดินเหม่อลอยไปเรื่อยๆพร้อมกับ
…สายๆวันต่อมา… “อื้มม!” เสียงงัวเงียของร่างบางที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มและในอ้อมแขนแกร่งของลีโอดังขึ้น ยี่หวาลืมตาตื่นขึ้นมาพบกับใบหน้าหล่อเหลาที่ตัวเองหลงไหลมาตลอดอยู่ใกล้แค่คืบ เสียงลมหายใจที่ยังคงดังอย่างสม่ำเสมอของลีโอนั้นทำให้เธอรู้ได้ว่าเขายังหลับสนิทอยู่ “หล่อจัง” ยี่หวาแกล้งเอามือของตัวเองเข้าไปลูบไล้ที่ใบหน้าหล่อของคนที่นอนหลับอยู่แต่ทว่าก็ยังไม่มีทีท่าว่าอีกฝ่ายนั้นจะตื่น เธอจึงคิดเลิกแกล้งและก็พาตัวเองลุกขึ้นเดินตรงไปเข้าห้องน้ำแทน ผ่านไปสักพัก… “หือ? ยังไม่ตื่นอีกหรอเนี่ย” ยี่หวาพึมพำเบาๆหลังจากที่ใช้เวลาอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำไปพักใหญ่ แต่พอเดินออกมาแล้วลีโอก็ยังคงไม่ตื่น “ช่างเถอะ ขอสำรวจห้องหน่อยแล้วกัน” เธอจึงเปลี่ยนจากการสนใจเขามาเป็นเดินสำรวจห้องนอนใหญ่ของเขาแทน ยี่หวาเดินดูอันนั้นอันนี้ในห้องของเขาไปเรื่อยด้วยความสนใจ ทั้งรูปถ่ายของลีโอที่ถ่ายไว้ตั้งแต่ในวัยเด็กจนถึงในวันที่เขาเป็นวัยรุ่น เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่บางชุดเธอจดจำได้ว่าเธอเองก็เคยเห็นเขาใส่ในตอนนั้นเหมือนกัน ภาพความทรงจำต่างๆในวันวานไหลย้อนเข้ามาภายในหัวของเธอไม่หยุด ไม่ว่าจะเป็นภาพของลีโอที
ภายในห้องตอนนี้เต็มไปด้วยบรรยากาศที่แสนอึดอัด จะมีก็เพียงแค่ยี่หวากับชาลินที่ดูจะปกติกว่าคนอื่นนิดหน่อย เคลวินที่นั่งคลอเคลียกับน้ำขิงอยู่ตอนแรกก็เปลี่ยนมาเป็นเอาแต่ดื่มเหล้าที่อยู่ในมือตัวเอง ส่วนลียาก็นั่งเล่นมือถือคุยกับเพื่อนตลอดจนกระทั้ง… “เดี๋ยวลียามานะคะพี่ลีโอ” ลียาลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้องนั้นโดยที่มีสายตาของเคลวินที่มองตามไปด้วยจนประตูปิดลง แต่พอเขาหันกลับมาแล้วเห็นลีโอจ้องอยู่จึงทำเป็นดึงน้ำขิงเข้ามากอดมาหอมเหมือนว่าไม่ได้สนใจอะไรคนที่เพิ่งเดินออกไป “มีอะไรกันหรอคะพี่ลีโอ” ยี่หวาที่เห็นว่าอะไรๆดูจะอึมครึมชอบกลจึงย้ายที่ขยับเข้าไปใกล้ลีโอเพื่อถามเขา “ไม่มีอะไรครับ เราไม่ต้องสนใจหรอก ดื่มกับชาลินเถอะ” ลีโอเกลี่ยผมที่ตกลงมาขึ้นทัดหูให้ยี่หวาพร้อมกับยิ้มให้เธออย่างอบอุ่นผิดกับสีหน้าเมื่อสักครู่นี้ที่เอาแต่นิ่งขรึมเหมือนคิดอะไรอยู่ “โอ๊ย! ฉันมานั่งทำไรตรงนี้เนี่ย เฮ้ออ! ไปหาดูผู้ชายข้างล่างดีกว่า” ชาลินที่เป็นคนเดียวที่ไม่มีคู่กับเขาแกล้งเอ่ยขึ้นพร้อมกับทำท่าจะลุกออกไปจากตรงนั้น “เดี๋ยวสิจะไปไหน มาดื่มกับฉันก่อน” ยี่หวารีบผละตัวออกจากลีโอและหันไปสนใจคุยก







