RASCAL MAFIA ::: EP.5

หลายวันต่อมา…

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงกระสุนจากการลั่นไกของ ‘ติณณ์’ หรือ ‘เตโช’ ถูกสาดเข้าใส่เป้ายิงระยะไกลและเจาะทะลุเข้าจุด X กลางเป้าโดยไม่มีหลุดรอดออกไปเลยสักนัด ด้วยฝีมือที่ถูกฝึกจนชำนาญตั้งแต่เล็กจนโตโดยไม่มีใครเคยรับรู้นอกจากผู้เป็นปู่และสมาชิก Nightshade ที่เคยมาซ้อมยิงเล่นๆ ด้วยกันหลายครั้ง

“หึ.. สงบ เยือกเย็น สมกับตำแหน่งผู้นำของ Dark Shadow”

น้ำเสียงของชายสูงวัยผู้เป็นปู่ที่บินมาหาเขาเป็นการเฉพาะกิจพูดออกมาอย่างภูมิใจ แม้สีหน้าจะดูนิ่งเรียบไม่ต่างจากคนที่ลดปืนลงมาบรรจุกระสุนช้าๆ อย่างเบามือ

“...ไม่เคยอยากเป็น”

เตโชตอบกลับไปเสียงเรียบและแอบหงุดหงิดกับสิ่งที่เขากำลังเผชิญ สำหรับเขามันไม่มีอะไรแย่ไปกว่าการรู้ว่าพ่อของตัวเองเป็นสมาชิกแก๊งค์มาเฟียในวันที่ท่านโดนลอบฆ่าพร้อมกับแม่ของเขา ซึ่งตอนนั้นเขายังเด็กมากและไม่เข้าใจความหมายของคำว่า ‘มาเฟีย’ ด้วยซ้ำ

แต่เพราะพ่อของเตโชเป็นลูกชายคนเล็กที่มักจะทำตัวรั้น และอยู่นอกกรอบเสมอ ท่านจึงไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับของสมาชิก Dark Shadow เท่าไหร่ ผิดกับลุงของเขาซึ่งเป็นพี่ชายของพ่อที่โดดเด่นท่ามกลางเหล่าสมาชิกจนถูกจับตามองและวางตัวเป็นผู้นำของแก๊งค์ แต่ก็ถูกลอบฆ่าพร้อมกับภรรยาที่สวีเดนเมื่อหลายปีก่อนหลังจากพ่อเขาเสียเช่นกัน เหลือทิ้งไว้เพียงลูกชายหนึ่งคนที่รอดมาได้อย่างหวุดหวิด เพราะถูกไว้ชีวิตเอาไว้อย่างปรานี ซึ่งที่ผ่านมาเด็กผู้ชายคนนั้นอยู่ในความดูแลของคนในแก๊งค์มาตลอดเพื่อปั้นให้พร้อมรับตำแหน่งผู้นำคนต่อไป

เพราะไม่เหลือญาติที่ไหนแล้ว เตโชเลยถูกส่งตัวมาอยู่ในความดูแลของท่านปู่โดยเฉพาะ ไม่ได้ไปฝึกรวมกับสมาชิกคนอื่นๆ พอเริ่มโตขึ้นมาหน่อย เขาก็เลือกหนีมาใช้ชีวิตที่ประเทศไทยเงียบๆ คนเดียวพร้อมกับสมบัติที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ สร้างธุรกิจและ ‘ZTUDIO’ เป็นอาณาจักรของตัวเอง กับกลุ่มเพื่อนที่รู้จักกันในนาม ‘Nightshade’

แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเตโชก็ไม่ได้ทิ้งการฝึก ซึ่งเป็นศิลปะป้องกันตัวที่สมาชิกแก๊งค์ทุกคนต้องมีติดตัวไว้เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง โดยคนที่จัดหาครูฝึก สถานที่ รวมถึงสิ่งอำนวยความสะดวกในการฝึกมาให้ก็คือปู่ของเขาคนนี้อยู่ดี

เตโชไม่เคยสนใจว่า Dark Shadow จะทำอะไรกันบ้างในแต่ละวัน แม้ในวันประทับตราแก๊งค์รุ่นล่าสุดนี้ทุกคนจะได้ประทับตราพร้อมกัน แต่เขาก็ไม่สนิทใจกับใครใน Dark Shadow เลยสักคน เขาคิดแค่ว่ามันต้องประทับตราเอาไว้ให้รู้ว่าเป็นทายาทผู้นำสูงสุดของแก๊งค์นี้ก็เท่านั้น และเมื่อมันเกิดมาในตระกูลนี้จะปฏิเสธว่าไม่ใช่ Dark Shadow เต็มปากก็ทำยากอยู่ดี

แต่สิ่งที่น่ารำคาญที่สุดสำหรับเขาที่เพิ่งเกิดขึ้นไปเมื่อเร็วๆ นี้ คือเขากลับถูกท่านปู่เสนอชื่อให้เข้ารับตำแหน่งผู้นำสูงสุดแทนแบบไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไร โดยท่านให้เหตุผลว่าที่นั่งตรงนั้นถูกปล่อยว่างมานานเกินไป เท่ากับว่าตอนนี้ตำแหน่งผู้นำจะถูกส่งต่อจากปู่ของเขาสู่รุ่นหลานซึ่งอาจเป็นใครคนใดคนหนึ่งระหว่างเขากับลูกพี่ลูกน้องอีกคนที่มีศักดิ์เป็นหลานแท้ๆ เหมือนกัน

และผลที่ออกมาคือ...เขาชนะญาติผู้พี่อย่าง ‘คิระ’ ลูกชายของลุงที่ผ่านการฝึกมาอย่างหนักไม่ต่างกันเลย ด้วยเสียงสุดท้ายจากท่านปู่ที่ก็ไม่รู้คิดอะไรถึงได้ลงมติไปแบบนั้น

“แกเหมาะสม”

ชายสูงวัยพูดออกมาด้วยท่าทางสุขุมและลุ่มลึกจนยากที่จะคาดเดา แต่เตโชก็ไม่ได้สนใจอะไรสักเท่าไหร่ เขาพร้อมจะถอนตัวออกจาก Dark Shadow ตลอดเวลา ที่อดทนฝึกมาแค่เพราะมันเป็นกฎ กฎที่หนาเป็นเล่มๆ จนทุกวันนี้แทบจะจำได้ไม่หมด มันเป็นสิ่งเดียวที่เขาคิดอยู่เสมอเวลาลั่นไกว่าวันหนึ่งจะลองแหกกฎพวกนั้นดูสักที เอาให้ดิ้นตายทั้งแก๊งค์ไปเลย

“อีกไม่กี่วันจะถึงพิธีแต่งตั้งตำแหน่งใหม่ เตรียมตัวให้พร้อมด้วย”

น้ำเสียงทรงพลังของผู้เป็นปู่พูดขึ้นมาอย่างออกคำสั่ง แล้วเตโชก็สวนกลับไปอย่างท้าทายในทันทีเช่นกัน

“ผมไม่ไป”

“งั้น Nightshade จะไปแทน”

พอได้ยินแบบนั้นเตโชถึงกับกำปืนในมือแน่นแล้วหันขวับไปที่เจ้าของคำพูดนั้นทันที

“อย่ายุ่งกับ...!”

“..ครอบครัวแก?”

ผู้นำคนปัจจุบันของ Dark Shadow พูดขึ้นพร้อมแสยะยิ้มมุมปากอย่างท้าทายเขากลับไปบ้าง ก่อนจะพูดต่อจนเตโชหัวร้อนขึ้นมาและกำปืนในมือแน่นกว่าเดิมด้วยความโกรธจัด

“หึ..ไม่น่าจะได้ นี่เป็นสิ่งเดียวที่ใช้ต่อรองกับแกได้ผลเสมอ”

“เพราะ Nightshade ไม่เคยลอบกัดเหมือน Dark Shadow!”

เขาโพล่งออกไปทั้งที่ยังกัดฟันแน่น สำหรับเตโช.. Nightshade เป็นทั้งเพื่อน พี่น้อง และครอบครัวของเขา อาจไม่ได้แสดงออกอะไรกันมาก แต่ทุกคนใน Nightshade ล้วนเป็นคนสำคัญที่ห้ามใครหน้าไหนมาแตะต้อง

“แต่สุดท้าย..พอแปลความหมายออกมา เรามันก็มีความ Dark ไม่ต่างกันเลยไม่ใช่รึไง”

พูดจบชายสูงวัยก็แสยะยิ้มออกมาอย่างได้ใจ พอได้ยินแบบนั้น เตโชก็ยกแขนขึ้นเล็งกระบอกปืนที่บรรจุกระสุนปืนเรียบร้อยตรงไปที่เป้านิ่งที่อยู่ไกลๆ นั่น แต่ตาของเขายังหันไปจ้องเจ้าของคำพูดนั้นด้วยสีหน้าเหยียดหยันกลับไปบ้าง

“ถ้าเอาแบบลึกซึ้ง.. เรามันต่างกันโดยสิ้นเชิงเลยต่างหาก!”

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

แล้วเตโชก็ลั่นไกโดยไม่หลบตาคนที่เขาส่งยิ้มท้าทายออกไปเลยสักวินาทีเดียว แต่ถึงจะไม่จ้องไปที่เป้านิ่งนั่นเลยสักครั้ง กระสุนก็ยังทะลุผ่านจุด X ไปทุกนัดแบบไม่พลาดเป้าเลยสักนิด

แกร๊งงง~ กึกกก..

“ขอแนะนำว่าถ้าไม่รู้อะไร ท่านเงียบเอาไว้ดีกว่า!”

เสียงปลอกกระสุนหล่นลงมาเสียงดังพอให้ได้ยินมัน พร้อมกับปืนในมือของเตโชที่ถูกวางลงอย่างใจเย็น แต่ข้างในเต็มไปด้วยความรุ่มร้อนเมื่อคิดว่าเรื่องวุ่นวายของเขา Nightshade อาจมีเอี่ยวไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

วันต่อมา...

“ไอ้โม วันนี้ผัวเอ็งไม่มารับเร๊อะ”

นาทีแรกที่ฉันก้าวขาออกจากหอพัก ป้าแจ๋วที่กำลังผัดข้าวในกระทะก็ตะโกนออกมาดังลั่นจนคนรอบข้างแอบยิ้มกันใหญ่

“ผัวเผอไรป้า บอกว่าไม่ใช่ไง”

ฉันตอบกลับไปอย่างเซ็งๆ คนยิ่งรีบๆ อยู่จักรยานก็โดนหมอนั่นโยนลงข้างทางจนล้อกระเด็นไปละ วันนี้เลยต้องรีบเดินไปให้ถึงถนนใหญ่ แล้วนั่งวินต่อไป ม. นี่ไง -.-

“เสียดายวันนั้นยังขูดไม่เจอเลขเด็ด ไม่งั้นล่ะมึ๊งงงง.. 30 ล้านเหนาะๆ ข้าจะบินไปเที่ยวรอบโลกเลย”

ป้าแจ๋วแกก็ยังเพ้อเลื่อนลอยทั้งที่ผัดข้าวก๊องแก๊งอยู่อย่างนั้น โอ๊ยยย คิดถึงจักรยานโว้ยยย ขาก็เพิ่งจะหายดีแต่ต้องมาเดินลากไปลากมาเดี๋ยวได้อักเสบอีก เจริญ!

“เลิกฝันกลางวันเหอะป้า ไปละเดี๋ยวสาย” ฉันบอกป้าแจ๋วแล้วเดินเลี่ยงออกมา แต่แกก็ยังตะโกนตามหลังมาอีกจนฉันเริ่มหัวร้อนขึ้นมา

“อ้าว แล้วจักรยานเอ็งไปไหน?!”

“โอ๊ย อย่าย้ำได้มั้ย มันพัง!!!” ฉันตะโกนกลับไปแล้วทำท่าเหวี่ยงๆ ใส่ป้าอย่างหงุดหงิดย้ำจริงย้ำจัง ย้ำอะไรกันนักกันหนา เซ็งโว้ย!

“เอ้อออ อะไรของมัน -.-?” แล้วเสียงป้าแกก็แว่วๆ มาอีกแต่ช่างเหอะขี้เกียจสนใจละ รำคาญ!