-พอใจ ทอร์ค -
"พอใจ แล้วแกจะเอาไงต่อเรื่องพี่สายฟ้า"ซันนี่ถามขึ้นระหว่างทางที่เดินกลับจากโรงอาหารเพื่อมาเรียนคาบบ่าย
"ไม่เอาไง!!ฉันกับพี่สายฟ้าไม่ได้เป็นอะไรกันซ่ะหน่อย"ฉันพูดออกไปตามที่คิด ข่าวซุบซิบแบบนี้ไม่กี่วันเดี๋ยวคนก็ลืม
"ไม่ได้เป็นแล้วพี่เขาจะไปรับแกที่คอนโดทำไมย่ะ"
"ก็แค่...."
"แต่ฉันว่าการกระทำของพี่สายฟ้า มันคิดไปทางอื่นไม่ได้เลยนะ นอกจากพี่เขาชอบแก"เซย่าหันมาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
"โอ๊ยยย!!ฉันไม่คุยกับพวกแกแล้ว"ฉันเดินนำพวกมันมาที่หน้าคณะ ไม่อยากได้ยินอีกแล้วว่าพี่สายฟ้าชอบฉันแล้วเขากำลังจับฉัน เพราะตั้งแต่เช้ามา ซันนี่ เซย่า พูดกรอกหูฉันทั้งวัน
"เห้อ!!เอาไงดีนะพอใจเอ้ย"ฉันเดินเปื่อยๆกลับมาที่คณะ ยัยพวกนั้นก็เดินช้าจังเลย จะขึ้นไปก่อนก็รู้สึกไม่ปลอดภัย หาที่นั่งรอพวกมันข้างล่างก่อนแล้วกัน ฉันกวาดสายตาหาที่นั่ง แต่ก็ดันหันไปเห็นพี่สายฟ้าพอดี
"พี่สายฟ้า!!มาทำไรอะ"ตอนแรกก็ไม่ได้กะว่าจะทักแต่จะเดินไปเฉยๆก็ใช่เรื่อง
"พอใจ!!"พี่สายฟ้าเงยหน้าขึ้นมายิ้มๆ
"อื้มพอใจอะดิ!!พี่จะเสียงดังทำไม"ฉันมองไปรอบตัวตอนนี้ทุกคนมองมาที่เราสองคน
"ไปไหนมาทำไมไม่ตอบไลน์"พี่สายฟ้าหุบยิ้มแล้วทำหน้างอ
"ไปกินข้าวมา แล้วตกลงพี่มาทำไมหรือว่ามาหานาวิน"
"เปล่ามาหาเราเนี่ยเเหละ"พี่สายฟ้าชี้มาที่ฉัน
"มาหาพอใจ...มาหาทำไม??"ฉันชี้มาที่ตัวเองแบบงงๆ
"ก็นาวินบอกว่าเห็นพอใจเครียดๆเรื่องที่พี่มาส่งเมื่อเช้า"
"โอ๊ย!!เรื่องแค่นี้ ช่างมันเหอะพี่เม้าส์กันไม่กี่วันหรอกเดี๋ยวก็ลืม"ฉันพยายามพูดเหมือนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
"ช่างมันจริงหรอ!!งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปรับที่คอนโดอีกนะ"
"ไม่ต้องเลยๆ"ฉันรีบห้าม เพราะถ้าพรุ่งนี้ฉันมากับพี่สายฟ้าอีกเรื่องคงไม่จบ
"พอจะ..."ซันนี่เรียกชื่อฉันมาแต่ไกล พอมันเห็นว่าฉันคุยกกับใครเท่านั้นแหละหุบปากเลย
"ใครอะ??เพื่อนหรอ"พี่สายฟ้าชี้ไปที่ซันนี่ ส่วนนางซันนี่พอเห็นพี่สายฟ้าก็อายม้วน อย่างว่าแหละในบรรดาพี่น้องทั้ง7คนซันนี่ชอบพี่สายฟ้าที่สุดแล้ว
"อืม!!พอใจไปเรียนก่อนนะ"ฉันตอบพี่สายฟ้าแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะแต่อยู่ๆพี่สายฟ้าก็ลุกตาม ตอนแรกก็คิดว่าพี่สายฟ้าจะกลับคณะตัวเองแต่ที่ไหนได้เดินตามฉันมาเฉยเลย
"พี่สายฟ้าจะไปไหน"
"ก็ไปกับพอใจไง"พี่สายฟ้าตอบหน้าตาเฉย
"ไปทำไมพอใจจะไปเรียน"
"ก็พี่ไม่มีเรียน!!ขอไปเรียนด้วย"
"ไม่ได้พี่กลับไปเดี๋ยวนี้เลย"ฉันดันให้พี่สายฟ้าให้ออกไปและยิ่งฉันทำแบบนี้ก็ยิ่งทำให้คนในขณะและคนที่ผ่านไปผ่านมาแถวนี้ยิ่งให้ความสนใจ
"ก็ได้ๆแต่พอใจต้องสัญญาก่อนว่าตอบไลน์พี่ เพราะถ้าพอใจไม่ตอบพี่ก็จะมาตามติดพอใจ24ชั่วโมงเลย"พี่สายฟ้าทำหน้าจริงจังเพื่อให้ฉันรู้ว่าเขาพูดจริงทำจริง
"โอเคๆพี่ไปได้แล้ว"ฉันยืนมองจนพี่สายฟ้าขับรถออกไป
เห้อ!!!ดูเหมือนชีวิตของฉันจะไม่ได้สงบสุขง่ายๆซ่ะแล้ว
"เหมือนแฟนกันเลยอะแก"เซย่าพูดแล้วทำท่าเขินๆ
"นี่ฉันจะมีเพื่อนเป็นถึงแฟนของดิเอมบัสเดอร์มหาลัยแถมยังพ่วงด้วยตำแหน่งลูกชายคนโตของบริษัทSC GROUP ที่มีบริษัทลูกอยู่อีกมากมาย!!โครตเฟอร์เฟคอะแก"ซันนี่ทำท่าเพ้อฝัน แต่คนอย่างพี่สายฟ้าเนี่ยนะจะมาชอบฉัน ไม่มีทางหรอกเพราะคนทั้งมหาลัยรู้ดีว่าคนที่พี่สายฟ้าจะยอมควงด้วยต้องเป็นระดับดาวมหาลัยหรือไม่ก็พวกดาราดัง แต่อย่างฉัน ฉันคือพอใจผู้หญิงธรรมดาที่ไม่ได้มีอะไรเลยแม้กระทั่งความสวย ฉันไม่ได้ตอบอะไรซันนี่ได้แต่เดินหนีขึ้นลิฟเพื่อมาเรียน
"วันนี้เลิกคราสได้คะ"อาจารย์พูดจบนักเรียนบางส่วนก็ทยอยเดินออกจากห้องไปจนเหลือแค่พวกฉัน
"วันนี้ไปดิ้นกันไหมคะสาวๆ"ซันนี่ชวนเหมือนทุกที
"ไปคะ"เซย่ากับมีนาตอบพร้อมกัน
"แล้วแกล่ะพอใจจะไปด้วยกันไหม"ซันนี่เห็นฉันไม่ตอบก็ถามขึ้นอีกครั้ง
"ฉันขัดพวกแกได้ด้วยหรอ"ฉันเบะปากใส่ซันนี่แล้วหยิบกระเป๋าเดินออกมาจากห้อง เพราะถึงฉันจะปฏิเสธยังไงพวกมันก็ต้องลากฉันไปด้วยอยู่ดี
"พอใจเจอกันที่เดิมนะสองทุ่ม"ซันนี่พูดไล่หลังฉันก็ได้แต่ยกมือโอเคๆ
ติ๊ง(เสียงลิฟ)
"เออ!!วันนี้ไม่ได้เอารถมานี่น่า จะกลับยังไงว่ะเนี่ย"ฉันเดินออกมาจากลิฟก็พึ่งนึกขึ้นได้จะให้เพื่อนไปส่งก็ขี้เกียจรอพวกมัน กลับเองก็ได้ว่ะ
ฉันเดินจากคณะมาที่หน้ามหาลัย เพื่อโบกเทคซี่กลับคอนโด แต่นี่ก็เย็นมากแล้วเลยหารถยาก
"รถพี่สายฟ้านี่น่า"
ฉันเห็นรถเขาอยู่ไกลๆก็รีบหาที่ซ่อน เกิดเขาเห็นฉันแล้วเกิดแวะรับขึ้นมาก็ซวยอีก นักศึกษารอรถกันเต็มป้ายเลย
ฉันยืนแอบอยู่ซักพัก จนคิดว่ารถพี่สายฟ้าน่าจะผ่านไปแล้วก็ค่อยๆเดินออกมา
"ว๊าย!!พี่สายฟ้า"ฉันเงยหน้าขึ้นมาก็เจอพี่สายฟ้ายืนจ้องอยู่
"มายืนทำไมตรงนี้"
"กะ...ก็"ฉันเกาหัวไม่รู้จะพูดยังไง จะบอกไปตรงๆก็กลัวเขาจะหาว่าสำคัญตัวผิด
"วันนี้พี่จำได้ว่าพอใจไม่ได้เอารถมา เลยแวะไปรับที่คณะแต่เพื่อนพอใจบอกว่าพอดใจออกมาแล้ว ดีนะที่ยังไม่ได้ไปไหน"พี่สายฟ้ายิ้มแล้วยกมือขึ้นจับหัวฉัน
ทำอะไรของพี่เนี่ย!!! ทั้งรอยยิ้มและการกระทำกะจะให้ฉันโดนรุมตบให้ได้เลยใช่ไหม
"พอใจจะกลับเอง พี่กลับไปเถอะ"ฉันปฏิเสธ เพราะถ้าฉันขึ้นรถไปกับพี่สายฟ้าอีก
ทีนี้ข่าวลือก็จะเปลี่ยนไป ฉันจะกลายเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่ขึ้นเตียงกับพี่สายฟ้า และรอการเขี่ยทิ้งทันที
"ได้ไง เมื่อเข้าพี่เป็นคนไปรับ ตอนเย็นพี่ก็ต้องไปส่งสิ"
"แต่พอใจจะกลับเอง พี่ไปเถอะ นะๆ"ฉันมองพี่สายฟ้าแบบอ้อนวอน
"พี่บอกว่าพี่จะไปส่งไง จะไปขึ้นรถดีๆหรือจะให้พี่อุ้มไป"พี่สายฟ้าเดินเข้ามาทำท่าจะอุ้ม
"มะ...ไม่ต้องๆพอใจเดินไปเอง"สุดท้ายฉันก็ต้องเดินขึ้นมาบนรถพี่สายฟ้าแบบจำใจ ..
-สายฟ้า ทอร์ค-
"ก็แค่เนี้ย!!"ผมคาดเบลท์แล้วเริ่มออกรถ
"พี่จะพาพอใจไปไหน นี่มันไม่ใช่ทางไปคอนโดนะ"พอใจมองไปรอบๆตัว เหมือนไม่ค่อยไว้ใจ
ผมไม่ได้ตอบอะไร เพราะเดี๋ยวถึงพลอยก็จะรู้เอง
ไอ้ที่ผมบอกว่าจะไปส่งเมื่อกี้ ผมก็ตั้งใจจะไปส่งจริงๆแต่ไม่ใช่ตอนนี้เพราะวันนี้ผมดันเป็นเวรเฝ้าผับ เลยต้องเข้าไปตรวจงานแต่หัววัน
@ Zatudio pub By SC Group
"พี่พาพอใจมาที่นี่ทำไม พอใจอยากกลับบ้าน"พอใจทำหน้าบึ้ง เมื่อโดนผมบังคับให้นั่งรอระหว่างผมตรวจงานก่อนเปิดร้าน
"ก็บอกแล้วไง ว่าพี่มีเรื่องจะคุยด้วย"ผมเซ็นเอกสารอย่างใจเย็น ทั้งๆที่ปกติผมแทบจะไม่อ่านมันเลยด้วยซ้ำ
"มีอะไรก็รีบๆพูดไม่ได้หรือไง"พอใจบ่นแล้วทำหน้ามุ้ยก่อนจะเดินไปนั่งเล่นโทรศัพท์ที่โซฟากลางห้อง
ผมมองแล้วก็ได้แต่ยิ้ม นี่ถือเป็นการทำงานที่ผมรู้สึกดีที่สุดเลย เพราะคนนั่งรอน่ารัก
เวลา 19.00น.
"เสร็จซักที"ผมวางปากกาแล้วปิดเอกสารแฟ้มสุดท้าย มองนาฬิกาข้อมือบอกเวลาร้านเปิดพอดี
"อ้าวหลับซ่ะแล้ว"ผมลุกจากโต๊ะทำงาน แล้วเดินไปนั่งข้างๆพอใจ
นี่ผมทำงานจนลืมเวลาขนาดนี้เลยหรอ ตัวแสบถึงขนาดรอจนหลับไปเลย
"พอใจ พอใจครับ"ผมก้มหน้าลงไปเรียกใกล้ๆ
"หื้มมม ซันนี่ฉันง่วงอย่ากวนได้ไหม"พอใจ ละเมอแล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง
"พอใจครับ นี่แฟนนะครับไม่ใช่เพื่อน"ผมก้มลงไปพูดอีกครั้ง พอใจพอได้ยินก็ลืมตาโพร่ง
"พะ...พูดอะไรของพี่เนี่ย"พอใจลุกขึ้นนั่ง แล้วเอามือลูบแก้มที่เปล่งสีแดงขึ้นเรื่อยๆ
"ก็พี่พูดความจริง พี่ไม่ใช่เพื่อนพอใจซักหน่อย"
"แต่ก็ไม่ใช่แฟน"พอใจพูดเบาๆ
"พอใจครับ จำที่พี่บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยได้ไหม"ผมเข้าเรื่อง แล้วนั่งหันหน้าหาพอใจตรงๆ
"มีอะไรก็พูดมาสิ"
"คือ...พี่ก็ไม่เคยพูดแบบนี้กับใครมาก่อนนะ แล้วก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครด้วย พอใจเป็นคนแรกเลย เป็นแฟนกับพี่นะครับ"ผมตัดสินใจพูดสิ่งที่คิดมาทั้งวันออกไป ส่วนผลจะออกมายังไงก็แล้วแต่พอใจจะตัดสินใจ
"....เห้ย บ้า!!! พี่แค่รู้สึกผิดกับเรื่องวันนี้ใช่ม่ะ ไม่ต้องเลยพี่ข่าวซุบซิบ วันสองวันคนก็ลืม"พอใจยิ้มแล้วส่ายหน้า เธอคิดว่าที่ผมขอเป็นแฟนเพียงเพราะอยากรับผิดชอบเรื่องวันนี้ แต่ปล่าวเลย ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆต่างหาก....
-PORJAI PART-เราทุกคนชมรมจิตอาสากับลูกน้องที่พี่สายฟ้าพามา ช่วยกันฟื้นฟูหมู่บ้านแถบชนบทให้กลับมามีชีวิตชีวาได้สำเร็จ และวันนี้ก็เป็นคืนสุดท้ายที่เราจะอยู่ที่นี่“ได้กลับซักที!!”พี่สายฟ้าบ่นแบบนี้เป็นรอบที่สิบล้าน เพราะพี่แกนอนไม่ค่อยได้ ขนาดว่าย้ายขึ้นไปนอนบนรถที่ตัวเองเตรียมมาแล้วนะ“พอใจบอกแล้วว่าพี่ไม่เหมาะกับที่นี่หรอก”เอาจริงๆพี่สายฟ้าก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย เพราะกินก็กินง่ายอะไรก็ได้ แต่ที่มีปัญหาสุดๆเลยคือที่นอน“แต่ก็ดีนะเพราะที่นี่ไม่มีอินเตอร์เน็ตหรือสัญญาณโทรศัพท์ พี่เลยไม่ต้องคอยกังวลเรื่องงาน”นี่ก็ถือภาพอีกภาพที่ฉันต้องเมมใส่สมองใว้ พี่สายฟ้าไม่จับโทรศัพท์หรือโทรคุยกับใครเลยทั้งๆที่ปกติพี่สายฟ้าต้องทำแบบนั้นบ่อยๆเพราะงานเยอะ
-SAIFAH PART-วันไปค่ายอาสา.“นาวินเอาของออกมาจากชมรมหมดหรือยัง”ฉันชี้นิ้วสั่งงานนาวินตั้งแต่มาถึง เพราะค่ายอาสาที่เป็นค่ายอาสาจริงๆแบบนี้ไม่ค่อยมีผู้ชาย นาวินเลยต้องรับภาระหนักหน่อย“เรียบร้อยแล้วครับ”นาวินพยักหน้าแล้วให้คนของรถบัสจัดการต่อ“พอใจคนครบแล้วใช่ไหมเราจะได้รีบออกกัน พี่กลัวจะไปถึงมืด ทางเข้าหมู่บ้านมันไม่ค่อยดี”พี่ฝนประธานชมรมเดินเข้ามาถาม คนในชมรมนะมาครบแล้ว ขาดแต่คนนอกชมรมที่ขอไปด้วยหลายวันมานี้พี่สายฟ้าไม่ค่อยกลับบ้านเพราะต้องเร่งเคลียร์งานที่จะไม่อยู่หลายวัน“เอาไงซ้อโทรตามไหม”นาวินยกโทรศัพท์โทรหาพี่สายฟ้า แต่ก็ติดต่อไม่ได้จนฉันกับนาวินตัดสินใจจะไปกันก่อน
-SAIFAH PART-“มันตื่นแล้วครับบอส!!”“อืม..ที่ฉันให้ไปสืบมาได้เรื่องหรือเปล่า”“ครับ นายคนนี้ชื่อปกรณ์เป็นลูกค้าคาสิโนเรามาไม่น้อยกว่าสามปี นายคนนี้อยู่บนเรือของเรามากกว่าอยู่บ้านของตัวเองซ่ะอีกครับ ดังนั้นที่ผมคิดว่ามันต้องรู้ว่ามาดามเป็นใคร”ปัง!!!“มันรู้...แต่มันก็ยังกล้าลองดีกับฉัน”ห้องใต้เรือ“พวกแกจะทำอะไรฉัน ปล่อยฉันไปนะเว้ย”เสียงโวยวายดังมาจากห้องเชือด ผมเดินเข้าไปพร้อมลูกน้องอีกสามสี่คน“เอาไงดีครับบอส!!”ทอมส์หันมาถาม“เอามันไปแขวนไว้”ทอมส์และทามหิ้วไอ้ปกรณ์ขึ้นมา ก่อนจะเอาไปแขวนไว้ที่หลัก ประหาร“หะ...เห้ยฉันยังไม่ได้ทำอะไรนังนั่นเลยนะ กะ...แกจะฆ่าฉันเลยหรอ”“ยังไม่ได้ทำงั้นหรอ”ผมกระชากหัวมันจนหน้ามันเงยขึ้นมาตามแรงดึง“ฉะ...ใช่ ปะ..ปล่อยฉันไปเถอะนะ”“แกรู้ใช่ไหมว่าพอใจเป็นใคร”“มะ...”“แกรู้ใช่ไหม”ปรกณ์กำลังจะปฏิเสธ แต่ดูจากสายตาของมันแล้ว มันรู้แน่ๆ“ฉะ..ฉันผิดไปแล้ว มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ ให้อภัยฉันเถอะนะๆ”“อารมณ์ชั่ววูบงั้นหรอ”ผมกัดกรามแน่น พยายามยับยั้งอารมณ์เท่าที่ทำได้ แต่ภาพเนื้อตัวพอใจที่มีแต่รอยแดงมันเด่นชัดขึ้นมาปัก!!!ผมเดินไปหยิบท่อนเหล็กที่ผนังห้อง มาฟาดที
-SAIFAH PART-และแล้วผมก็สามารถคว้าขัยชนะจากการแข่งบาสมาได้แบบสบายๆ และวันนี้พอใจก็ต้องย้ายเข้ามาอยู่ในตึกSC วันแรก“ไม่ต้องมายิ้มเลย”พอใจหน้างอ เอาแต่หาว่าผมยัดเงินทีมตรงข้าม เพราะแต้มโครตห่าง แต่บอกเลยคนอย่างสายฟ้าไม่มีโกงถ้าไม่จำเป็น“พี่จะไปทำงาน จะไปด้วยกันหรือเปล่า”ผมรอพอใจจัดของเข้าตู้เสร็จก็ชวนไปทำงานด้วยกัน และพอใจมักจะไม่ปฏิเสธเพราะพอใจชอบไปที่เรือมากๆ“ไปสิคะ อยู่ที่นี่ก็ไม่รู้จะคุยกับใคร”พอใจเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามผมมาขึ้นฮอร์ที่จอดรออยู่แล้ว การมาทำงานของผมแต่ละครั้งต้องนั่งฮอร์เท่านั้นเพราะเรือลอยอยู่กลางทะเล-PORJAI PART-เรือSC“วันนี้พี่มีประชุมพอใจอยู่ในนี้คนเดียวได้ใช่ไห
-PORJAI PART-และแล้วงานกีฬาสีของมหาลัยก็มาถึง พวกฉันทำพาเหรดกันจนวินาทีสุดท้าย“เย้!!!เสร็จซักที”ซันนี่ลุกขึ้นร้องดีใจหลังจากทำงานนี้กันมาอย่างยาวนาน“รีบๆเอาไปลงสนามเลย เดี๋ยวพอพวกนางไม่เห็นเดี๋ยวก็เดินมาตามอีก”พวกนางที่เซย่าพูดถึงคือรุ่นพี่ปี3 ตั้งแต่วันที่นางมาหาฉันวันนั้น ฉันก็โดนว่าเรื่องพาเหรดทุกวันรุ่นน้องปี1มารับหน้าที่ในการดูแลพาเหรดต่อ พวกฉันเลยว่าจะไปพัก วันหลังค่อยมาทำกิจกรรมเขียร์“เจอน้องพอใจพอดีเลย”พี่ปีสามเดินมาดักหน้าไว้“มีอะไรคะ พาเหรดพอใจส่งต่อให้รุ่นน้องเรียบร้อยแล้ว”“พี่เห็นแล้ว แต่มีอีกเรื่องอยากให้น้องพอใจกับเพื่อนๆช่วย”“อะไรคะ”ฉันมองอย่า
-PORJAI PART-“ถ้าวันนี้พอใจทำให้พี่เสร็จได้ พี่จะยอมหายโกรธ”“ยากจัง!!พอใจกลับไปทำงานดีกว่า”ฉันแกล้งทำท่าจะลุกขึ้นฉันรู้อยู่แล้วแหละว่าขึ้นมาหาเขาถึงที่แบบนี้ ต้องมีการเปลืองตัวกันเกิดขึ้น แต่เล่นตัวให้ดูมีค่าขึ้นหน่อยดีกว่า“ไม่ทันแล้วครับ ตอนนี้พี่มีทางเลือกให้พอใจแค่ต้องทำเท่านั้น”พี่สายฟ้าจับให้ฉันนั่งที่ตักเข้าเหมือนเดิม“เผด็จการ!!”ฉันใช้ปากกัดที่ปลายจมูกพี่สายฟ้าก่อนจะค่อยๆปลดชุดนักศึกษาออกทีละเม็ด พี่สายฟ้าเอนหลังพิงพนักแล้วจ้องฉันไม่วางตา“พี่ว่าไม่ต้องถอดหรอก วันนี้พี่อยากเอาชุดนี้”พี่สายฟ้าอุ้มฉันแล้วพาที่เตียงนอนพี่สายฟ้าวางฉันลงที่เตียงแล้วตามขึ้นมาคร่อมทันที ก