บทที่ 1 ผลประโยชน์

@คฤหาสน์หลังใหญ่

"ไม่ค่ะ! เกรซไม่หมั้น" เสียงเล็กตะเบ็งเสียงดังลั่นบริเวณห้องรับประทานอาหารของคฤหาสน์หลังใหญ่ ความตึงเครียดที่ปกคลุมไปทั่วทำให้เหล่าแม่บ้านที่ยืนอยู่ต่างก้มหน้าหลบสายตากันด้วยความกลัว ก่อนที่คุณผู้หญิงของบ้านจะมองหน้าทุกคนเล็กน้อยเพื่อเป็นเชิงบอกให้พวกเธอออกไปก่อน

"เมเกรซอย่าดื้อกับพ่อ" เมสันกดเสียงต่ำเมื่อเห็นลูกสาวคนเดียวของเขามีท่าทีต่อต้านอย่างชัดเจน ดวงตาคมมองใบหน้าเรียวสวยด้วยสายตานิ่งเรียบยากจะคาดเดา

"เกรซไม่ได้ดื้อค่ะ แต่สิ่งที่พ่อกำลังทำมันไม่ถูกต้อง เกรซไม่ใช่ตุ๊กตานะคะที่จะจับทำอะไรก็ได้" เมเกรซพยายามอธิบายผู้เป็นพ่อออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบแม้ภายใจในของเธอจะรู้สึกไม่พอใจกับการกระทำของเขามากก็ตาม

เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดที่เธอกลับมาบ้านพอดีทำให้เมเกรซได้มีเวลาอยู่กับครอบครัวในรอบหลายสัปดาห์ แต่เธอไม่คิดเลยว่าช่วงเวลาที่เคยสงบสุขจะต้องกลายมาเป็นการทะเลาะกันแบบนี้จากคำพูดของผู้เป็นพ่อที่จะให้เธอไปหมั้นหมายกับลูกชายเพื่อนสนิทของตน

"เกรซ ฟังพ่อนะ..." ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ อย่างพยายามระงับอารมณ์ครุกรุ่นเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมาตามความคิดของตัวเอง

"สิ่งที่พ่อบอกมันไม่ได้เป็นการกระทำที่แปลกอะไรเลย บ้านของเรามีธุรกิจ และการที่แต่งงานกับคนที่มีฐานะทางสังคมเท่ากันมันก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้วไม่ใช่เหรอ การแต่งงานของลูกไม่ใช่จะสร้างผลดีต่อตัวลูกอย่างเดียว แต่จะมีผลต่อธุรกิจของพวกเราทั้งคู่ไปด้วย"

"เหอะ!" เรียวปากบางเค้นหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยันให้กับความคิดของคนตรงหน้า เธอพอจะเข้าใจทั้งหมดแล้วว่าจุดประสงค์ที่พ่อของเธอต้องการให้หมั้นหมายในครั้งนี้คืออะไร หากบริษัทยักษ์ใหญ่ของทั้งสองได้เกี่ยวดองกันมันก็คงจะเป็นผลดีต่อทั้งสองฝ่ายไม่น้อย ความเหมาะสมทางธุรกิจที่ถูกนำมาตัดสินชีวิตของคนทั้งสองคนนั้นทำให้เธออยากจะลุกหนีออกไปเสียตอนนี้

"แล้วพ่อกับอาดีนก็รู้จักกันมานาน ครอบครัวของพวกเราสนิทกันมากนะ" เมสันพยายามอธิบายให้ลูกสาวเข้าใจถึงความเหมาะสมต่างๆ ในการหมั้นหมายครั้งนี้ ทั้งผลประโยชน์ทางด้านธุรกิจที่หากทั้งสองฝ่ายเกี่ยวดองกันก็จะไม่มีบริษัทไหนเทียบได้ รวมถึงความสัมพันธ์ทางครอบครัวที่สนิทกันมาเป็นสิบปี ทุกอย่างมันดูเหมาะสมในสายตาผู้ใหญ่อย่างเขาไม่น้อย

"มีแค่พ่อหรือเปล่าคะที่สนิท หน้าของลูกชายบ้านนั้นเกรซยังไม่เคยเห็นเลยด้วยซ้ำ" เมเกรซกัดฟันแน่นด้วยอารมณ์โกรธเคือง เพราะไม่ว่าจะดูยังไงการกระทำของพ่อเธอก็เห็นแก่ตัวเองทั้งนั้น

"เกรซแม่ว่าใจเย็นๆ กันก่อนดีกว่านะ" กรองขวัญรีบเอ่ยห้ามเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ระหว่างสองพ่อลูกไม่ดีขึ้นเลย อีกทั้งท่าทางของเมเกรซตอนนี้ก็ยังดูไม่มีท่าทีจะยอมคนเป็นพ่อแม้แต่น้อย หากปล่อยไว้อย่างนี้คงได้เป็นเรื่องใหญ่ขึ้นแน่ๆ

"แม่ก็เห็นด้วยกับพ่อเหรอคะ" หญิงสาวหันไปถามผู้เป็นแม่ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ รอบดวงตากลมโตเริ่มรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาเสียดื้อๆ เมื่อเห็นสายตาของอีกคน

"แม่ยอมรับว่าแม่เห็นด้วยกับการหมั้นหมายในครั้งนี้" น้ำตาสีใสหยดลงบนใบหน้าหวานอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ เมเกรซยกมือเรียวขึ้นมาซับน้ำตาอย่างลวกๆ เพราะเธอไม่ต้องการให้คนอื่นเห็นมันตอนนี้ แม้จะอยากหนีไปให้ไกลแต่เธอก็ทำได้แค่ทนฟังแม่ตัวเองพูดต่อเท่านั้น

"แต่ที่แม่เห็นด้วยไม่ใช่เพราะเหตุผลเดียวกับพ่อ" กรองขวัญรีบอธิบายออกไปเพื่อไม่ให้หญิงสาวตัวเล็กเข้าใจผิด

"แม่เห็นด้วยเพราะแม่เคยเจอทางฝั่งนั้นมาแล้ว พี่เขาเป็นคนดีนะเกรซ แม่อยากจะให้ลูกแม่มีคนดีๆ คอยดูแลนะ" ใบหน้าหวานสบตากับร่างบางตรงหน้าพร้อมกับแววตาที่สื่อออกมาถึงความห่วงใยในตัวของลูกสาวจริงๆ เธอเองก็เคยเจอกับลูกชายของอีกฝ่ายมาเหมือนกัน ท่าทางที่ดูสุภาพเรียบร้อยและแววตาที่มีแต่ความจริงใจเหล่านั้นทำให้กรองขวัญมั่นใจว่าชายหนุ่มจะสามารถดูแลลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของเธอได้

"อีกอย่างเกรซก็ยังไม่มีใคร แม่ว่าลอง..."

"แค่นั้นใช่มั้ยคะที่แม่ต้องการ..." เมเกรซตัดพ้อด้วยน้ำเสียงน้อยใจออกมาโดยที่กรองขวัญยังพูดไม่จบ

"...แค่นั้นใช่ไหมที่เป็นเหตุผลของแม่" แม้คำพูดของคนตรงหน้าจะดูดีแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย กลับกันเธอยิ่งรู้สึกแย่มากขึ้นไปอีกที่ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของเธอเลย

"ได้ค่ะ ถ้าทุกคนคิดว่าเกรซไม่มีใครดูแลเลยควรที่จะหมั้น..." ดวงตากลมโตสบตากับพ่อแม่ตัวเองนิ่ง พลางหยิบกระเป๋าสะพายแบรนด์เนมขึ้นมาคล้องบ่าไปด้วยก่อนจะเค้นเสียงลอดไรฟันออกมา

"...ถ้างั้นก็คอยดู" หญิงสาวกล่าวทิ้งท้ายเพียงเท่านั้นแล้วผลุนผลันลุกขึ้นเดินออกไปทันทีโดยไม่สนใจเสียงเรียกที่ตามหลังมาแม้แต่น้อย เสียงรถยนต์คันหรูที่ดังขึ้นเป็นการบ่งบอกว่าเธอได้ขับรถออกไปแล้ว ซึ่งเมสันและกรองขวัญต่างทำได้แค่มองหน้ากันนิ่งๆ เท่านั้น แม้จะคิดไว้อยู่แล้วว่าเมเกรซคงไม่ยอมง่ายๆ แต่ก็ดูเหมือนทุกอย่างจะยากกว่าที่คิดไว้เป็นอย่างมาก มันไม่ง่ายเลยหากจะบังคับเธอในการหมั้นหมายครั้งนี้