NAG-IYAKAN SILA NG matanda nang dahil sa sinabing iyon. Sa sobrang baha ng emosyon ni Bethany na naipon, kinailangan pang ipasundo ang asawa niyang si Gavin sa ibaba sa isa sa mga caregiver. Si Gavin na nang marinig na umiiyak ang asawa ay halos mamuti ang talampakan sa paglalakad makarating lang agad kung nasaan si Bethany. Mahigpit niya itong niyakap nang makarating siya sa silid. Hindi niya kailangang tanungin kung bakit, malamang dala iyon ng nakaraan nitong muling nabuksan habang maligayang sinasariwa nilang mag-Lola sa naturang kwarto.“Mabigat pa ba ngayon ang puso mo, Mrs. Dankworth?”Umiling si Bethany na mahigpit pa rin ang yakap ni Gavin na para bang dahil doon ay maiibsan ang sakit na nararamdaman nito. Magkaharap na nakaupo silang dalawa sa gilid ng kama ng silid. “Kung ganun ay magaan na ba?”Tumango si Bethany habang namumula ang mga mata at ang mukha niya. Iniwan na sila nina Donya Livia na naging emosyonal na din kagaya ng apo at kinailangan na ‘ring dalhin ng mga ca
MAGKATABING NAKATAYO SINA Giovanni at Gavin sa gilid ng strawberry farm at matamang pinapanood si Bethany na halos umabot ang mga ngiti sa kanyang mga tainga habang nasa loob ng strawberry farm at naghahanap ng strawberry na kanyang nais na kainin. Napapailing na lang ang Governor ng lalawigan sa asta ng kanyang pamangkin. Mababakas sa kanilang bawat kilos na ginaw na ginaw silang dalawa kahit na makapal na jacket na ang suot nila, samantalang si Bethany ay ayon at chill-chill lang na akala mo ay normal na madaling araw iyon ng pamimitas ng strawberry at pamamasyal sa naturang lugar. May ilang mga tauhan ni Giovanni ang nakasunod dito upang bigyan siya ng tanglaw gamit ang dala nilang flashlight. Noong una ay ayaw ni Bethany na magpasama kahit na kanino ngunit nang makitang halos mabulag siya sa dilim ng paligid ay pumayag na sa suggestion ng kanyang tiyuhin. Nakasukbit sa kaliwa niyang braso ang isang maliit na basket kung saan niya ilalagay ang makukuha niyang bunga ng strawberry. S
ANG MASAYANG SIMULA ng araw na iyon para kina Gavin at Bethany na agad ng naging komportable sa harapan ni Donya Livia ay naging kabaligtaran naman para sa tiyuhin ng babaeng si Giovanni. Delubyo ito. Bigla iyong naging stressful para sa Governor na nang mula sa kung saan at kasabay ng pagputok ng araw sa kalangitan ay sumabog din ang balita online na may babaeng lihim na dinala ito umano sa strawberry farm sa alanganing oras ng mismong araw na iyon. Sari-saring speculation at assumption ang kanyang natamo na agad din namang umabot sa kanya na naistorbo sa mahimbing na pagtulog. Una iyong kumalat online, may nagbahagi pa ng picture na blinurred ang larawan ni Gavin at Bethany, siya lang ang malinaw.“Gov? Ano pong action ang gagawin natin?” natatarantang tanong ng kanyang secretary sa kabilang linya. “Kailangan niyo pong magbigay ng agarang explanation para masabi. Tiyak na gagamitin ito ng kalaban mo upang muling dungisan ang pangalan mo. Hindi ba nila nakita ang asawa ng pamangkin m
ANG PLANONG TATLONG araw na pananatili nina Bethany at Gavin sa Baguio ay nadagdagan pa dahil kinailangan nilang panindigan ang pangako sa tiyuhin ni Bethany na magpapakasal nga agad silang mag-asawa dahil sa double purpose noon. Intimate wedding lang ang gaganapin na ang majority ng mga bisita ay mga relatives lang ng dalawang pamilya. Hindi naman hinadlangan iyon ni Victoria na nang malaman ay agad na pumayag at ibinigay kay Bethany ang magiging desisyon. “Kung sa tingin mo ay makakabuti sa lahat, bakit hindi niyo nga gawin naman agad? Sa tingin ko naman ay mauunawaan ng Papa Benjo mo kung bakit kailangan itong gawin.”“Maraming salamat po, Tita Victoria.”“No, hija. Hindi mo kailangang paulit-ulit na magpasalamat sa akin. Deserve mong maging masaya dahil kapag masaya ka, mas masaya kami ng iyong Papa kahit na wala na siya.”Isang yakap na mahigpit ang ginawa ni Bethany sa Ginang. Napaka-supportive nito pagdating sa kanya mula noon hanggang sa puntong iyon ng kanyang buhay. Bagay n
LINGID SA KAALAMAN ni Briel ay isa si Gavin sa humadlang na lumabas ang kapatid dahil alam niyang magba-bar hopping lang ito na maaaring magpahamak sa dalaga sa hindi kilalang lugar. Narinig niya na papayagan na ito dapat ng kanilang mga magulang pero nagbigay siya ng opinyon kung kaya naman sa bandang huli, mariin na tinutulan iyon ng kanilang ina. Hindi iyon ang tamang panahon para gumawa ang kapatid ng eskandalo. Saka sa sobrang liberated nito baka kung saan lang humantong ang paglabas niya. “Anong akala mo sa akin magkaka-amnesia? Tutal ayaw niyo akong palabasin, pwede bang ipahiram mo naman sa akin ang hipag ko ngayon? Palagi mo na nga siyang kasama eh! Napaka-clingy mo. Linta ka ba sa past life mo Kuya Gav?” bira pa ni Briel na nginisihan ang kapatid na halatang hindi na iyon nagustuhan.Sinamaan na siya ng tingin ni Gavin dahil sa kanyang mga sinabi. Natatawa lang naman silang pinanood ni Bethany. Iba talaga kapag mayroong kapatid. Bagay na wala siya kaya ang tingin niya talag
NAKANGITI SIYANG TINITIGAN ni Bethany. Pakiramdam niya ay seryoso ang hipag sa mga sinasabi niya. Iba rin kasi ang aura ng mukha nito. Masaya. Kinikilig. Iyong tipong gaya niya kung mag-react noon kapag nahuhuli niyan ang mata ni Gavin. Hindi nalalayo ang edad nila. Matanda lang ito sa kanya ng isang taon kung kaya naman nauunawaan niya talaga kung ano ang nararamdaman niya. Ilang sandali pa ay hindi maiwasan ni Bethany na biglang ma-guilty, hindi niya kasi ito nagawang warningan noon kay Albert pero pangako niya babawi siya dito ngayon. Babawi siya sa sunod nitong lovelife lalo kung isa sa pinsan niya. “Oo naman. Pwedeng-pwede na. Landi all you want, Briel.” suporta sa kanya ni Bethany upang mas dagdagan pa ang inis na nakalarawan sa mukha ng asawa, na biglang napabitaw ng yakap sa kanya. Tutol ang mga mata nito sa pangungunsinti niyang ginagawa kay Briel nang harapan. “So sino sa mga pinsan ko ang target mo, Briel?” ngisi pa ni Bethany na ngumuso na sa umpukan ng halos mga single n
GAYA NG INAASAHAN ni Gavin na magiging reaction ng asawa ay nagbago ang hilatsa ng mukha ni Bethany nang marinig ang kanyang sinabi na tila ba nakalimutan niya na kung sino ba ang tunay niyang ama. Ngunit ngayong pinaalala iyon ng asawa, muling nagbalik sa kanya na mayroon nga pala siyang i-responsableng ama na si Mr. Conley.“Kailan mo siya kakausapin?” puno ng pag-iingat ang tono na tanong pa ni Gavin, “Don’t get me wrong Baby, hindi ko sinasabi na kabatiin mo na siya agad. Gusto ko lang talaga malaman kung may plano ka at kailan. Bothered lang ako kasi syempre anuman ang mangyari, ama mo pa rin siya.” Wala siyang planong kausapin pa ito. Iyon ang pinangako noon ni Bethany sa kanyang sarili. Wala itong kwenta. Hindi dapat na kilalanin niyang ama lalo na sa kabila ng mga ginawa nito para lang pasakitan siya at paboran ang di kadugo.“Wala na akong planong kausapin siya.” firm na sagot ni Bethany na hindi kinukurap ang mga mata.Napakurap naman doon si Gavin. Solido kasi ang tono n
KUMIBOT-KIBOT PA ang bibig ni Bethany sa bawat hakbang ng kanyang mga paa pasulong kung nasaan si Gavin matamang naghihintay sa kanyang paglapit. Hindi na nga niya maintindihan at maramdaman ang wedding song nilang dalawa na pareho nilang maging instrumental. Favorite niyang kanta iyon na mas nakadagdag pa sa baha ng kanyang umaapaw na mga emosyon. Dapat masaya siya, dapat nakangiti siya, dapat hindi siya umiiyak na para bang impyerno ang buhay na naghihintay sa kanya sa unahan sa piling nito. Hindi na nagkomento pa si Giovanni sa naging katwiran niya. Ang usapan nila ng Lola Livia niya at ng tiyo na after na matapos ng kasal ay ilalabas nila ang article na isa siyang Bianchi kasama ng mga pictures ng wedding nila ni Gavin. Mula doon ay magiging klaro na ang kumalat na article sa kanyang tiyuhin na siya ang nawawalang pamangkin ng mga Bianchi at hindi siya nito babae. Isa na lang ang pro-problemahin ng tiyuhin na mahinang nagpatawa kay Bethany nang maalala ang suggestion ni Gavin na g
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta