Mag-log inShare
#40 คืนที่เร่าร้อน
Huling Na-update:
2025-07-01 12:36:32บ้านไม้เก่าริมหน้าผา – หลังเตรียมกับดักเสร็จ
หลังจากลากตาข่ายเหล็กมาวางประจำจุด อีธานก็ยืนนิ่งอยู่ตรงประตู มองนีร่าที่นั่งนิ่ง เหมือนคนหมดเรี่ยวแรง มือยังจับศรเซรีออนไว้ไม่ปล่อย “นีร่า…” เสียงเขาแผ่วลง “เจ้าพักเถอะ ข้าจะเฝ้ายามเอง” “ไม่…” เธอส่ายหน้า ดวงตาแดงก่ำ “ข้า…ข้าไม่กล้าหลับ ข้ากลัวมันจะมาพรากใครไปอีก” อีธานค่อยๆ ก้าวเข้ามา จนยืนตรงหน้า มือเขายื่นมาลูบแก้มที่เปื้อนคราบน้ำตาเบาๆ ความอบอุ่นจากฝ่ามือเขาทำให้หัวใจเธอสั่นวูบ “ไม่มีใครพรากเจ้าไปได้…ไม่มี” เสียงเขาหนักแน่น “ข้าอยู่ตรงนี้” นีร่าหลบตา แต่เขายกคางเธอขึ้นให้สบตากันตรงๆ ลมหายใจทั้งคู่ร้อนจัดขึ้น ในความเงียบที่มีเพียงเสียงคลื่นไกลๆ “อีธาน…” “ชู่ว…” เขาก้มลงจูบเธอเบาๆ ที่มุมปาก นีร่าตัวสั่น เธอไม่รู้ว่าความอ้างว้างหรือความสูญเสียมันพาเธอถลำไปจนไหน รู้แค่ว่าตอนนี้ เธอไม่อยากเหลืออยู่ลำพังอีกแล้ว ริมฝีปากเขากดแนบกับของเธอ ลึกขึ้นเรื่อยๆ เธอหลับตา ยอมปล่อยให้ความอ่อนแรงแตกสลายไปกับสัมผัสอุ่นจัด อีธานจับมือเธอที่ยังเกร็งอยู่ บีบแน่นจนเธอวางศรลงข้างตัว มืออีกข้างสอดเข้าผมเธอ ดึงให้จูบยิ่งล้ำขึ้น เสียงหอบหายใจผสานกันแผ่วๆ ในห้องไม้ “เจ้าต้องพัก…” เสียงเขาสั่นเล็กน้อย “แค่สักคืน…แค่ให้ข้าได้อยู่ข้างเจ้า” นีร่าไม่ตอบ แต่เธอโอบคอเขาแน่น ริมฝีปากแตะซ้ำๆ เหมือนยืนยันว่า เธออยากให้เขาอยู่ด้วย มืออีธานเลื่อนจับบ่าที่สั่นระริก ลูบผ่านต้นคอ ไล้ลงมาถึงแผ่นหลัง นีร่ากลั้นเสียงครางต่ำไว้ไม่ได้เมื่อเขากดจูบที่ซอกคอ “อีธาน…” เสียงเธอขาดห้วง “อย่าทิ้งข้า…” “ไม่มีวัน” เขาพูดแผ่ว แต่ชัดเจน แล้วเขาก็ช้อนร่างเธอขึ้น อุ้มพาไปยังฟูกผืนเล็กข้างเตียงไม้ ไฟตะเกียงส่องแสงสลัว อีธานวางศรเซรีออนลงข้างเตียงอย่างระมัดระวัง ก่อนจะหันกลับมาเจอนีร่ายืนอยู่ตรงนั้น…สายตาเธอไหวระริก ริมฝีปากสั่นน้อยๆ เธอไม่พูดสักคำ แค่ก้าวเข้ามา จับชายเสื้อเขาแน่น เหมือนจะยืนยันว่า—เธอไม่อยากอยู่ลำพังอีกแล้ว อีธานยกมือประคองใบหน้าที่มีร่องรอยน้ำตา ปลายนิ้วเกลี่ยเบาๆ ไล้จากโหนกแก้มถึงคาง “ข้าอยู่นี่…นีร่า” เสียงเขาแผ่วต่ำ อ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใคร นีร่าหลับตา กดหน้าผากแนบอกเขา สัมผัสอุ่นจัดจากร่างเขา ทำให้เธอแทบร้องไห้อีกครั้ง มือแกร่งเลื่อนมาจับเส้นผมเธอ สอดนิ้วเข้าไปแล้วออกแรงดึงเบาๆ จนเธอเงยหน้าขึ้นสบตา—ดวงตาสีเทาคู่นั้นเต็มไปด้วยความปรารถนาที่ไม่เคยพูด ริมฝีปากเขากดจูบเบาที่มุมปาก…แล้วขยับลงมาตามแนวกราม ลมหายใจร้อนระอุเปียกชื้นจนเธอสั่นสะท้าน เสียงหอบดังสลับกับเสียงคลื่น “อีธาน…” เสียงเธอเบาหวิว ขาดเป็นห้วง “…อย่าทิ้งข้า…” “ไม่มีวัน” เขาตอบชัดถ้อย ก่อนจะปัดปอยผมเธอพ้นใบหน้า—แล้วจูบซ้ำแรงขึ้น จูบแรกอุ่นลึก แต่จูบถัดไปกลับร้อนจนเธอแทบทรุด เธอเอื้อมมือโอบคอเขาไว้แน่น ปล่อยให้เขาลากปลายลิ้นแตะกลีบปากเธอ ราวกับกำลังถามว่า “เจ้าอนุญาตหรือไม่” นีร่าไม่ตอบด้วยคำพูด แต่เธอเผยอปากรับอย่างยอมแพ้ เสียงครางแผ่วหลุดจากลำคอเมื่อเขารุกล้ำเข้ามา รสจูบร้อนแรงและลึกซึ้งกว่าครั้งไหน เธอแทบไม่รู้ตัวว่า—มือเขาเลื่อนลงมาตามแนวเอว ลูบผ่านสะโพก บีบเบาๆ ให้ร่างเธอแนบกับอกกว้าง “ข้าต้องการเจ้า…” เสียงเขาแหบพร่าอยู่ข้างหู “…และข้าไม่ยอมเสียเจ้าให้ใครอีก” หัวใจเธอเต้นแรงจนเจ็บอก มือสั่นน้อยๆ ขณะที่ปลดเชือกเสื้อคลุมตัวเอง ความเย็นจากอากาศกลางคืนปะทะผิว—แต่กลับไม่อาย เพราะสายตาของอีธานมองเธอเหมือนเธอเป็นสิ่งเดียวที่มีค่าในโลก เขาขยับเข้ามา ก้มลงจูบกลางอกเปลือย สัมผัสนุ่มร้อนชื้นจนเธอหลุดเสียงคราง แล้วเขาก็โอบเธอไว้ทั้งตัว ยกร่างเธอขึ้นในอ้อมแขน “วางใจได้…” เสียงเขาต่ำลึกข้างหู “คืนนี้…เจ้าจะไม่ต้องกลัวอะไรอีก” นีร่าซุกหน้าลงบนบ่าเขา ปล่อยให้น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมาข้างแก้ม ไม่ใช่น้ำตาเสียใจ แต่เป็นน้ำตาที่บอกว่าเธอ…ยอมให้หัวใจทั้งดวงกับเขาแล้ว อีธานวางเธอลงบนฟูกนุ่ม ขยับตัวตามมาคร่อมด้านบน ฝ่ามือใหญ่ลูบเรียวขา ไล้ขึ้นถึงสะโพกเปลือย จูบเธอซ้ำๆ จนลมหายใจขาดห้วง เสียงคลื่นยังซัดฝั่งไม่หยุด แต่ในห้องไม้เงียบสนิท—มีเพียงเสียงหอบและเสียงจูบที่ดังชัดเจน
Pinakabagong kabanata
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #48 ความทรงจำที่กลับคืนมา
ใต้น้ำ – หลังจากนีร่าดำลงทะเลทันทีที่ร่างของนีร่าจมลงใต้ผิวน้ำ ทุกอย่างรอบตัวเธอก็เปลี่ยนไปความหนาวจากลมด้านบนค่อยๆ หายไป แทนที่ด้วยความสงบของทะเลลึกผิวของเธอเริ่มเปล่งแสงฟ้าอ่อน ครีบที่หลังขากางออกอย่างช้าๆ หางสีเงินสะท้อนกับแสงจันทร์ที่ส่องทะลุผืนน้ำลงมาเธอหลับตา สูดหายใจลึก—หรือจะเรียกว่ารับพลังจากทะเลก็ไม่ผิด"ในที่สุด...ข้าก็ได้กลับมา" เธอคิดในใจสายตาเธอกวาดมองรอบตัว แล้วก็ต้องยิ้มออกมาอย่างดีใจฝูงเต่าทะเลตัวโตสองสามตัวว่ายผ่านหน้าไปช้าๆ หนึ่งในนั้นหันมามองเธอเหมือนจำได้ปลาสีสันสดใสแหวกว่ายระหว่างแนวปะการัง ทั้งปลาการ์ตูน ปลานกแก้ว และฝูงปลาเล็กๆ ที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มวูบวาบสาหร่ายทะเลพลิ้วไหวตามกระแสน้ำ เหมือนกำลังเต้นรำต้อนรับเธอกลับบ้านมีปลากระเบนตัวใหญ่ลอยอยู่ใกล้พื้นทราย เคลื่อนไหวเงียบๆ อย่างสง่างามแสงจันทร์ลอดผ่านผืนน้ำ เป็นลำแสงสีเงินสวยงามที่ส่องรอบตัวเธอนีร่ายิ้ม น้ำตาซึมขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว—แต่เป็นน้ำตาแห่งความสุขเพราะทะเล…คือที่เดียวที่ไม่เคยผลักไสเธอทุกครั้งที่โลกด้านบนโหดร้าย ทะเลจะโอบรับเธอไว้เสมอร่างเธอว่ายลึกลงไปช้าๆ ผ่านแนวหินใต้น้ำที่คุ้นเคย ราวกับเป
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #47 บาดเเผลที่ไม่มีทางรักษา
ยามค่ำคืน – ริมชายฝั่งที่เงียบสงัด คลื่นทะเลซัดกระทบโขดหินเป็นจังหวะ สายลมเย็นปะทะผิวจนหนาวสะท้าน ดวงจันทร์เต็มดวงส่องแสงจ้าเหนือผืนน้ำสีหมึก นีร่ายืนอยู่บนผืนทราย แผลที่แขนยังพันผ้าแน่น แต่เลือดยังซึมออกไม่หยุด ข้างเธอ อีธานยืนเงียบ เขาไม่พูดอะไร เพียงแต่จ้องมองหน้าเธอราวกับอยากจำทุกรายละเอียดไว้ให้ขึ้นใจ นีร่าหันมามองเขา ดวงตาสองคู่สบกันในความเงียบ “ข้าจะรีบกลับมา” เธอเอ่ยเบาๆ น้ำเสียงสั่น อีธานพยักหน้า แต่สายตาเขาเต็มไปด้วยห่วง “นานแค่ไหน?” “ข้าไม่รู้…” นีร่ากลืนน้ำลาย “แค่ไม่กี่วัน ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด” อีธานถอนหายใจ มือใหญ่ลูบผมเธออย่างแผ่วเบา “เจ้าพูดเหมือนมันจะง่าย” “มันไม่ง่าย” เธอยิ้มจางๆ “แต่ข้าต้องลอง” เขาเงียบไปนาน ก่อนจะหยิบมีดสั้นเล่มหนึ่งจากเอว ด้ามเป็นเหล็กเรียบเรียง เส้นคมคมกริบ “เอาไว้ป้องกันตัว” นีร่ารับมาไว้ในมือ สายตาเธอเริ่มพร่า เธอขยับเข้าไปใกล้ โอบแขนรอบตัวเขาแน่น “ข้ากลัว…” เธอกระซิบ “กลัวว่าจะไม่ได้เห็นหน้าเจ้าอีก” “ข้าก็กลัวเหมือนกัน” เขากอดเธอแน่นยิ่งกว่าเดิม “แต่ข้ารู้ว่าเจ้าเข้มแข็งกว่าใคร ข้าจ
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #46 กลับไปสู่ทะเล
นีร่ายังคงสั่นเทา น้ำตาไหลไม่หยุดอีธานคุกเข่าลงข้างเธอ มือใหญ่ประคองใบหน้าเธอแผ่วเบา“นีร่า…มองข้า…เจ้าอยู่ที่นี่ ปลอดภัยแล้ว”เธอกะพริบตา ถอยหายใจแรงเหมือนจะขาดใจเสียงในคอแหบจนแทบไม่เป็นเสียง“มัน…มันไม่ใช่แค่ฝัน…ข้าเห็นแม่จริงๆ”อีธานกอดเธอไว้แน่นกลิ่นเลือดและเหงื่อยังติดตัวเธอ“แม่ของข้า…ตาเปลี่ยนเป็นสีดำ…”เธอกัดริมฝีปาก มือสั่นจนแทบกำอะไรไม่อยู่“เธอกลายเป็น…สัตว์ประหลาด…พูดว่าข้า…ต้องกลับไป…เป็นเหมือนพวกมัน…”เสียงสะอื้นดังลอดออกมาอีธานค่อยๆ ลูบหลังเธอ“ไม่…เจ้าจะไม่เป็นเหมือนพวกมัน”น้ำเสียงเขาหนักแน่น“ข้าสัญญา”นีร่าเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงก่ำ“ถ้าแม่ยังมีชีวิต…ข้าต้องหาคำตอบ…ข้าต้องรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น…”“งั้นเราจะไปด้วยกัน”อีธานพูดช้าๆ จ้องตาเธอแน่วแน่“ไม่ว่าต้องไปที่ไหน…เจ้าไม่ได้อยู่คนเดียว”เสียงคลื่นนอกหน้าต่างยังซัดเข้าฝั่งไฟตะเกียงสั่นไหวเงียบๆในอกนีร่า ความกลัวค่อยๆ แปรเป็นแรงฮึดสู้เธอพยักหน้าช้าๆ“เราจะหาความจริง…ไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร…”อีธานกระชับมือเธอแน่นขึ้นและในค่ำคืนที่หนาวเหน็บหัวใจสองดวงก็ผูกพันกันมั่นคงกว่าเดิมสองวันถัดมาแผลบนแขนของนีร่าไม่ดีขึ้น
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #45 ฝันร้าย
หัวหน้าเงือกพุ่งใส่อีธานสุดแรงครีบใหญ่หวดอากาศจนเกิดเสียงแตกดัง วืด!อีธานเบี่ยงตัวหลบไปทางซ้ายปลายมีดในมือฟาดเฉียงเข้าที่คอด้านข้างของมันฉึก!เสียงเนื้อฉีกดังชัดเลือดสีหมึกกระฉูดราดเต็มตัวเขาหัวหน้าเงือกคำรามลั่นจนพื้นสะเทือนร่างมหึมาสะบัดถอยหลังไปสองก้าวชั่ววินาทีนั้น…ศรเซรีออนในมือนีร่าเปล่งแสงจ้าเหมือนจะปล่อยพลังสุดท้ายออกมาเธอยกศรขึ้น…ริมฝีปากแห้งแตกพึมพำถ้อยคำเวทเสียงแหบจนแทบฟังไม่ออก“…จบสิ้น…อสูร…”ประกายฟ้ารูปวงเวทหมุนรอบตัวเธอพลังเวททะลักขึ้นจนฝนสาดกระจายเป็นวงแสงจากศรสว่างจ้า—แต่ทันใดนั้นร่างเธอก็สั่นแรงแผลลึกบนแขนซ้ายฉีกกว้างกว่าเดิม เลือดพุ่งร้อนวาบเต็มมือนีร่าหอบแรง สายตาพร่าเสียงในหูเธอกลายเป็นเสียงอื้ออึงภาพรอบตัวพร่ามัวเหมือนฝันหัวหน้าเงือกที่บาดเจ็บคอคำรามต่ำมันถอยไปช้า ๆ หยาดเลือดดำหยดตามพื้นสายตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด…และความเกลียดชังก่อนมันจะพุ่งหนีเข้าความมืดหลังบ้านเรือนพังยับอีธานจะวิ่งตาม—แต่เขาหันมาเห็นนีร่าทรุดลงบนเข่าตัวเองศรเซรีออนร่วงจากมือกระแทกพื้นหิน“นีร่า!”เขาพุ่งเข้าประคองร่างเธอไว้แขนเธออ่อนแรงจนแทบไม่ขยับสายตาคู่สวยค่อย
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #44 บาดเเผล
นีร่าเหวี่ยงศรลงสุดแรงปลายศรเซรีออนเปล่งแสงฟ้าแทงเข้าข้างคอหัวหน้าเงือกฉึก!เสียงเนื้อแตกดังชัดเลือดสีหมึกทะลักออกมาเป็นฝอยดำข้นมันคำรามลั่นทั้งลานบ้านแต่พลังมันยังไม่หมด—เงือกกลายพันธุ์ใช้ครีบหนาฟาดสวนใส่เธอเต็มแรงผัวะ!ร่างนีร่ากระเด็นไถลไปตามพื้นหินเธอรู้สึกเหมือนอากาศในปอดหายไปหมดโลกทั้งโลกหมุนเคว้งอยู่ชั่ววูบเสียงอีธานตะโกน“นีร่า!”เธอพยายามลุก แต่แขนซ้ายชาไปหมดพอเหลือบลงมอง…แผ่นหนังแขนเสื้อขาดเป็นทางยาว เลือดสีแดงสดไหลรินตลอดแนวแผลฝนโปรยแรงขึ้นจนทุกอย่างเย็นเฉียบแต่บาดแผลกลับร้อนจี๊ดราวไฟลวกเธอหอบหายใจ สายตาพร่าเสียงฝีเท้าเงือกกลายพันธุ์ก้าวมาช้า ๆมันก้มลง แยกเขี้ยวใส่เธอนีร่ากัดฟัน พยายามยันตัวขึ้นแม้แขนซ้ายจะสั่นจนแทบยกไม่ไหวศรเซรีออนสั่นแสงพร่าอยู่ในมือข้างขวาอีธานพุ่งมาคุกเข่าข้างเธอ“อย่าฝืน…! ถอยก่อน!”เธอสบตาเขาแม้เจ็บจนตัวสั่น แต่เสียงเธอยังนิ่ง“ไม่ได้…มันจะฆ่าพวกเขาทุกคน…”บีลาร์กับลุงโทบี้พุ่งเข้ามาขวางตรงหน้าหอกไม้ยกขึ้นพร้อมกัน แม้จะสู้ด้วยแรงที่สั่นระริกนีร่าหอบแรงหนึ่งทีแล้วกัดฟันจนเลือดซึมที่ริมฝีปากเสียงฝีเท้าเงือกกลายพันธุ์ที่กำลังจะก
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #43 ลุกขึ้นสู้
เสียงกรีดร้องดังสะท้อนมาตามลมทะเลนีร่าชะงัก…มือยังถือถ้วยซุปที่อีธานเพิ่งตักให้เมื่อครู่แววตาเธอเปลี่ยนไปทันที — ความนิ่งสงบกลายเป็นความตื่นตัว“เสียงจากหมู่บ้าน…”เธอกระซิบ เบาแต่หนักแน่นอีธานวางชามลงแทบจะพร้อมกัน“ข้าจะไปด้วย”ไอล่าลุกพรวด“เดี๋ยว! มันอาจเป็นกับดัก—”“ไม่ไปตอนนี้จะไม่มีใครให้ช่วยแล้ว!” นีร่าตอบพลางคว้าศรเซรีออน ดวงตาสีฟ้าเรืองแสงจาง ๆศรในมือเธอร้อนจัด—เหมือนมัน “เตือน” ว่า ศัตรูอยู่ใกล้---กลางหมู่บ้าน — เปลวไฟลุกโชนร่างของเงือกกลายพันธุ์ 3-4 ตัว กำลังล้อมครอบครัวหนึ่งที่เหลือเพียงพ่อกับลูกสาว พ่อพยายามยื้อไว้ แต่เด็กหญิงร้องไห้เสียงแหบก่อนที่ครีบแหลมจะฟันลงมาที่ร่างพวกเขา—“ฟึ่บ!”เสียงบางอย่างพุ่งผ่านกลางอากาศแสงฟ้ารูปเกลียว ปรากฏขึ้นกลางฝูงเงือกศรเซรีออนแทงทะลุร่างของหนึ่งในพวกมัน ร่างมันกระตุกก่อนระเบิดเป็นเถ้าทะเล“ทางนี้!” เสียงนีร่าตะโกนเธอพุ่งเข้ามาท่ามกลางเปลวเพลิง ผมยาวสยายตามลม ใบหน้าเปื้อนฝุ่น แต่ดวงตาไม่สั่นไหวศรเวทในมือเปล่งแสงจ้า ราวกับรู้หน้าที่ของมันเองอีธานกระโจนตามมา สะบัดมีดคู่แทงเข้าลำตัวเงือกอีกตัวอย่างแม่นยำ เลือดสีดำทะลัก“หนีไปทา
Maaari mong magustuhan
ยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn36.0K viewsบอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ
เจียงซือซัน48.8K viewsบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า153.2K viewsโทษทัณฑ์พิพาทใจ
ซูซี88.4K viewsอุ้มรักร้ายฉบับยัยตัวแสบ
ทรายแมว268 viewsพ่อผัวในความลับ
กาสะลอง208 viewsเสน่หาอาญารัก
baiboau-เนื้อนวล491 viewsแอบรักเลขา
baiboau-เนื้อนวล169 views
