Mula pagkabata hanggang pagtanda, hindi pa kailanman naranasan ni Farrah ang ganoong pagkatalo, kaya’t nagpasya siyang maghiganti. Pagpasok sa silid, napilitan si Hector na ibaba si Farrah. Sa totoo lang, gusto niyang buhatin si Farrah papunta sa kama, pero natakot siyang magalit ang dalaga kung sumobra siya. “Dapat kang magpahinga nang maayos. Kung may kailangan ka, sabihin mo sa mga tao sa bahay,” pag-aatubili ni Hector. “Lalaki ang mayordomo, kaya baka mailang ka. Sasabihan ko nalang ang mga kasambahay na alagaan ka nang mabuti.” “Huwag kang magmadaling umalis.” Ang magagandang mata ni Farrah ay naningkit habang siya’y nakangiti. Lumapit siya kay Hector na tila lumulutang sa bawat hakbang, iniunat ang kanyang daliri, at gumuhit ng mga bilog sa matipunong dibdib ng lalaki. “Hindi pa ako nakakapagpasalamat nang maayos sa’yo. Ang sa ginawa mong pagbuhat sa akin paakyat. Tinitigan ni Hector ang mga daliring patuloy na naglalaro sa kanyang dibdib. Biglang uminit ang pakiramdam n
Nagbigay ng paanyaya si Hector kay Farrah. Napamulagat si Farrah ng ilang segundo. “Hindi… ako puwedeng pumunta…” “Bakit? Hindi mo ba gusto ang racing?” “Ah… kasi… hindi maganda ang pakiramdam ko…” Matagal bago siya nakaisip ng dahilan. Nangunot ang noo ni Hector, tila nag-aalala, at iniabot ang kamay para hawakan ang noo ni Farrah. “Ano’ng nangyayari sa’yo? Wala ka namang lagnat.” Habang nagtatanong, sinipat ni Hector si Farrah mula ulo hanggang paa, dahilan para makaramdam ng matinding pagkailang si Farrah. Hindi ko sana ginamit ang dahilan na ‘yon. “Hindi maginhawa pag-usapan ang mga bagay ng kababaihan. Maliit na bagay lang ‘to, huwag mo nang alalahanin,” sabi ni Farrah habang hawak ang sentido. Tumingin si Hector sa ibabang bahagi ng tiyan ni Farrah. “Hindi ‘yan maliit na bagay. Diyan ipapanganak ang magiging anak ko—kailangan kong bantayan ‘yan.”
Pagkatapos mag-reply ni Farrah sa text message, sinabi niya kay Yuna, “Andito na ang kaibigan ko para sunduin ako. Mauna na ako.” “Oh, sige.” Napatingin si Yuna sa gate ng kumpanya. Nang makita ang itim na Maybach, halos lumabas ang kanyang mga mata sa gulat. “Dad! Dad! Tingnan mo ‘yung sasakyan, ano’ng nangyayari?” Hindi makapaniwala si Yuna sa nakikita. Napamulagat din si Donny. “Nagkamali ba tayong lahat? Hindi pala si President Hans ang may-ari ng Maybach na sumundo kay Farrah?” Nagkatinginan ang mag-ama, parehong litong-lito…~~~ Pagkalipas ng ilang araw, nakatanggap ng tawag si Farrah mula kay Christian. “Miss Farrah, ngayong gabi na ang kompetisyon para sa Lorenzo Villa. Kailangan mong sabihan si Nitro at imbitahan siyang pumunta!” “Huwag kang mag-alala, nangako siyang pupunta,” sagot ni Farrah na may ngiti. “Ok
Pagkasabi ni Christian, hindi na niya binigyan ng oras si Caius para mag-isip at agad nagsimulang magbilang. “Isa, dalawa, tatlo.” Bilang ni Christian. “May guard ba riyan? siya palabas. Assistant Weng, paki-post sa social media accounts natin. Simula ngayon, ang TF Designs ay hindi kailanman makikipag-partner sa pamilya Javier. At hindi lang ‘yon—ang TF ay hindi rin makikipag-partner sa kahit anong kumpanyang konektado sa pamilya Javier.” Ang pahayag na ito ay katumbas ng tuluyang pagputol ng lahat ng koneksyon ng pamilya Javier sa bansa. Sino ba naman ang gustong makabangga ang TF Designs para lang sa pamilya Javier? Namutla ang mukha ni Caius at agad na nakiusap, “Mister Hans, hindi ko naman sinabing ayaw kong humingi ng tawad! Masyado ka lang mabilis magbilang kanina, hindi ako nakareact agad.” Nag-aalala rin si Quina. Pinili niyang makasama si Caius dahil sa kanyang background. Paano na siya kung bumagsak ang pamilya Javier? “Sinisisi mo ba ako?” tanong ni Christian
Talagang kamangha-mangha! Posible kayang mali ang naging paghusga niya? Talaga bang ganoon kagaling si Farrah sa negosyo? Pagkatapos ng ilang presentasyon, nagsiuwian na ang lahat. Nakita ni Caius na paalis na si Farrah kaya agad niya itong tinawag. “Farrah, inaamin ko, mali ang tingin ko sa’yo noon. Mas mahusay ka at lamang kaysa sa alam ng karamihan.” Narinig ito ni Quina at lihim na nakaramdam ng kaba. “Farrah, ngayong pinalayas ka na sa pamilya Torres, wala ka nang tirahan, wala kang kita, at magsisimula na ang klase sa Mega City College sa mahigit isang buwan. Malaki ang gastos sa matrikula. Kaya, bakit hindi ka na lang magtrabaho sa kumpanya ko bilang sekretarya? Bibigyan kita ng 25 thousand kada buwan.” Tiningnan ni Farrah si Caius na parang isa siyang tanga. “Sa tingin mo ba, kulang ‘yon? Tang Fan, hindi ka pa nakapasok sa tunay na lipunan. Hindi madaling kumara ng pera. Kahit ang mga graduate ng Mega City College, hirap makahanap ng magandang trabaho. Wala ka pang kara
"Sabihin na nating ang plano ng baguhan businessman na ito ay hindi naman ganoon ka-sablay sa simula, pero naging parang basura nang idagdag ni Farrah dahil sa sobrang kumpyansa niya sa sarili." Komento ni Caius. Sa ganitong paraan, maaari siyang gumawa ng alitan sa pagitan ni Fareah at ng pamilya Sevilla. “Hmm, hindi masama, hindi masama. Maganda ang planong ito,” sabi ni Christian habang tinitingnan ang plano na may kasiyahan sa mukha. Ano? Napamulagat si Caius, pati na rin si Quina. Hindi lang sila—pati si Yuna at ang iba pa ay napatingin kay Christian na may gulat sa mukha. Nagpatuloy si Christian, “Lalo na ‘yung mga dagdag sa dulo—iyon ang nagpaganda ng proposal na ito, isang obra maestra. Sobrang hanga ako sa’yo!” Kumibot ang labi ni Farrah, hindi makapagsalita. Medyo sobra naman ang papuri. Napanganga si Yuna at parang robot na lumingon kay Fareah. Pati si Donny ay napatingin sa kanya. “Paanong nangyari ‘yon?” Hindi makapaniwala si Caius. Paulit-ulit na sinasa