Amara POVOne year later.......In life hindi talaga maiiwasan na makagawa tayo ng kamalian, para man ito sa kapakanan ng iba o sa kapakanan ng mga mahal sa buhay hindi natin kailanman mababago na kamalian parin iyon, ang mahalaga ay sa bawat pagkakamali na nagagawa ay may kaakibat na aral kang natutunan para hindi ka lamunin at balikan ng nakaraan.Kagaya nalang ng nangyari sa akin, marami na akong napagdaanan mga masasakit na bagay, ilan pa nga doon ay kamalian pero hindi ko kailanman pinagsisihan ang mga iyon dahil sa karanasan na iyon ako nakatagpo ng tunay na pamilya at kaibigan.What happened a year ago ang nagturo sa akin na walang bagay sa mundong ito ang permanente lahat ay may hangganan, pero hindi ko akalain na yung akala kong hangganan ng taong mahal ko ay maaari pa palang madagdagan at yun ang isa sa pinagpapasalamat ko, kaya ako nakaupo ngayon dito sa loob ng simbahan sa harap ng panginoon na nagbigay ng buhay sa bawat isa."Magsitayo po tayong lahat!" Mula sa made-altar
There are three words to described Amara's world, FEAR, SADNESS and HURT.Sa mura niyang edad ay namulat na siya na ang kasiyahan ay hindi para sa lahat at ang kaligtasan ay pili lamang ang nakakalasap.And then she met the handsome but ruthless Luther Gray, the man who changed her life completely.Will Amara can changed her fate/destiny?OrShe will let Luther do that for her.Luther Gray the handsome but ruthless syndicate leader na magpapahirap at mananakit kay amara.Paano kung ang taong sinasaktan mo ay matututunan mong mahalin ng totoo?Gagawin ba ni Luther ang tama at mamahalin si Amara or kagaya ng ama niya ay mananatili siyang matigas.THIS STORY CONTAINS VIOLENT AND MATURE CONTENTSSTRONG MIND IS NEEDEDTHIS STORY IS THE BOOK 2 OF STRIPPER SERIES, THE TITLE MAY NOT BE RELATED TO STRIPPER BUT THE CHARACTER IS.
FlashbackSa kahabaan ng eskinita sa ermita manila.....Tumatakbo akong lumapit kay nanay na abala sa pag-aayos nung karton na gagamitin namin bilang pansamantalang higaan "Nanay! Nanay! Tignan mo oh meron akong perang napalimusan, meron na tayong pambili ng pagkain." Nakangiti ako kay nanay habang masayang pinapakita ang baryang nalimos ko sa kalsada."Anak anong (cough) sabi ko sayo?" Maamo ang boses ni nanay kaya gustong gusto ko pag siya ay nagsasalita."Huwag pong nagpapakalat kalat sa kalsada." Nakayuko ako ng sumagot ako sa kanya."Sinunod mo ba yung bilin ni Nanay?" Muli ay nagtanong siya na tinugon ko ng pag-iling."Ang sabi ni nanay ay siya ang magtatrabaho para sa atin, hindi ba?" Tanong ni nanay, walang magawang napatango ako.Tumingin ako kay nanay at nagsalita, "pero nanay pag hindi po ako namalimos wala po tayong pambili ng pagkain." Pangangatwiran ko sa kanya."Ana-" Hindi naituloy ni nanay yung sasabihin niya dahil agad ko siyang pinutol."Nanay, lagi ka ng nagkakasak
"Ahhh" nagising ako sa isang masamang panaginip. Iminulat ko ang nanlalabo kong mga mata at napabuntong hininga ng makita kung nasaan ako."Hoi, hoi, sa tingin ko hindi ito ang oras para managinip ka, Amara!" Nakangisi ang taong nasa harapan ko.Halatang tuwang tuwa sa kalagayan ko, nagngingitngit ang ngipin habang nanlilisik ang mga matang nakatingin ako sa demonyong nasa harapan ko.Luther Gray, sir Clinton's son, a man who doesn't know the word love, siya ay kabaligtaran ng magandang bagay, isa siyang taong halang ang kaluluwa. A gray eyed man na walang buhay ang mga mata.Itong lalaki na ito ang dahilan kung bakit ako naghihirap ngayon."Hahaha!" Tumawa ito na parang baliw kasabay ng sigaw ko."AHHH!!" Isang malakas na latay ang naging dahilan ng pagsigaw ko."Ganyan nga sumigaw ka pa Amara!" Muli ako nitong hinampas ng sinturon sa aking likod."Ugh! T-tama na pakiusap." Hindi ko na napigilan ang magmakaawa dahil hindi ko na kaya pa. Pero kagaya ng unang nakiusap ako dito ay hin
Habang nakasakay ako sa bus papunta sa Crystal Bar ay hindi ko maiwasang hawakan ang aking ibabang labi at unti unti kong nararamdaman ang init sa aking mukha ng maalala ang halik na aming pinagsaluhan. "Shit, ano bang nangyari sakin at bakit ako pumayag na halikan niya ako?" Kulang nalang ay kutusan ko ang sarili ko dahil sa kalandian ko, ano nalang ang iisipin niya na mababa akong uri ng babae (well totoo naman dahil stripper ako sa isang bar).Pero unti unti akong napangiti ng malaki habang pinipigil ang mapatili dahil sa kilig.Pero nagulantang ako ng may biglang humawak sa braso ko na nagpahiyaw sa akin "Ahhh!!!".Pero pinigilan ko ang matawa ng magulat din ang mga kasakay ko dahil sa pagsigaw ko.Napapahiyang yumuko ako dahil nakikita ko ang masasamang tingin nung ibang pasahero."Ale, bakit naman po kayo nangguulat?!" Tanong ko sa matandang katabi ko na siyang humawak sa braso ko, jusko kahit kayo matatakot dahil ang lamig ng kamay niya."You will love the person, you hate
Nang makarating ako sa locker room ay mabilis kong pinagkukuha yung mga gamit ko.Naabutan pa nga ako ni Mama Mosang na natataranta sa pag-aayos ng gamit ko.Para akong tanga na bawat gamit kong mahawakan ko ay nababagsak, kaya naman nag-aalalang nagtanong si mama sa akin."Amara okay ka lang? Mukhang nagmamadali ka?" Magkasunod na tanong ni mama mosang.Nakalimutan ko yatang ipakilala si mama mosang at ate Angelina sa inyo. Well sila yung pamilyang meron ako ngayon simula nung nawala ang tunay kong pamilya. Inalagaan nila ako na para nilang tunay na anak at kapatid, at utang ko ang lahat sa kanila, nung dumating ako dito ay halos wala ako sa sarili, Sila lang yung nagtyaga sa akin, araw araw nila akong pinapasaya, kaya masuwerte ako na nakilala ko sila."Amara?" Takang tanong ni mama sa pagkakatulala ko."Si Luther po pinapauwi na ako" yun lang ang sinabi ko kay mama ay tumango na siya.Kilala si Luther sa Crystal Bar dahil sila ang may-ari nito, iilan lang ang nakakaalam nito, Ako,
"Ugh... Awwww..." Kagigising ko palang pero daing na agad ang naging bungad ko sa magandang umaga na ito."Maganda nga ba?""Pero ano nga ba nangyari kagabi?"Wala na akong naalala kagabi, pagkatapos kong mawalan ng malay kagabi hindi ko na alam ang sumunod na nangyari.Tumingin ako sa kamang kinahihigaan ko, "mag-isa lang ako?" "Nasaan kaya siya? Sabi niya ay sasamahan niya ako?" "Totoo kaya yung narinig ko or imahinasyon ko lang iyon?"Hindi ko maiwasan ang pagbuntong hininga dahil kaaga aga kong nag-iilusyon sa isang bagay na imposibleng mangyari."Dapat ay galit ka sakanya Amara! Sila ang dahilan ng pagkamatay ng nanay mo wag kang tanga at bobo!" Ani ng isang bahagi ng isip koDahil sa naisip ay unti unti ko na namang naramdaman ang galit at pangungulila, pansamantala akong lumambot at naging mahina.Hindi na dapat ito mangyari pa, kailangan kong maging matatag para makuha ko ang paghihiganting nais ko.Lumabas ako ng guest room nung makaligo ako, pahirapan pa ang ginawa kong pag
Pagkadating namin sa Crystal ay dumiretso si Luther sa opisina niya at ako naman ay sa locker room.Nang nasa locker room na ako ay naabutan ko si Ate Angelina na nakaupo at nagtatanggal ng high heels na suot, mukhang kakatapos lang ng show niya."Hi Ate!" Masayang bati ko dito na tinanguan lang at nginitian ."Bihis na, time mo na." Pagkasabi niya non ay dali dali na akong nagpunta sa banyo dito sa locker room at nagpalit ng makintab na string panty and bra.Pagkalabas ko ng banyo ay sumipol pa si ate Angelina habang hinahagod ako ng tingin mula ulo hanggang paa.Napatingin ako sa full length mirror na nasa harapan ko at kitang kita ko ang mapula kong mukha dahil sa kahihiyan at ang hubad kong katawan na natatakpan lang ng maliit na tela.Habang nakaharap sa salamin ay narealize ko na my body is just average, mula sa cub b kong bra size at sa baywang kong size 26 walang wala ako compare sa magandang katawan nang mga kasama ko dito. Sa mukha lang kami nagkakatalo dahil kakaiba din an