MAGKASUNOD NA ANG dalawa na bumaba ng parking area hila-hila ang mga maletang dadalhin ni Gavin. Nasa malayo pa rin ang isipan ni Bethany kahit naroon na sila, parang biglang gusto na niyang sumama sa binata. Ngunit nang maisip na naman na may klase siya kay Patricia, bagsak ang magkabilang balikat na nilingon niya na ang abogado sa tabi. Medyo nakaramdam na siya ng pagkakonsensya sa oras na iyon.‘Magpaalam kaya ako kay Patricia na next week na lang namin i-resume ang klase? Kaso, baka maiwan na kami ng eroplano. Dapat kanina ko pa iyon naisip eh. Kailangan na ni Gavin na magtungo ng airport. Saka mag-iimpake pa ako ng dadalhin.’May limang sasakyan si Gavin na nakaparada sa parking lot ng naturang building. Noon lang iyon napansin at nalaman ni Bethany kahit pa madalas siyang sumasakay sa sasakyan ng binata. Isang Bentley Continental na madalas niyang gamitin, at ang apat sa mga ito ay mga sports car na bihira lang niyang gamitin. Kapag naisip lang ni Gavin iyon o kapag nasa kanyang
PAYAK NA NGUMITI si Gavin at kapagdaka ay marahang tumango. Hindi alam ni Bethany kung sinadya ba nitong papungayin ang kanyang mga mata pero mas lumamlam pa iyon na nahulog na at napatitig sa kanyang namumulang labi. Tumahip na ang dibdib ni Bethany sa tanawing iyon. Nahuhulaan na niya kung ano ang susunod nitong magiging hakbang. Inaasahan niya naman iyon. Ngunit hindi iyon ang nangyari. Walang ginawa si Gavin kagaya ng kanyang ini-imagine kaya siya na doon ang nagkusa. Yumuko si Bethany at masuyo na siyang hinalikan. Banayad ang mga halik na iyon na ikinabigla na ni Gavin. Ang buong akala niya ay masama pa rin ang loob ng dalaga sa kanya, agad na niya itong tinugunan ang halik. “Palagi kang mag-iingat habang naroon ka. Huwag mong pababayaan ang sarili mo.” Parang musmos na batang tumango si Gavin bilang tugon sa kanya. Sa halip na bumaba na ay hinawakan niya pa ang likod na ulo ng dalaga. Inilapit iyon sa kanya muli pang inangkin ang labi ni Bethany na bahagyang napaawang na sa g
NAGTUNGO NA SI Bethany ng kusina upang kumuha ng maiinom na tubig. Binilang niya sa isipan ang nakalipas na oras. Humigit o kumulang na iyon sa tatlong oras mula nang makauwi siya kung kaya naman paniguradong nakarating na si Gavin sa pupuntahan nito. Kinuha niya ang cellphone. Wala man lang ito ni isang message na iniwan sa kanya kagaya ng saad nito bago umalis. Napasimangot na roon si Bethany. Pakiramdam niya ay nakalimutang gawin iyon ni Gavin dala na rin marahil ng masamang pakiramdam nito. Tinanggal niya na ang pagtatampo sa binata. Iintindihin na lang niya ito at baka nakatulog ito sa kanyang biyahe sa sobrang sama ng kanyang pakiramdam. Di na dapat punahin.“Kumusta na ang pakiramdam mo? Hindi ka nag-iwan ng message sa akin.” may tono iyon ng nagtatampo nang sagutin ng binata sa kabilang linya ang kanyang tawag. Masyado ng malalim ang gabi pero gising na gising pa siya. “Ayos na, kasi nakainom na ako ng gamot.” “Good. Sinabi ko naman sa’yo na huwag mong pilitin ang sarili m
NANG ARAW ‘DING iyon pagkatapos na makipag-meet kay Miss Gen ay minabuti ni Bethany na pumunta na siya sa bilihan ng mga sasakyan dahil masyado pang maaga kung uuwi na siya ng penthouse. Wala naman siyang gagawin doon. Tutunganga at malulungkot lang siya dahil maaalala niya na nasa business trip si Gavin at matatagalan pa itong makauwi. Habang patungo doon ay nag-set na si Bethany sa isipan at expectation niya na mumurahing sasakyan lang ang kanyang bibilhin. Basta ang mahalaga ay matawag niya iyong sa kanya. Sa pangalan niya. Pag-aari niya. Hindi niya kailangang makipagsabayan o kumpetinsya sa mamahaling unit ng mga kakilala niya. Bibili siya ng kotse para gamitin at hindi para ipagyabang dahil kung pagyayabang lang ang usapan, eh ‘di iyong puting ferrari na lang sana ni Gavin ang gagawin niyang service araw-araw. Kaso hindi naman ganun ang mindset niya. Wala rin sa vocabulary niya ang salitang iyon kung hindi naman kinakailangan ng sitwasyon.‘Pero syempre hindi ko gagawin iyon, is
SAGLIT PANG NATULALA at nangunot na ang noo ni Bethany nang pag-angat niya ng mga mata ay hindi niya na matagpuan sa pwesto sina Zac at Audrey na naroon lang kanina sa harapan niya. Naikiling na niya ang kanyang ulo. Isang guni-guni lang ba ang kanyang mga nakita? Imposible. Naroon ang dalawa. Upang patunayan na hindi siya dinadaya ng kanyang mga mata ay pinasadahan niya ng tingin ang mga picture na nakunan niya at naroon naman iyon sa kanyang cellphone. Malinaw ang pagkakakuha. Isang sulyap lang ay agad itong makikilala ng titingin sa larawan. ‘Talaga naman, sinubukan pa talaga nilang takasan ako? Well, hindi nila alam may mga ebidensya naman ako.’Malamang nakita na siya nito at nagawa ng magtago sa pag-aakalang makakaligtas siya sa kanya sa paraang iyon. Napangisi na siya ng hilaw. Tawang-tawa sa pagiging tanga at gaga na naman ni Audrey sa kanyang harapan.“Miss Guzman may kailangan pa po ba kayo? I mean may mga iba pa po bang mga katanungan?” Umiling si Bethany at ibinalik niya
HINDI PINATULAN NI Audrey ang mga may laman na pasaring sa kanya ni Bethany. Gusto niyang kunin ang loob nito nang sa ganun ay pumanig ito sa kanya. Likas na maawain ang dalaga at kapag siya ang alam nitong biktima, paniguradong makukuha niya ang simpatya nito. Baka sakali pang magbago ang pakikitungo nito sa kanya at maging magkaibigan sila. Tahimik silang hiwalay na nag-order ng kanilang kape pagkapasok ng cafe at parang magkaibigan na magkasunod na pumunta na sa bakanteng table. Pinanatili ni Bethany ang pagiging tahimik niya dahil natatakot siya sa kanyang sarili na sa sandaling ibuka ni Audrey ang kanyang bibig ay hindi niya maiwasang ibuhos ang kape sa ulo ng babae kapag nakita niyang proud na proud ito sa pananakit sa bestfriend niya. Hihintayin na lang niya ang explanation nito.“Simulan mo na, sayang ang oras ko.” wika ni Bethany na isinandal na ang likod sa kanyang upuan.Nakita ni Bethany kung paano humugot ng malalim na hininga siya Audrey na para bang hirap na hirap sa ka
GABI NA NANG sapitin ni Bethany ang penthouse, sa pintuan pa lang noon ay nakaramdam na naman siya ng kakaiba at hindi niya maipaliwanag na lungkot. Ilang buntong-hininga ang kanyang ginawa habang naglalakad patungong sala matapos niyang magtatanggal ng sapatos na suot. Miss na niya agad si Gavin hindi pa man nagtatagal na wala ito at hindi niya naikita. Iba pa rin talaga ang pakiramdam niya kapag alam niyang nasa opisina lang niya ang binata at nasa kapareho niyang lugar lang ito naglalagi. Bagsak ang balikat na iginala niya ang mga mata sa kabuohan ng bahay na agad nagliwanag nang buksan niya ang switch ng ilaw na designated sa lugaw.“Ano na kayang ginagawa niya ngayon?” tanong ni Bethany habang patungo ng silid, muli pang huminga nang malalim.Sakto namang pagkapalit niya ng damit pangbahay ay nakatanggap na siya ng tawag mula sa nami-miss na binata. Dali-dali niyang sinagot ang tawag habang kulang na lang ay lumundag ang kanyang puso sa labis na nararamdamang galak. “Hello, Than
NAGPATULOY SA PAG-IYAK si Rina sa kabilang linya na mas bumasag pa sa puso ni Bethany. Narinig iyon ng dalaga hanggang sa maulinigan ng kaibigan niya ang ugong ng gamit na sasakyan ni Bethany paalis ng penthouse. Hindi siya magkandaugaga sa pagmamadaling puntahan ang kaibigan.“Huwag mong papatayin ang tawag, kailangang naririnig kita hanggang sa makarating ako kung nasaan ka. Nasaan ka ba?” “V-Villa…” “Alright, please stay on the line Rina. Huwag mong puputulin ang call ko…” pagpapakalma niya pa rin sa kaibigang patuloy sa pagngawa na mas lumakas pa ang hagulhol ng iyak.“S-Sige…” Nang dumating si Bethany sa villa kung saan nakatira si Rina at ang kanyang asawa ay naabutan pa rin niya ang eksena na malamang ay nahantas sa mga mata ng kanyang kaibigan. Naroon din si Audrey na nakasuot pa ng super sexy na nighties na akala mo ay honeymoon ang gagawin, kulang na lang kasi ay makita ang buo niyang kaluluwa sa nipis noon. Ang kanyang buhok ay parang pugad ng ibon, may mga kalmot ang br
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta