UNFAITHFUL ::: EP.10

หลังกินข้าวเสร็จพี่ริวก็เดินแยกออกไป ฉันที่ยังว่างอยู่อีกคาบเลยเดินเตร็ดเตร่ไปเรื่อยเพราะไม่รู้จะไปไหน แล้วสุดท้ายฉันก็เลือกเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนม้านั่งเก่าๆ ในสวนหย่อมของมหาลัยที่ถูกจัดเอาไว้แบบร่มรื่นและเงียบสงบ ก่อนจะหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาแล้วกดเข้าไปดูอะไรใน Community เล็กๆ ของมหาลัยอย่างแอพพลิเคชั่น Know more ที่ถูกดีไซน์เอาไว้ให้ใช้สำหรับพูดคุยเรื่องต่างๆ ภายใน ม. แล้วก็ไปสะดุดกับข่าวฉาวของคนดังที่ใครๆ ต่างก็พูดถึงพวกเขากันมากมาย

...แก๊งค์เทพเจ้าประจำมหาลัยอย่าง Nightshade!

ฉันนั่งดูภาพหลุดส่วนใหญ่ที่ถูกถ่ายได้จาก Ztudio และข่าวลือมากมายเกี่ยวกับตัวตนของสมาชิกแต่ละคน แต่ที่ดูเยอะกว่าคนอื่นๆ ก็คงไม่พ้นของเฮียโย ที่ไม่ว่าจะกี่ทีก็อดใจไม่ไหวต้องกดอ่านมันอย่างตั้งใจทุกที เพราะตอนยังไม่ใช่นักศึกษาที่นี่ข่าวสารเกี่ยวกับเขามันก็ไม่ได้รู้ลึกรู้จริงมากเท่านี้ แต่ตอนนี้เห็นชัดตำตาว่าเขามีภาพหลุดกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า แต่ฉันก็ยังบ้ามานั่งดูมันอยู่ได้

...นี่โรสจะตัดใจจากเฮียไม่ได้เลยจริงๆ สินะ...

ประโยคหนึ่งดังก้องในหัวจนฉันต้องถอนหายใจออกมาซ้ำๆ เอาอีกละ -_- ถ้าดราม่าก็ดราม่าให้สุดแล้วหยุดสักทีดีมั้ย?! นี่มันหัวใจของฉันหรือหัวใจของใครกันแน่! ทำไมต้องปล่อยให้เฮียโยบงการมันซ้ำๆ อยู่ได้ รักก็ไม่ได้ ตัดใจก็ไม่ได้ นี่มันเรื่องบ้าอะไร?!

จ๋อม! จ๋อม! จ๋อม!

แค่คิดถึงหน้าเฮียโยฉันก็วางมือถือในมือแล้วลุกไปหยิบก้อนหินบนพื้นโยนลงน้ำระบายอารมณ์ซ้ำๆ อยู่แบบนั้น ในใจก็มีแต่เสียงตะโกนดังก้องขึ้นมาชวนให้หงุดหงิดมากไม่ต่างกัน

...วันนี้โกรธมากนักหรอ?!

...โมโหจนควบคุมตัวเองไม่ได้เลยใช่มั้ย?!

...ไอ้สายตาแบบนั้นเป็นใครจะทนได้!

...คิดว่าที่ฉันแกล้งทำเป็นเข้มแข็งจะไม่รู้สึกอะไรเลยรึไง?!

เฮียแม่ง.......!

“หึ...” ฉันกำลังง้างมือจะเขวี้ยงหินก้อนสุดท้ายในมือออกไป แต่กลับมีเสียงใครบางคนหลุดขำอย่างพอใจจนต้องหันขวับกลับไปมอง

ให้ตายเหอะ ล้อเล่นใช่มั้ย -_-?!

แล้วฉันก็ถึงกับต้องอุทานในใจ พอเห็นว่าคนต้นเหตุที่ทำให้ฉันเป็นบ้าเป็นบอกำลังยืนพิงพนักพิงม้านั่งตรงหน้า และแสยะยิ้มออกมาอย่างพอใจโดยไม่รู้ว่าเขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันเลยรีบพุ่งไปคว้ามือถือของตัวเองที่วางอยู่เอาไว้แล้วกดปิดจอลงทันที แต่ถ้าให้เดาแบบไม่เข้าข้างตัวเอง เขาต้องเห็นมันแล้วแน่ๆ ไอ้ภาพของเขากับคนอื่นที่ฉันเปิดมันค้างเอาไว้น่ะ โธ่เอ๊ย มีอะไรแย่กว่านี้อีกมั้ย?!

“มาทำไม!” ฉันตะคอกออกไปอย่างหัวเสีย ผิดกับเฮียที่เดินมานั่งลงบนม้านั่งเงียบๆ แล้วเลิกคิ้วหันมาถาม

“อาการเป็นไง?”

“ไม่ต้องยุ่ง!”

สีหน้าเขาตอนนี้มันดูเหมือนเฮียเป็นผู้ชนะ ในขณะที่ฉันซึ่งเป็นคนอยากถอยห่างจากเขา และเก็บอาการมาได้ตั้งนานกลายเป็นผู้แพ้แบบราบคาบไปทันตา

และไม่รอให้เสียเวลา ฉันปล่อยหินก้อนสุดท้ายในมือทิ้งไป แล้วรีบคว้ากระเป๋าตัวเองจะเดินออกมา แต่...

หมับ! พรึ่บบบ!

“O_O”

มือหนาของเฮียโยมาคว้าแขนฉันไว้ แล้วออกแรงกระชากดึงฉันกลับไปจนเสียหลักล้มลงไปนั่งตักเขาจนฉันถึงกับตาโต และพอฉันกำลังจะลุกออกมาเฮียก็คว้าเอวฉันไว้แน่นพร้อมกับพูดเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่เดาใจไม่ถูกว่าเขากำลังคิดอะไร

“ถึงกับต้องตามไปเรียนกับมัน?”

“ถ้าใช่แล้วจะทำไม!”

ฉันตอบสวนไปแบบไม่หยุดคิดอะไรทั้งนั้น แล้วเฮียก็ถอนหายใจออกมาอย่างข่มใจ ส่วนฉันก็พยายามจะลุกหนีอยู่แบบนั้น แต่อ้อมแขนของเขามันรัดฉันไว้แน่นจนอึดอัด แถมแววตาที่เขามองมาในตอนนี้ก็เริ่มส่อแววไม่พอใจจนเห็นได้ชัด

“แค่ประชดเฮียเนี่ยหรอวะ”

เฮียพูดออกมาเสียงเข้ม และจ้องหน้าฉันนิ่ง คือมันไม่ใช่แล้วอ่ะ ไปกันใหญ่ละ นี่เฮียโยคิดว่าฉันเลือกเรียนสาขานี้เพื่อต้องการเจอกับพี่ริวเนี่ยนะ ประสาท! แต่คิดงั้นก็ดี ชักอยากจะรู้แล้วดิว่าเฮียจะดิ้นแบบฉันสักนิดไหม ถ้าเจออะไรที่มันขัดใจ เอาให้เป็นบ้าตายไปเลย!

“หลงตัวเองมากไป!” ฉันจ้องลึกเข้าไปในตาเฮีย และพูดมันออกไปแบบไม่สนใจ แล้วเขาก็ชะงักไป นิ่งเงียบ และไม่พูดอะไร..

“.....”

“คิดว่าการที่โรส.. ‘เคย’ ชอบเฮีย มันต้องทำอะไรมากมายขนาดนั้นเพื่อให้เฮียสนใจรึไง!”

ฉันร่ายออกไปยาวเหยียดเน้นคำว่า ‘เคย’ แล้วส่งสายตาเอือมๆ ไปให้ ทั้งที่ในใจคิดตรงข้ามกับทุกคำที่เพิ่งพูดไป แต่จะอ่อนแอให้เขาเห็นว่าฉันไม่กล้าตัดใจเพื่ออะไร? ในเมื่อแค่วันนี้เฮียก็ยังย่ำยีความรู้สึกฉันแม้จะเป็นการกระทำเล็กๆ แค่นั้นก็เหอะ

“อืม..ไม่ใช่ก็ดี”

พอได้ฟังฉันพูดแบบนั้นเฮียก็ตอบกลับมาเสียงเรียบ และปล่อยฉันในทันที ฉันเลยใช้จังหวะนี้ลุกหนีเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะก้าวขายาวๆ ออกมา ทิ้งเขาเอาไว้ และไม่หันกลับไปอีก

ตึกตัก.. ตึกตัก.. ตึกตัก..

แต่พอเดินทิ้งระยะมาไกลพอสมควรฉันก็นิ่งไปและต้องยอมรับว่าตัวเองพลาดอีกจนได้ พอมาใกล้กันแบบนี้.. ใจฉันนิสัยเสียทุกที จนป่านนี้ก็ยังเต้นเพราะเขาไม่ยอมหยุด แบบนี้จะให้ลบเฮียไปง่ายๆ ฉันจะทำได้ยังไง โคตรไม่ยุติธรรมเลย!

เลิกเรียน..

ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง~

Top.DNS send you 4 love point ♥

Day.12x send you 3 love point ♥

Boy.Eng6 send you 5 love point ♥

Boatb.IE send you 3 love point ♥

Dragon7 send you 1 love point ♥

Taiitae send you 2 love point ♥

Liftt.33 send you 4 love point ♥

and others send you 451 love point ♥ 

พอฉันก้าวขาออกจากลิฟท์หลังเลิกคลาส และเดินพ้นมาถึงโถงตรงกลางของตึก อยู่ๆ มือถือก็มีแจ้งเตือนมากมายจาก Know more เข้ามาจนฉันต้องหยุดเดินพร้อมกับกดเปิดดูด้วยความสงสัย และพบว่ามียอด Love point มากมายถูกส่งมาจากใครต่อใครนักไม่รู้ยิ่งทำให้งงเข้าไปใหญ่ -.-?

แต่เพราะเห็นโพสต์ที่หลายๆ คนแท็กมาให้ ฉันเลยกดเข้าไปดูและรู้ว่าที่ยอด Love point มันพุ่งสูงขึ้นมาเพราะหน้าฉันมันดันไปขึ้นหราอยู่ในกระทู้โหวต Queen ประจำสาขาวิศวะโลจิสฯ แถมตอนนี้คะแนนฉันยังนำโด่งสุดๆ ทั้งที่ใบสมัครก็ไม่ได้กรอกเอง รูปที่เห็นแว๊บๆ เมื่อกี๊ก็น่าจะฝีมือพี่ริวไปก็อปมาจาก I* ที่อัพไว้สักพักแล้ว เอากับเขาสิ..

Line~ Line~

RYUU : เป็นไงฮะ

RYUU : บอกแล้วผมตาถึงนะครับ

ระหว่างที่ฉันกำลังเลื่อนดูกระแสโหวต Queen แบบผ่านๆ พี่ริวก็ไลน์เข้ามา จะว่าไปตั้งแต่แลก Contact กันที่ร้านข้าว นี่ก็ครั้งแรกเลยนะที่เขาทักมา ฉันเลยตอบกลับไป

ROSÉ : อยู่ไหนออกมาเดี๋ยวนี้ -.-?

ต้องใช่อ่ะ..ถ้าเขาไม่อยู่แถวนี้ เขาไม่มีทางรู้หรอกว่าฉันกำลังดูอะไร ไอ้ประโยคที่ทักมามันบอกชัดว่าพี่ริวต้องกำลังมองฉันจากที่ไหนสักที่ แล้วเขาก็ตะโกนออกมา

“อยู่นี่!”

พอได้ยินเสียงนั้น ฉันก็หันมองซ้ายมองขวาไปตามเสียงแต่ก็ไม่เห็นมีใคร แล้วก็ได้ยินเสียงพี่ริวแว่วมาอีก

“ข้างบนดิ!”

คราวนี้ฉันเลยเงยหน้าขึ้นไป แล้วเจอพี่ริวโผล่หน้ามาจากขอบระเบียงชั้นบน แถมยังยักคิ้วแบบกวนๆ ส่งมาให้ ฉันเลยตะโกนกลับไป

“ไม่มีรูปดีกว่านี้แล้วรึไง?!”

เอาจริงอันนี้สงสัย รูปฉันมีตั้งเยอะแยะทำไมเขาเลือกรูปนี้ที่ถ้าส่งเข้าประกวดนี่แทบจะไม่มีอะไรเตะตาใครเลย ฉันถามพร้อมกับหันจอมือถือไปให้เขาดู ท่ามกลางเพื่อนในคลาสมากมายที่กำลังทยอยเดินออกมาจากลิฟท์

“มี!”

พี่ริวตะโกนกลับมา แล้วเพื่อนๆ ของเขาก็โผล่หน้ามาจากขอบระเบียง ชะเง้อมองฉันด้วยความสงสัย อารมณ์ประมาณแบบ.. คงงงว่าพี่ริวคุยกับใครล่ะมั้ง ฮ่ะๆ ฉันเลยตะโกนกลับไป

“มี แต่เลือกรูปนี้?!”

แล้วพี่ริวก็ยิ้มออกมาพร้อมกับพยักหน้ารัวๆ อย่างชอบใจ ก่อนที่เขาจะตะโกนตอบในสิ่งที่ฉันถามออกไปจนฉันใครต่อใครที่เดินอยู่ถึงกับต้องหยุดฟัง

“ก็ชอบมีไรมั้ย.. รูปนี้น่ารักไง.. เมื่อไหร่จะยอมเป็น Queen ให้สักที :) ”

‘หืมมมมม? กรี๊ดดดดด >.<’

พอพี่ริวพูดจบ คนรอบข้างก็ฮือฮากันยกใหญ่ ยิ่งเพื่อนๆ เขายิ่งปรบมือกันลั่น แถมตะโกนแซวออกมาแล้วทำท่าเขินแบบเล่นใหญ่สุดๆ

แปะๆๆ ~

‘เหยดดดดดด ไอ้ King จีบสาววว กูก็ว่าทำไมจะเอาๆ จะเอาแต่คนนี้~’

‘เค้ามีแต่ขอเป็นแฟน ไอ้ห่านี่ขอเป็น Queen มัดมือชกน้องชัดๆ~’

ฉันรับฟังคำพูดของพี่ริวแต่ไม่ได้ตอบอะไรออกไป แล้วเขาคว้ามือถือตัวเองส่งไลน์เข้ามาอย่างไว

Line~

RYUU : เฮ้ย.. โอเคมั้ย?

แล้วพี่ริวก็มองมาที่ฉันจากสีหน้ายิ้มๆ ก็เปลี่ยนเป็นแววตาที่เริ่มกังวล ฉันเลยหยุดคิดนิดหน่อยแล้วตะโกนตอบกลับไป

“เอาไว้ชนะ..ค่อยว่ากันใหม่ได้มั้ย?”

แล้วพี่ริวก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกมา พร้อมกับพยักหน้ารับ ส่วนฉันก็หมุนตัวเดินฝ่าวงล้อมของคนรอบข้างที่ตอนนี้เริ่มตั้งกล้องเก็บโมเม้นต์ของเรากันยกใหญ่ ฉันเลยเดินออกมาแล้วแอบถอนหายใจ

...เพราะเขาเป็น King ไงฉันเลยพอรู้ว่าพรุ่งนี้ต้องเจอกับอะไร เหอะๆ