บทที่ 4

2

HOT FRIEND เพื่อนกันมันส์ (ดีย์) เกิน

ไปต่อหรือพอ?

คำตอบของเจควอนทำเอายูกิอดที่จะมองหน้าเขาไม่ได้ แต่เธอก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

“แมวพ่อง มองดูก็รู้ว่ารอยเล็บ” ริวเซย์ขัด

“รู้แล้วจะถามทำไม”

“มึงไปเอากับสาวที่ไหนมาวะ เดี๋ยวก็เป็นข่าวอีก” แบดซ์อดไม่ได้ที่จะพูดแทรก

“ไม่เป็นหรอก คนนี้กูกินเงียบ ๆ” เจ้าตัวตอบออกมาอย่างไม่ใส่ใจนัก

“พวกมึงไม่ต้องห่วงมันหรอก เรื่องแอบกินเงียบ ๆ มันเก่งจะตาย” ยูกิเอ่ยออกมาพร้อมกับลุกจากโซฟา เธอเดินเข้าไปหย่อนตัวนั่งลงข้างกายขนมผิงที่กำลังกวาดสายตาอ่านรายละเอียดรับน้องอยู่

“ตามนั้น” เจควอนยักไหล่

“แบดซ์เป็นคนนำประชุมก็แล้วกันนะ ในฐานะที่เป็นเฮดของปีนี้” พอตรวจรายละเอียดการรับน้องเสร็จเรียบร้อยขนมผิงก็บอกกับหนุ่มลูกเศรษฐี

“เอารายละเอียดมาสิ แล้วเดี๋ยวเริ่มประชุมเลยก็แล้วกัน” พูดจบทุกคนก็นั่งรวมต่อกันเพื่อรอประชุมเกี่ยวกับกิจกรรมรับน้องที่จะถึงในอีกไม่นานนี้ ในฐานะที่เป็นรุ่นพี่ปีสาม และเพื่อนในกลุ่มเป็นพี่ว๊าก สองสาวจึงต้องคอยพัวพันอยู่กับกิจกรรมพวกนี้ไม่ห่าง

การประชุมกิจกรรมและแผนการรับน้องจบลงในระยะเวลาไม่นาน แล้วทั้งหมดก็ต่างแยกย้ายกันกลับ เจควอนมีถ่ายแบบต่อ ส่วนยูกิว่าง หลังจากที่เพื่อนกลับจากชมรมกันหมดแล้วเธอจึงเดินตามร่างเพื่อนสนิทอย่างเจควอนออกมาที่รถ

“นายจะกลับแล้วเหรอ ขอติดรถกลับด้วยสิ”

“เพื่อนคนอื่นก็มี” เจควอนตอบโดยที่ไม่ได้หันหน้ามามองยูกิเลยแม้แต่น้อย แล้วไม่นานร่างหนาก็สอดตัวเข้าไปนั่งภายในรถฝั่งคนขับ

“แค่ไปส่งเอง ไม่ได้เหรอ”

“อย่าทำตัวเป็นเห็บเหามากเกินไป เดี๋ยวคนก็คิดว่าเราเป็นมากกว่าเพื่อนกัน”

“นี่! นายว่าใครเป็นเห็บเหา”

“มีขาก็กลับเอง” เจควอนไม่ได้ต่อปากต่อคำอะไรต่อ เขาตอบออกมาเพียงเท่านั้นก็เคลื่อนรถออกจากบริเวณหน้าชมรม ทำให้ยูกิยืนหายใจฟึดฟัดอยู่คนเดียว

เธอไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ทำไมกับคนอื่นดูยิ้มแย้ม แพรวพราวไม่เบา

แต่กับเธอมีแต่ผลักไสและไล่

ต้องการอยู่อย่างเดียวคือตอนอยู่บนเตียง

“ชิ! นายจำไว้เลยนะเจค” คนตัวเล็กบ่นกับตัวเอง แล้วไม่นานเสียงฝีเท้าของใครบางคนก็มาหยุดอยู่ข้างหลัง

“จะเอ๋!”

“มาจะองจะเอ๋อะไรผิง” ใบหน้าเฉี่ยวหันมองเพื่อนสาวคนสนิทของตนที่เดินมาหยุดอยู่ข้างกาย

“ทำไมสีหน้าบูดเหมือนตูดเลย ใครพูดอะไรไม่เข้าหูเหรอ” เสียงใสเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“เปล่า เจคมันไม่ยอมให้ติดรถกลับด้วยเลยโมโหนิดหน่อย”

“ยูอย่าโมโหเลยน่า หน้าสวย ๆ ของยูไม่ควรบูดบึ้ง” ขนมผิงปลอบใจเพื่อนตนเองพร้อมกับยกมือขึ้นขยี้แก้มใสของยูกิ

“โอเค ก็ได้ จะหายหน้าบูด งั้นคืนนี้แกต้องไปตี้เป็นเพื่อนฉันนะ”

“หา? เที่ยวอีกแล้วเหรอ ออกบ่อยเกินไปแล้วนะยู” ไม่ทันที่ขนมผิงจะได้เอ่ยปากปฏิเสธยูกิก็ลากยัยเพื่อนสาวตัวเล็กเดินออกมาจากหน้าชมรมพอดี

…

ร้าน Location

เสียงสองเท้าเรียวสวยบนรองเท้าส้นสูงสีดำก้าวเดินเข้ามาผับหรูย่านมหาลัยฯดัง การปรากฎตัวของเธอทำให้ดึงดูดสายตาของใครต่อใครไม่น้อย ร่างสวยสัดส่วนชัดเจนอยู่ในชุดเดรสสีดำเปิดหลัง มีสายผูกคอ ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง ยูกิเดินตรงมายังหน้าบาร์ก่อนจะหย่อนก้นนั่งลง ไม่นานบาร์เทนเดอร์ของร้านก็เดินมาทักทาย

“มาดื่มคนเดียวอีกแล้วนะครับน้องยู”

“ขอวิสกี้แรง ๆ หน่อย”

“สำหรับคนสวยได้เสมอ” ‘นที’ บาเทนเดอร์หนุ่มเอ่ยตอบ ก่อนจะหยิบขวดวิสกี้ราคาแพงมารินใส่แก้วแล้วยื่นให้คนตรงหน้า

“เครื่องดื่มที่สั่งได้แล้วครับ”

“ไม่ดื่มด้วยกันรึไง”

“ถ้าน้องยูอยากให้ดื่มก็ยินดีครับ”

“….” ยูกิไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เธอหยิบแก้ววิสกี้จรดริมฝีปากอวบอิ่มของตนเองพลางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเขี่ยเล่นไปด้วย

“ไหนบอกไม่ชอบหน้าบาร์ไง ทำไมถึงมานั่งตรงนี้ล่ะ” แล้วในไม่นานเสียงคุ้นหูก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับร่างของขนมผิงที่มาตามนัด

“มากันแค่สองคน นั่งตรงนี้ดีกว่า” ยูกิตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก

“ยูมีเรื่องอะไรให้ไม่สบายใจรึเปล่า ทำไมช่วงนี้ดูไม่โอเคเลย” ขนมผิงนั่งลงข้างกายแล้วถาม

“อย่าใส่ใจเลยเรื่องไร้สาระ”

“ยูมีอะไรปรึกษาผิงได้นะ อย่าเก็บไว้คนเดียว”

“งั้นไม่เกรงใจแล้วนะ”

“ว่ามาได้เลย” ขนมผิงตอบ

“ถ้ารู้ว่าความสัมพันธ์ไม่ควรไปต่อ ควรหยุดมันดีมั้ย”

“ยูหมายถึง ยูมีแฟนแล้วเหรอ”

“ไม่มีสถานะ ไม่ควรรู้สึกด้วย”

“แสดงว่ายูชอบคนคนนั้นไปแล้วใช่ไหม”

“คงงั้นมั้ง” ว่าแล้วก็หยิบแก้ววิสกี้กระดกเข้าปากอีกรอบ

“คนมันชอบไปแล้วตัดใจคงยาก แต่ถ้ามันไม่ควรก็ควรจะถอย”

“ถอยเหรอ…มันเลยเถิดจนถอยไม่ได้แล้วแหละ ไม่เดินหน้าต่อก็พัง ไม่มีทางเป็นเหมือนเดิมได้” ยูกิเอ่ยออกมาก่อนจะหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าของตนเองแล้วจุดสูบโดยไม่แคร์สายตาของใคร เธอเครียดและอยากจะระบายมันออกมา ไม่รู้สิ ตอนนี้เหมือนตนเองเผลอรู้สึกมากกว่า ‘เพื่อน’ เข้าให้แล้ว แต่ความรู้สึกนี้มันต้องพยายามนิ่งเฉยเอาไว้ตลอด แสดงออกมาไม่ได้ จนมันเกิดคำถาม

ว่าควรไปต่อหรือพอแค่นี้

จบทุกอย่างและกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม

หรือเดินหน้าต่อเพื่อคว้าสถานะ ‘แฟน’

“ยูบอกผิงได้ไหม ว่าคนคนนั้นหมายถึงใคร”

“ก็อยากบอกอยู่หรอก แต่เจ้าตัวไม่อยากให้บอกนี่สิ” ยูกิตอบออกมาพลางพ่นควันบุหรี่ออกจากริมฝีปาก

“ถ้าอย่างงั้นก็ลองคิดดี ๆ ดูนะ”

“โอเค๊ แต่เดี๋ยวขอไปสูบบุหรี่ก่อนนะ” ว่าแล้วก็เดินออกมาจากหน้าบาร์แล้วโดนไปยังโซนสูบบุหรี่

ไม่ได้สูบมันมานานพอสมควร พอได้สูบก็ดีขึ้นมาหน่อย

เหมือนตนเองจะเป็นฝ่ายที่รู้สึกก่อนซะแล้ว ยังไม่อยากจบ ยังติดใจกับเซ็กส์ของนายเพื่อนสนิท

“…เพราะงั้น ฉันจะทำเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร” เธอบ่นกับตนเองก่อนจะทิ้งมวนบุหรี่ลงบนถาดเขี่ย จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกมาจากโซนบุหรี่เพื่อจะไปเข้าห้องนํ้า แต่ทางเดินไปเข้าห้องนํ้าต้องผ่านโซนวีไอพี

เท้าเรียวหยุดชะงักเมื่อเห็นแผ่นหลังคุ้นตาของใครบางคนที่กำลังนัวเนียกับสาวอยู่ พอมองจากด้านข้างก็พบว่าเป็นเจค…

ไหนบอกติดงาน?

เรียวปากสวยกระตุกยิ้ม มือยกเคาะประตู อีกข้างก็หยิบกล่องอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋า เธอถือวิสาสะแง้มประตูออกเล็กน้อย ก่อนจะโยนกล่องกล่องนั้นเข้าไปในห้อง

“ป้องกันด้วย เดี๋ยวติดโรค…”

กล่องนั้นมันคือ ‘ถุงยาง’ ไซส์ 58…