Mag-log inIlang beses akong napahilot ng sentido habang kaharap ang mga papel na sinulatan ko ng computation ng lahat ng utang sa bangko ng parents ko—na lahat ay nakapangalan sa akin. I was in big debt. Hindi ko alam kung ano ang uunahin kong bayaran. There are five banks na kailangan kong hulugan, pero ang mas pinoproblema ko ay ‘yung dalawang past due na utang.
My calculation for my assets is a little over ₱600,000... kung maibebenta ko lahat ng mga ’yon sa presyong gusto ko. Kasama sa mga assets na ’yon ang luma kong kotse, ilang alahas na nabili ko noon, isang high-end laptop, at ilang mga gamit sa bahay. Kapag naibenta ko lahat, may sobra pang matitira sa akin… pero paano kung hindi? Sa totoo lang, hindi sapat ang monthly salary ko bilang executive assistant, kahit pa sa isa sa pinakamalalaking kumpanya sa bansa ako nagtatrabaho. Maganda lang pakinggan ang posisyon ko, pero hindi sapat ang sahod ko lalo na't nalubog na ako sa utang. Napatakip ako ng mga mata. Sumasakit na naman ang ulo ko. Bakit ba kasi ang tanga-tanga ko? Masyado akong nagpauto sa parents ko. Ako na tuloy ang nagsu-suffer sa problemang ito. Naisipan kong tumayo mula sa kinauupuan ko. Lumapit ako sa bintana at hinawi ang kurtina para sumilip sa labas ng apartment na nirerentahan ko lang. Napatingin ako sa desk clock. It’s already 5:30 AM, mahigit dalawang oras pala akong nagko-compute. I woke up at 3:00 AM kanina dahil bigla na lang akong nagising mula sa mahimbing kong tulog, sumagi kasi sa isip ko kung kakayanin ba ng natitira kong assets ang bayarin. Bigla namang nag-ring ang phone ko. Pagkasilip ko, si Sheena. At alam ko na kung anong sadya niya. Binuksan ko ang message niya. Muli akong napahilot ng sentido noong mabasa ko ang mahabang mensahe niya. Paulit-ulit niya akong ni-reremind tungkol sa utang ko sa pinsan niya na dapat ko nang hulugan dahil siya raw ang kinukulit. Mabilis naman akong nag-reply na bukas ko pa makukuha ang sahod ko. Kaya ko naman sigurong bayaran ng buo, para matapos na ang problema ko sa pinsan niya. Kaya sinabihan ko siya na ‘pakisabi sa pinsan mo na babayaran ko na ang natitirang utang, full payment.’ “Ayaw niyang ipa-full. Hulugan mo na lang raw ang bawat tubo ng capital na inutang mo,” text ni Sheena. Aba’y inuutakan pa ako. “No. Babayaran ko ng buo. Ayoko nang dagdagan pa ang iniisip ko lalo na’t sa mga utang sa bangko pa lang, nalulunod na ako. At hindi naman ako ang nakinabang sa mga ’yon, kundi ang mga magulang ko,” sagot ko. At ayun, wala na siyang reply. Napabuntong-hininga ako bago naisipang mag-ayos na para pumasok sa trabaho. --- AT THE OFFICE... “Good morning,” bati sa akin ni Nathan. “Here’s a coffee for you. Alam kong nauna ka na rito kaya binilhan na kita ng kape,” aniya, sabay marahang inilapag ang kape sa desk ko. “Thank you. Hindi ka na sana nag-abala pa,” saad ko naman sa kanya, medyo nahihiya. Kapag alam niyang nauuna ako kaysa sa kanya, palagi talaga siyang may pakape sa akin. “Of course, kailangan kong bumawi sa’yo.” Alam ko na agad ang ibig niyang sabihin. Napilitan na lang akong ngumiti sa kanya. “You should go back to your desk, Nate. ‘Yung CCTV nakatutok sa atin. Baka mamaya makatanggap ka na naman ng warning note galing kay Sir Sire,” paalala ko sa kanya para hindi siya magtagal sa mesa ko. Isang warning note na lang at siguradong masisisante na siya dahil sa kakalapit niya sa akin. Tuluyan na siyang tumungo sa sarili niyang desk. Muli akong nag-focus sa ginagawa ko habang kaharap ang laptop. Maya-maya, nagsidatingan na rin ang iba naming katrabaho. Pagkalapit ni Jenna sa akin, mabilis niya akong binati ng good morning sabay abot ng kapeng ibinigay sa akin ni Nathan. Siya kasi ang taga-inom ng kape na binibigay sa akin. Sumisimsim naman ako paminsan-minsan, pero hindi talaga ako mahilig sa kape kaya hindi ko nauubos. Mabuti na lang at adik sa kape si Jenna. Pagkatapos ng briefing session na ako mismo ang nag-lead, kanya-kanya na kaming balik sa puwesto para magtrabaho. Hindi pa man nag-iinit ang puwit ko sa upuan, narinig ko na ang pangalan ko sa intercom. Pinapatawag ako ng CEO. Agad akong napatayo at nilapitan si Jenna para sabihing bantayan muna ang desk ko. Pinaalalahanan ko rin siya na huwag basta-basta gagalawin ang mga papeles sa mesa ko. Nakaayos na kasi ang mga ’yon, at ayoko nang magulo lalo na’t may mga pakaalamera kaming katrabaho. “Magtatagal ka ba? May ichi-chika pa naman ako sa’yo,” ani Jenna. “Depende kung gaano karami ang iuutos sa akin ni Sir Sire,” tugon ko naman. “O, sige. Gora bells ka na. Mainitin pa naman ulo ni Sir kapag pinaghihintay siya sa loob,” ani niya habang bahagyang tinulak ako. Kaya umalis na ako at mabilis na tinahak ang distansya papunta sa opisina ng CEO. Marahan kong binuksan ang pinto ng opisina niya at maingat na pumasok sa loob. Pagkapasok ko, nagulat ako nang may malakas na brasong humablot sa akin. Pagkaharap ko, si boss pala. Habang nakapulupot ang kanyang braso sa baywang ko, siya na rin ang nag-lock ng pinto. “Good morning,” bati niya sa mababang tono. Halatang nang-aakit ang boses niya. Napatitig ako sa namumungay niyang mga mata. “What happened in the car last night was unforgettable,” puri niya sa nangyari sa amin sa loob ng kotse niya. “You drove me insane that night, Yeon Na. Iyong galit mo kay Henry at Elaine kagabi, ibinuntong mo sa akin. At gustong-gusto ko na gano’n ka. Mas lalo kang gumaganda kapag galit ka. At hindi lang ‘yon, mas lalo kang sumisikip sa tuwing nayayamot ka,” dagdag pa niya at mas lalong humigpit ang yakap niya sa akin. “You wanted a blówjob?” tanong ko. Kasi iyon ang promise ko. Tuwing naririnig ko siyang pinupuri ako, I wanted to give him a head. “More than a blówjob, Yeon Na. I badly wanna shove my díck inside your fúcking tight hole,” he hoarsely whispered sabay kagat sa earlobe ko. Hindi ko maiwasang mapakagat ng labi at sandaling mapapikit ang mga mata dahil sa boses niya. I get easily wet from just one seductive whisper of his. “Then do it, Mr. CEO... fvck me all you want,” hamon ko naman. Hindi siya nag-aksaya ng oras at sinunggaban ng halik ang mga labi ko. Idinikit niya ako sa pinto, at nagpalitan kami ng isang mainit na halikan.Pagkapasok namin sa kuwarto ko, maingat niya akong ibinaba. Pagkatapos ay isinara niya nang maingat ang pinto. Napalingon kami sa mga batang mahimbing na natutulog sa kama. May kadiliman naman sa loob ng kuwarto, kaya kung sakaling may magising sa kanila, puwede pa kaming makagawa ng palusot lalo na kung maabutan kami sa ginagawa naming kababalaghan. We tiptoed patungo sa sofa. Una siyang napaupo at ako naman ay paharap na umupo sa kanya. I seated directly on his lap. Using the blanket, ginamit niya iyon para magtago kami sa loob. We began savouring each other's lips and carefully undressing beneath the safety of the blanket. Noong tuluyan naming mahubad ang suot naming pang-itaas, tinulungan ko siyang kalasin ang butones ng suot niyang slacks. Bahagya niyang itinaas ang lower body niya para tuluyang maibaba ang suot niyang pang-ibabang saplot. Ako naman ay napaupo sa sofa at ingat na ingat na hinubad ang suot kong shorts. Bago ako muling pumatong sa kanya, ibinaba ko ang kumot at
**Natasha** “Please, let's not do this here, Gabriel,” namamaos ang boses na saad ko sa kanya, bahagyang napapalingon sa likuran habang nasa likuran ko siya. His hands were intimately groping my bréasts, and he didn't even hesitate to slip his entire palm inside my loose shirt. Ang init ng palad niya ay mas nagpapaangat ng init ng aking katawan. His fingers started encircling my nípples, which had already stiffened into hard peaks because of his touch. “Where do you want to be taken, Natasha? Do you want it on the kitchen table, or how about on the cold kitchen counter? You bent sharply over the edge, your áss aggressively angled toward me while I kneel behind you, using my tongue to devour your slick pússy until I make you scream my name?” he described while sensually whispering in my ear. The way he articulated it made me instantly thirsty and weak with desire. “If you don't like the kitchen counter, what about right in front of the fridge? We can stand facing each other, with
“Sure ka, dito ka talaga matutulog?” muli kong tanong kay Natasha habang abala siya sa pag-aayos ng unan at sapin sa sofa na tutulugan niya.“Yeah,” ani niya bago humiga doon at tinalikuran ako. Napabuntong-hininga na lamang ako dahil matigas talaga ang ulo niya. Sakto pa naman kami sa king-size bed na kinahihigaan ng mga anak ko, ngunit ayaw niyang tumabi.Pumayag nga siya na magtabi kami sa iisang kama, ngunit noong tuluyan nang nakatulog ang dalawang bata, doon niya naisipang lumipat sa kama na tutulugan niya. Napahiga na lamang ako nang nakatagilid, nakaharap sa likuran niya, at pinagmamasdan ko siya habang nakatalukbong ng kumot.Napasilip ako sa digital clock; 8:25 pa lamang ng gabi kaya naisipan kong bumangon dahil hindi pa talaga ako inaantok. Lumabas ako ng kwarto at bumaba ng hagdan, diretso sa kusina upang maghanap ng maiinom. Pagkabukas ko ng refrigerator, may beer in can doon kaya kumuha ako ng dalawa. Sabi naman ni Gia kanina na huwag akong mag-alangan dito sa bahay niya
“Do not manipulate me, Gabriel,” mariin niyang sabi. Napasinghap ako, pilit na kinakalma ang sarili. “Huwag mo akong imanipula para lamang pakasalan kita dahil gusto mong pakasalan ako,” dagdag pa niya, mas matigas na ang tono. “Hindi ako natatakot kay Sullivan. Lalabanan ko siya.” Pagak akong natawa, hindi dahil natutuwa ako kundi dahil hindi ko lubos maisip kung paano niya gugustuhing harapin mag-isa si Uncle Sullivan. “Paano mo lalabanan ang isang taong baliw, Natasha?” tanong ko habang inaayos ko ang coat ko at bahagyang sinuklay ang buhok ko gamit ang aking mga daliri. “Sa tagal ninyong magkasama, hindi mo pa rin ba natutuklasan ang tunay niyang pagkatao?” Natahimik siya, at doon ko nalaman na tumama ang sinabi ko. Nagpatuloy ako. “Inalok kita ng kasal para sa praktikal na dahilan. Hindi lang para magkaroon ako ng companion. Hindi kita niyayang pakasalan ako para lamang may nanay na mag-aaruga sa mga anak ko. I offered you because you need my help at the same time
**Gabriel**“Punyeta! Ano’ng sasabihin natin kina Oscar at Juanita kapag nalaman nila na si Gabriel pala ang ipagkakasundo natin sa apo nila? Alam mo namang si Terenze ang gusto nila at hindi si Gabriel,” mariing boses ni Dad, dinig na dinig ko habang kausap niya si Mommy sa courtyard ng San Miguel Mansion, katabi ng landscaped fountain at marble benches.Napatingin ako sa suot kong wristwatch. 5:40 PM na, at dapat ay nasa hotel na kami before 6:30 PM. Pareho na silang naka-formal attire. Si Dad naka navy blue tailored suit, si Mom naka emerald silk evening dress. Pag-alis na lang ang kulang, kaya hindi ko sila inistorbo at nakinig na lamang mula sa pinagtataguan ko. “Pinayagan mong magliwaliw si Terenze sa ibang bansa, samantalang ilang ulit ko nang sinabi sa’yo na huwag mo siyang paaalisin,” dagdag pa ni Dad, halatang nai-stress habang hawak ang tumbler ng whiskey.“Hayaan mo si Terenze. He has his choices,” sagot ni Mom, walang bakas ng guilt sa boses.“Choice niya ang hindi sumi
**Natasha** 4:50 PM... Abala ako sa pagguhit ng bagong couture gown design sa aking íPad Pro, gamit ang Applé Pencil, habang nakaupo sa kama. Naka-open pa ang Procréate app, kung saan sinusubukan kong i-blend ang shade ng champagne gold sa sketch ng bodice nang biglang kumatok si Gia. “Nath, gising ka na ba?” tawag niya mula sa labas. Kaagad kong inilapag sa kama ang íPad at bumaba ng kama upang pagbuksan siya ng pinto. Tatlong oras akong nakatulog, pero pagkagising ko, kahit mabigat pa ang pakiramdam ko, agad kong naisipang magdisenyo ng bagong evening gown para sa koleksyon ng Berden Haute Atelier, ang luxury fashion line ko na sumunod sa tagumpay ng unang brand ko, ang Natasha Berden Scents. “Bakit?” tanong ko, pagkabukas ng pinto. “Narito si Gabriel. Nasa ibaba,” sagot niya. Hindi ko naiwasang mapakunot-noo. “Anong kailangan niya?” “Kasama niya ang dalawang bata. Balak yata niyang iwan muna sa’yo ang kambal dahil may event siyang pupuntahan,” tugon niya. Napa-“ah” na lang







