ห้องสมุด
ค้นหา
หน้าหลัก / Romance / She Was My Wife, Never My Love—Until I Lost Her... / Chapter 8 – Drawing Line

แชร์

Chapter 8 – Drawing Line

ผู้เขียน: sweetjelly
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-08-10 21:35:58

Takbo-lakad ang ginawa ko mula sa labas ng gusali hanggang sa 15th floor. Basang-basa ng pawis ang likod ko, bitbit pa rin ang epekto ng maliit na insidenteng nangyari kanina sa parking area.

Kainis. Dahil do’n, naabutan ako ng matinding traffic.

Bumuga ako ng hangin habang mabilis ang lakad papunta sa conference room. Hindi ko rin pansin ang mga matang nakatingin sa akin— mga natutuwa dahil late ako.

Ang tanging goal ko ay makarating bago matapos ang meeting.

Bumuga ako ng hangin nang nasa harap na ako ng pinto. Pero pawis ko hindi ko nagawang pahirin. Agad kong binuksan ang pinto.

Mas lalo pang tumakagtak ang pawis sa noo ko nang makapasok ako. Lahat ba naman ng mata ay sabay-sabay na tumama sa akin.

Saglit ring tumigil ang nagsasalita, binasag lang ng kalansing ng kutsarita sa tasa—kay Kyline.

Hindi siya nagsalita, pero halatang hindi natutuwa sa pagdating ko. Nakataas ang kilay niya, bahagyang sumandal sa upuan, at gumulong ang mga mata.

Nakakainis, pero hindi ko na pinagtuun
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
บทที่แล้ว บทต่อไป

บทล่าสุด

  • She Was My Wife, Never My Love—Until I Lost Her...   Chapter 51 – Between Pain and Resolve

    Diretso ang takbo ng kotse, halos hindi ko na naririnig ang ugong ng makina. Tanging hikbi lang ni Anessa ang pumupuno sa loob. Hanggang tumunog bigla ang phone niya, pero hindi niya iyon pinansin. Hindi sinagot. Parang wala siyang naririnig—tuloy-tuloy lang sa pag-iyak, walang humpay ang pagpatak ng luha.Inabot ko ang kamay niya, pinisil ko iyon nang mahigpit. At wala lang sa kanya. Hinayaan niya ako. Para bang nasa ibang mundo siya.Sa loob ng anim na buwan na hindi ko siya kasama, hindi ko siya pinababayaan. Kapag may oras, sinusundan ko siya. Tinatanaw mula sa malayo. Tinuruan ko ang sarili kong kumain ng mga simpleng pagkain sa karinderya, sa mga kainan na lagi niyang pinupuntahan. At kung busy naman ako, walang time na sundan siya, sinisiguro kong may ibang tao na magbabantay sa kanya. Bukod do’n, ako rin ang nag-recommend kay Anessa sa kumpanya ni Dionne. Ako ang humiling na siya ang gawing personal assistant nito. Syempre para may paraan ako na makalapit muli sa kanya. At par

  • She Was My Wife, Never My Love—Until I Lost Her...   Chapter 50 – The Confrontation

    Hahakbang na sana ako palapit—handa nang agawin si Anessa mula kay Jyrone—pero biglang napabulalas si Dionne.“Oh my God!” Napatakip pa siya sa bibig. Gulat na gulat na malamang si Jyrone ang date ni Anessa.Oo, alam niya ang tungkol sa amin ni Anessa, pero hindi niya alam na pumapasok si Jyrone sa eksena. Nilingon niya ako, sunod si Anessa, at huli si Jyrone. Tinitigan niya ito ng matagal. Parang ang tingin niya, humihingi ng paliwanag.Pero si Jyrone? Wala man lang pakialam. Ngumiti pa siya ng matamis kay Anessa, saka tinanong, “Do you want to transfer to another place?”Napailing si Dionne. Hindi hinayaang makasagot si Anessa. “Why would you leave? Nandito na tayo. Sama-sama na tayong kumain.”Aangal pa sana si Jyrone pero hinatak na niya si Anessa, ginabayan paupo.Nagkatinginan naman kami ni Jyrone—gigil, matalim. Parang tahimik na laban ang nagaganap sa pagitan namin. Si Dionne naman, walang pakialam sa amin. Kaya umupo na lang ako sa harap niya. Nauna na kasing umupo si Jyrone s

  • She Was My Wife, Never My Love—Until I Lost Her...   Chapter 49– The Canopy Grill Encounter

    Pagkapreno ng kotse, agad akong bumaba. Pero napabuntong-hininga nang makita ang mataas na hagdan na gusto ko nang akyatin agad. Habang iniisip kong maaaring magkasama na sina Anessa at Jyrone, sumisikip ang dibdib ko, parang namanhid ang kamay ko na kanina pa nakakuyom.“Bart! Wait for me!” boses ni Dionne mula sa likod. Rinig ko ang tunog ng takong niyang dumadagundong sa sahig ng parking area.Napapikit ako at napabuntong-hininga ng malalim. Asar akong tumigil, humarap sa kaniya, at iniabot ang kamay ko.“This is why I told you not to wear those heels,” sermon ko habang inaakay siya. “Hindi ka na naman bago rito, alam mong mataas ang hagdan sa pupuntahan natin, pero nagsuot ka pa rin ng ganyan.”Inirapan lang niya ako. Walang sagot, pero ramdam ko ang higpit ng pagkakakapit niya sa braso ko, parang sinadyang ibaon ang mga kuko sa balat ko. Napailing na lang ako. Inip na sinabayan ang mabagal niyang hakbang. Hanggang sa makarating kami sa tuktok ng canopy grill.Pareho kaming kapos

  • She Was My Wife, Never My Love—Until I Lost Her...   Chapter 48 — Racing Heartbeat

    BART Pagkapasok ko sa hotel room, dumiretso agad ako sa sofa. Hindi mawala-wala ang ngiti ko. Masaya akong muling makita si Anessa—sa malapitan. Ang gaan sa pakiramdam na makausap siya, kahit magaspang ang trato niya sa akin, okay lang. Napahawak ako sa dibdib ko, hinaplos-haplos ko ito, pinakikiramdaman ang kabog ng puso ko. Kaya lang… napabangon ako. ‘Yong masayang kabog ng dibdib ko kanina, napalitan ng inis. Bigla kong naalala ang tawag sa kanya kanina. Hindi man niya sinabi kung sino iyon, pero sigurado akong si Jyrone ‘yon. Napabuntong-hininga ako, saka pabagsak na humiga ulit sa sofa. Pumikit ako nang mariin. Paulit-ulit kong pinilig ang ulo. Magkikita sila ngayong gabi. Sila lang dalawa. Anessa… at si Jyrone. Ang isipin pa lang ‘yon ay parang may humahapit sa dibdib ko. Nakakagalit. Nakakapanghina. Paano ko sila mapipigilan? Muli akong bumangon, nagpalakad-lakad, at saka napaupo ulit. Tinampal-tampal ang noo ko. “Anessa…” Paulit-ulit kong sinambit ang pangalan niya. Sana m

  • She Was My Wife, Never My Love—Until I Lost Her...    Chapter 47 — Between the Lines

    Tumunog ang phone ko sa gitna ng nakaka-ilang na titigan namin ni Bart. Para akong natauhan. Agad ko itong sinagot, hindi man lang tiningnan kung sino ang tumatawag.“Hello?”“Anessa, it’s me.” Si Jyrone. Nag-init ang tainga ko. Napatingin ulit sa name ng caller, saka muling nilapat sa tainga ko.“Napatawag ka?” Iniiwasan kong mapatingin kay Bart.“I’ll be flying back to Manila tomorrow. Can we meet tonight before I leave?”Tumango-tango ako na para bang nakikita niya ako. “Yes. Mamaya, let’s meet.”“Good. I’ll message you the time and place.” Malumanay ang tono niya, pero bakas ang tuwa. “Take care, Anessa.”Pagkababa ng tawag, hindi sadyang mapatingin ako kay Bart. Parang nakakaubos ng hangin sa baga tingin niya. Tahimik nga siya, kilay niya salubong naman. Mata nanliliit na parang nagseselos sa kausap ko. Nilagay ko ulit sa bag ko ang phone. Tinuro naman niya ang plate ko, “finish your meal.” Umawang ang labi ko. Sasabihin sanang busog na ako pero umasim ang ekspresyon niya. Paran

  • She Was My Wife, Never My Love—Until I Lost Her...   Chapter 46 — Since You Left

    Inis akong kumilos. Papasok na sana ako sa backseat nang tumikhim si Bart. Napalingon ako.“Are you making me your driver?”Napapikit ako sandali, pigil ang hininga, saka dahan-dahang isinara ang pinto at lumipat sa harap. Naninigas ang panga ko sa inis. Pinigil ko ang sarili kong ‘wag sumabog sa galit. Pagpasok ko, agad niyang pinaandar ang makina.“Where to?” tanong niya na parang walang nangyari.Grabe. Parang sinusubok niya ang pasensya ko.“Ako na lang sana ang nag-drive, Sir Bart—hindi ka sana tanong ng tanong,” sagot ko, pilit pinapakalma ang tono ko.Tiningnan niya ako nang matalim. Para akong natusta sa tingin na ’yon, kaya wala akong nagawa kundi ituro ang daan.“Straight lang.”Ngumisi pa siya bago pinaandar ang sasakyan. Ako naman, mahigpit ang hawak sa seatbelt, pilit iniiwas ang tingin habang siya naman ay sumisipol-sipol lang. Nakuyom ko na naman ang kamay; naninigas na ang mga daliri ko. Parang mauubos na rin ang hangin sa baga ko dahil sa pagpipigil.“Saan na tayo pu

บทอื่นๆ

บางทีคุณอาจจะชอบ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status