[7] : Sign your name 1/3

แซนด์เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้อย่างถ่องแท้ เมื่อผลตรวจระบุว่าในกระแสเลือดของเธอมีสารเสพติดปะปนอยู่ แต่เธอไม่เคยข้องเกี่ยวกับสิ่งนั้นมาก่อนเลยในชีวิต ดังนั้นคนที่น่าสงสัยมากสุดก็คือกิตติภัทรที่อยู่กับเธอเมื่อวาน

คำว่า ‘ช่วยเหลือ’ จากปากจีน่าบอกเป็นนัยว่าทุกอย่างไม่ใช่เพียงเรื่องบังเอิญ เธอไม่รู้ว่าตนพลาดตอนไหนถึงเปิดช่องว่างให้กิตติภัทรเอาเปรียบ

หญิงสาวโกรธจนตัวสั่นเทิ้มตั้งแต่โรงพยาบาลจนถึงบ้าน ตั้งใจจะบอกเรื่องนี้ให้ภูธเนศรับรู้ เพราะการกระทำของกิตติภัทรเลวร้ายมากจนไม่สามารถปล่อยผ่านได้

“พี่ภู”

ภูธเนศปรายตามองน้องสาวต่างแม่ที่จู่ ๆ ก็พรวดพราดเดินเข้ามาในห้องอาหารด้วยสีหน้าถมึงทึง “แกเพิ่งกลับมา?”

แซนด์ไม่ได้ตอบอะไรภูธเนศกลับไป แต่เลือกเดินนำผลตรวจเลือดไปวางไว้บนโต๊ะอาหารตรงหน้าเขา ภูธเนศดึงสายตากลับมาที่ซองเอกสาร ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาเปิดดู

“แกเล่นยาเหรอแซนด์” คนเป็นพี่ชายถามเสียงเข้ม

“แซนด์ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับของต่ำแบบนั้น”

“แล้วผลตรวจมันจะออกมาแบบนี้ได้ยังไง”

“มันก็เพราะเพื่อนพี่ภูไง เมื่อคืนเขาวางยาแซนด์” น้ำเสียงแซนด์แข็งกร้าวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แค่นึกถึงกิตติภัทรอารมณ์ก็เหมือนจะปะทุอีกระลอก

“แกมีหลักฐานที่บอกว่าเขาทำงั้นเหรอ”

นอกจากผลตรวจเลือดกับคำพูดปากเปล่าของจีน่าก็ไม่มีหลักฐานอื่นอีก เช่นเดียวกับร่างกายของเธอที่ไม่มีตรงไหนบอบช้ำ แต่นั่นอาจจะเป็นเพราะมีคนช่วยเหลือเธอไว้ได้ทันท่วงที

“พี่ภูควรถามว่าแซนด์เป็นยังไงมากกว่าไม่ใช่เหรอคะ อย่างน้อยเราก็เป็นพี่น้องกันนะ แล้วที่แซนด์ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ก็เป็นเพราะพี่แนะนำให้แซนด์เจอเขาไง” เข้าใจว่าไม่ได้ผูกพันกันเหมือนพี่น้องบ้านอื่น แต่อย่างน้อยควรจะนึกถึงจิตใจของเธอมากกว่านี้

“ฉันไม่ได้บีบคอบังคับให้แกไปสักหน่อยนะ แกเองไม่ใช่เหรอที่กดดันฉันให้หาเงินอีกห้าสิบล้านไปจ่ายหนี้” เงินห้าสิบล้านไม่ใช่เงินจำนวนน้อย ๆ ระยะเวลาสองอาทิตย์ไม่มีทางที่จะหาเงินจำนวนนั้นมาได้

“แล้วพี่ภูไม่คิดว่าตัวเองควรกระตือรือร้นมากกว่านี้เหรอคะ คงไม่ลืมใช่มั้ยว่าอีกอาทิตย์เดียวเราต้องชำระค่าหนี้แล้ว”

อีกฝ่ายเป็นผู้มีอิทธิพลที่ทำทุกอย่างได้เพื่อทวงค่าตอบแทนจากลูกหนี้เช่นภูธเนศ การทวงคืนมันอาจจะเลยเถิดไปถึงการเลือดตกยางออกเลยด้วยซ้ำ เพราะเธอมีโอกาสได้คุยกับลูกน้องของชายคนนั้นแล้ว

“แซนด์ช่วยขนาดนี้แล้วนะ” มันน่าหงุดหงิด กลับมาถึงปุ๊บก็มีปัญหาเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือถูกที่กลับมาที่นี่

“งั้นแกก็หาเงินอีกห้าสิบล้านในส่วนของฉันมาด้วยเลยสิ เพราะต่อให้ฉันจะหยิบยืมคนอื่นมันก็คงไม่พอหรอก”

“ขายรถที่ไม่ได้ใช้ไปสิคะ พี่มีรถตั้งหลายคันเลยไม่ใช่เหรอ”

“ฉันกำลังปล่อยขายอยู่ แต่แกต้องเข้าใจด้วยว่ารถมันไม่ได้ขายออกง่ายขนาดนั้น”

“ลองยื่นข้อเสนอจ่ายค่าหนี้ด้วยรถแทนดีมั้ยคะ”

“ไม่รับ เขาต้องการเป็นเงินสดเท่านั้น” ภูธเนศตอบทันควันพร้อมทั้งลุกขึ้นยืน “ฉันจะไปทำงานแล้ว ถ้าแกมีเพื่อนก็ลองยืมมาดูก่อนแล้วกัน”

เมื่อพี่ชายต่างแม่เดินออกไปจากห้องอาหาร หญิงสาวก็ถอนหายใจพลางเงยหน้ามองเพดาน พยายามระบายความอึดอัดและตึงเครียดที่อัดแน่นอยู่ในหัวออกไป

“อ้าวน้องแซนด์ พี่ภูล่ะจ๊ะ”

“ไปทำงานแล้วค่ะ”

แขไขมองชุดบนร่างกายน้องสาวของสามีก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา “เพิ่งมาเหรอ กินอะไรรึยัง”

“ไม่เป็นไรค่ะ แซนด์ขอขึ้นไปพักผ่อนดีกว่า ขอบคุณนะคะ” แซนด์โคลงศีรษะให้พี่สะใภ้ตามมารยาท ก่อนจะหันหลังเดินขึ้นมาบนห้องนอนของตนเอง เธอล้มตัวนอนบนเตียงอย่างหมดแรง

ตอนนี้เธอมีหนี้และบริษัทเป็นเครื่องเดิมพัน สถานการณ์สองเรื่องนี้มีความหนักหนาที่แตกต่างกัน ในส่วนของหนี้สินต้องใช้หนี้ให้หมดอีกหกวันข้างหน้า และต้องหานักลงทุนมากู้วิกฤตของบริษัท

บางทีอาจจะต้องใช้แผนสำรองที่เพื่อนสนิทแนะนำ อย่างน้อยเจ้าพ่อเงินกู้คนนั้นก็ได้ชื่อว่าเป็นคนใจบุญ เขาน่าจะเห็นใจสถานการณ์ที่เธอกำลังเผชิญในตอนนี้

แซนด์ตั้งความหวังไว้สูงมาก และหวังว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาดไปมากกว่านี้อีกแล้ว…