로그인공유
#43 ลุกขึ้นสู้
최신 업데이트:
2025-07-01 12:57:06เสียงกรีดร้องดังสะท้อนมาตามลมทะเล
นีร่าชะงัก…มือยังถือถ้วยซุปที่อีธานเพิ่งตักให้เมื่อครู่ แววตาเธอเปลี่ยนไปทันที — ความนิ่งสงบกลายเป็นความตื่นตัว “เสียงจากหมู่บ้าน…” เธอกระซิบ เบาแต่หนักแน่น อีธานวางชามลงแทบจะพร้อมกัน “ข้าจะไปด้วย” ไอล่าลุกพรวด “เดี๋ยว! มันอาจเป็นกับดัก—” “ไม่ไปตอนนี้จะไม่มีใครให้ช่วยแล้ว!” นีร่าตอบพลางคว้าศรเซรีออน ดวงตาสีฟ้าเรืองแสงจาง ๆ ศรในมือเธอร้อนจัด—เหมือนมัน “เตือน” ว่า ศัตรูอยู่ใกล้ --- กลางหมู่บ้าน — เปลวไฟลุกโชน ร่างของเงือกกลายพันธุ์ 3-4 ตัว กำลังล้อมครอบครัวหนึ่งที่เหลือเพียงพ่อกับลูกสาว พ่อพยายามยื้อไว้ แต่เด็กหญิงร้องไห้เสียงแหบ ก่อนที่ครีบแหลมจะฟันลงมาที่ร่างพวกเขา— “ฟึ่บ!” เสียงบางอย่างพุ่งผ่านกลางอากาศ แสงฟ้ารูปเกลียว ปรากฏขึ้นกลางฝูงเงือก ศรเซรีออนแทงทะลุร่างของหนึ่งในพวกมัน ร่างมันกระตุกก่อนระเบิดเป็นเถ้าทะเล “ทางนี้!” เสียงนีร่าตะโกน เธอพุ่งเข้ามาท่ามกลางเปลวเพลิง ผมยาวสยายตามลม ใบหน้าเปื้อนฝุ่น แต่ดวงตาไม่สั่นไหว ศรเวทในมือเปล่งแสงจ้า ราวกับรู้หน้าที่ของมันเอง อีธานกระโจนตามมา สะบัดมีดคู่แทงเข้าลำตัวเงือกอีกตัวอย่างแม่นยำ เลือดสีดำทะลัก “หนีไปทางนั้น!” เขาชี้ให้ครอบครัวหนีออกจากวงล้อม --- การต่อสู้เริ่มต้นขึ้น นีร่าสะบัดศรเวท วาดวงเวทบนพื้น น้ำทะเลที่ไหลท่วมเข้าหมู่บ้านหยุดนิ่งในชั่วพริบตา ก่อนระเบิดเป็นเส้นแหลมเหมือนหอกน้ำพุ่งใส่พวกเงือก ฉึก! ปังง! เสียงร้องโหยหวนของพวกมันสลับกับเสียงลมหอบหายใจของนีร่า “ข้าจะไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้บริสุทธิ์อีกแล้ว!” เธอประกาศก้องกลางเปลวไฟ --- พวกเงือกกินคนเริ่มถอย… แต่เบื้องหลัง—เงาร่างสูงใหญ่กว่าทุกตัวค่อย ๆ โผล่ขึ้นจากเงามืด มันคือ หัวหน้าพวกเงือกกลายพันธุ์ มันไม่ได้พูด…แต่นีร่ารู้ พลังของมัน—ต่างจากทุกสิ่งที่เธอเคยเจอ กลางหมู่บ้าน — ไฟลุกโชน สายฝนโปรยบางๆ แต่กลิ่นเลือดยังคลุ้ง นีร่ายืนหอบอยู่ข้างร่างเงือกกินคนที่เพิ่งถูกศรเซรีออนแทงจนแหลกคามือ อีธานชักมีดออกจากตัวอีกตัวที่ดิ้นกระตุก เสียงร้องโหยหวนของเงือกยังไม่สิ้นสุด ท่ามกลางเสียงฝนและเปลวไฟ เสียงฝีเท้าหลายคู่ดังขึ้น “นีร่า!” เสียงชายแก่คนหนึ่งตะโกนเรียก เธอหันไป — เห็น ลุงโทบี้ เจ้าของเรือประมงที่เธอเคยช่วยไว้ เขากับหนุ่มๆ ชาวประมงอีกห้าหกคน วิ่งมาพร้อมคบไฟและหอกไม้ปลายแหลม “พวกเรามาช่วย!” ลุงโทบี้ประกาศ ดวงตาแข็งกร้าว เด็กหนุ่มที่ชื่อบีลาร์ตะโกนเสริม “หมู่บ้านนี้ไม่ใช่เหยื่อของพวกมัน! พวกเราจะไม่หนี!” เสียงผู้หญิงสองคน — แม่ค้าปลากับลูกสาว — วิ่งมาพร้อมหอกไม้สั้น ใบหน้าพวกเธอเต็มไปด้วยความกลัว…แต่ก็ยืนหยัดอยู่เคียงข้างกัน ศรเซรีออนสั่นอีกครั้ง… มันเตือนว่า นี่คือบททดสอบที่แท้จริง หัวหน้าเงือกกลายพันธุ์ โผล่ร่างขึ้นตรงกลางลานบ้าน — ตัวมันสูงกว่าเงือกตัวอื่นเกือบสองเท่า ผิวหนังสีเทาดำ สายตาว่างเปล่าเหมือนหลุมลึก เพียงแค่มันแหงนหน้าสบตา ชาวบ้านสองคนข้างหลังนีร่าก็ทรุดฮวบ หายใจไม่ออก “ปกป้องกันไว้!” นีร่าตะโกนเสียงแตก อีธานพุ่งไปขวางทันที ชูมีดขึ้น “ใครใจไม่ถึง ถอยไปด้านหลัง!” แต่ไม่มีใครถอย… พวกเขากอดหอกแน่น ตัดสินใจแล้ว—จะยืนที่นี่ --- เสียงฝนเริ่มแรงขึ้น หยดฝนเคาะลงบนเลือดจนเป็นคราบเจิ่งนอง หัวหน้าเงือกคำรามต่ำๆ จนน้ำในร่องถนนสั่นระริก นีร่าเหลือบมองชาวบ้านที่ล้อมรอบเธอ ดวงตาหลายคู่มีทั้งความกลัว ความโกรธ และความมุ่งมั่น เธอกำศรเซรีออนแน่นขึ้น น้ำเสียงแข็งกร้าว “พวกมันมองเราว่าอ่อนแอ…” “แต่ค่ำคืนนี้…เราจะให้มันรู้ว่า—เราไม่ใช่เหยื่อ!” เสียงชาวบ้านตะโกนโห่ตอบ หอกไม้ชูขึ้นพร้อมกัน คบไฟสว่างไหวในลม หัวหน้าเงือกแยกเขี้ยว พุ่งเข้ามาทางนีร่า อีธานกระโจนสกัดด้านข้าง ลุงโทบี้กับบีลาร์แทงหอกพร้อมกันเข้าเอวอีกด้าน เสียงโลหะกับเสียงเนื้อฉีกผสมกันจนแสบแก้วหู นีร่าสบตาอีธาน พยักหน้า เธอสูดลมหายใจ ชูศรเซรีออนที่สั่นเรืองแสงจนแทบมองไม่เห็น
최신 챕터
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #54 รอเวลา
นีร่ากับดรานเดินกันจนขาลาก หอบของไปถามเรือหลายเจ้า กว่าจะได้ข่าวว่า“จะไปหมู่บ้านที่อีธานอาศัยอยู่…ต้องนั่งเรือพ่อค้าอาชิพรุ่งนี้เช้า ค่าที่นั่งคนละสิบเหรียญ ถ้าลงของอีก ก็คิดเพิ่ม…”นีร่าฟังแล้วเหงื่อตก มือควักถุงผ้าดู เหลือเศษเหรียญพอกริบ ๆ แค่พอซื้อข้าวสองมื้อเธอหันไปมองดรานอย่างจนใจ“ทำไงดี…ถ้าไม่มีเงิน ข้าก็ไปต่อไม่ได้…”ดรานเท้าเอวมองนีร่า เหมือนจะรำคาญแต่ก็ถอนใจ“เจ้าก็ร้องไห้ออกมาให้มีไข่มุกสิ ข้าเคยได้ยินว่าพวกเงือกเเบบเจ้าทำได้…เจ้ามีหอยมุกพวกนั้นไม่ใช่รึไง มันใช้เป็นค่าเดินทางได้?”นีร่าหน้าเหวอ“…ข้าจะร้องไห้ตอนนี้ได้ไงเล่า!”“ก็ทำให้มันเศร้า ๆ สิ”นีร่าเดินไปนั่งกอดเข่าตรงบันไดไม้ข้างเพิงร้านค้า พึมพำกับตัวเอง“เศร้า ๆ…เศร้ายังไง…”เธอหลับตาพยายามนึกถึงตอนที่หนีจากทะเล“ข้า…ข้าทอดทิ้งคนที่ข้ารัก…ข้าทำลายคำสัญญา…ฮือ…”เงียบ ไม่มีน้ำตาสักหยดเธอลืมตาขึ้น หน้าบึ้ง“ไม่ออก…”ดรานยืนกอดอกมองอย่างระอา“ลองนึกถึงตอนหิวข้าวดู…”นีร่าเบะหน้า หยิบขนมปังในถุงผ้าขึ้นมาดู เห็นเหลือแค่แผ่นเดียว“ฮือ…ขนมปังแผ่นสุดท้าย…ข้าจะไม่มีแรงเดิน…”น้ำตาเริ่มคลอ ๆ แต่ยังไม่หยดดรานทำหน้าเหมือนจะห
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #53 ความหวัง
นีร่ายืนอยู่ที่เดิม ปลายเท้าจมลงไปในทรายเปียก ลมหนาวจากทะเลพัดใส่หน้า ดวงตาเธอเหมือนมองไปที่ผิวน้ำ“ถ้าเจ้ามีจริง…ผู้คุมทะเล…ถ้าเจ้ารู้จักข้า…ช่วยบอกข้าที…”เสียงเธอแผ่วเบาทันใดนั้น ลมรอบตัวหยุดนิ่ง คลื่นชะงักไปเหมือนมีบางอย่างสั่งให้สงบเงาสีครามเข้มเริ่มก่อตัวกลางทะเล ม้วนเป็นรูปร่างสูงใหญ่ ดวงตาสีน้ำเงินเรืองแสงราวประกายไฟในพายุดรานที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอถอยหลังไปสองก้าว สีหน้าหวาดระแวงเสียงนั้นดังก้องในอากาศ คล้ายไม่ได้ออกมาจากปาก แต่ดังในหัวเธอ“นีร่า…ผู้ที่หลงจากท้องทะเล…”หัวใจเธอกระตุกแรง“เจ้ามาที่นี่เพื่อหนี…หรือเพื่อจดจำ?”นีร่าเม้มปาก ฝ่ามือเย็น“ข้า…ไม่รู้…ข้าแค่…ทนไม่ไหวอีกแล้ว…”เงานั้นยื่นมือที่ทำจากละอองน้ำมาตรงหน้าเธอ “ความทรงจำเจ้ามิได้สูญหาย มันเพียงถูกผนึกไว้…”เธอสั่นหัว น้ำตาซึม“ข้า…ข้าอยากจำ…ต่อให้ต้องเจ็บ…”เสียงทะเลครืนต่ำรอบตัว คลื่นยกตัวขึ้น ล้อมวงรอบเธอเป็นวงแหวน“ถ้าเจ้าพร้อม…จงมองข้า…”นีร่าช้อนตาขึ้นมองดวงตาเรืองแสงคู่ใหญ่ มันลึกจนเหมือนจะกลืนเธอทั้งร่างทันใดนั้น คลื่นวงนอกโถมเข้ามา ทะลุร่างเธอหัวเธอเหมือนถูกฉีกออกเธอเห็นตนเองในน้ำลึก สวมเกล็ดสี
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #52 หวนคืน
นีร่าเดินไปตามทางดินที่แคบลง ล้อมด้วยพุ่มไม้เตี้ยและรั้วไม้ผุพัง กลิ่นหญ้าแห้งคลุ้งในอากาศหมู่บ้านเล็กๆ เงียบเชียบ มีเสียงสุนัขเห่าอยู่ไกลๆ กับเสียงฆ้อนตอกตะปูดังเป็นจังหวะเธอเดินไปจนถึงลานโล่งหน้าบ้านหลังหนึ่ง ที่มีชายวัยกลางคนกำลังซ่อมเรือลำเล็กชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมอง ร่างสูงใหญ่ ผิวคล้ำกร้านแดด ดวงตาสีเข้มเต็มไปด้วยความระแวง“มองหาใคร?”เสียงแหบต่ำทำให้เธอชะงัก นีร่ากำจี้หอยมุกไว้แน่นจนเจ็บนิ้ว“...เปล่า...ข้าแค่เดินดู...”ชายคนนั้นมองตั้งแต่หัวจรดเท้า เห็นผิวซีด ผมยาวเปียกยุ่ง และแววตาที่ว่างเปล่า“เจ้าหลงมา?”เธอหลบตา ไม่ตอบ“นั่นจี้หอยมุก?”นีร่าเงยหน้าทันที“เจ้า...รู้จักมันหรือ?”ชายคนนั้นถอนใจ วางฆ้อนลงบนขอบเรือ “ข้าแค่เคยเห็นคนชาวเรือมี พวกที่ต้องจากบ้านนานๆ มักให้คนรักไว้...มันคือสัญญา ว่าจะกลับมา”สัญญา...คำนี้เหมือนแทงใจเธอจนเจ็บจี๊ด นีร่าสูดลมหายใจ ลมหายใจที่เหมือนเต็มไปด้วยหนาม“แต่ข้า...จำไม่ได้...”เสียงเธอเหมือนกระซิบ ชายคนนั้นเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนเอื้อมมือไปหยิบถังน้ำขึ้นมาวางข้างตัว“จะหาที่พักหรือจะถามข่าวคนในหมู่บ้าน ไปบ้านยายเมรินนั่นแหละ เธอรู้จักคนแถวนี้ดี”
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #51ความทรงจำหลังบาดเเผล
รุ่งเช้า – ริมหาดเงียบสงบ แสงแดดอ่อนสาดลงบนร่างที่นอนนิ่งอยู่ริมฝั่ง เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาสีฟ้าอ่อนจ้องฟ้าอย่างเลื่อนลอย เส้นผมยาวสีทองพลิ้วไหวไปตามลมทะเล หยักเป็นลอนจากน้ำเค็ม เธอค่อยๆ ยันตัวลุกนั่ง ดวงหน้าสวยละมุนแต่เต็มไปด้วยความว่างเปล่า “…ที่นี่…คือที่ไหนกันแน่” เธอก้มมองตัวเอง ขาทั้งสองข้างเปลือยเปล่าเปียกน้ำเล็กน้อย รอยเกล็ดหางเงือกจางหายไปหมดแล้ว ไม่มีเสียงตอบ มีเพียงเสียงคลื่นเบาๆ กับเสียงลม สายตาเธอเหลือบไปเห็น จี้หอยมุกสีขาวซีด วางอยู่บนผืนทรายข้างตัว ราวกับมันถูกวางไว้ให้เธอ เธอหยิบมันขึ้นมา พลิกดูอย่างลังเล มันดูเก่าแต่แปลกตา เหมือนเป็นของสำคัญอะไรสักอย่าง แต่มันกลับไม่จุดประกายความทรงจำใดๆ เลยในหัวเธอ “…ของใคร…” เธอพึมพำเบาๆ เธอลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ เสื้อผ้าของเธอเป็นผ้าบางคลุมกายเรียบง่ายเหมือนคนหลงทาง ร่างกายเบากว่าที่คิด แต่ในหัวกลับหนักหน่วง เธอไม่รู้ว่าเคยเป็นใคร มาจากไหน หรือใครกำลังรอเธออยู่ รู้แค่…ตอนนี้เธอคือใครก็ไม่รู้ และไม่เหลืออะไรให้เป็นความทรงจำ เสียงคลื่นซัดซ้ำกับฝั่ง เธอกำจี้หอยมุกไว้แน่น หัวใจบีบรัดโดยไม่มีเหตุผล รู้แค่ว่า
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #50 ลืมเลือน
จากนั้นมือของเธอที่จุ่มลงในบ่อก็เริ่มร้อนขึ้นจากข้างในแผลเริ่มเปลี่ยนสี จากแดงกลายเป็นฟ้าอ่อน แล้วก็จางหายไปเหมือนละลายเข้ากับน้ำแต่สิ่งที่เปลี่ยนไปไม่ใช่แค่แผล…ร่างของเธอเริ่มส่องแสงอีกครั้ง หางของเธอยาวขึ้นเล็กน้อย ครีบข้างหลังขยายออกเหมือนกำลังคืนสภาพเงือกเต็มตัวเธอหลับตาแน่น รู้สึกถึงบางอย่างในอกที่กำลังเปลี่ยนไปมันไม่ใช่แค่ร่างกาย…มันคือหัวใจเสียงนั้นกลับมาดังอีก> “ตอนนี้…เลือดเจ้าได้รับการชำระแล้ว…เลือดของเงือกจะเข้มข้นขึ้น…เจ้าต้องเลือก…”> “จะอยู่ใต้ทะเลตลอดไป…หรือจะกลับขึ้นไปยังโลกบนบก…ในฐานะมนุษย์…”หัวใจของนีร่ากลับมาเต้นแรงอีกครั้ง—เหมือนกำลังจะระเบิดสองทาง…ไม่มีทางเลือกไหนที่ไม่เสียใจอยู่ใต้ทะเล…ก็ต้องลาจากเขากลับขึ้นบก…ก็ต้องทิ้งตัวตนที่แท้จริงเธอสะอื้นออกมา น้ำตาไหลทั้งที่ไม่มีใครได้ยินเธอนั่งอยู่ตรงนั้นนานมาก นิ่งจนปลาตัวเล็กๆ กล้าว่ายมาเกาะไหล่จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้น สูดลมหายใจลึก“ข้า…ข้าอยากจะกลับไปหาเขา…แต่…”เธอมองรอบตัว มองทะเลที่โอบล้อมเธอไว้เสมอ“ข้าก็อยากปกป้องที่นี่เหมือนกัน…”มือของเธอสั่น แต่หัวใจกลับนิ่งขึ้น“ข้าขอ…แค่โอกาสได้เลือกอีกครั้ง…”
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #49 บททดสอบระหว่างสองทางเลือก
นีร่าว่ายลึกลงไปเรื่อยๆ จนแสงจันทร์ข้างบนเริ่มหายไปหมด รอบตัวมีแต่ความมืดกับเสียงน้ำโอบล้อม ทุกครั้งที่เธอขยับหาง สีเงินก็วูบวาบอยู่แค่พริบตาแล้วดับไปหัวใจเธอเต้นแรงขึ้น เพราะเธอไม่เคยลงมาถึงที่นี่มาก่อนข้างหน้า…มองแทบไม่เห็นอะไร แต่พอลมหายใจเธอเริ่มชินกับน้ำเย็นๆ ตาเธอก็ค่อยๆ ชินกับความมืดเธอเห็นพื้นทรายกว้างใหญ่ มีก้อนหินเรียงกันเป็นวงๆ เหมือนมีใครตั้งใจวางไว้ บนนั้นมีสัญลักษณ์เก่าแก่ที่เธออ่านไม่ออก แต่หัวใจเธอกลับรู้สึกคุ้นแปลกๆ เหมือนมันเรียกเธออยู่นีร่าว่ายเข้าไปใกล้ แล้วเธอก็เห็นใครบางคนนั่งนิ่งๆ อยู่ตรงกลางวงหินเป็นร่างสูงใหญ่ หลังโค้งงอ หางยาวสีเข้มพันรอบหิน ผมยาวสีขาวลอยตามน้ำเหมือนเงาต้นสาหร่ายหัวใจเธอเต้นแรงจนเจ็บอก เธอรู้ทันทีว่า…ผู้เฒ่าเงือกเธอเคยได้ยินตำนานมาแต่เด็ก ว่าใต้ทะเลลึกจะมีเงือกเฒ่าผู้เฝ้าความลับของท้องทะเลมานับร้อยปีนีร่ากลืนน้ำลาย ฝ่ามือสั่นนิดๆ แต่ก็ว่ายเข้าไปช้าๆ จนอยู่ห่างกันไม่ถึงสิบก้าวร่างนั้นยังนั่งนิ่ง ไม่ขยับ ไม่พูด เหมือนรูปปั้นเก่าๆ ที่มีชีวิตนีร่าหายใจเข้าลึก สูดเอากลิ่นทะเลที่หนาวกว่าเดิมเข้าปอด ก่อนจะตัดสินใจพูดเสียงแผ่ว“…ท่าน…คือผู
다른 추천
ดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย38.5K 조회수บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋78.6K 조회수วิศวะร้อนรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์34.8K 조회수บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า153.2K 조회수เสพติดรักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)
พลอยแพรวา1.4K 조회수รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร
Senseimi94 조회수ดอกไม้ป่าของรามัญ
จินต์พิชา148 조회수Happy Feeling - เสพอิ่มใจ
ภูผาสีน้ำเงิน146 조회수
