15 : เราเลิกเป็นเพื่อนกันเถอะ

15:

เราเลิกเป็นเพื่อนกันเถอะ

ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมความรู้สึกเจ็บระบมไปทั่วร่างกายค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง หันไปมองข้างๆกายมีผู้ชายคุ้นหน้านอนซบหมอนกอดรัดเอวฉันอยู่

พยายามนึกย้อนเหตุการณ์ที่ผ่านมา เรามีปากเสียงกันนิดหน่อย ก่อนที่เราจะ....

ก่อนที่เราจะเป็นของกันและกันแล้วงั้นเหรอโซ่เป็นของฉันแล้วสิ เรื่องราวที่เราเคยคุยกันเอาไว้ว่าระหว่างฉันกับโซ่เราจะยังคงสถานะความเป็นเพื่อนกันเสมอตราบใดที่โซ่ยังไม่ได้ล่วงล้ำประชาธิปไตยฉัน

แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เขาก้าวข้ามความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกว่านั้นก็คือการสิ้นสุดความเป็นเพื่อนของเรา แต่สถานะจะเป็นอะไรนั้นถ้าไม่ใช่เพื่อนและไม่เป็นแฟนเราก็คงจะเป็นได้แค่คนเคยรู้จักกันเท่านั้น

ที่ฉันยอมโซ่ก็เพราะว่ารักคำเดียวถึงใครจะบอกว่าฉันโง่ฉันงี่เง่า แต่ถ้ามีโอกาสไขว่คว้าความรักมาเป็นของตัวเองสักครั้งไม่ว่าผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง แต่มันก็น่าลองไม่ใช่เหรอ

ฉันค่อยๆลุกขยับกายหยิบเสื้อคลุมมาใส่ก่อนจะค่อยๆเดินลงจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ แต่ก็ดันขาอ่อนล้มพับไปซะก่อน

"อู๊ยยยย"

ถ้าลุกขึ้นไหวฉันก็คงแปลกแล้วล่ะ ก็โซ่เล่นงานฉันแทบทั้งคืนเพิ่งปล่อยให้ฉันพักเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี้เอง โดนที่คนทำมันยังไม่ตื่นเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ดีแล้วเพราะฉันคงทำหน้าไม่ถูกแน่ๆ

"อ๊ะ...โซ่!!!"

โซ่ที่ตื่นลุกขึ้นจากที่นอนตอนไหนก็ไม่รู้เดินเปลือยกายโทงเทงมาช้อนร่างฉันขึ้น

"อื้อออ..โซ่ทำไมไม่แต่งตัวก่อนนะ"

"ทำอย่างกับไม่เคยเห็นขนาดดูดก็ยังเคยดูดมาแล้วเลย"

"โซ่!!พูดไรบ้าๆ"

"จะเข้าห้องน้ำทำไมไม่บอกหืมม?เดินไหวหรือไง"

โซ่กระซิบถามฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน อุ้มตัวฉันไปวางที่ห้องน้ำอย่างเบามือ

"อ่ะ..เสร็จแล้วแล้วเรียกนะโซ่จะรอหน้าห้อง"

หื้อออทำไมโซ่จะทำตัวน่ารักอย่างนี้อ่าาา ฉันเขินจนแทบจะไปต่อไม่ถูกเลยได้แต่พยักหน้ารับเบาๆ

"อื้อ..."

ฉันก็ทำธุระส่วนตัวจัดการอาบน้ำเรียบร้อยใส่ชุดคลุมก่อนจะค่อยๆเดินกระย่องกระแย่งเพราะยังรู้สึกเสียดๆคัดข้างในร่องสาวอยู่ไปหาโซ่ที่ยืนรอตรงประตู

"อ้าวววลี่!ก็บอกให้เรียกไงล่ะเดี๋ยวล้มขึ้นไปทำไง?"

โซ่เอ็ดฉันเสียงเขียว เอ่อจริงๆฉันไม่ได้ป่วยสักหน่อยนะแค่โดนเปิดซิงเอง ว่าแต่เช้าแล้วนี่แล้วเมื่อคืนอิแจสซี่มันจะไปนอนที่ไหนกันวะเนี่ย

"โซ่!ละแล้วแจสซี่จะนอนที่ไหนเมื่อคืนอ่ะ?"

"หื้ออ..โซ่ไลน์บิกให้มันไปนอนกับโซดาแล้วล่ะ"

"ห๊ะ!!!ละแล้ว...เอ่อ.."

"มันบอกตามสบายฮ่าๆๆมันไม่ว่าไงหรอกเพราะมันก็เดาออกคร่าวๆแล้วล่ะเรื่องของพวกเรา"

"ยังเจ็บอยู่ไหม?หืมมม"

เวลาโซ่พูดจาดีๆอ่อนโยนนี่เหมือนโซ่เวอร์ชั่นเทพบุตรเลยอ่ะ แต่พอเวลาที่โมโหขึ้นมากลายร่างเป็นซาตานขึ้นมาทันทีเลย แต่ไม่ว่าจะเวอร์ชั่นไหนฉันก็ชอบทุกอย่างที่เป็นโซ่อ่ะแหละ

"ม่ะ..ไม่แล้ว.."

"ขอโทษนะที่รุนแรงเกินไป"

โซ่ก้มหน้าซบซอกคอฉันก่อนจะแอบสูดดมดังฟอดใหญ่

"อื้อออ...โซ่เนี่ย"

"โซ่หิวแล้วเดี๋ยวไปกินข้าวกันเนอะ..รอแป๊บนึงนะโซ่ไปอาบน้ำแป๊บเดียว..จุ๊บ"

ก่อนจะจุ๊บหน้าผากฉันหนักๆแล้วเดินตัวปลิวไปเข้าห้องน้ำ

หลังจากโซ่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็พาฉันไปเดินเคาะประตูเรียกอีกสองห้องที่ยังนอนอยู่ให้ตามลงไปเจอที่ร้านอาหารเพื่อกินข้าวด้วยกัน

หลังจากตามมาสมทบกันครบเรียบร้อยระหว่างรอสั่งกับข้าวกันอยู่นั้น

"อิลี่ตกลงมึงกับไอ้โซ่มันยังไงกันแน่วะ?

โซดาเปิดฉากถามทันที

"เออนั่นสิคงจะกระหน่ำกันหนักเลยมั้งคออิลี่ถึงได้แดงเถือกเหมือนคนเป็นโรคเลย"

อิผีแจสซี่ทักซะฉันสะดุ้ง ก่อนออกมาฉันก็ลืมสำรวจตัวเองมาซะด้วยสิ

"กะ..กูไม่รู้..."

ฉันก็ไม่รู้เพราะโซ่ยังไม่ตกลงชัดเจนเสียด้วยสิ

"กูกับลี่จะเลิกคบกันเป็นเพื่อนแล้วล่ะ"

โซ่ตอบออกมาอย่างชัดเจน

"มะ..หมายความว่าไงอ่ะ?"

'โซ่จะเลิกคบฉันอย่างนั้นหรอ'

"ก็หมายความว่ารอโซ่เคลียร์ตัวเองให้มันชัดเจนก่อนนะสิ...รอโซ่ก่อนนะ?"

แปลว่าโซ่จะเลือกฉันงั้นเหรอ?ใช่ไหมอ่ะ? ฉันได้แต่แอบคิดอยู่ในใจ

'แต่ใครจะรู้ว่ามันจะมาเร็วกว่าที่คาดคิด'

หลังจากกินข้าวเสร็จเตรียมตัวเช็คบิลเพื่อกลับที่พักก็มีผู้หญิงคนนึงหน้าคุ้นมากเดินกอดแขนผู้ชายวัยกลางคนเดินผ่านหน้าพวกเราไป

"โซ่!!!" อิแจสซี่อุทานเรียกโซ่

"อะไร?"

โซ่เองก็คงเห็นแต่ยังนิ่งอยู่

"ไหนมึงบอกอิชะนีน้อยนั่นไปต่างประเทศกับแม่มันไงชไหนเลยมาโผล่กับผู้ชายที่นี่?"

โซ่ชะงักไปก่อนจะลุกเดินตามสองคนนั้นไปติดๆ โดยมีพวกฉันตามติดไปสังเกตุการณ์ด้วย

"ลูกหยี..."

"พี่โซ่!!!"

ทันทีที่โซ่เรียกและนางหันกลับมาก็ตกใจเรียกชื่อโซ่เสียงหลงไปเลย ก่อนจะปรับหน้าให้เป็นปกติ หือออ...อิเด็กนี่มันน่า...

"ลูกหยีมาทำอะไรที่นี่ไหนบอกว่าไปต่างประเทศไง?"

โซ่ยังถามจี้มันอยู่

"อ่ะ...เอ่อ..คือ"

นางตอบตะกุกตะกักสงสัยจะยังนึกคำตอแหลไม่ถูกกระมั้ง

"ใครหรอลูกหยี?"

ผู้ชายที่มากับนางเอ่ยถามเสียงเข้ม

"คือออ...พี่โซ่เป็นรุ่นพี่ที่คณะของหยีค่ะ"

นางหันไปตอบผู้ชายคนนั้นแสดงว่านางแคร์เขามากกว่าโซ่อีกน่ะสิ

"หรออออ...คะคุณน้องงง"

อิโซดาลากเสียงยาวประชดเจ้าหล่อนเล่นๆ

ส่วนฉันน่ะเหรอ ก้าวเท้ายาวๆไปจิกหัวนางมาฟาดเพี๊ยะสิคะรออะไร จัดการจิกหัวตบซ้ายตบขวาที่บังอาจกล้ามาหลอกผู้ชายที่ฉันรัก โดยที่นางได้แต่กรีดร้องโวยวายปัดป้องอย่างเดียวเพราะไม่มีโอกาสได้สู้สักนิด หลังจากตบจนมันลงไปนอนกองกับพื้นฉันก็ยืนเชิดหน้าดั่งนางพญา

"อิลี่!!!!!!"

"อิลี่!!!!!!!!!!!!"

"ห๊ะ...เรียกเสียงดังทำไมตกใจหมด?"

"โอ๊ยอิผี...เค้าจะเดินหนีไปกันหมดแล้ว"

อ้าวแล้วตกลงเค้าคุยกันว่าไงวะเนี่ย ไม่ทันได้ฟังเลยอ่ะมัวแต่ยืนมโนอยู่ หันมาอีกทีอิตุ๊กตาผีกับผู้ชายของมันก็เดินไปหนีไปแล้ว

แล้วโซ่ก็จูงมือฉันเดินไปพร้อมกันโดยมีอิตุ๊กตาผีแอบมองตามตาละห้อย ก่อนจะทำเป็นกระดี้กระด้ากับผู้ชายคนนั่นต่อ มือของโซ่ที่กุมมือฉันอยู่มันอบอุ่นมากในความรู้สึกของฉัน

"บ๊ายยยย.."

อิโซดาโบกมือใส่นางก่อนจะชูนิ้ว(กลาง)ให้

ก่อนจะพากันเดินกลับมาถึงบ้านพักกัน แล้วโซ่ก็ลากฉันเข้ามาในห้อง กดตัวฉันนั่งลงบนเตียงก่อนจะนั่งคุกเข่าแทรกระหว่างขาฉันเอาไว้

"ลี่...โซ่ว่าเราเลิกกันเถอะ"

"ห๊ะ...ทะทำไมอ่ะโซ่?"

เลิกอาไร๊เรายังไม่ทันได้เป็นแฟนกันเลยด้วยซ้ำ ให้ตายเถอะนี่ฉันไปต่อไม่ได้จริงๆหรอเนี่ย แค่คิดน้ำตาใสๆแม่งก็หยดลงพื้นแหม่ะๆ

"ร้องไห้ทำไม?...แค่เลิกเป็นเพื่อนกันไง?"

"แค่เพื่อนก็ยังเป็นไม่ได้อีกเหรอ?โซ่ใจร้าย..อึก.."

เออเอาเข้าไปทีนี้ทั้งร้องทั้งสะอึกกันเลยเชียว

"เป็นแฟนกันนะ?..."

โซ่พูดต่อโดยไม่สนใจเสียงร้องของฉันเลย

"ฮะ..แฟนหรอ?โซ่ขอลี่เป็นแฟนหรอ?"

"อื้อ...ก็ใช่ไงล่ะหรือจะไม่เป็น?"

"ไม่ๆๆเป็นสิเป็นแฟนกันๆ"

ฉันพยักหน้ารับอย่างคนเสียสติและแล้วโชคชะตาก็เข้าข้างฉันสักที

ฉันโน้มตัวลงไปกอดโซ่ร้องไห้สะอึกสะอื้น โดยที่โซ่แอบจูบซับน้ำตาให้ฉันแทน ก่อนที่เราจะจูงมือกันออกไปนั่งดูหนังข้างนอกกับเพื่อนๆ

"โซดา!"

"อะไร?"

"โซ่คุยอะไรกับลูกหยีมั่งอ่ะกูฟังไม่ทัน?"

"ก็ไม่ว่าไงนะ...มันบอกว่าต่อจากนี้ไปเราก็เป็นแค่พี่น้องร่วมคณะกันเท่านั้น"

"ห๊ะ!!จริงหรอมึง?"

"ก็เออดิวะ..แล้วมึงกับมันอ่ะยังไง?"

"เอ่ออ..โซ่ขอกูเป็นแฟนแล้วว่ะ"

ฉันกระซิบกระซาบกับโซเาก่อนที่จะมีเสียงใครคนนึงแทรกขึ้นมา

"พวกมึงจะคุยกันอีกนานไหม?พวกกูจะดูหนังรำคาญว่ะ..."

ค่ะเสียงอิหอมค่ะที่นอนซบผัวมันอยู่หันมาทำเสียงเขียวใส่

"ค้าาาา" ฉัน

"ย่ะ...." โซดา

จบคำสนทนาแล้วดูหนังสุดแสนจะโรแมนติกมากๆอย่างเรื่องสิงหาต้องสับที่ดูไปต้องกรี๊ดคอแทบแตกไป ดูไปผวากันไป

'เห้ออออออ'

เพิ่งโดนขอเป็นแฟนยังไม่ทันหายตื่นเต้น ต้องมาผวากับหนังบ้าไรไม่รู้ฆ่ากันเกือบทั้งเรื่อง

~บันทึกพิเศษลูกหยี~

ฉันเป็นแฟนพี่โซ่ผู้ชายที่หล่อดูดีแถมบ้านมีฐานะเข้าขั้นมหาเศรษฐีอีกต่างหาก ถึงจะคบเป็นแฟนกันแต่ฉันเดาพี่โซ่ไม่ออกเลยสักนิดว่าเขาคิดยังไง บางทีก็ดูเหมือนจะร้ายแต่บางทีก็ดูเหมือนจะรัก

รูปลักษณ์ภายนอกฉันดูเรียบร้อยอ่อนหวานเป็นผู้หญิงใสๆ ที่ไม่ได้มีแค่พี่โซ่เป็นแฟนคนเดียว แต่ฉันยังมีผู้ชายในสต๊อกอีกเพียบเพราะฉันสวยไงแต่ดันจนในขณะที่เพื่อนๆต่างแข่งกันหาของแบรนด์เนมมาอวดกันซึ่งฉันยอมไม่ได้

ใครมีเงินให้ฉันก็ไปหมดแหละทำไงได้ในเมื่อฉันต้องมีต้องได้และต้องเด่นเทียบเท่าคนอื่นๆเช่นกัน ตอนที่ฉันเจอพี่โซ่มาเที่ยวกับเพื่อน ฉันเองก็ไม่คิดว่าเขาจะสนใจคนอย่างฉันเหมือนกันนะตอนที่ฉันทำทีไปอ่อยเขา

ฉันเองก็รู้ว่าจริงๆพี่โซ่ไม่ได้ชอบฉันจริงๆหรอก แต่ก็ไม่รู้ว่าเก็บฉันไว้ทำไมเหมือนกัน ถ้าเดาไม่ผิดเค้าคงจะมีใจให้เพื่อนสนิทคนนึงของเขาน่ะแหละ อิลิลลี่ไงจะใครล่ะฉันเกลียดเวลาที่มันชอบมองฉันเหมือนรู้ทัน รู้แล้วยังไงใครแคร์กันล่ะ

วันที่ฉันไปหาพี่โซ่ที่ผับพี่ชายของเขาอยู่พี่โซ่ที่ไม่รู้ไปหิวมาจากไหนลากฉันเข้าห้องน้ำไปกินตับที่ผับ ในตอนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่นั้นอิบ้าที่ไหนก็ไม่รู้มาเคาะประตูเสียงดังโวยวาย จนพี่โซ่ชะงักมือที่กำลังจะสวมถึงยางใส่น้องชายของเค้าแล้วก็ต้องเลิกทำในที่สุด ใช่ค่ะตลอดเวลาที่คบกันพี่โซ่ไม่เคยเล่นสดกับฉันสักครั้งเดียว มีไหมคะที่คนที่เป็นแฟนกันจะใส่ถุงทุกครั้งที่จะเอากันตลอดเวลาไม่ว่าจะกี่ครั้ง

ฉันรู้ไม่ใช่ว่าเขากลัวฉันท้องหรอก แต่คงเพราะตัวฉันไม่สะอาดพอล่ะมั้ง

หลังจากที่แต่งตัวเสร็จก็เปิดประตูออกมาเจออิลิลลี่กับอิโซดาไงหึนึกว่าตัวเองเป็นใครกันสวยมาจากชั้นไหนกันเชียว ฉันสังเกตุว่าพี่โซ่แววตาเปลี่ยนไปเมื่อเจอหน้านังลิลลี่ และตัวนังลิลลี่ก็ทำท่าเจ็บปวดเสียเหลือเกินที่เห็นฉันเข้าไปทำอะไรๆกับพี่โซ่ในห้องน้ำมา หึน่าด้านเพื่อนตัวเองก็ยังไม่เว้นอีก

ฉันเดินออกมาพร้อมพี่โซ่ก่อนที่เขาจะบอกให้ฉันเข้าไปก่อน แต่ใครจะอยู่ก็อยู่ไปแต่ฉันจะไม่ทนอยู่แน่นอน พิศสวาทร้อนรุ่มไปทั่วร่างกายเมื่อมันยังไม่ได้ปลดปล่อย ฉันเลยต้องโกหกพี่โซ่ว่ามีธุระต้องรีบกลับ เพื่อไปหาผู้ชายที่สามารถคลายความร้อนรุ่มให้ฉันได้ถึงใจกว่า

หลายครั้งที่ฉันต้องโกหกโน่นนี่เพื่อไปรับงานตามที่ต่างๆเพื่อหาเงินมาซื้อของใหม่ๆไม่ว่าจะเป็นกระเป๋า รองเท้า เสื้อผ้า ที่ราคาแพงๆมาแข่งกับบรรดาเพื่อนๆไฮโซของฉัน

อย่างเช่นเหตุการณ์เมื่อกี้ ก่อนหน้านั้นพี่โซ่โทรชวนฉันไปเที่ยวพักผ่อนกับเพื่อนๆเขา ฉันเองก็อยากไปนะอยากไปเหยียบหัวใจคนเล่นๆ แต่ก็นะฉันรับงานไว้แล้วและคนนี้กระเป๋าหนักมาก ฉันเลยต้องปฏิเสธไปว่าไม่ว่างคุณแม่จะพาไปเยี่ยมญาติที่ต่างประเทศ หึๆน่าขำเนอะแม่ฉันน่ะหรอจะมีเงินพาฉันไปต่างประเทศได้ แค่จะหาเงินจ่ายค่าเช่าบ้านแต่ละเดือนยังยากเลย

แต่ใครจะไปรู้ว่าจะเจอแจ๊คพอตแบบนี้ล่ะเนี้ย ไอ้ฉันก็ลืมถามว่าพวกเขาไปทะเลที่ไหนกัน ใครจะไปคิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้ฉันก็นึกว่าเขาคงอาจจะไปเที่ยวชะอำหัวหินอะไรเงี้ย

ตอนที่พี่โซ่ถามไหนว่าไปต่างประเทศฉันเองก็ตอบไม่ถูก มิหนำซ้ำเสี่ยกระเป๋าหนักก็ยังถามอีกว่าพี่โซ่เป็นใครจะให้ฉันตอบว่าเป็นแฟนก็ไม่ได้ เพราะเงินที่จะไปจ่ายค่ากระเป๋าที่มัดจำไว้แล้วจะหายวับไปกับตาทันที

ตอนที่ฉันบอกว่าพี่โซ่เป็นรุ่นพี่ที่คณะเดียวกัน ฉันก็แอบหวังนะว่าเขาจะมีอาการเสียดายฉันบ้างสักนิดนะ แต่ก็เปล่าเลยเขานิ่งเฉยจนฉันเดาท่าทีไม่ถูก ก่อนที่เขาจะเอ่ยบางคำที่ทำฉันใจกระตุกไปครู่หนึ่งว่า

'ตั้งแต่นี้ต่อไปก็ขอให้เราเป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องร่วมคณะเดียวกันเท่านั้นนะ'

ไม่นะฉันไม่ยอมหรอก ถึงฉันจะมีคนอื่นมากมายแต่คนที่ฉันต้องการมีแค่พี่โซ่คนเดียวเท่านั้น ฉันได้แต่ฉุดแขนผู้ชายที่สามารถฉันถลุงเงินเล่นได้แบบไม่อั้นเดินหนีมาตั้งหลักก่อน โดยที่เขาก็ทำท่าสงสัยแต่ฉันก็ตัดบทไปว่าไม่มีอะไร เขาเคยมาตามตื้อเท่านั้นเอง แต่ฉันเลือกเขามากกว่า

ก็นะเชื่อฉันสนิทชี้นกเป็นไม้ชี้ไม้เป็นนกก็ยังได้ ให้เงินฉันไม่อั้นแลกกับการปรนนิบัติเอาใจเขาอย่างถึงใจที่สุดซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ฉันชอบเสียด้วยสิ

ฉันไม่มีวันปล่อยพี่โซ่ให้ใครเด็ดขาดโดยเฉพาะนังลิลลี่ที่ฉันแอบเห็นนะว่ามันโกรธแทนพี่โซ่จนตัวสั่นทำท่าเหมือนอยากกระโจนเข้ามาตบฉันเสียอย่างนั้นแหละ

ถึงยังไงฉันจะทำให้พี่โซ่กลับมาหาฉันให้ได้ ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหนก็ตามมาลองดูกันสักตั้งแล้วกันนังลิลลี่

~จบบันทึกพิเศษลูกหยี~

-

--------------------------------------------**

หือออว่าอิโซ่ร้ายแล้วนะ

เจอลูกหยีไป...อีนี่มันร้ายกว่าอ่ะ