5 : คนหวงของ

5:

คนหวงของ

เต้นกันอย่างเมามันส์ตอนนี้เหลือแค่ฉันกับน้ำหอมที่เลื้อยกันอยู่ข้างโต๊ะ ส่วนยัยโซดากับนังแจสซี่ก็ไปแอ่วหนุ่มโต๊ะข้างๆอยู่ เต้นไปเต้นมาชักตาลายทำไมหน้ายัยหอมมันมีสองคนวะน่ะ

“ว้าววว...ขอโทษคร้าบคนสวยมากันแค่สองคนหรอครับ?”

“ห๊ะ!ครายยวะ...?” อ้าวทำไมเสียงฉันมันยานๆอย่างนี้เนี่ย

“สวยๆอย่างนี้มีแฟนรึยังเอ่ย?”

ฉันหันไปมองหน้าคนถามเออว่ะทำไมมันมีสองหน้าวะ ฉันก็เลยสั่นหัวไปมาเล็กน้อย แต่ไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้อยู่ๆก็มาโอบรอบเอวฉันก่อนจะลากฝ่ามือไปตามหัวไหล่เปลือยเปล่าช้าๆ

“แฟนยังไม่มีเพราะว่าผัวมันไม่ให้มี...มีไรป่ะ?”

“อ๊ะ...โซ่”

อยู่ๆโซ่ที่มาตอนไหนไม่รู้ก็มาปัดมือไอ้คนฉวยโอกาสนี้ออกจากเอวฉัน ก่อนที่โซ่จะตวัดเอวฉันเข้าไปเบียดกับตัวเขา

“อ้อ...มีผัวซะแล้ว..งั้นไปเถอะพวกมึง”

แล้วพวกเขาก็เดินจากไป

~Part โซ่~

ตอนนี้ผมแอบมองพวกมันอยู่ห่างๆระหว่างที่นั่งดื่มกับพวกพี่ๆที่วันนี้ขอมาแจมด้วยกันก็มีเพื่อนๆพี่แซมที่พวกผมเองก็พอสนิทด้วย อยู่ๆเพื่อนพี่แซมก็พูดขึ้นมาว่า...

“น้องลี่นี่นับวันยิ่งดูยิ่งสวยเนอะ...คนอะไรไม่รู้แม่งน่าฟัดชิบหาย”

“ไอ้ห่าพูดอะไรเกรงใจเพื่อนเค้าบ้างมึงก็”

“ว่าแต่น้องลี่มีแฟนรึยังวะ?”

“หึหึ...ไม่มีหรอกเพื่อนมันหวงยิ่งกว่าอะไรอีก”

พี่แซมมันเอ่ยขึ้นก่อนจะมองหน้าผมด้วยสายตากวนๆ กวนตีนนั่นแหละ ก่อนที่ผมจะเห็นไอ้ผู้ชายกลุ่มนึงเดินมาป้วนเปี้ยนแถวโต๊ะยัยโง่ลิลลี่ ก่อนที่ตาผมจะลุกวาวเมื่อมันคนใดคนหนึ่งแอบแตะอั๋งยัยโง่ของผมซึ่งก็ยืนโง่ให้เขาจับอยู่นั่นแหละ มันน่านักนะ”

“เออพี่คืนนี้พอล่ะ ผมจะกลับเลยเคลียร์บิลให้ด้วยนะ ไปเว้ยไอ้กันต์”

ผมก็ไม่ได้อะไรมากมายนะก็แค่เป็นห่วงเพื่อนกลัวมันเจอคนไม่ดีขึ้นมาก็ต้องรีบมาคอยตามประกบมันไว้เท่านั้นจริงจริ๊ง

“อ้าวเห้ย!รีบไปไหนของมันวะน่ะ” เพื่อนพี่แซมตะโกนถามตามหลังแว่วๆ

“ปล่อยมันไปเถอะ...มันหวงของมันมั้ง” พี่แซมส่ายหน้าอมยิ้มแผ่วๆ

ผมเดินลงมาทันได้ยินมันถามไอ้ลี่ว่ามีแฟนรึยังพอดี ก็เลยแทนมันไปดังๆว่าผัวมันไม่มี ก่อนจะสะบัดแขนมันออกจากเอวยัยซื่อบื้อนี่

“นี่ลี่!!มึงบ้าป่ะเนี่ยปล่อยให้มันลูบอยู่ได้ไม่รู้จักห้าม”

“ห๊ะ...อะ..อะไรอ่ะโซ่ทำไมมึงมี2หน้าวะ”

“อิลี่!มึงนิแม่งงง!!” ให้ตายเถอะผมอยากจับยัยนี่มาตีก้นสักสองสามทีเลยเชียว

“ไอ้กันต์มึงพาอิหอมไปส่งที่คอนโดมันที...เดี๋ยวกูไปส่งอิลี่เอง”

“เออๆส่วนอิสองตัวนั้นปล่อยมันกลับเองนะเดี๋ยวกูโทรบอกมันก่อน”

“โอเค...ตามนั้นเพื่อน ส่วนมึงตามมานี่อิลี่”

ชักช้าอืดอาดผมเลยอุ้มมันพาดบ่าให้มันห้อยหัวเล่นๆซะเลย โทษฐานปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นแตะเนื้อต้องตัวมันดีนัก

โอยยยทำไมโลกมันหมุนขนาดนี้กันนะ แถมอิโซ่มันยังจับฉันขึ้นพาดบ่าห้อยหัวโตงเตงอีกตะหาก ไอ้คนใจยักษ์ใจมาร ฉันได้แต่ด่าทอมันในใจ

ชิส์ปากก็บอกว่าเราเหมาะที่จะเป็นเพื่อนกัน แต่เวลาใครจะเข้ามาจีบมันก็เล่นกั๊กตลอดจนตอนนี้ฉันอายุ20กว่าๆยังไม่เคยมีแฟนกับเค้าเลยสักครั้ง ทีอย่างนี้มาทำเป็นผัวฉันขึ้นมาเชียวแล้วอย่างนี้ชาตินี้ฉันจะมีแฟนกับเค้าไหมวะเนี่ย

ปากบางๆก็ขมุบขมิบสวดเจริญพรไอ้คนที่หอบหิ้วตัวเองพาดบ่าห้อยหัวโตงเตงจนเลือดแทบจะไม่ไหลไปเลี้ยงสมองล่ะ โอ๊ยไอ้บ้าโซ่นี่

“เอ้าา...ถึงแล้วขึ้นรถ”

โซ่วางฉันลงก่อนจะเปิดประตูให้ฉันขึ้นไปนั่งบนรถหรูสีแดงสดคันโปรดของมัน

“อื้อออ....ลี่ง่วงจังเลยโซ่” ฉันขึ้นรถมาได้ตาก็อยากจะหลับขึ้นมาทันที

“นอนก่อนนะ...ถึงแล้วเดี๋ยวโซ่ปลุกเอง”

เห้อให้ตายเถอะไอ้ลี่มันจะรู้ตัวไหมว่ามันจะทำให้ผมตะบะแตกอยู่แล้ว ก็ไอ้เกาะอกของไอ้ลี่ที่ตอนนี้มันขยับไปขยับมาจนตอนนี้มันร่นลงมาแทบจะครึ่งเต้าขาวๆแล้ว ไหนจะกระโปรงที่มันผ่าข้างขึ้นมาอีกล่ะ ที่ตอนนี้มันล่นขึ้นมาเกือบถึงสะโพกแล้ว เล่นเอาผมต้องกลืนน้ำลายดังเอื้อกเลยทีเดียว

ไม่ได้ๆเพื่อนกันเว้ยห้ามคิดตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา ผมพยายามตั้งสติขับรถมาจอดหน้าหอพักของมันตอนนี้

“ลี่ๆตื่นลี่ถึงแล้วนะ”

“อื้อออ....รำคาญคนจะนอน”

อ้าวเห้ยเมาแล้วชอบนักเลงด้วยนะเนี่ย สุดท้ายผมก็ต้องอุ้มมันแนบอกพามันไปส่งที่ห้องพักของมัน ห้องของไอ้ลี่อยู่ชั้น2ต้องขึ้นลิฟท์ไปอีก จนตอนนี้ผมก็มาอยู่หน้าห้องไอ้ลี่แล้ว

เปิดกระเป๋าควานหากุญแจห้องก่อนจะไขเข้าห้องไป ห้องลิลลี่เล็กมากจริงๆถ้าเทียบกับห้องของพวกผมแล้วของพวกผมใหญ่กว่าสามเท่าเลยล่ะ ผมเองก็เคยชวนให้มันไปอยู่ด้วยเพราะรู้ว่ามันก็ลำบาก อยากจะช่วยเซพค่าใช้จ่ายให้มันอีกทางนึง แต่มันก็ปฏิเสธตลอดว่ามันเกรงใจไม่อยากรบกวน เอาจริงๆผมเองเต็มใจอย่างยิ่งที่จะให้มันรบกวน

ภายในห้องก็มีเฟอร์นิเจอร์อยู่บ้าง ต่างจากเมื่อก่อนที่แทบไม่มีอะไรเลย แต่เพราะพวกผมเองนี่แหละมาหามันทีก็ขนอันนั้นบ้างอันนี้บ้างเอามาทิ้งไว้ที่ห้องมัน บางทีก็มาค้างเป็นเพื่อนมันบ่อยๆอยู่ จนมันเริ่มจับไต๋ได้ อิลี่มันสั่งว่าถ้ายังมีคนหอบของมาให้มันอีก มันจะโกรธจริงๆ พวกเราก็เลยต้องหยุดไปก่อน

ผมอุ้มมันไปนอนในห้องนอนเล็กๆกระทัดรัดสมตัวมันเลยก่อนจะวางมันลงบนที่นอน จังหวะนั้นก็เหมือนอย่างในละครเป๊ะเลยที่นางเอกกอดคอพระเอกไว้แล้วล้มทับไปด้วยกัน ใช่เลยครับตอนนี้ผมกำลังนอนทาบทับตัวนุ่มนิ่มของไอ้ลี่อยู่ โดยที่มือของมันยังโอบรอบคอผมไว้ ตอนนี้เองที่มันลืมตาขึ้นมามองผมด้วยสายตาหวานฉ่ำ

~End โซ่~

“ลี่...มึงกำลังจะทำให้กูอดใจไม่อยู่แล้วนะ”

เสียงกระซิบทุ้มต่ำในลำคอของโซ่ มันกำลังจะทำให้ฉันเหมือนคนเป็นไข้ อาการหนาวๆร้อนๆมาเป็นคลื่นระลอก พร้อมกับสายตาที่มันมองมาที่ฉันเหมือนมันอยากจะกลืนฉันลงท้องไปยังไงยังงั้นเลย

“จะทำอะไรโซ่?...อื้ออออ”

ยังไม่ทันที่จะถามจบประโยคคำถามของฉันก็ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ

โซ่จูบฉัน!!!!

ฉันโดนโซ่จูบ!!!!

จูบแรกของอิลี่โดนเพื่อนสนิทจูบ!!!!

ตอนนี้มวลความร้อนทั้งหลายทยอยกันขึ้นไปอยู่ที่หน้าของฉันหมดแล้ว ปากหยักหนาของโซ่ไล่ประกบดูดกลืนกลีบปากบางของฉัน ก่อนที่โซ่จะดันลิ้นเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นน้อยๆของฉัน เกิดมาทั้งชีวิตยังไม่เคยถูกใครจูบมาก่อนนี่เป็นจูบแรกของฉันเลยนะ ฉันไม่รู้จะทำยังไงไม่รู้จะจูบตอบแบบนี้ ทำได้แค่ดันลิ้นหนีจากลิ้นร้อนชื้นนั้น

ถึงแม้ฉันจะเมาก็จริงแต่สติสัมปะชัญญะฉันยังมีครบ รับรู้ได้ทุกอย่างถึงจะไม่มีแรงขัดขืนก็เถอะ ต่อให้มีแรงขัดขืนมันได้แต่ฉันก็จะไม่ทำ เพราะฉันเต็มใจฟังดูเหมือนผู้หญิงหน้าด้านเลยเนอะ แต่ถ้าหากจะต้องเสียครั้งแรกของลูกผู้หญิงไปฉันอยากให้เป็นโซ่คนเดียวเท่านั้น

แต่ที่ฉันสงสัยก็คือโซ่จูบฉันทำไมจะว่าเพราะโซ่เมาก็ไม่น่าจะใช่ ในเมื่อปกติมันกินเยอะกว่านี้อีกยังเฉยๆเลย แต่นี่มันไม่ค่อยได้กินเหล้าด้วยซ้ำจะเมาได้ยังไง ไหนมันบอกฉันกับมันเป็นแค่เพื่อนกันไง แต่เพื่อนกันเค้าก็ไม่น่าทำกันอย่างนี้ป่ะวะ

“อื้อออ...อ๊ะ!!!”

เออตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนคนจะตายยังไงก็ไม่รู้หายใจไม่ทัน โซ่จูบฉันแบบมาราธอนไม่ให้โอกาสฉันได้หยุดหายใจเลย ฉันตัดสินใจทุบแผงอกแข็งๆให้โซ่ปล่อยฉันก่อนที่ฉันจะขาดอากาศหายใจตายซะก่อน

“ลี่...อ๊าาาา...มึงมันร้าย”

โซ่หอบหายใจส่งเสียงครางกระเส่าชิดซอกคอฉัน

“กูร้ายยังไง?”

“มึงทำให้กูแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว”

“กูไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”

“นี่ไงสิ่งที่มึงทำให้กูเป็นแบบนี้”

แล้วโซ่ก็จับมือฉันลากไปจับอะไรบางอย่างที่มันทั้งยาวทั้งใหญ่อยู่ใต้ร่มผ้าความอุ่นร้อนของมันแทบจะเผาผลาญมือน้อยๆของฉันให้มอดไหม้ไปด้วย

“เชี้ยโซ่!!!มะมึงให้กูจับอะไรของมันวะ”

ฮื่ออออใช่ใช่ม่ะ อิโซ่มันให้ฉันจับหนอนของมันใช่ป่ะ ตะแต่ว่าทำไมของมันจะใหญ่นักล่ะ มือฉันจับกำเอาไว้ยังไม่รอบเลยขนาดมันยังอยู่ในกางเกง ฉันยังสัมผัสได้ถึงขนาดของมันที่ยังขยายขึ้นๆอีกแถมยังสั่นดุกดิกในฝ่ามือฉันอีกด้วย”

“อื้อออ!!!โซ่ปล่อยมือกูนะ”

ฉันพยายามสะบัดมือออกจากมือของโซ่ที่กุมทับซ้อนมือฉันอยู่ก่อนจะดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดจากตัวมัน ไม่ไหวๆแน่ๆถ้าของมันจะขนาดนี้นะ

.

.

.