LOGINShare
#39 กับดัก
Last Updated:
2025-07-01 12:32:35อีธานสบตาเธอ นิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะคุกเข่าลงข้างร่างมาริเบล
เขาหลับตา ใช้มือข้างหนึ่งกดลงบนหน้าอกตัวเอง “ข้า…ข้าสาบานต่อวิญญาณทะเล…” เสียงเขาแผ่วแต่หนักแน่น “เราจะไม่หนี เราจะไม่หยุด จนกว่าสัตว์นั่นจะชดใช้ทุกหยดเลือดที่มันพรากไป” ไอล่าปาดน้ำตาด้วยหลังมือ แขนยังสั่นจนแทบยกไม่ขึ้น เธอกัดริมฝีปากจนเลือดซึม แต่ก็พยักหน้าช้าๆ “ข้าด้วย…ข้าจะอยู่ข้างเจ้า นีร่า…” นีร่าสูดหายใจลึก แววตาแดงก่ำ เธอเงยหน้ามองหน้าต่างที่สะบัดด้วยแรงลมทะเล ราวกับเงาดำข้างนอกยังวนเวียนเฝ้าดูอยู่ “มันคิดว่าข้าจะกลัว…” เสียงเธอสั่นต่ำ “…แต่ข้าจะให้มันรู้ ว่าข้าสูญเสียได้มากแค่ไหน…แล้วจะไม่ยอมเสียอะไรอีก” แสงศรเซรีออนพลันสว่างจ้า ร้อนจัดจนไอล่าและอีธานต้องผงะ รัศมีสีฟ้าพวยพุ่งขึ้นเพดาน ราวกับตอบสนองต่อคำสาบานของเธอ อีธานจับแขนเธอไว้แน่น “ถ้าเจ้าจะสู้…เราจะสู้ด้วย” ไอล่าก้าวมาจับบ่าของนีร่าอีกคน “คืนนี้…เราจะไม่ปล่อยมันเข้ามาอีก” นีร่าไม่พูดอะไร เธอก้มมองร่างน้องสาวเป็นครั้งสุดท้าย น้ำตาหยดลงบนผ้าห่มสีจาง “รอข้า…มาริเบล” เสียงเธอแหบต่ำ “รอวันที่ข้าจะตามมันไป…แล้วเอาดวงวิญญาณเจ้ากลับคืนมา” เสียงลมทะเลหอนก้องราวกับคำตอบ ร่างบางยืนขึ้นช้าๆ ดวงตาที่เคยอ่อนโยน…บัดนี้มีแต่ประกายกร้าวแข็ง เต็มไปด้วยโทสะและความสูญเสียที่ไม่มีวันลบได้ คืนนี้… พวกเขาไม่ใช่แค่นักเดินทางที่หนีตาย บ้านไม้เก่าริมหน้าผา – ยามค่ำ ไฟตะเกียงถูกจุดไว้รอบห้อง จนแสงสว่างสลัวสะท้อนเงาสามคนบนพื้นผนัง นีร่ากางแผนที่เก่าๆ ออกบนโต๊ะไม้ เส้นทางลับในอุโมงค์กับรอยแตกตามพื้นผนังถูกทำเครื่องหมายสีแดงไว้ชัดเจน “ทางที่มันใช้ลอบเข้ามา…น่าจะเป็นอุโมงค์เก่าใต้คลังเก็บอวน” เสียงอีธานหนักแน่น เขาชี้ไปตรงมุมแผนที่ “จากตรงนี้ ถ้ามันมาหาศรอีก เราจะล่อมันให้ออกไปที่ลานหินโล่ง ข้างหน้าผา” นีร่าพยักหน้า สายตาแข็งกร้าว “ที่นั่น…ไม่มีทางหนี ถ้าเราปิดทางเข้าอุโมงค์ได้” ไอล่าหันไปหยิบเชือกม้วนใหญ่กับตาข่ายเหล็กเก่าขึ้นมา “เราจะทำกับดักปิดทางออก ข้ากับอีธานจะซ่อนอยู่สองฝั่ง” เธอกลืนน้ำลาย เสียงยังสั่นจากความกลัวที่ฝังอยู่ในอก “นีร่า…เจ้าจะยืนรอในลานหิน ใช้ศรล่อมันออกมา” นีร่าขยับมือจับด้ามศรเซรีออน ความร้อนในเนื้อไม้ยังเต้นแรง ราวกับมีชีวิตของมันเอง “ได้…แค่ให้มันโผล่หน้าออกมา ข้าจะจบเรื่องนี้เอง” อีธานเทดินประจุไฟลงไปในกระป๋องเหล็ก หยิบเชือกชุบน้ำมันมัดไว้ “นี่…กับดักไฟ ถ้ามันพยายามหนี เราจะจุดระเบิดเผามันให้จนมุม” เสียงลมทะเลหวีดหวิวลอดเข้ามาตามรอยแตกของหน้าต่าง นีร่าเงยหน้ามองความมืดที่ทอประกายสีน้ำเงินจากดวงดาว ในใจเธอเงียบสงัด เหลือแค่ภาพมาริเบล…กับเสียงหัวเราะเย็นเยียบที่พรากน้องไป คืนนี้…เธอจะไม่มีวันปล่อยมันไปอีก --- ลานหินโล่ง – หลังเที่ยงคืน ความเย็นกัดผิวเหมือนน้ำแข็ง นีร่าก้าวออกมายืนเพียงลำพังกลางลาน ศรเซรีออนในมือสว่างเหมือนเปลวเพลิงสีฟ้า ทุกก้าว…เสียงกรวดดังกรอบแกรบก้องในอก ด้านหลัง…ไอล่าและอีธานซ่อนตัวอยู่สองฝั่งก้อนหินสูง ตาข่ายเหล็กกับเชือกประจุไฟพร้อมจะปิดทางหนีทุกทิศทาง นีร่ายืนเงียบ… แผ่นหลังตรง ดวงตาแดงก่ำด้วยโทสะ “มาเถอะ…” เสียงเธอแผ่วต่ำ “มาสิ…มาทวงศรไปจากมือข้า…ถ้าเจ้ากล้า” ลมทะเลพัดแรงขึ้นอีกครั้ง และเงาดำๆ บางอย่าง…ก็เคลื่อนไหวอยู่ในม่านหมอกด้านนอก กลิ่นคาวเกลือคละเคล้ากับกลิ่นเน่าเหมือนซากสัตว์ตาย นีร่ากำศรแน่น จ้องมันไม่กะพริบ คืนนี้…จะไม่มีใครตายอีก จะไม่มีใครต้องร้องไห้อีก คืนนี้…จะต้องจบ
Latest chapter
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #47 บาดเเผลที่ไม่มีวันรักษา
ยามค่ำคืน – ริมชายฝั่งที่เงียบสงัดคลื่นทะเลซัดกระทบโขดหินเป็นจังหวะสายลมเย็นปะทะผิวจนหนาวสะท้านดวงจันทร์เต็มดวงส่องแสงจ้าเหนือผืนน้ำสีหมึกนีร่ายืนอยู่บนผืนทรายแผลที่แขนยังพันผ้าแน่น แต่เลือดยังซึมออกไม่หยุดข้างเธอ อีธานยืนเงียบเขาไม่พูดอะไร เพียงแต่จ้องมองหน้าเธอราวกับอยากจำทุกรายละเอียดไว้ให้ขึ้นใจนีร่าหันมามองเขาดวงตาสองคู่สบกันในความเงียบ“ข้าจะรีบกลับมา”เธอเอ่ยเบาๆ น้ำเสียงสั่นอีธานพยักหน้า แต่สายตาเขาเต็มไปด้วยห่วง“นานแค่ไหน?”“ข้าไม่รู้…”นีร่ากลืนน้ำลาย“แค่ไม่กี่วัน ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด”อีธานถอนหายใจ มือใหญ่ลูบผมเธออย่างแผ่วเบา“เจ้าพูดเหมือนมันจะง่าย”“มันไม่ง่าย” เธอยิ้มจางๆ“แต่ข้าต้องลอง”เขาเงียบไปนาน ก่อนจะหยิบมีดสั้นเล่มหนึ่งจากเอวด้ามเป็นเหล็กเรียบเรียง เส้นคมคมกริบ“เอาไว้ป้องกันตัว”นีร่ารับมาไว้ในมือสายตาเธอเริ่มพร่าเธอขยับเข้าไปใกล้ โอบแขนรอบตัวเขาแน่น“ข้ากลัว…”เธอกระซิบ“กลัวว่าจะไม่ได้เห็นหน้าเจ้าอีก”“ข้าก็กลัวเหมือนกัน”เขากอดเธอแน่นยิ่งกว่าเดิม“แต่ข้ารู้ว่าเจ้าเข้มแข็งกว่าใคร ข้าจะรออยู่ตรงนี้…ทุกวัน”นีร่าซบหน้ากับอกเขา น้ำตาไหลเงียบๆเธอไม่
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #46 กลับไปสู่ทะเล
นีร่ายังคงสั่นเทา น้ำตาไหลไม่หยุดอีธานคุกเข่าลงข้างเธอ มือใหญ่ประคองใบหน้าเธอแผ่วเบา“นีร่า…มองข้า…เจ้าอยู่ที่นี่ ปลอดภัยแล้ว”เธอกะพริบตา ถอยหายใจแรงเหมือนจะขาดใจเสียงในคอแหบจนแทบไม่เป็นเสียง“มัน…มันไม่ใช่แค่ฝัน…ข้าเห็นแม่จริงๆ”อีธานกอดเธอไว้แน่นกลิ่นเลือดและเหงื่อยังติดตัวเธอ“แม่ของข้า…ตาเปลี่ยนเป็นสีดำ…”เธอกัดริมฝีปาก มือสั่นจนแทบกำอะไรไม่อยู่“เธอกลายเป็น…สัตว์ประหลาด…พูดว่าข้า…ต้องกลับไป…เป็นเหมือนพวกมัน…”เสียงสะอื้นดังลอดออกมาอีธานค่อยๆ ลูบหลังเธอ“ไม่…เจ้าจะไม่เป็นเหมือนพวกมัน”น้ำเสียงเขาหนักแน่น“ข้าสัญญา”นีร่าเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงก่ำ“ถ้าแม่ยังมีชีวิต…ข้าต้องหาคำตอบ…ข้าต้องรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น…”“งั้นเราจะไปด้วยกัน”อีธานพูดช้าๆ จ้องตาเธอแน่วแน่“ไม่ว่าต้องไปที่ไหน…เจ้าไม่ได้อยู่คนเดียว”เสียงคลื่นนอกหน้าต่างยังซัดเข้าฝั่งไฟตะเกียงสั่นไหวเงียบๆในอกนีร่า ความกลัวค่อยๆ แปรเป็นแรงฮึดสู้เธอพยักหน้าช้าๆ“เราจะหาความจริง…ไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร…”อีธานกระชับมือเธอแน่นขึ้นและในค่ำคืนที่หนาวเหน็บหัวใจสองดวงก็ผูกพันกันมั่นคงกว่าเดิมสองวันถัดมาแผลบนแขนของนีร่าไม่ดีขึ้น
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #45 ฝันร้าย
หัวหน้าเงือกพุ่งใส่อีธานสุดแรงครีบใหญ่หวดอากาศจนเกิดเสียงแตกดัง วืด!อีธานเบี่ยงตัวหลบไปทางซ้ายปลายมีดในมือฟาดเฉียงเข้าที่คอด้านข้างของมันฉึก!เสียงเนื้อฉีกดังชัดเลือดสีหมึกกระฉูดราดเต็มตัวเขาหัวหน้าเงือกคำรามลั่นจนพื้นสะเทือนร่างมหึมาสะบัดถอยหลังไปสองก้าวชั่ววินาทีนั้น…ศรเซรีออนในมือนีร่าเปล่งแสงจ้าเหมือนจะปล่อยพลังสุดท้ายออกมาเธอยกศรขึ้น…ริมฝีปากแห้งแตกพึมพำถ้อยคำเวทเสียงแหบจนแทบฟังไม่ออก“…จบสิ้น…อสูร…”ประกายฟ้ารูปวงเวทหมุนรอบตัวเธอพลังเวททะลักขึ้นจนฝนสาดกระจายเป็นวงแสงจากศรสว่างจ้า—แต่ทันใดนั้นร่างเธอก็สั่นแรงแผลลึกบนแขนซ้ายฉีกกว้างกว่าเดิม เลือดพุ่งร้อนวาบเต็มมือนีร่าหอบแรง สายตาพร่าเสียงในหูเธอกลายเป็นเสียงอื้ออึงภาพรอบตัวพร่ามัวเหมือนฝันหัวหน้าเงือกที่บาดเจ็บคอคำรามต่ำมันถอยไปช้า ๆ หยาดเลือดดำหยดตามพื้นสายตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด…และความเกลียดชังก่อนมันจะพุ่งหนีเข้าความมืดหลังบ้านเรือนพังยับอีธานจะวิ่งตาม—แต่เขาหันมาเห็นนีร่าทรุดลงบนเข่าตัวเองศรเซรีออนร่วงจากมือกระแทกพื้นหิน“นีร่า!”เขาพุ่งเข้าประคองร่างเธอไว้แขนเธออ่อนแรงจนแทบไม่ขยับสายตาคู่สวยค่อย
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #44 บาดเเผล
นีร่าเหวี่ยงศรลงสุดแรงปลายศรเซรีออนเปล่งแสงฟ้าแทงเข้าข้างคอหัวหน้าเงือกฉึก!เสียงเนื้อแตกดังชัดเลือดสีหมึกทะลักออกมาเป็นฝอยดำข้นมันคำรามลั่นทั้งลานบ้านแต่พลังมันยังไม่หมด—เงือกกลายพันธุ์ใช้ครีบหนาฟาดสวนใส่เธอเต็มแรงผัวะ!ร่างนีร่ากระเด็นไถลไปตามพื้นหินเธอรู้สึกเหมือนอากาศในปอดหายไปหมดโลกทั้งโลกหมุนเคว้งอยู่ชั่ววูบเสียงอีธานตะโกน“นีร่า!”เธอพยายามลุก แต่แขนซ้ายชาไปหมดพอเหลือบลงมอง…แผ่นหนังแขนเสื้อขาดเป็นทางยาว เลือดสีแดงสดไหลรินตลอดแนวแผลฝนโปรยแรงขึ้นจนทุกอย่างเย็นเฉียบแต่บาดแผลกลับร้อนจี๊ดราวไฟลวกเธอหอบหายใจ สายตาพร่าเสียงฝีเท้าเงือกกลายพันธุ์ก้าวมาช้า ๆมันก้มลง แยกเขี้ยวใส่เธอนีร่ากัดฟัน พยายามยันตัวขึ้นแม้แขนซ้ายจะสั่นจนแทบยกไม่ไหวศรเซรีออนสั่นแสงพร่าอยู่ในมือข้างขวาอีธานพุ่งมาคุกเข่าข้างเธอ“อย่าฝืน…! ถอยก่อน!”เธอสบตาเขาแม้เจ็บจนตัวสั่น แต่เสียงเธอยังนิ่ง“ไม่ได้…มันจะฆ่าพวกเขาทุกคน…”บีลาร์กับลุงโทบี้พุ่งเข้ามาขวางตรงหน้าหอกไม้ยกขึ้นพร้อมกัน แม้จะสู้ด้วยแรงที่สั่นระริกนีร่าหอบแรงหนึ่งทีแล้วกัดฟันจนเลือดซึมที่ริมฝีปากเสียงฝีเท้าเงือกกลายพันธุ์ที่กำลังจะก
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #43 ลุกขึ้นสู้
เสียงกรีดร้องดังสะท้อนมาตามลมทะเลนีร่าชะงัก…มือยังถือถ้วยซุปที่อีธานเพิ่งตักให้เมื่อครู่แววตาเธอเปลี่ยนไปทันที — ความนิ่งสงบกลายเป็นความตื่นตัว“เสียงจากหมู่บ้าน…”เธอกระซิบ เบาแต่หนักแน่นอีธานวางชามลงแทบจะพร้อมกัน“ข้าจะไปด้วย”ไอล่าลุกพรวด“เดี๋ยว! มันอาจเป็นกับดัก—”“ไม่ไปตอนนี้จะไม่มีใครให้ช่วยแล้ว!” นีร่าตอบพลางคว้าศรเซรีออน ดวงตาสีฟ้าเรืองแสงจาง ๆศรในมือเธอร้อนจัด—เหมือนมัน “เตือน” ว่า ศัตรูอยู่ใกล้---กลางหมู่บ้าน — เปลวไฟลุกโชนร่างของเงือกกลายพันธุ์ 3-4 ตัว กำลังล้อมครอบครัวหนึ่งที่เหลือเพียงพ่อกับลูกสาว พ่อพยายามยื้อไว้ แต่เด็กหญิงร้องไห้เสียงแหบก่อนที่ครีบแหลมจะฟันลงมาที่ร่างพวกเขา—“ฟึ่บ!”เสียงบางอย่างพุ่งผ่านกลางอากาศแสงฟ้ารูปเกลียว ปรากฏขึ้นกลางฝูงเงือกศรเซรีออนแทงทะลุร่างของหนึ่งในพวกมัน ร่างมันกระตุกก่อนระเบิดเป็นเถ้าทะเล“ทางนี้!” เสียงนีร่าตะโกนเธอพุ่งเข้ามาท่ามกลางเปลวเพลิง ผมยาวสยายตามลม ใบหน้าเปื้อนฝุ่น แต่ดวงตาไม่สั่นไหวศรเวทในมือเปล่งแสงจ้า ราวกับรู้หน้าที่ของมันเองอีธานกระโจนตามมา สะบัดมีดคู่แทงเข้าลำตัวเงือกอีกตัวอย่างแม่นยำ เลือดสีดำทะลัก“หนีไปทา
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #42 พวกมันมากันเเล้ว
แสงแดดสีทองอ่อนส่องลอดบานหน้าต่างเข้ามา นีร่ากับไอล่านั่งชิดกันบนพื้นไม้ ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกันอีกนาน ต่างคนต่างเงียบราวกับต้องการให้หัวใจได้พักเสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้นที่บันไดอีธานกลับมาแล้วเขาเปิดประตูเข้ามาช้าๆ ในมือหิ้วตะกร้าที่มีก้อนขนมปังแห้ง ผลไม้ป่า และปลาเค็มสองตัว กลิ่นคาวผสมกลิ่นเค็มทะเลโชยอ่อนๆอีธานวางตะกร้าแล้วเดินเข้ามาหาทั้งสองคน เขาสบตานีร่า สายตาคู่นั้นอ่อนโยนจนหัวใจเธอสั่นอีธาน (เสียงทุ้มแผ่ว)“พอจะมีอะไรให้พวกเราอิ่มท้องไปถึงเย็น ข้าออกไปไกลหน่อย…คิดว่าไม่น่ามีใครตามรอยมาได้”ไอล่า (น้ำเสียงยังแหบ)“ขอบคุณ…เจ้าลำบากเพราะพวกเรามากแล้ว”อีธานส่ายหน้า เขาหันไปมองนีร่าแวบหนึ่งอีธาน“พวกเจ้าสองคนคือคนสำคัญ…ไม่มีอะไรเรียกว่า ‘ลำบาก’”นีร่าเม้มริมฝีปาก เธอรู้สึกเหมือนจะร้องไห้ แต่ก็ฝืนใจไว้นีร่า“เมื่อคืน…ข้าคิดว่าเราอาจไม่รอดแล้วจริงๆ”อีธานคุกเข่าลงข้างเธอ มือใหญ่สั่นน้อยๆ ขณะเอื้อมไปแตะแก้มนีร่าอีธาน“ตราบใดที่ข้ายังมีลมหายใจ…ข้าจะไม่ยอมให้มันพรากเจ้าหรือใครไปอีก”เขาหันไปสบตาไอล่าอีธาน“ข้าสาบาน…เราจะพามาริเบลกลับไปฝังอย่างสมเกียรติ และเราจะหาทางล้างแค้นมัน”
You may also like
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
อี้เสี่ยวเหวิน43.7K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.7K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์17.4K viewsคู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น37.5K viewsหลงกลรักคาสโนว่า
Re-match I รีแมทช์5.6K viewsเพื่อนที่แปลว่าเมีย
ดอกอ้อลู่ลม4.1K viewsเมียนักเลง!!!(พันศึกXยาหยี)
ดัชมิวคิส575 viewsจ้างรักเมียบำเรอ
ลิขิตา Likita356 views
