18 : ห้ามยังไงไม่ให้รักเจ้านาย

18:

ห้ามยังไงไม่ให้รักเจ้านาย

"ลี่กินอะไรดี?" คุณภาคหันมาถามฉันหลังจากที่เรามาถึงร้านอาหารกันแล้ว

"นิดหน่อยกินอะไรอ่ะ?สั่งเผื่อลี่ด้วยแล้วกัน"

ฉันหันไปถามเพื่อนก่อนยกหน้าที่การสั่งอาหารให้นิดหน่อยแทน

"คุณภาคจะกินอะไรดีคะเดี๋ยวฉันสั่งเผื่อค่ะ"

"แล้วแต่คุณแล้วกันสั่งไปเลยผมกินได้หมดแหละ"

"ก็ได้ค่ะ...งั้นเอาปลากระพงทอดน้ำปลา ส้มตำปูปลาร้า คะน้าปลาสลิด ผัดน้ำพริกเผาไก่ ไข่เจียวปู หมูชะมวง ตำมะม่วงปลากรอบ ปีกไก่ทอดเกลือ ซุปมะเขือ..."

"แกๆพอแล้วมั้งมันจะเยอะไปนะ"

ฉันสะกิดพลางหยิกแขนยัยนิดหน่อยเบาๆ

"อ้าวหรอก็ฉันไม่รู้นี่นาว่าคุณภาคเค้าจะทานอะไรดีก็เลยสั่งมาให้หลายๆอย่างไง"

ยัยนิดหน่อยยักไหล่แบบไอด้อนแคร์ โอ๊ยเพื่อนฉันแอบรักเขาแต่กลับไปแกล้งเขาแบบนี้เนี่ยนะ

อย่าแปลกใจเลยว่าทำไมถึงมีเมนูแบบนี้ร้านที่ฉันมาทานกันเป็นร้านอาหารธรรมดาไม่ได้หรูหราอะไรนักหรอก ต้องขอบคุณที่คุณภาคไม่ถือตัวยอมมาร้านเล็กๆแบบนี้กับพวกเราทั้งๆที่คุณภาครวยระดับประเทศเชียวล่ะ

ระหว่างรอกับข้าวมาเสริฟอยู่นั้น

"เดี๋ยวลี่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ"

"ฉันไปด้วยๆ" ยัยนิดหน่อยร้องตาม

"แกอยู่นี่แหละรอเป็นเพื่อนคุณภาคเค้า"

ไม่รอให้ยัยนิดหน่อยตอบฉันก็หันหลังเดินออกมาก่อนเลย

~นิดหน่อยTalk~

ฉันชื่อนิดหน่อยเหมาะสมกับตัวเองมากกกกกอไก่ล้านตัวด้วยสัดส่วนตัวเล็กกระทัดรัดจนบางครั้งเพื่อนบอกว่าอยากจับยัดใส่กระเป๋าไปด้วย ฉันเรียนจบแล้วมาสมัครทำงานที่โรงแรมเดียวกันกับลิลลี่ซึ่งบังเอิญได้มาเจอกัน ด้วยนิสัยใจคอที่คล้ายๆกันมันทำให้เราได้มาคบและสนิทกันได้ล่ะมั้ง ลิลลี่เป็นผู้หญิงที่สวยเก่งจนฉันอดทึ่งไม่ได้ที่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงใช้ชีวิตอยู่คนเดียวตามลำพังทำงานหาเลี้ยงตัวเองและครอบครัวบ้านเด็กกำพร้าแถมยังส่งตัวเองเรียนจนจบด้วย ฉันนับถือเธอจริงๆนะ

ฉันมาสมัครงานตำแหน่งเลขาและได้เจอกับคุณภาคผู้ชายที่สาวๆหลายคนฝันถึงแต่ยกเว้นยัยลี่ไว้คนนึงนะ ที่ต่อให้เขามาทำดียังไงลี่ก็ยกสถานะให้เป็นได้แค่เจ้านายของเธอเท่านั้น ตอนแรกที่ได้เข้ามาทำงานกับคุณภาคใหม่ๆฉันก็รู้สึกเฉยๆนะไม่ได้คิดอะไรกับเขาเหมือนกัน แต่พอเวลาผ่านไปได้เห็นความมีน้ำใจ การดูแลเอาใจใส่ลูกน้องมันทำให้ฉันรู้สึกประทับใจมากขึ้นๆ

กระทั่งวันหนึ่งที่เรามีนัดคุยงานกับลูกค้า หลังเสร็จงานก็มีดื่มเป็นเพื่อนลูกค้านิดหน่อย คุณภาคเผลอดื่มหนักไปหน่อยจนขับรถกลับแทบไม่ไหว ฉันก็เลยต้องขับรถเขาแทนให้ ถามอะไรเขาก็ไม่หือไม่อือตอบ ฉันก็เลยตัดสินใจขับรถพาเขากลับมาพักที่คอนโดฉันก่อน

ฉันพาเขามานอนพักที่โซฟาตัวยาวหน้าทีวีมุมประจำของฉันก่อนเผื่อเขาสร่างเมื่อไหร่เดี๋ยวคงขับรถกลับไปเอง แต่อยู่ๆคุณภาคก็ดึงฉันเข้าไปจูบโดยที่ฉันเองยังไม่ทันตั้งตัวและไม่เคยคิดว่าจะเสียจูบแรกของฉันให้เจ้านายตัวเอง หลังจากมึนงงอยู่นานจนถูกเขาจูบเสียปากบวมเจ่อฉันก็ดิ้นจนหลุดออกมา

"ลี่...ลิลลี่..."

เหอะฉวยโอกาสจูบฉันแต่กลับครางเรียกชื่อยัยลี่ นี่แสดงว่าคุณภาคชอบยัยลี่จริงๆสินะ แต่ทำไมใจฉันมันหวิวๆแปลกๆนะ นี่ฉันคงจะไม่ได้คิดอะไรกลับเจ้านายตัวเองหรอกใช่ไหม ไม่ได้ๆนะเค้าเป็นเจ้านายส่วนเราเป็นแค่พนักงานธรรมดาๆที่สำคัญเค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วด้วย

หลังจากปล่อยให้เขานอนไปส่วนฉันก็กลับเข้าห้องนอนของฉันจนถึงเช้าฉันอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปทำงานออกมาก็ไม่เห็นเค้าแล้วสงสัยคงกลับไปแล้วมั้ง ฉันเดินออกมาเรียกวินมอไซร์หน้าคอนโดไปส่งที่ทำงานเพราะระยะทางจากคอนโดฉันไปทำงานห่างกันไม่ถึงกิโลด้วยมั้ง

"สวัสดีค่ะเจ้านาย"

"อืมมม"

"เจ้านายจะรับกาแฟไหมคะ?"

"ไม่ต้องหรอกว่าแต่เมื่อคืนคุณพาผมไปนอนคอนโดคุณมาหรอ?"

"ค่ะ...เมื่อคืนคุณเมามากถามอะไรก็ไม่รู้เรื่องฉันก็เลยต้องพาคุณกลับมาคอนโดฉัน"

"ผมคงไม่ได้เมามากจน...เอ่อทำอะไรคุณใช่ไหม?"

"เอ่อ....เปล่านี่คะเห็นคุณก็นอนหลับสบายดีนี่" ฉันส่ายหน้าตอบเขาไป

"ว่าแต่คุณเป็นอะไรรึเปล่าทำไมปากบวมๆอย่างนั้นล่ะ?"

นี่คุณจะถามอะไรกันหนักหนาเนี่ยโอ๊ยถามอยู่ได้จะให้ฉันตอบรึไงว่าถูกคุณขยี้จูบมาจนมันบวมเนี่ย ได้แต่บ่นในใจแต่ปากก็ตอบออกไปว่า...

"อ๋อสงสัยฉันเผลอกัดปากตัวเองตอนกินข้าวน่ะค่ะว่าอยู่ทำไมเจ็บๆ"

หลังจากโดนปล้นจูบไปวันนั้นหัวใจฉันมันก็เริ่มไม่รักดีชอบแอบเต้นรัวๆเวลาใกล้ชิดเขา แม้พยายามบอกใจว่าไม่ให้เผลอคิดเกินเลยกับเขาเพราะเขาเป็นเจ้านายและที่สำคัญเขาแอบชอบเพื่อนเราอยู่ด้วยนี่สิประเด็นสำคัญ

ฉันก็เลยต้องทำเป็นไม่คิดอะไรห้ามใจตัวเองเอาไว้เรื่อยๆแม้ว่ามันจะไม่ทันแล้วก็ตาม เวลาที่เห็นคุณภัทรอยู่กับยัยลี่ฉันก็รู้สึกหน่วงๆในใจอยู่นะ แต่ถ้าเป็นไอ้ลี่ฉันยอมให้

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ไอ่ลี่พาฉันมากันคุณภาคให้ แม้ฉันจะเจ็บลึกๆแต่ฉันก็เต็มใจมาช่วย คุณภาคหันไปถามยัยลี่คนแรกว่าจะกินอะไรก่อนจะโยนหน้าที่มาให้ฉันสั่งแทนได้สิคะนิดหน่อยจัดให้หนักๆเลยค่ะ

หลังจากที่ยัยลี่ชิ่งไปเข้าห้องน้ำทิ้งฉันไว้ตามลำพังกับเขาที่ตอนนี้จ้องหน้าฉันเขม็งเชียว

"นิดหน่อย...นี่คุณคิดจะแกล้งผมใช่ไหม?"

คุณภาคถามตามด้วยสายตาจับผิด

"ห๊ะแกล้งอะไรกันคะคุณภาคพูดอะไรฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย"

ฉันยิ้มกลบเกลื่อนให้อีกต่างหาก

"นี่ถามจริงๆเถอะคุณไม่คิดจะแฟนกับเค้าบ้างรึไงเที่ยวตามแต่คนอื่นอยู่ได้น่ะ"

คุณภาคกัดฟันถามฉัน หึจุกไปเลยสิยัยนิดหน่อยเอ้ยนี่เขาคงจะรำคาญหาว่าแกวุ่นวายไปรึเปล่านะ

"ไม่อ่ะเบื่อรำคาญผู้ชาย"

ฉันข่มอาการน้อยอกน้อยใจที่แล่นปราดขึ้นมากระทันหันกัดฟันตอบเสียงเรียบ

"เห้ออออ!!" ถ้าเขาจะถอนหายใจแรงขนาดนี้นะ นี่เขาคงจะรำคาญฉันมากสินะ

ถึงฉันจะไม่ได้เป็นผู้หญิงที่เขาชอบ แต่เอาจริงๆเขาก็เทคแคร์ดูแลพวกเราดีนะขนาดไอ่ลี่ที่เขาตามเทียวไล้เทียวขื่ออยู่ตั้งหลายเดือนยังไม่สำเร็จ แต่เขาก็ไม่เคยคาดคั้นเร่งรัดจากเธอนะ คอยให้คำปรึกษาอยู่ห่างๆ นี่คือเหตุผลที่ฉันเองก็ห้ามใจตัวเองไม่ให้หลงรักเขาไม่ได้ซักที

~Endนิดหน่อย~

"มาแล้วค่ะ..." ฉันออกมาจากห้องน้ำพอดีเลยพร้อมๆกับที่เขามาเสริฟอาหารพอดี เราก็กินกันไปคุยกันไปจนกระทั่งอิ่มแปล้ คุณภาคบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับฉันพอดี

"ลี่...พอดีวันพรุ่งนี้จะมีลูกค้าคนสำคัญของเราเค้าจะเดินทางมาเที่ยวพักผ่อนพร้อมครอบครัวที่นี่พี่อยากให้ลี่ช่วยดูแลต้อนรับลูกค้ากลุ่มนี้เป็นอย่างดีให้พี่ทีได้ไหม?"

"ได้ค่ะ...ลี่จะตั้งใจเทคแคร์ดูแลประหนึ่งญาติสนิทมิตรสหายให้เป็นอย่างดีเลยค่ะ"

"ขอบใจมากนะพี่ฝากด้วยแล้วกัน เพราะพี่ต้องไปดูงานต่างจังหวัดกับคุณเลขาพอดีน่ะเลยไม่ได้อยู่ต้อนรับพวกเขาเลย"

"ไม่เป็นไรค่ะคุณภาคไม่ต้องห่วงมีลี่อยู่ทั้งคนสบายมาก"

แต่ถ้าหากลี่รู้ว่าแขกที่จะมาเป็นใครลี่อาจจะไม่อยากเจอเลยก็ได้นะ