She sighed. "Matigas talaga yang ulo ng apo ko eh, pasensya apo. Ano na balak mo ngayon?"
"I guess I need to leave nalang po. Pero hindi ako susuko. Babalik at babalik po ako hanggang sa mapapayag sya. Salamat nalang, Lola Nanding." I was about to leave when she stopped me."Aalis kana?""Opo. Bakit po?""Nakapagtanggalian kana ba? Malayo pa ang bahay nyo rito, ilang oras pa.""It's okay, kakain nalang po ako sa daan.""Ano ka bang bata ka. Dito ka nalang kumain. Pinagluto kita." She really talks to me like I'm her lost granddaughter...Nakita nya ang aking reaksyon. "Patawad, apo. Naalagaan kasi talaga kita nung bata ka. Ang cute mo dati. Ngayon gumanda na at sumeksi pa." Pinisili pisil pa nya ang pisngi ko. I smiled. "Salamat po." I suddenly see my own lola in her.Pinapunta na nya ako ulit sa hapagkainan at kuman kami."Phoenix!" She called out. Nang walang sumagot, tiningnan nya ako. "Nakita mo ba si Phoenix?"I shook my head no, "Wala po. After po namin magkausap, hindi ko na po sya nakita.""Nasaan kaya yung batang yun. Hay nako hayaan na nga natin."Mas maganda pa nga na wala yun. Naiinis ako sa lalaking yun!Nang matapos kami kumain, nag aya namang manood ng tv si Lola Nanding. Napag-alaman kong may tindahan pala sya sa likod lang.Nang maghapon na, inaya nya naman akong magmeryenda. Parang di nya na ako pinapaalis. And me being me, I find it hard to refuse. Hindi ako makahindi lalo na't ganyan ang pagtrato sakin."Namiss lang kita, iha." Rason pa nito nung oras ng aming pagmeryenda.I look at everything, the walls, the hard wood, and the interior of the house, it was still the same. But the vases, paintings, and some flowers were new. It feels like I'm going back it time as memories flooded me.Time passed by at hindi ko na namalayan ng mag gabi na. I look at my wristwatch, 6:30. I cursed under my breath. Pano ako makakauwi nito? Gabi na! Delikado panaman sa daan....pero I promised mom. Napamura ulit ako."Lola Nanding?" I called out. I saw her in the kitchen, cooking. I cleared my throat. "Gabi na po. Kailangan ko ng umuwi-""Hala gabi na pala? Pasensya na. Sereia. Gusto kasi kitang makama. Tutal gabi na, pwede ka namang matulog dito samin. Bukas ka nalang umuwi. Atsaka umuulan eh.""Umuulan?" I went to check the windows. Umuulan nga!I sighed in defeat. "Okay po. I'll stay for the night.""Yehey!" Aling Nanding celebrated.I can't help but smile. She's really that happy? Ano bang ginawa ko noon at ganyan reaksyon nya sakin? It made my heart warm.Nag dinner kami. Wala pa rin si Phoenix."Sige, dito ka nalang matulog." Lola Nanding pointed a room when we ascended the stairs. From what I can remember, ang mansyon na to ay may apat na kwarto. I entered the room and sighed. This is a guest room when it was still ours. Minsan lang ito matulugan kaya dito ako tumatambay dati paminsan minsan.Wala pala akong dalang damit! I only have my kikay kit with me inside my shoulder bag...and I need to shower.Ten minutes later, there was a knock on the door. It was Lola nanding, handing me a towel, t shirt and shorts."Pinahiram ko ng damit si Phoenixsa anak ng kaibigan ko, babae yun wag ka mag-alala."Phoenix? So that's why wala sya? "Salamat po." I thanked her.Bumaba ako para makaligo na dahil sa baba pa ang banyo rito. As I showered, I can't help but overthink everything. Tama ba na nagstay ako? Buti nalang Sabado ngayon at may time pa ako makauwi bukas para magtrabaho sa Lunes... On the other note...mabuti na rin siguro ito para may time pa akong mapersuade ang lalaking yun.When I was finished showering, I went back to my room and layed on the bed. Napagod ako pero ang mata ko ay buhay pa rin. Ilang minuto ang nakalipas, hindi pa tin ako makatulog. Tumayo ako at pumunta sa kwarto ko noon, kung saan nasa kabila lang ng kwarto ko ngayon na guest room. The door was a bit opened. I bit my lip in nervousness. Sino kaya ang natutulog dito? Sana si Lola Nanding lang dahil kung hindi...lagot ako. Slowly, I opened it. I sighed in relief. Walang tao. I entered it and left the door open. I walked towards the beside table, and to the bed...ang mga disenyo pa rin ay pareho ng dati...walang nagbago."Anong ginagawa mo sa kwarto ko?!"I jumped at the sound. I turn around and see Phoenix. His hair was dripping wet, mukhang bago pang ligo. He was wearing a black shirt and blue shorts, ibang iba sa kanina sa labas na humahablot ng damo at madumi. Now that he's clean, I could smell his scent, his strong perfume. It was a clean airy scent. He has dark brown eyes and thin lips. Matangos ang ilong nito at makakapal ang kilay. Thick lashes and sharp jaw. Matipuno ang katawan at matangkad. Hindi ito maputi, he has tanned skin. He glared at me."S-sorry. May naalala lang ako rito. Sige alis na ako."Akma na sana akong aalis papunta sa pintuan ng mabilis nya itong isinara. He smiled. "Do you still want me to sell this land to you?"I gulped. "Yeah." Why am I nervous? Sereia Isolde should not be nervous!"You won't give up?""No." I firmly said.He smirked. "Then may naisip akong plano.""Ano yun?"He sealed me in a cage as his hand was beside my head, my back pressing the wall. My breath hitched. "Kailangan mong ipakita sakin na gusto mo talaga itong lupain na to. Show it to me that you can manage it. Dun ko lang ibibigay sayo ito."Napakunot noo ako. "Ibibigay?""Oo. Ibibigay. Walang bayad. Pero...may kapalit.""A-ano?""Stay here, baby."Wait, what? What does he mean by that?I don't even want to know...goodness!I laugh at that. "Mukhang nagkakamali ka ata ng tingin sakin, Phoenix." I said when I regained my confidence and remove his hands from caging me. Anong pinag-iisip ng lalaking to? "Stay here? Anong pinagsasabi mo?"He stopped at that. "You called me Phoenix..""Yeah? Why? Yun naman diba ang pangalan mo? Oh bawal kitang tawagin sa pangalan mo?""Nothing." He was avoiding my eyes.Napailing nalang ako. "Anong tinutukoy mo sa stay? Look, I'm staying for the night."Umiling sya. "No. What I mean is ng matagal. For days."I snorted. "at ano, pag mag stay ako dito, ipapaalipin mo ako sayo? Ganun ba?""Paalipin? Well, I was not thinking about that but if you want, you can do it." He winked. I gagged. This guy!"Nagkakamali ka siguro, Mr. Phoenix...I am Sereia Philomena Isolde, maraming lalaki ang nagkakandarapa sakin.""At sino nagsabi sayo na nagkakandarapa ako sayo? Wow assuming." He said. "Ang ganda pa naman sana." I heard him mumbling. I smirked."For your information, mahilig ako sa mga
I laugh at that. "Mukhang nagkakamali ka ata ng tingin sakin, Phoenix." I said when I regained my confidence and remove his hands from caging me. Anong pinag-iisip ng lalaking to? "Stay here? Anong pinagsasabi mo?"He stopped at that. "You called me Phoenix..""Yeah? Why? Yun naman diba ang pangalan mo? Oh bawal kitang tawagin sa pangalan mo?""Nothing." He was avoiding my eyes.Napailing nalang ako. "Anong tinutukoy mo sa stay? Look, I'm staying for the night."Umiling sya. "No. What I mean is ng matagal. For days."I snorted. "at ano, pag mag stay ako dito, ipapaalipin mo ako sayo? Ganun ba?""Paalipin? Well, I was not thinking about that but if you want, you can do it." He winked. I gagged. This guy!"Nagkakamali ka siguro, Mr. Phoenix...I am Sereia Philomena Isolde, maraming lalaki ang nagkakandarapa sakin.""At sino nagsabi sayo na nagkakandarapa ako sayo? Wow assuming." He said. "Ang ganda pa naman sana." I heard him mumbling. I smirked."For your information, mahilig ako sa mga
We arrived. Thank goodness after an hour...no maybe it's only ten minutes but I can't help but exaggerate."Awww! My yellow dress!" I huffed when I saw a stain of mud on my butt area."Ikaw kasi eh. Alam mo namang pupunta tayo sa sakahan, hindi sa fashion show." Phoenixcommented, tying Brownie on a nearby tree."Pake mo ba? Yun ang gusto ko.""Pake mo ba? Ikaw ang gusto ko.""What?""Wala. Sabi ko bagay ka jan sa dress na yan. Ang tingkad tingnan. Nakakairita."Pagkasabi nyang iyon ay umalis sya at pumunta sa mga magsasaka bago pa man ako makasapak sa kanya. "Mga angkol! Mga anti! Dali, pahinga muna!"Lumapit ang mga magsasaka na naghaharvest sa palayan. Inihanda ni Phoenixang malaking bowl na may laman ng baso at pitsel. Inihanda nya rin ang mga supot na may lamang crackers at bibingka. Uminom at kumain sila roon. "Salamat sir!""Sige, pwede na kayo muuli paghuman ninyo dira." Sige, pwede na kayo umuwi pagkatapos ninyo jan."Sige sir."Pagkatapos ng mabilis na pahinga ay agad agad si
I glance at Phoenix's writwatch. Alas sinko palang pero gabi na ang tawag nila rito. Oo nga pala, buhay probinsya talaga...di tulad sa buhay ko sa lungsod maaga pa ito. I rolled my eyes, standing up also. "I think ikaw talaga yung mangangagat kesa sa aswang." I chuckled then remembered my dress. "Pano ang damit ko? Maglalakad akong putikan?" "Hmmm...may kilala ako. Baka matulungan nila tayo." He walked ahead of me and went to the tree where Brownie was tied. With Brownie's rope on his hand, we walked until we reach a house. "Anong ginagawa natin dito?" Tanong ko. "Hihiram ako ng damit para sayo." He answered. "Aling Nora?" He called out, knocking on the nipa hut's door. Simple lang naman ang bahay, may naririnig pa akong manok at baboy sa kulungan malapit samin. Bumukas ang pinto at may isang babae na kasing edad ni mommy. "Oh? Phoenix" Nang makita si Phoenixay hindi sya nagtaka at parang sanay na. Tiyahin nya ba ito? Mukhang marami talaga syang kilala dito ah... "Manghulam ko s
I sat upright. "What time is it?"He looked at his wristwatch. "1:00""Kanina ka pa nakarating?""Akala ko alas dos ka pa makakarating?""Binilisan ko mag drive. May namiss kasi ako." He said and I ignored his banats. "Ba't di mo ako ginising?""Hindi kasi ako sinisimangutan ng tulog na Sereia. Sobrang inosente pa at peaceful tingnan."I rolled my eyes.He finished peeling off the mangoes and placed it on a plate, preparing a bagoong sauce. "Kumakain ka ba ng bagoong?" He asked."Oo naman. Bakit?""Nothing. Here." He offered it to me but stopped."Nakakain kana ba ng tanghalian?""Wala pa.""Sasakit tyan mo dito. Kain ka muna. Wait here, kukuhaan kita." He stood up before I could answer. Since I don't have the energy to object, I just let him. After a minute, he showed up with a tray on his hand, food on it. Paksiw na galunggong with sinigang na hipon, with matching pineapple juice. He placed it carefully on the table."Thanks." I thanked him silently. He just smiled and silently sat
"Hi Sereia!" Maria waved at me. I forced a smile on my face.Parang nakita ng mokong ang reaksyon ko kaya nagtaas ang kilay nya. "Sige, usap muna kami ni Maria."Umalis sila at lumayo mula sakin. Mukhang ang rami talaga nilang pinag-uusapan.Dahil wala naman akong maisip na gawin, pumunta nalang muna ako palapit sa sakahan.Napansin ako ng isang magsasaka kaya binati nya ako. "Hello maam!" Judging from my view here, I think she's around 30 or so since she don't look that old.I waved and smiled. "Hi."Hindi nya na ako pinansin at nagpatuloy nalang sa pagtatrabaho. I suddenly remembered my plan. Clearing my throat, I asked the farmer. "Pwede po magtanong?"Natigilan sya sa ginagawa. "Syempre naman po.""Kamusta po ba ang trabaho niyo rito?""Ayos naman maam! Alam mo, sobrang bait ng boss namin. Sa isang taon na pag tatrabaho namin, wala nya kami nasigawan. tinatrato nya kami na parang kaibigan lang. Ang hirap maging magsasaka pero dahil sya ang boss namin, napadali lang ito. Marami kas
"Hays. Ang ganda ng phone ko." Bigla nyang sabi habang nakatitig sa phone nya.Ang yabang naman neto. Sobrang proud sa phone nya porket iphone lang."Ganda talaga ng phone ko." He's still looking at it intently.I bit my lip in annoyance and snatched his phone from him. "Ano ba Phoenix?" Anong maganda rito?" Napanganga ako ng iunlock ko ito, andun ang mukha ko. Wala nya ito na send na picture ko, at nakatawa ako rito. "A-ano to Phoenix?"He grinned. "Mukha mo. Ganda diba?"Tumalon ang puso ko. Damn heart!I avoided his eyes and instead, focused on his phone as if my heart is not beating so fast I'm afraid it will burst. "Wala mo to nasend ha?""Ayoko lang." Sagot nya pa.Ayaw nya? Looking at my picture, it was beautiful. I like it. "Send mo sakin."Umiling sya. "Nope."I pouted. "Sige na....""Sige, isend ko. Pero."I sighed. "Anong pero nanaman yan?""Wallpaper mo rin mukha ko."Mabilis akong umiling. "Ayoko nga, papangit ang phone ko." Nope, gagawapo ang phone ko."Alam ko gusto mo
"Maganda rin naman. Pero mas maganda si Ate Sereia." Jay replied. Sad was on Maria's eyes but she quickly hid it. She just smiled at me and walked ahead. "Hali na!" Pupunta pala kami sa mga manggahan at nag-unahan namang umakyat ang mga bata. "Nakaw tayo ng mangga!" Rap-rap shouted. "Dali, ate Sereia!" "Nakaw?" I looked at Maria. She just shrugged. The heck? She just tolerate them? "Kaninong manggahan ito?" "Basta." "At nanakawan nila?" "Oo. Hindi rin naman namin uubusin. Konti lang. Atsaka marami pang puno dyan na may bunga, di rin mahahalata ng may-ari." Oh. May point sya. I sighed. Bahala na nga. ***** Marami kaming nagawa sa buong araw. At para akong bumalik sa bata. Napakasaya. Nakakamiss. Nang matapos kaming kumuha ng mga mangga, nag habulan kami, langit at lupa na imposible dahil wala naman masyadong bato na maapakan, at tagu-taguan. Sa buong araw na paglalaro, naligo ako ng pawis. Mainit pero sobrang nakakaenjoy kaya sinagad ko na ang pagkabata. Minsan lang naman t