Share
Chapter 12
Hindi alam ni Sharon kung ano ang dapat maramdaman sa mga oras na iyon. Kung dapat ba siyang makaramdam ng inis o galit na talaga. Kung dapat ba siyang magwala at itapon ang mga gamit niya. Grabe, ito ba ‘yong dahilan ng biyahe niya?
Okay, kalma. Kumalma ka, Sharon. Okay? Pagod ka lang. Maaga pa siguro at hindi pa dumadating ang ibang instructors. Okay kalma, paulit-ulit niyang pagkalma sa sarili.
Walang tao, walang mga guro o instructors sa hall na siyang inaasahan niya. Lintik! Mali yata ang napuntahan nilang venue!
Palagay niya ay hindi ito ang venue na dapat nilang puntahan. Maliban sa parang hindi naman ito pinagdadausan ng isang seminar ay para itong mansiyon. Parang isang malaking bahay ng mayayaman. Halos wala ngang tao eh, maliban doon sa isang babae na nagpupunas ng vase malapit sa pintuan na pinasukan nila kanina.
Patuloy pa rin siya sa pagkalma sa sarili. Siguro, maaga pa talaga. Kailangan lang talaga niyang kumalma. Siguro hindi pa prep
Kaugnay na kabanata
Sewing the Past Chapter 13
Kinabukasan, excited na siyang lumabas sa kaniyang kuwarto. Tapos na siya sa kaniyang morning routine. Tapos na siyang maligo, magbihis, maglagay ng mga kung ano-ano sa mukha. Tapos na rin siyang magsulat ng 500 words sa kaniyang story.Mamaya kapag may time siya, dadagdagan niya ‘yon. Gano’n lang ang routine niya. Tuwing umaga ay nagsusulat siya, naglagay talaga siya ng quota para kahit papaano ay umuusad na siya.Mahirap na, baka mawalan na naman siya ng gana at kung ano-ano na naman ang maisip niyang gawin upang umusad lang ang kuwento na naiwan na ng panahon.Napahinto siya at muling bumalik sa kuwarto. Maiwan na ang lahat, huwag lang ang wallet at cellphone niya.Nang makuha niya ulit iyon ay lumabas na muli siya ng kuwarto.Bitbit ang maliit niyang wallet at personal computer ay tinahak ni Sharon ang makipot na daan patungo sa hagdan. Hindi na siya nag-abalang puntahan ang binata sa kuwarto nito kahit madadaanan naman niya iyon da
Sewing the Past Chapter 14
Malakas at nakakatakot na hangin, walang tigil na pagbuhos ng ulan, malalakas at kagimbal-gimbal na kulog at kidlat. Senyales na may paparating na bagyo o baka nga ay dumating na talaga. Nakapikit lang si Sharon at nilalabanan ang takot na lumulukob sa kaniyang katawan.Hindi naman siya takot sa kidlat o bagyo noon pero isipin pa lang na wala siya sa sarili niyang bahay ay hindi niya maiwasang makaramdam ng takot at pangamba. Bakit ngayon pa dumating ang bagyo na ‘to kung kailan si Lloyd lang ang kasama niya. Well, maliban doon sa dalawang kasambahay na nakausap niya kaninang umaga.Matapos niyang kausapin si Lloyd tungkol sa damit niya ay hindi ito pumayag na lumabas siya ng bahay upang bumili dahil malakas na pala ang hangin at may ulan na rin pero hindi pa naman masiyadong malakas. Delikado na raw kung pipilitin pa niya kaya hindi na rin siya nagpumilit.Tumalikod na lang siya sa binata at bumulong na maghuhubad na lang siya hanggang sa makauwi sila. Bu
Sewing the Past Chapter 15
Walang nangyari sa kanila. Pagkatapos niyang maabot ang tuktok ng kaligayahan ay hinalikan siya nito sa noo at kinuha ang cellphone at lumabas ng kuwarto. Kailangan daw nitong tawagan ang Ina.Tulala siyang tumingin sa nilabasan nitong pintuan. Gano’n lang ‘yon? Wala ng iba? Hindi ba dapat ay mag-usap sila?Sabagay, ano ba dapat ang pag-usapan nila.Tumingin siya sa kisame. Kung puwede lang tanungin ang kisame sa lahat ng mga bagay na nalilito siya ay ginawa na niya. Kung sana puwede lang dito isumbat lahat ng hinanakit niya sa buhay, kaso magmumukha lang siyang tanga.“Bakit gano’n? Paano na lang kaya ako kung may girlfriend na pala siya? Paano ako?”Umupo siya at niyakap ang tuhod. Masakit isipin na may girlfriend na si Lloyd, hindi niya alam kung ano ang gagawin niya. Ang tanga niya rin kasi, binigay niya ang sarili ng ilang beses na hindi alam kung ano ang status ng lalaki.Paano na lang kaya kung may pamily
Sewing the Past Chapter 16
Maagang nagising si Sharon. Dali-dali siyang nagligpit at nagbihis. Natatawa pa rin talaga siya sa ginawa niya kagabi. Para siyang addict na pinilit si Lloyd sa gusto niyang mangyari.Ang ayaw niya sa lahat ay ‘yong nabibitin siya. Para tuloy siyang loka-loka na pinilit si Lloyd na tuwang-tuwa naman sa inasal niya kagabi.Pagkatapos niyang magbihis ay lumabas siya ng kuwarto. Halos mapatalon pa siya sa gulat nang makita na naman niya ang babae na nakita niya roon noong isang araw.Ngumiti ito sa kaniya na may dalang tray ng pagkain.“Akala ko po hindi ka po lalabas, Ma’am. Kaya dinalhan ko na kayo ni Sir ng pagkain,” magalang nitong saad sa kaniya.“Ay nako, nag-abala ka pa. Doon lang ako sa kusina.”“Sige po.”Sinundan niya ng tingin ang babae na bumaba. Nang hindi na niya matanaw ang dalaga ay doon pa lang niya isinara ang pinto ng kuwarto at sumunod dito.Nang makababa na siya
Sewing the Past Chapter 17
“Thank you, Lloyd,” matamis na ngiting pasasalamat ni Sharon nang makarating sila sa bahay niya.Mahigpit ang pagkakagapos ng mga daliri niya sa hawak niyang wallet at inayos ang suot niyang itim na casual dress. Muli siyang nagbigay ng ngiti nang tapunan niya ng tingin ang kumikindat na nobyo. Hindi talaga pumayag ang binata na hindi siya ihatid nito, talagang ayaw magpatalo.Kanina pa paulit-ulit nitong pinipilit na gusto raw nitong ihatid siya. Nagreklamo pa kasi nga raw hindi nito alam kung saan siya nakatira. Hanggang paikot na lang sa mata ang nagawa niya kanina.Halos hindi ito nawawalan ng kuwento. Iyong tipong kahit ang nangyari kung paano ito nabunutan ng ngipin noong bata pa ito ay kinuwento pa talaga sa kaniya. Dapat pala naging DJ na lang ito sa isang radio station. Kahit hindi maganda ang jokes pero madadala ka naman sa buhay na buhay nitong pagtawa.Hinawakan ni Lloyd ang kamay niya kaya natigilan siya. Kahit hindi naman malakas
Sewing the Past Chapter 18
Bumalik sa dating payapang mundo ang buhay ni Sharon. Balik sa pakikidigmaan sa mga salita, balik sa pakikipag-usap sa mga fictional characters niya. Balik sa pagiging manunulat na ang tanging layunin ay gawing makulay at maganda ang mundo. Balik sa paglikha ng nakakaakit na kuwento, kuwentong hindi kayang bitawan ng mga mambabasa.Balik na rin siya sa trabaho niya bilang isang butihing guro. Guro na kayang gawing malikhain ang isipan upang intindihin ang libo-libong mag-aaral. Hindi madali ang gawain niya sa araw-araw kaya nga nagugulat siya kung paano niya nagawang pagsabayin lahat ng mga gawain niya.Nagmadali siya sa pagbibihis, mahuhuli siya sa trabaho kung usad-pagong ang galaw niya. Kailangan niyang magmadali dahil marami pa siyang dapat na tapusin at maghahanda pa siya sa papalapit na midterm exam ng mga makukulit niyang college students. College students na parang mga high school students. Sobrang kulit na tipong hindi siya dapat magpahinga.Hindi nagta
Sewing the Past Chapter 19
Mabilis kumalat ang balita tungkol sa kanila ng binata. Basta si Gian ang may dala ng chismis ay daig pa nito ang virus sa bilis ng pag-spread. It only takes a couple of minutes para malaman ng lahat.Kahit bulong lang nito ay tila sigaw na sa lahat. Mahinang bulong ay daig pa ang may megaphone. Kung sa pagdala ng chismis ay hindi na siya lalayo pa, kay Gian lang talagang bilib na siya.Para kasing walking magazine ang baklang si Gian. Halos kilala ito ng lahat ng instructors at students sa loob ng university kaya nga na-fall siya rito dati dahil sikat talaga ito sa panahon nila. Pero ‘yon nga lang, pink ang dugo nito at pareho sila ng hanap. They want jumbo hotdog for breakfast.Tuwing naaalala niya lahat, napapangiti na lang siya. Hindi rin kasi umabot sa isipan niya na baka bakla ang boyfriend niya. Para kasing normal lang ang lahat. Parang walang halong kabaklaan. Kung ano at paano kasi ang nakikita niya sa ibang may karelasiyon, ganoon din ang inaakto
Sewing the Past Chapter 20
Ilang araw na mula nang magkausap sila ni Kristina pero tila sariwang-sariwa pa sa kaniyang balintataw ang napag-usapan nila. Sariwa pa para kay Lloyd ang mga nalaman niya. Pakiramdam nga niya ay parang ngayon lang sila nag-usap ng dalaga.Para sa kaniya, hindi madali ang mga nalaman niya. Hindi man niya aminin pero ikinatuwa niya nang nalaman niyang may gusto si Kristina sa kaniya pero pilit niya iyon kinalimutan dahil ayaw niyang ito ang maging dahilan ng lahat.Uminom muli siya sa kupita. Mahirap, alam niyang mahirap. Mahirap kung gagawa pa siya ng isang bagay na alam niyang ikakapahamak niya.Nandito na siya sa matinong daan, bakit pa siya gagawa ng mali? Baka nga isa lamang itong patibong ni Kupido para kunwari ay mapahamak siya at mawala ang babae na nais nitong ilaan sa kaniya.“May pagtingin din naman ako kay Kristina. Bakit hindi ko na lang subukan?” tanong niya sa sarili. “Gusto niya rin naman ako, hindi ba? Baka kami talaga.&r
Pinakabagong kabanata
