4 : ซ่อนไว้ในรอยยิ้ม

4:

ซ่อนไว้ในรอยยิ้ม

~Part โซ่~

โซดามึงเข้าไปก่อนไปกูมีเรื่องจะคุยกับอิลี่แป้บนึง" ผมหันไปบอกโซดาก่อนจะหันไปมองหน้าคนที่ตาแดงๆแปลกๆ

“เอออๆกูเข้าไปก่อนนะรีบๆตามมาล่ะพวกมึง” มันหันมาบอกก่อนจะเดินเข้าห้องไป

อินี่ก็อีกคนเมื่อก่อนมันชอบมาเล่าในกลุ่มว่าแฟนมันชอบเปลี่ยนบรรยากาศบนเตียง ระเบียง ห้องครัว ห้องน้ำ มันก็ทำมาหมดทีวันนี้มาทำเป็นด่าผมซะงั้น ประจำเดือนไม่มารึไงวะอิบ้านิ

ก็ใครมันจะไปอดใจไหววะ ส้มโอสองลูกขาวๆอวบๆวับๆแวมๆล่อตาล่อใจผมอยู่ข้างๆแต่ไม่ใช่กับลูกหยีนะ แต่เป็นยัยโง่ลิลลี่ของผมต่างหาก ยิ่งตอนที่มันเมานะหน้าหวานๆของมันจะแดงๆหน่อยตาเยิ้มๆประกายตาหวานฉ่ำยิ่งชวนให้ลูกชายผมออกมายืดเส้นยืดสายจนแทบจะทะลุกางเกงอยู่แล้ว แต่ก็เพราะคำว่าเพื่อนมันค้ำคอผมอยู่ ผมไม่อยากจะทำลายมันลงไป ถึงได้คว้ามือลูกหยีไประบายอารมณ์ในห้องน้ำ แต่ปรากฎว่าถุงยางดันหมดและผมก็ไปต่อไม่ได้ด้วยถ้าไม่มีถุงยาง พอดีที่พวกมันมาเคาะประตูเรียกพอดี ผมจึงถือโอกาสชิ่งหนีดื้อๆ

“มีอะไรหรอโซ่...?”

“กูมีไรอยากจะถามมึงหน่อยลี่...มึงตอบกูตรงๆได้ป่ะ...มึงคิดอะไรกับกูอยู่หรือเปล่า”

“ห๊ะ!!!เอ่อออคือ...”

หน้าไอ้ลี่ดูตกใจมากตอนที่ผมถามมันว่าคิดอะไรกับผมรึเปล่า เพราะหลังๆผมรู้สึกว่ามันแปลกๆไปดูมันเหมือนอึดอัดตลอด เวลาที่เห็นผมอยู่กับลูกหยี อย่างเมื่อกี้เหมือนกันตอนที่ผมเปิดประตูมาเจอมันพร้อมลูกหยี เหมือนผมจะเห็นว่ามันน้ำตาคลอเบ้าอยู่ ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่ามันคิดอะไรกับผมอยู่ใช่ไหม

“ถ้ามึงคิดอะไรกับกูก็....”

“ปะ...ป่าวววนะ คิดบ้าไรมึง...มึงเมาป่ะเนี่ยมึงกับกูเป็นเพื่อนกันนะ...กูจะคิดอะไรกับมึงได้ไงเล่าา”

ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบมันก็รีบตอบแทรกขึ้นมาทันที เออไม่คิดก็ไม่คิดกูให้โอกาสมึงตอบไปแล้วนะลิลลี่แล้วอย่ามาหาว่ากูใจร้ายไม่ได้นะ

“โอเค...ไม่คิดก็ไม่คิด ถ้ามึงยืนยันอย่างนี้กูก็สบายใจ...เพราะกูก็ไม่มีทางชอบมึงแน่ๆแบบมึงเหมาะที่จะเป็นเพื่อนกูแบบนี้ดีแล้ว”

“อื้ออออ” มันตอบก่อนจะยิ้มออกมาแล้วทำไมมันต้องเสียงสั่นๆ

“แล้วทำไมมึงตาแดงๆวะ”

“อ่อก็กูเมาป่ะวะกูก็เลยล้างหน้าแล้วน้ำแม่งเสือกเข้าตากูมันก็เลยแดงๆ”

“หรอออ...เออๆไปๆกินเหล้าต่อป่ะ”

แล้วผมก็เนียนกอดเอวมันเดินเข้าห้องไป ก่อนจะแอบสูดดมผมหอมๆนั้นฟอดใหญ่โดยไม่ให้มันรู้ตัว

~End โซ่~

~Part ลิลลี่~

ตอนที่โซ่มารอฉันหน้าห้องแล้วบอกให้โซดาเข้าไปก่อน ฉันก็กลัวนะว่ามันจะระแคะระคายอะไร แต่พอมันถามออกมาว่าฉันคิดอะไรกับมันอยู่รึเปล่า ทั้งๆที่ฉันอยากจะเอ่ยออกไปดังๆว่าฉันไม่ใช่แค่ชอบมันเท่านั้น แต่ฉันรักมันที่สุดเลยล่ะ แต่จะมีประโยชน์อะไรถ้าหัวใจเราไม่ตรงกัน นอกจากจะทำให้มองหน้ากันไม่ติดแล้วอาจจะให้เสียเพื่อนที่รักที่สุดไปอีกซึ่งฉันยอมให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้ ถึงจะไม่ได้ยืนเคียงข้างมันในฐานะคนรัก แต่แค่ฉันได้อยู่ข้างๆมันในฐานะเพื่อนสนิทฉันก็มีความสุขแล้ว

ไม่ต้องรอให้มันพูดอะไรที่จะทำร้ายจิตใจกันมากกว่านี้ ฉันก็รีบเอ่ยปฎิเสธออกไปก่อนทันที เพราะคิดว่ามันเองคงจะระแคะระคายกับท่าทีของฉันล่ะมั้งมันถึงได้มาเค้นถามฉัน ก่อนที่มันจะเป็นฝ่ายขอหยุดความสัมพันธ์ในฐานะเพื่อนกับฉันก่อน

พอพูดออกไปแล้วฉันก็โล่งใจเล็กน้อยที่ตัดสินใจปฏิเสธไปว่าไม่ได้คิดอะไรกับมันจริงๆซึ่งถ้าฉันตัดสินใจบอกว่าคิดอะไรกับมันไปฉันคงต้องเสียเพื่อนไปแน่ๆ เพราะคำพูดที่มันเอ่ยออกมาทีหลังทำให้ฉันชาวาบไปทั้งตัว เจ็บดีเนอะมันบอกว่าฉันกับมันเหมาะที่จะเป็นเพื่อนกันมากกว่า ใช่ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ก่อนจะฝืนยิ้มอย่างเต็มกำลังทั้งๆที่ตอนนี้หัวใจฉันมันกำลังร่ำไห้อยู่ในอกยิ้มเพื่อให้มันสบายใจว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรและก็ไม่ได้คิดอะไรกับมันจริงๆ แต่ทำไมกันทั้งๆที่ทุกอย่างก็เหมือนจะโอเคแล้ว แต่ฉันยังมีความรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆไป ความรู้สึกเสียวสันหลังวูบแปลกๆเหมือนมีใครกำลังจะคิดไม่ดีกับฉันอยู่ แต่ก็คงจะไม่ใช่โซ่ใช่ไหมที่จะคิดแบบนั้นกับฉัน....

~End ลิลลี่~

หลังจากเข้ามาในห้องฉันก็ไม่เห็นลูกหยีอยู่ในห้องแล้ว เห็นนังแจสซี่บอกว่านางมีธุระต้องรีบกลับ แต่โซดาบอกว่าสงสัยนางจะอารมณ์ค้างรีบกลับไปหาคนช่วยปลดปล่อยล่ะมั้ง เห้อแล้วฉันจะช่วยเพื่อนให้มันตาสว่างได้ยังไงล่ะเนี่ย คิดแล้วก็ปวดหัวงั้นตอนนี้ก็อย่าเพิ่งคิดเลยดีกว่า

“เอ้าาา....ชนนนนน” ฉันเองลิลลี่คนสวย

“พวกมึงๆลงไปเต้นข้างล่างกันเพลงกะลังมันส์เลยมึง” น้ำหอมที่ตอนนี้เมาทั้งเหล้าเมาทั้งรักแล้วมั้งชวนไปเต้น

“ไปๆป่ะไปกัน” โซดานางก็ไม่เคยจะขัดเลยสักครั้งเนอะ

ก่อน3สาวพาวเวอร์พัพเกิร์ลอย่างฉัน โซดา น้ำหอม และ1กระเทยศรีสยามอย่างนังแจสซี่จะเดินไปเต้นไปที่ฟลอร์ข้างล่าง

.

.

.