ตอนที่168 กี่วันจักหายดี

ปักษิณสิงขรยืนมองเพลิงพันจักรครู่หนึ่งก่อนจะหันมาพูดกับโกสุม “นี่เป็นมณีอสูร หากนำมณีนี้ให้สวามีท่านกลืนก็จักหายเป็นปกติ”

“มิต้องใช้เลือดของอสูรฤา”

“มณีเม็ดนี้เป็นยาดียิ่งกว่าเลือดของมันขอรับ”

“ขอบใจท่านมากที่มาช่วยพวกเรา แลข้ารู้ว่าลูกข้าทำผิด ท่านจักเอาโทษเยี่ยงไรก็ว่ามาเถิด” โกสุมละอายใจเหลือเกินกับการกระทำของมณีมายา

“ข้าขอโทษ ข้าเลี้ยงลูกมิดีเอง” ราชินีหมาป่าพยายามลุกขึ้นยืนแล้วค้อมหัวให้กับอัญญาภานารีและปักษิณสิงขรอย่างละซึ่งศักดิ์ศรี หากลูกไม่ดีนั้นก็เท่ากับว่าเป็นเธอเองที่เลี้ยงไม่ดี เธอจึงไม่คิดมีอัตราที่จะขอโทษผู้ที่อายุน้อยกว่า

“ตอนนี้ข้าคิดเรื่องใดมิออกเจ้าค่ะ” อัญญาภานารีได้แต่ส่ายหัวปาดน้ำตา

“ให้จัดการลงโทษนางตามสมควรเถิด” ปักษิณสิงขรเห็นว่าน้องตนนั้นไม่ได้เป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต อีกอย่างบ้านเมืองศิคาลก็วุ่นวายมากพอแล้ว เขาจึงไม่อยากเจ้ากี้เจ้าการเรื่องเอาโทษมณีมายา ให้ผู้ปกครองของนางเป็นผู้ตัดสินใจเอาโทษเองจะเป็นการดีกว่า

“ข้ามิคิดว่าลูกของข้าจักมีนิสัยชั่วร้าย ข้าจักขังนางมิให้เห็นเดือนเห็นตะวัน จนกว่านางจักสำนึก”

“หากท่านเห็นดีแล้วก็ตามแต่ใจท่านเถิด”

โกสุมพยักหน้าน้อยๆ