Kabanata 2

Annaliese's Point Of View.

Totoo nga talaga ang sinasabi ng iba na lahat ng tao ay nagbabago kapag sila'y nakainom na—at ang patunay noon ay ako.

Diyos ko, nakipagtalik ba talaga ako sa lalaking hindi ko kilala? Sa kaniya ko binigay ang kabirhinan ko!

"Nasaan ka na ba, Annaliese? Alam mo bang muntikan na akong tumawag ng pulis dahil baka nawawala ka na?" wika ni Alfred sa kabilang linya.

Malakas na akong napabuntong hininga. "N-Nandito ako sa hotel. . ."

"Hotel? Anong ginagawa mo riyan?"

"May nakilala kasi akong lalaki kagabi. . . At may nangyari sa amin," paliwanag ko at kaagad kong narinig ang malakas niyang pagtili mula sa cellphone.

"Kasama mo pa rin ba hanggang ngayon?"

Muli akong napatingin sa perang iniwan niya. "Wala na siya pagkagising ko, at nag-iwan pa siya ng limang libo," sabi ko. "Akala niya siguro ay prostitute ako kaya't nag-iwan pa ng bayad."

"Pera na 'yan, huwag ka na magreklamo."

"Nairita lang naman ako at na-offend pero hindi ko sinabing hindi ko tatanggapin. Pamasahe ko na rin 'to pauwi."

"Talagang dapat ka ng umuwi dahil may magandang balita ako para sa'yo!" sagot niya na nagpakunot ng noo ko at na kuryuso sa kaniyang sinabi.

Ilang sandali pa kaming nag-usap bago ko ibaba ang tawag dahil gusto ko nang umuwi. Mabilis ko lang sinuot ulit ang black dress ko na pinagpasalamat kong hindi niya pinunit katulad ng ginawa niya sa aking panty. At tulad ng sinabi ko kay Alfred, ginamit ko ang limang libo para makauwi sa bahay. Hindi naman ako nahirapan dahil sanay na sanay na akong mag-commute.

Niccolas. . . Iyon ang pangalan ng lalaking unang umangkin sa akin. Lasing man ako kagabi ngunit hinding-hindi ko malilimutan ang mga pinaranas niya sa akin. Kagabi ko lang napagtantong flexible pala akong tao...

One night, one kiss, one mistake. Nothing more.

Katulad nga ng sinabi niya, ay gabing iyon ay isang pagkakamali lang para tugunan ang mga pangangailangan namin. At sa tingin ko naman ay wala akong panghihinayang, dahil ginawa niya talagang memorable ang unang beses ko.

"You're no longer a virgin, Annaliese! Finally, sinuko mo na rin ang perlas ng sinilangan," bungad sa akin ni Alfred pagdating ko ng bahay. "Kamusta ang experience? Malaki ba?"

Umirap ako. "Nakapatay ang ilaw noong ginawa namin, pero hindi naman ako iiyak sa sakit kung hindi malaki ang kaniya."

"Sana naman magkita pa ulit kayo!"

"Hindi na mangyayari 'yon," natatawang wika ko. "Saka, kaya lang naman ako pumayag na sumama sa kaniya dahil malungkot lang talaga ako kahapon. 'Yung mga katulad niyang lalaki, paniguradong makakalimutan na ako."

"Alam mo naman sigurong mapaglaro ang tadhana, Annaliese!"

"Ano ba 'yong magandang balitang sasabihin mo?" pagbabago ko ng usapan.

Ngumiti siya sa akin. "'Yung lalaking nakausap ko kagabi, may sinabi siya sa aking kompanya na open for hiring."

"Alam mo namang hindi ako matatanggap sa ganyan."

"Bakit hindi? College graduate ka naman!"

"Hindi mo maiintindihan, Alfred," sabi ko na lang kaysa magpaliwanag. Alam ko naman kasing si Lolo ang dahilan kung bakit hindi ako natatanggap sa mga kompanya kaya palaging ang mga trabahong nakukuha ko ay mababa ang sahod. "Pero susubukan kong mag-apply sa kompanya na sinasabi mo bilang janitress. Paniguradong matatanggap ako dahil may experience na ako."

Hindi na ako nagsayang pa ng oras dahil kinabukasan din ay maaga akong umalis para pumunta sa address na sinabi niya sa akin. The Soul Realty ang pangalan ng kompanya at isa iyong Real Estate Company, hindi nga nagsinungaling ang lalaking nakilala ni Alfred dahil totoo ngang for hiring sila.

"Are you Ms. Annaliese Remington?" tanong sa ng recruitment officer, mabilis akong tumango bilang sagot. "Are you related to the Remington Clan?"

Sandali akong natigilan dahil sa pamilyar na pangalan, parang nakalimutan kong nasa isang job interview ako at inalala ang maayos kong buhay five years ago. Noon, hindi ko kailangang magtrabaho dahil pagkagising ko ay pagkain na kaagad sa aking lamesa. Ni-hindi ko kailangang magtrabaho dahil may mana naman akong matatanggap, ngunit hindi ko kailangang mabuhay sa mga ala-alang 'yon dahil nagbabago ang lahat ng bagay.

Ngumiti ako bago umilang. "Hindi po, sino po ba sila?"

"Ang Remington Clan ay sikat na grupo ng mga taong successful sa larangan ng pagpapatakbo ng isang kompanya," paliwanag nito. "Kaparehas mo ang surname nila kaya kita natanong."

"Impossible naman po yatang maging kamag-anak ko sila dahil paniguradong mayayaman ang mga taong 'yon," sagot ko. "Baka nagkataon lang po talagang parehas kami ng apileydo."

Tumango ito sa kaniya. "Okay, you're hired now. Bukas na magsisimula ang trabaho mo."

"T-Talaga po ba?"

"Maayos naman ang resume mo, makikita ko naman ang resulta ng trabaho mo. At kung hindi maganda, puwede naman kitang tanggalin kaagad. . ."

Masayang-masaya akong umuwi sa bahay noong araw na 'yon, ito ang unang beses na ang bilis kong nakahanap kaagad ng trabaho. Sa sobrang tuwa ko ay nilibre ko si Alfred dahil palagi na lang niya akong tinutulungan.

Kinabukasan pagpasok ko ay ganadong-ganado ako sa pagtatrabaho dahil may kalakihan ang magiging sahod ko kaysa sa pagiging factory worker noon.

Maikling orientation ang ginawa sa amin ng aming supervisor, pinaliwanag niya ang mga rules and regulations na dapat naming sundin. Pagkatapos noon ay kaagad niya na ng sinabi sa amin ang mga lugar na lilinisin.

Sa lobby ako ng kompanya naglinis, nahirapan ako dahil maraming naglalakad na mga employees ngunit nasanay na rin. Nang sumapin ang tanghali ay nagtanghalian kami, nagkaroon ako ng pahinga noong hapon at pagsapit ng gabi ay inutusan akong maglinis sa opisina ng aming boss.

Tulak-tulak ko ang cleaning cart bago kumatok sa pintuan. Nang walang sumagot sa loob ay pinihit ko ang doorknob para pumasok sa loob, pagpasok ay malakas akong napamura sa aking nakita.

Ang lalaking nakipagtalik lang sa akin noong nakaraang araw ay nandito ulit sa aking harapan, ngunit may babae sa kaniyang kandungan at halos hubad na silang dalawa.

"What the hell?" sigaw ng babae bago umalis sa ibabaw ni Niccolas. "How did you get in here?!"

Nang tinuro ko ang pintuan ay narinig ko ang malakas niyang pagmumura bago kuhain ang damit na nahulog sa sahig. Pinanood kong isuot niya 'yon bago nilingon si Niccolas na nakatingin sa akin.

Bakit ganyan siya makatingin? Teka, naalala niya ba kung sino ako?

"You said you locked that fucking door, Nicco. You know I hate being interrupted," wika ng babae bago lumabas ng pintuan at naiwan naman kaming dalawa.

Ilang sandali kaming nagtitigan at walang nagsasalita sa amin. Hindi ko maiwasang mapatingin sa dibdib niyang kita na dahil bukas ang lahat ng kaniyang botones, namumula rin ang kaniyang leeg at maging ang kaniyang pisngi.

Paniguradong sa halik 'yon ng babaeng nakapatong sa kaniya. . . Samantalang, hindi ko man lang siya nabigyan ng ganoon dahil hindi pa naman ako marunong humalik.

"You're Annaliese, right?" pagbasak niya sa katahimikan.

Tumango ako, hindi pinapansin ang kabang nararamdaman. "O-Oo, at ikaw si Niccolas?"

"Good to know you remember the name who made you scream that night. . ."

Nanlaki ang mga mata ko sa narinig samantalang napangisi naman siya. Bakit ba kailangan niya pang ipaalala ang nangyari sa amin? Oo, magaling siya sa kama. Pero nakakahiya pa ring isipin ang mga ginawa namin.

"Nag-iwan ka pa ng limang libro na para bang bayarang babae mo ako," pahayag ko. "Pero salamat na rin, ginamit ko 'yon para pamasahe ko pauwi."

Bumaba ang tingin niya sa uniform kong suot, ngunit hindi nakaligtas sa akin ang matagal niyang pagtitig sa aking mga dibdib. "You're working here as a janitress?" tanong niya at kaagad naman akong tumango. "Wow, the woman I fuck the other day work for my company now."

Napasinghap ako. "S-Sa'yo 'tong kompanya?"

"Of course, Annaliese. Nandito ba ako sa opisinang 'to kung hindi?"

Natahimik naman ako sa narinig, ang lalaking umangkin sa akin ay naging boss ko na ngayon at isa lang ang sigurado ako, hinding-hindi iyon magiging maganda. Tumikhim lamang ako bago magpaalam na magsimula nang maglinis, hindi naman siya sumagot at pinanood lamang ako.

Ramdam ko ang bigat ng pagtitig niya sa akin kahit na nakatalikod ako sa kaniya, hindi tuloy ako makapagpokus sa paglilinis ng sahig. Bakit ba siya tingin nang tingin? Wala ba siyang ibang magawa?

"Annaliese."

Muntikan ko nang mabitawan ang hawak kong mop dahil sa pagtawag niya sa akin. Kaagad ko siyang nilingon at bumungad sa akin ang nag-aalab niyang mga mata, halatang may gustong makuha.

Ganito rin ang mga mata niya noong niyaya niya akong makipagtalik sa kaniya...

"I would have been having sex right now with the woman I was with earlier if you hadn't interrupted us," seryosong aniya. "And I'm still horny because of what you did."

Napasinghap ako sa narinig, nakita kong tumayo siya at naglakad papalapit sa akin.

"H-Hindi ko kasalanan kung bakit tumigil kayo," wika ko ngunit ngumisi lang siya.

Naramdaman ko ang mainit niyang palad sa aking pisngi at marahang hinimas iyon. "Really? It's your fault and you have to pay for what you did, Annaliese," aniya. "One night, one kiss, one mistake. Nothing more. Do you still remember that?"

Dahan-dahang akong tumango kasabay ng paglapit ng kamay niya sa aking labi, tuluyan na akong nanghina dahil sa mga haplos niya.

"Do you want another night of mistake, Annaliese?"