KABANATA 2- CANCELLED

As usual. Wala namang bago dahil prayoridad nito si Sofia kesa sa kanya. Isa pa ay alam ni Jason kung gaano niya ito kamahal.

Na kahit anong mangyari ay hindi siya aalis sa tabi nito. Dahil bata palang ay pangarap na niyang maikasal sa lalaki.

Habang papalabas ng venue si Jason ay napaisip ng malalim si Victoria. Iniwan siya nito sa gitna ng kanilang kasal! Siguro ay panahon na para gumising sa isang kahibangan.

Ilang sandali pa ay pinahid ni Victoria ang luha sa kanyang mata at lumapit sa host para kunin ang microphone.

“Today`s wedding is cancelled. Thank you and I`m sorry, everyone.” Walang buhay niyang bigkas sa lahat bago tumalikod at naglakad palabas sa lugar na iyon.

Rinig niya ang bawat singhap ng mga bisita pero wala na siyang pakialam.

Siguradong bukas ay laman na sila ng news sa bansa. Pagtatawanan at kukutyain siya ng mga tao pero nawalan na siya ng ganang isipin ang mga iyon.

Mapait siyang napangiti. Pinili niya ang mahirap na lalaki kesa sa mga lalaking nasa mataas na antas pero heto siya at iniwan parin sa araw pa mismo ng kanyang kasal.

Hindi niya alam kung saan siya patungo pero nakita nalang niya ang sarili sa Condo kung saan nakatira si Sofia. Kita pa ng dalawang mata niya kung paano maingat na ihiga ni Jason ang babae sa kama nito.

Muling tumulo ang kanyang luha sabay ng hikbi kaya napatingin sa kanya ang lalaki.

“Jason.. Bakit mo ako iniwan? Diba pangako natin sa isa`t-isa ay hindi tayo maghihiwalay?” humihikbi niyang sambit.

“Itigil mo nga iyan Victoria! Alam mong kailangan ako ni Sofia, diba?” malamig din nitong sagot na mas lalong dumurog sa kanya.

Parang nagpira-piraso ang kanyang puso nang makitang hawak ni Sofia ang mukha ni Jason. Samantalang noon ay ayaw nitong pahawakan ang mukha sa ibang tao kahit pa siya mismo.

Noon ang buong akala niya ay kaya malamig at masyadong distansya si Jason sa ibang tao ay dahil ganoon ito lumaki. Pero habang nakikita niya kung gaano ito kalapit kay Sofia ay parang sampal iyon sa kanyang mukha.

Talagang marunong itong magpakita ng emosyon, hindi lang talaga para sa kanya kundi para lang sa kababata nito. Napangiti siya habang may masaganang luha sa mga mata.

Sa loob ng limang taon, ano ba talaga siya sa buhay ni Jason?

Wala. Dahil isa lang siyang palamuti para pagandahin ang buhay nito.

Panahon na para magising siya sa katotohanang iyon.

Walang salita siyang tumalikod at bumalik sa lounge para hubarin ang wedding dress. Pinalitan niya iyon ng normal na damit at nagpunta sa Lawfirm kung saan siya nagta-trabaho.

Nang makita siya ng mga katrabaho ay bigla tumahimik ang buong paligid. Alam niyang umabot na hanggang dito ang balita pero wala siyang pakialam. Dati pa naman ay makapal na ang kanyang mukha. Niligawan nga niya si Jason Madrigal noon na isang law student kahit pa ginawa na siyang katatawanan ng iba.

Talagang pursigido siya noon na mapansin ni Jason. Ginawa niyang desperada ang sarili kahit marami namang lalaki ang nagkakagusto sa kanya na nasa mataas ang antas ng buhay. Pero ngayon ay na-realized niyang hindi siya kailanman magugustuhan ng lalaki. Hindi nito kailanman pinapahalagahan ang lahat ng ginawa niya para dito.

Walang pakialam na lumakad siya patungo sa kanyang cubicle at nagsulat ng resignation letter. Pagkatapos ay nilagay niya sa desk ni Jason.

Akmang aalis na siya nang biglang tumunog ang kanyang telepono. It was Jason.

“Bakit mo kinancel ang kasal, Victoria? Bakit hindi mo muna sinabi sa akin? Alam mo bang hindi magiging maganda ang epekto nito sa Lawfirm? ” bungad nito sa kabilang linya.

“At anong gusto mong gawin ko? Are we going to let the guest sit in the venue while waiting for you to come back as a hero?” matigas niyang turan.

Samantala, ay hindi agad nakasagot si Jason sa kabilang linya. Hindi nito inaasahang sasagot si Victoria ng ganoon sa kanya. Siguro ay dahil nasanay ang lalaki na lagi siyang nakangiti sa kahit anong problema. Tanggap lang siya ng tanggap kahit nasasaktan na siya.

“Oo na, kasalanan ko.. Dahil hindi ako nag-isip bago nagdesisyong umalis kanina.” Narinig niyang sagot ng lalaki kapagkuwan.

Mapait siyang napangiti. Sa sobrang tanga niya ay ngayon lang niya na realize kung paano siya kadaling amuhin ni Jason noon. Isang salita ng lalaki ay agad siyang naniniwala.  Talagang wala na siyang itinira para sa sarili.

Napatingin siya sa kanyang resignation letter at huminga ng malalim.

“Jason, may resignation letter..” ngunit bago paman niya matapos ang sasabihin ay narinig na niya ang boses ni Sofia sa background.

“Jason sobrang sakit ng likod ko, masahiin mo` ko please..” malambing nitong sabi dahilan upang makagat niya ang kanyang labI sa pagpigil na lumuha ulit.

“I`m busy now. Let`s talk later.” Ani ng lalaki sa kabilang linya bago walang paalam na pinatay ang tawag.

Tanging ang tunog ng busy ringtone nalang ang kanyang naririnig mula sa hawak na telepono.