18: PRISONER

“Nagustuhan mo ba ang niluto ko para sa’yo?” tanong niya pagkatapos naming kumain ng agahan.

Isang tango ang isinagot ko sa kaniya. Surprisingly, masarap siyang magluto. Hindi ko alam kung paano niya iyon ginawa pero nagustuhan ko talaga. Naparami ang kain ko. Mukhang gutom ang naging epekto ng nangyari sa akin kagabi.

“Hindi ba linggo ngayon? Bakit nandito ka?” tanong ko sa kaniya gamit ang kaswal na tono.

“Ayaw mo bang nandito ako?”

Nag-angat ako nang tingin at nakitang nakangisi siya sa akin. Hindi ako sumagot. Ayokong pilitin ang sarili ko. May hangganan din ang pagpapanggap ko. I’m not okay and I don’t want to see his face. That’s the truth. Pero ayokong sabihin sa kaniya iyon nang diretsahan dahil kilala ko siya.

Humugot siya ng malalim na hininga at umayos sa pagkakaupo.

“Magmula ngayon, araw-araw na akong pupunta sa’yo. Para i-check ka.”

Kumunot lalo ang aking noo.

“Paano mo gagawin iyon? Hindi ba may pasok ka sa eskuwelahan?”

Nagkibit-balikat siya.

“I can make few arrangement