Chapter 2

Keziah's POV

    Maaga akong nagising, pero tinatamad akong mag-ayos. Wala akong gana, ngunit kailangan ko pa ring magtulungan sa kaharap na sitwasyon. Mamaya kasi, susunduin ako ni Cael para magsukat ng damit para sa kasal namin. Hindi ko na alam kung paano ko siya kayang tiisin buong araw.

Habang sinusuri ko ang sarili ko sa salamin, ramdam ko ang hindi maipaliwanag na inis. Kahit siya pa ang pinakamagandang lalaki sa buong mundo, parang hindi ko pa rin kayang tanggapin ang ideya ng kasal sa kanya.

Nagdesisyon akong magsuot ng simpleng off-shoulder dress na sakto lang sa init ng panahon. Dati-rati, kung ganito ang okasyon, excited akong maghanda. Ngunit ngayon, tila napaka-awa ko sa sarili ko. Matapos mag-liptint at magpowder, itinali ko ang buhok ko, simple lang, para sa araw na ito.

Habang pababa ako ng hagdan, narinig ko ang sasakyan sa labas. Dumating na siya. Hindi ko na inantay na magbukas siya ng pinto at sumakay ako agad sa sasakyan. Nasa likod ng sasakyan, naramdaman ko ang matalim niyang tingin na may kasamang katanungan.

"You look beautiful in that dress, but your shoulders are too exposed," sabi niya, na parang may pang-uuyam sa tono ng boses.

"Anong paki mo?" sagot ko, sabay-rolling ng eyes.

"Ayaw mo na ba talagang makasal sa akin?" tanong niya, na nagpapakita ng kaunting irritation.

"Eh, ikaw? Bakit ka pumayag?" balik tanong ko, tinitigan siya nang maigi. Bigla akong napatigil. Wala nga ba akong magagawa kundi sumunod sa gusto nila?

Walang sagot siya. Pero sa huling sagot niya, parang biglang nanlumo ako. "Ikaw ang unang babae na akala ko may kuwento, ngunit... hayaan mo na."

Habang binabaybay namin ang kalsada patungo sa boutique, ang mga salita ni Cael na tumambad sa akin ay patuloy na umiikot sa aking utak. "Makakasal ka sa akin, Keziah, sa ayaw mo't sa gusto."

"Eh kung sabihin ko sa iyo na hindi na ako virgin? Na ibinigay ko ang sarili ko sa isang estranghero bago ang kasal?" Tanong ko, pilit iniisip na baka yun ang maging dahilan para umatras siya.

"So what?" sagot niya, na nakangiti lang. "Kung hindi ako ang iyong una, sigurado akong ako na ang huling lalaki sa buhay mo."

Mahal ko ba siya? O simpleng takot lang na mawalan ng kontrol sa buhay ko ang nagtutulak sa akin upang mag-alsa?

Nang makarating kami sa boutique, nauna siyang bumaba at binuksan ang pinto ko. Ngunit, hindi ko siya pinansin. Mag-isa ko na lang siyang iniwasan.

Ang proseso ng pagsukat ay tila isang mabigat na paghihirap para sa akin. Habang sinusukat ang damit, iniisip ko kung anong klaseng buhay ang hinaharap ko sa tabi ng isang lalaking hindi ko minamahal.

"Ma’am, ang seksi niyo po, tiyak po ay mas maganda kayo sa gown," ang sabi ng isang staff na nagkwekwento sa akin. Hindi ko na siya pinansin, pero nakita kong ngumiti si Cael sa sinabi ng staff.

Wala akong interes sa kanilang mga papuri. Wala akong pakialam sa anuman sa kanilang sinasabi. Hanggang matapos ang sukatan at umalis na kami.

Pumunta kami sa isang jewelry shop para maghanap ng singsing. Mabilis na tinulungan kami ng staff, ngunit mas interesado akong magtingin-tingin sa mga alahas kaysa magdesisyon sa singsing. Wala na akong pakialam. Pumili na lang si Cael ng singsing.

Nakita ko na lang siyang nakatingin sa akin habang naglalakad ako, ngunit hindi ko siya pinansin. Nakakapagod na siya, talaga. Pagkatapos namin makabili ng wedding ring, nagpahatid na ako sa restaurant na pag-aari namin ni Lexie.

Nang makarating kami sa restaurant, agad na akong bumaba at hindi na siya hinintay na magbukas ng pinto. "See you," sabi niya, ngunit hindi ko siya tinanaw.

Pagpasok ko sa restaurant, nakatingin na ang staff at si Lexie sa akin.

"What happened?" tanong ko.

"Wala, nanood lang kami ng eksena," biro ni Lexie, sabay tapik sa aking balikat.

"Wow, ha! Ang pogi pala ng magiging asawa mo!" kilig na sinabi ni Lexie.

"Lex, please, ayokong marinig yan!" inis kong sagot.

"Ehh, swerte mo pa rin, di ba? Mayaman, gwapo, and may looks," sabi ni Lexie. Ngunit ang mga salitang iyon ay hindi nakapagbigay saya sa akin. Iling-iling na lang ako, pilit tinatanggap ang kamalasan.