Chapter 05: Low Profile

Isang tawag lang ang natanggap ni Cailyn mula sa yaya. Isang salita lang ang narinig niya.

“Ma’am Cailyn, hindi na po ako magiging yaya ni Austin mula ngayon.”

Walang paliwanag. Walang pasakalye. Diretso sa punto.

Tumayo siya, naghilamos, nagbihis, at lumabas ng kwarto. Nasa mesa na ang almusal, inihanda ng yayang kinuha ni Jasper para sa kanya.

Habang kumakain, bigla niyang naisip kung gaano siya naging katawa-tawa noon. Isang babaeng halos ibigay ang lahat para kay Austin, pagmamahal, oras, at kahit ang sarili niya. Pero sa huli, ano? Para lang siyang hangin sa buhay nito.

At least, buti na lang, binigyan siya ni Austin ng isang malupit na sampal ng realidad. Iyon ang gumising sa kanya.

Kumakain pa rin siya nang dumating si Jasper, bitbit ang ilang papeles. Bukod sa pagiging kaibigan, siya rin ang tumutulong magpatakbo ng negosyo ni Cailyn.

Sino ba mag-aakala na ang Cai Cosmetics Group ang pinakamalaking beauty at health brand sa bansa ay itinayo ng isang babaeng halos walang nakakaalam?

Hindi siya maybahay nang itatag niya ang kompanya. Junior pa lang siya sa kolehiyo noon.

Nag-aral siya ng traditional herbal medicine, pero bago pa man siya pumasok sa unibersidad, marami na siyang alam. Bata pa lang, tinuruan na siya ng kanyang Lola Auring. Kaya bago pa siya nakatungtong ng kolehiyo, kabisado na niya ang mga sinaunang aklat gaya ng The Emperor’s Neijing at Compendium of Materia Medica.

Pero ang unang pagkakataon na nakita niya ang tunay na potensyal ng kanyang kaalaman? Dumaan iyon sa kamay ng isang tao na si Emelita, ang ina ni Austin.

Panahon iyon na dumaranas si Emelita ng matinding epekto ng menopause. Hindi lang lumala ang mga pekas niya sa mukha na halos hindi na siya makatulog. Hindi mapakali.

Gamit ang kaalaman niya, gumawa si Cailyn ng espesyal na herbal mask para kay Emelita at nagluto rin siya ng mga halamang gamot para sa insomnia nito.

Wala sa hinagap niya na magiging sobrang epektibo iyon.

Sa ilang beses na paggamit, lumiit ang mga pekas ni Emelita. Sa sampung araw, tuluyang nawala walang hapdi, walang side effects.

Ang insomnia? Guminhawa.

Dahil sa sobrang tuwa, ipinakilala siya ni Emelita sa mga kaibigan niyang handang gumastos ng milyon para lang sa ganda at kalusugan.

Doon nagsimula ang Cai Cosmetics Group.

Natural skincare, beauty, at health products puro organic, puro epektibo.

Hindi nagtagal, sumikat ang kompanya sa buong bansa.

Nang matapos mag-report si Jasper, seryoso siyang tumingin kay Cailyn.

“Matagal ka nang nakatago,” aniya. “Hindi pa ba panahon para lumantad ka bilang tunay na may-ari?”

Tahimik na ininom ni Cailyn ang huling patak ng lugaw niya. Isang tipid na ngiti. Umiling.

“Sa ngayon, ayoko pa.”

Bukod kay Jasper, assistant niya, at ilang matataas na opisyal, walang nakakaalam na siya ang tunay na may-ari ng Cai Cosmetics Group.

Ni si Emelita, hindi niya sinabihan noon. Hindi rin nakapangalan sa kanya ang kompanya.

Pero hawak niya ang 89% ng shares.

Limang taon nang patuloy sa paglago ang Cai Cosmetics Group at ngayon, mahigit 800 milyong piso na ang halaga nito.

Ngumiti si Jasper, may halong panunukso.

“Tama rin naman,” aniya. “Baka kasi malaman ni Austin… at magsisi pa ’yon.”

Hindi sumagot si Cailyn. Isang ngiti lang.

Hindi dahil natatakot siyang magsisi si Austin. Kundi dahil ayaw na niyang gumawa ng gulo.

Lalo pa’t pinayuhan siya ng doktor na magpahinga muna dahil buntis siya.

Halos buong araw siyang nasa apartment. Pero pagsapit ng alas-singko ng hapon, isang tawag ang nagpatigil sa kanya.

Si Emelita.

“Ma, bakit po?”

“Cailyn… totoo bang buntis ka? At kambal pa?!”

Sa tono ng kanyang biyenan, ramdam ni Cailyn ang saya isang bihirang lambing mula kay Emelita.

Dalawa lang ang anak ni Emelita, si Ace at si Austin. Pero limang taon na ang nakalilipas mula nang mamatay si Ace sa isang aksidente.

Kaya si Austin na lang ang natitirang tagapagmana ng pamilya Buenaventura.

At ngayon, nalaman na ni Emelita na buntis si Cailyn at kambal pa.

“Salamat sa Diyos!” masayang sabi ni Emelita. “Bumalik ka sa villa mamaya, ha? Gusto kong makita ang aking mga apo.”

Natahimik si Cailyn.

Hindi niya alam kung dapat ba siyang pumunta lalo na sa sitwasyon nila ni Austin ngayon.

Pero malinaw ang sinabi ni Emelita: hindi niya gustong makita si Cailyn. Ang gusto niyang makita ay ang mga apo niya.

Kahit anong nangyari sa kanila ni Austin, may utang na loob si Cailyn sa pamilya Buenaventura.

“Sige po, Ma. Pupunta ako.”

Naghanda siya at sumakay sa sasakyan ni Jasper papunta sa mansyon ng pamilya Buenaventura.

Pagdating niya, halos sabay silang dumating ni Austin.

At doon, sa ilalim ng papalubog na araw, nakatayo si Austin, matangkad, matikas, at tila ba isang nilalang na nabalot ng gintong liwanag ng dapithapon.

Pero kahit gaano kaganda ang tanawing iyon… wala na siyang mararamdaman.

Dahil alam niyang ngayong gabi, hindi na siya ang babaeng babatiin ni Austin ng may ngiti.

Papasok na sana siya sa mansyon nang may mainit at malakas na kamay na biglang sumunggab sa kanyang pulso.

Mainit. Matibay. Kilalang-kilala niya ito.

Si Austin.

“Bakit? Hindi ka ba personal na hinatid ni Jasper?” malamig na tanong nito, puno ng panunuya.

Bumaba ang tingin niya sa tiyan ni Cailyn, puno ng hinagpis at galit ang mga mata.

”‘Yang dinadala mo… siya ba talaga ang ama?”

Isang hakbang lang ang pagitan nila. Halos nakapulupot na si Austin sa paligid niya pero imbes na init, puro lamig lang ang nararamdaman ni Cailyn.

Tahimik siyang tumingin kay Austin. Matatag. Walang takot.

Sa ilalim ng papalubog na araw, parang kumikinang ang kanyang mukha, malamig, pero matalim.

“Kung sa’yo o sa kanya, malalaman mo rin ’pag lumabas na ang bata, ’di ba?” sagot niya, walang emosyon.

Mapait ang ngiti ni Austin. Parang may kung anong bumara sa lalamunan niya.

“Cailyn… can you please stop wasting my time?!”