TAHIMIK lang na naglalakad na kaming dalawa patungo sa may tulay ni Wayne. Walang nagsasalita sa pagitan namin at wala rin naman masyadong mga kabahayan dito sa paligid kaya mas lalong dumagdag pa ‘yun sa katahimikan na meron kaming dalawa. Kung meron mang mga bahay na nakikita ay hindi ‘yun tabing daanan o tabing kalsada kaya medyo malayo ‘yun. Normal na para sa akin ‘yung wala akong masyadong mga tao na makita dito sa may lugar ko pero kapag lumampas na ng tulay… nandoon na ‘yung mga tao.
Tumagal pa ng halos tatlong minuto ang katahimikan naming dalawa hanggang sa makarating na kami sa may tulay kung saan ay doon na nagsalita si Wayne.“You know what, I hate this place.” Biglang saad niya sa mahinang tono lang nang pananalita. Hindi ko inaasahan na siya mismo ang magbabasag nang katahimikan sa pagitan namin pero hindi ko na lang ‘yun ginawang big deal at saka ko siya binatuhan nang nagtatakang tingin.Doon ko nakita ang side view ng mukha niya dahil diretso langThis time ay mas nauuna na akong maglakad kay Wayne habang siya naman ay tahimik lang na nakasunod sa may likuran ko. Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin matapos ang mga narinig niya pero sa kabila noon… naisip ko na lang na ‘wag nang magpa-apekto pa. Tutal, labas naman ang mga personal na buhay namin sa kung ano man ang meron sa pagitan naming dalawa. We will both get benefits here… walang dayaan at walang lamangan.Maipapanalo ko ang kaso at makukuha ko ang lupa namin sa tulong ni Wayne habang siya… masakit mang sabihin ‘to sa sarili ko pero hindi na rin naman siya lugi pa sa akin. Hindi na big deal pa kung sakaling may mangyari man sa pagitan naming dalawa dahil katulad nga nang sinabi ko... nagawa na namin ang bagay na ‘yun noon pa.Maya-maya pa ay tuluyan na nga kaming nakarating sa bahay ni Pio kung saan ay malayo pa man ay nakita ko na siya na naglilinis ng kaniyang sasakyan na pick up. Medyo nakatalikod ang pwesto niya sa direksyon ko kaya naman hindi niy
WAYNE’s POVI can’t help it but to throw a gaze at Leigh and to that man when they are getting closer and closer while they are talking to each other. Hindi ko naman alam kung ano ang pinag-uusapan nila dahil nandito ako ngayon sa loob ng bahay at naka-upo sa upuan na kawayan. Hindi ko rin magawang tingnan ang kabuuan ng bahay dahil hindi ko maalis ang paningin ko kina Leigh at doon sa lalaki. Their conversation seems serious. Nakikita ko kasi ‘yung ekspresyon nu’ng mukha nu’ng lalaki habang nakatalikod naman sa may pwesto ko si Leigh kaya hindi ko siya makita. “Hijo, mag-juice ka muna.” Biglang saad nu’ng matandang lalaki kung saan ay medyo nagulat pa ako ng konti sa pagsulpot niya. Doon pa lang natanggal ang tingin ko kina Leigh at saka agad na itinuo ang atensyon ko doon sa matanda.“Thank you,” I answered simply as he handed the glass of orange juice to me.Tinanggap ko naman ‘yun at saka ipinatong na lang sa maliit na lamesa na nasa harapan ko ‘yung
FAST FPORWARDTahimik lang ako na nagmamaneho habang si Leigh naman ay nakatanaw lang sa may labas ng bintana ng kotse ko. It’s almost 11 AM and nearly approaching to 12 noon. We are now heading to Quezon City and to my estimated, we will arrive exactly 1 PM.Hindi ko alam kung ako ba ang dapat na unang bumasag sa katahimikan naming dalawa pero hindi nagtagal ay nagpasya na nga akong magsalita.“Are you hungry? I can pull over if you are,” walang emosyon lang na saad ko habang hindi siya binabatuhan nang tingin sapagkat nasa may kalsada lang ang atensyon ko. Naramdaman ko naman ang pagkilos niya ng konti mula sa pinagkakaupuan niya kung saan ay sigurado ako na nakatingin na siya sa akin ngayon.“Hmmm. Medyo lang.” mahinang sagot niya sa akin.“Okay. Hihinto na lang ako kapag may restaurant na akong nakita,” simpleng sagot ko na lang sa kaniya kung saan ay hindi na siya umimik pa.Hindi rin naman nagtagal nang may madaanan na kaming restau
We arrived at my house exactly at 1:30 PM. It’s a bit traffic when we entered Manila that’s why we arrived late rather than I expected. Nasa loob pa lang kami ng kotse ko habang nag pa-park ako sa may garahe nang mapansin ko ang pagtingin niya sa labas ng bintana. It’s like… she’s having a star gazing at the moment.I stopped my car and I’m the first one to unbuckle my seat belt. Nakita ko naman sa gilid ng mga mata ko ang agad na pagsunod niya sa pag tanggal din ng kaniyang sariling seat belt at saka tuluyan na akong lumabas.“Follow me,” walang emosyon na saad ko sa kaniya at saka dinaanan ko na lang siya at dumiretso na sa paglalakad papasok sa bahay ko. Naramdaman ko naman na nakasunod siya sa akin sa may likuran ko hanggang sa tuluyan na nga kaming nakapasok.When I’m about to speak, I can’t help it but to feel stunned when I saw someone sitting in my living area and eating a snacks. Napansin niya rin ang pagpasok ko kaya naman awtomatiko siyang napatig
I just sat down in my swivel chair here in my office and grab the white folder. I started to read the articles because it’s part of the case that I was currently handling when suddenly… my phone rang. Mabilis kong inabot ang phone ko na nakapatong lang sa may table ko at saka tiningnan ang caller ID. I can’t help it but to frown a little when I saw Zeid’s name on the screen. He’s Zeidhon Callycx Imperial, one of my closest friend… we have the same attitude and principles in life thats why among of our other friends, we really get along together. Oh I forgot… Caerus too.Hindi ko na rin masyadong pinag-isipan pa ang dahilan nang pagtawag niya sa akin ngayon at sinagot ko na ang tawag niya.“Hello. What do you need?” I asked immediately while still looking at the article that I was holding.[I don ‘t need anything in particular…] sagot niya sa walang gana na ton
LEIGH’s POV Kanina pa gising ang diwa ko at hindi ko alam kung ilang minuto na akong nakahiga dito at hindi pa rin bumabangon. Hinihiling ko kasi na sana ay panaginip na lang ang lahat… na sana ay panaginip lang na nandito ako sa bahay ni Wayne, kaya lang, mukhang niloloko ko lang talaga ang sarili ko sapagkat ramdam na ramdam ko pa rin ang lambot ng kama na hinihigaan ngayon ng likod ko, idagdag pa ang pagka kumportable no’n. Wala naman akong ganitong kama sa bahay ko dahil simpleng papag lang ‘yun kaya kumpirmado, nandito talaga ako ngayon sa bahay ni Wayne.Lihim na lang ako na huminga nang malalim saka ko na dahan-dahan na imunulat ang mga mata ko. Ang maganda at mukhang mamahalin agad na kisame ng malaking kwarto na ‘to ang agad na bumungad sa paningin ko.‘Hindi nga ako nananaginip,’ hindi ko maiwasan na banggitin ang mga kataga na ‘yun sa mi
KASALUKUYAN lang na nakaupo ako ngayon dito sa couch sa may sala ng bahay ni Wayne. It’s now almost 4 o'clock in the afternoon. Wala akong masyadong ginawa sa buong mag hapon ngayon sa bahay na ‘to dahil hindi ako hinahayaan ni Manang Susan na tumulong sa kaniya sa mga gawaing bahay. Hindi ko tuloy maiwasan na mapabuntong hininga nang malakas mula dito sa pinagkakaupuan ko. Hindi talaga ako sanay na walang ginagawa. Siguro, susubukan ko na lang na maghanap ng trabaho sa mga susunod na araw kapag na-boring na talaga ako ng sobra-sobra dito.Anyways, after naming kumain ng tanghalian ni Manang kanina ay nag pasya ako na ayusin ko ‘yung mga gamit at damit ko sa kwarto ko. May cabinet kasi doon kaya do’n ko na inilagay ang mga damit ko, and to be honest… halos katatapos ko lang talaga kaya ngayon ay nagpapahinga lang ako dito sa sala.Habang nagpapahinga ay inilibot ko ulit ang paningin ko dito sa may sala at pansinin in detailes ang lahat na
Sunod-sunod pero mahihinang pagkatok ang iginawad ko sa nakasaradong pintuan nang kwarto ni Wayne kung saan ko dadalhin ang snacks na inihanda ni Manang Susan.“Come in.” Mahinang sagot ni Wayne mula sa loob at ‘yun lang ang hinihintay ko para tuluyan ko nang abutin ang doorknob ng pinto at buksan ‘yun. Pagkabukas ko ay agad na tumambad sa aking mga mata si Wayne na nakaupo sa swiveling chair sa harap ng lamesa niya habang nakakandong ‘yung babae sa may hita niya at saka nakayapos pa ang dalawang kamay sa may leeg ni Wayne.Medyo natigilan ako nung una sa nakikita ko lalo na nang hindi man lang natinag si Wayne at ‘yung babae. Pero pinilit kong makabawi mula sa pag kabigla ko at saka nag pasya nang pumasok sa loob.“Ito na po ‘yung snacks niyo,” mahinang sabi ko habang inilalapag ko na doon sa mini sala ng kwarto ni Wayne ‘yung dala kong tray. At that very momen