Author's Note: And we have come again to the end of another story my dear readers. I hope that you have enjoyed reading this story as much as I enjoyed writing it. Makakasama pa rin natin sina Cholo at Karina sa susunod ko pang mga nobela para sa pagpapatuloy ng labanan ng mga angkan ng Asturia at Alcantara. See you again and thank you for your heartwarming comments and responses. Please share this story so others may be able to read it too. Thank you so much! Love, Pecadoria
The sound of my five-inch Valentino shoes echoed through the empty halls of the topmost floor of the biggest and most renowned ship building company in the whole of Southeast Asia.My flowing sheen-length black dress clung to my body like it's my second skin as I sauntered across the long hallway.Dinala ko sa bibig ang bote ng beer at nilagok. Nilaro ko rin sa kamay ang hawak na high end na Sony camera saka inilabas ang blade mula sa dalang Gucci handbag.Marahas na pinaraanan ko ng saksak ang bawat mamahaling painting na nakasabit sa dingding."Ooop, one million pesos gone." Tinakpan ko pa ang bibig na parang nabigla ako sa ginawa. "You're so bad, Karina. So, so bad!" Tumawa ako na parang baliw habang pinagmamasdan ang mga gutay-gutay na mga paintings."Nah, they're just a speck on his bank account. A mote on a giant's eye."Ru
FlashbackNoong una ko pa lang na makita si Cholo, alam ko nang alangan kami sa isa't isa. Nakakalula ang yaman ng pamilya nito. Mayamang negosyanteng Amerikano ang tatay nito na siyang nanguna sa shipbuilding industry sa bansa. Ang mama naman nito ay anak ng isang kilalang mall owner sa siyudad.Kung ikokompara sa kanilang hawak na impluwensiya at yaman, para lang akong putik na dumikit sa gilid ng kanilang sapatos. Isang hamak na magsasaka ang tatay ko na nang ma-stroke ay tuluyan nang nawalan nang ganang mabuhay. Ilang beses ko na siyang nahuling sinubukang kitilin ang buhay nito kaya kinailangan kong patigilin ang kapatid sa part-time job nito sa karinderya para may magbantay kay papa. Wala na akong balita sa ina ko na ayon sa mga kwento ni papa ay nagmamadaling naglakad palayo nang mailagay na niya ako sa mga bisig ng ama. May nag-offer daw na agent dito para maging entertainer sa Japan kaya nagkukumahog itong iwan ako kahit na mag-a-anim na buwan p
Hindi ako nag-angat ng tingin sa pagkakatitig sa isang pares ng magkasintahan na magkahawak-kamay sa ibaba ng balkonahe ng hotel kahit na naramdaman ko ang paggalaw ng sinuman sa likod ko.Kinampante ko ang sarili habang nakaupo sa isa sa dalawang silya na nakapalibot sa isang mamahaling mesa.I tipped the glass of wine I'm drinking and gulped it all down."What do you want, Ymir?" I said in a calm voice.Umupo sa kaharap ko na silya ang lalaki at sinundan ang tingin ko. Wala na ang magkaparehang tinititigan ko kanina. Cars and passers by in this busy side of the city replaced the bitter view. I tasted nostalgia when a gust of wind blew taking the withered leaves of a pine tree with it."Bakit ka pa bumalik? Hindi pa ba sapat ang perang nakuha mo, Karina?"Napahinto ang tangka kong pagsagot sa tumatawag sa cellphone ko sa tanong nito. Nagpakawala ako nang malalim na hininga at binato ito ng isang blangkong tingin. Pinatay ko mun
Flashback"H-ha??" Ang tanging namutawi sa bibig ko pagkarinig ko sa sinabi niya.Prenteng sumandig ito sa upuan at humalukipkip. Ang mga mata nito ay kumislap sa magkahalong galit at pagnanasa."You heard what I said. Ganoon ka na ba kabobo para hindi makaintindi ng simpleng English? Fine, I'll translate it for you. Hubad. Maghubad ka."Parang binabad sa suka ang mukha ko sa narinig. Animo naipon ang dugo sa buong mukha ko at sa puno ng leeg nang inulit nito ang mga salita. Biglang namanhid sa hiya ang pagkatao ko. Kung hindi ba naman ito malupit, malalaman nitong sobra pa sa hinihingi nito ang ginagawa niya sa akin ngayon. Madaling hubarin ang damit pero sa paraan ng pagkakatingin niya sa akin, parang hinahalukay na niya pati ang kaluluwa ko. Natatakot ako sa gagawin niya pagkatapos. "Bakit ka may hawak na cellphone? I-re-record mo ba ako? Gagawa ba tayo ng video? Please Cholo, wala ito sa usapan," mangiyak-ngiyak ko na
What is love?Iyan ang palaging tanong ko noong bata pa ako. Dahil namulat sa isang hindi kumpletong pamilya, hindi natatapos ang isang araw na hindi ko naitatanong kay tatay kung bakit siya iniwan ng aking ina. Kaya nagkaroon ako ng mga tanong gaya ng 'Ganoon ba ang pag-ibig?', 'Nang-iiwan?'Lagi na ay isang magiliw na ngiti ang sagot niya sa akin saka ang paulit-ulit na "Ang tunay na pagmamahal ay pagpaparaya, Karina. Pinalaya ko ang ina mo dahil hindi siya magiging masaya sa akin. Pero higit pa sa saya ang ibinigay niya sa akin nang mahawakan kita sa mga bisig at marinig ko ang unang pag-iyak mo."Hindi ko maintindihan si tatay noon at kahit na ngayon. I can't understand how one can surrender love that easily. Para sa akin, ang pag-ibig ay pakikibaka.Mahina ka? Lalakas ka dahil sa pag-ibig. Malakas ka? Manghihina ka dahil dito. Mabait ka? Wait 'till someone or something threatens your relationship. Maldita ka? Matututo kang magpakum
FlashbackItinikom ko ang bibig kahit na naramdaman ko ang tangka nitong ipasok ang dila sa loob. Nang hindi nagtagumpay ay bumaba sa leeg ko ang bibig nito habang ang isang kamay ay nagsimulang maglaro sa dibdib ko. Mas ipinikit ko ang mga mata at dinaklot ang bedsheet para pigilan ang pagtakas ng hagulhol sa bibig. Patuloy lang sa pagtagas ang luha sa mga mata ko.Bumaba pa ang bibig ni Cholo papunta sa dibdib ko kaya mas lalo akong nanigas sa pagkakahiga. Naghintay ako sa susunod na gagawin nito pero tumigil si Cholo sa pagkilos. "I don't want to fuck a stone, Karina. Respond to me."Doon pa lang ako nagdilat ng mga mata. Nakatunghay ito sa akin pero hindi ko mabasa ang eskpresyon nito dahil sa panlalabo ng aking mga mata dahil sa luha."H-hindi ko a-alam kung p-papaano," nauutal na pahayag ko.Napaigik ako sa sakit nang marahas nitong hinawakan ang baba ko at sapilitang itinaas ito dahilan para bahagya akong mapabangon."I hate it when people use their tears or fake weakness jus
There was a loud murmurings in the air. Everybody is asking who I am, that it's the first time they see me in town. I can't blame them if they don't know me. After all, I was never in this level before nor did Cholo wanted me to introduce into his world.I was always the unwanted one, the untouchable chick because whoever touches me will turn into a laughingstock in their elite circle.Palagi na ay naghihintay ako sa panahong magkakalakas ng loob siya na ipakilala ako sa kaniyang pamilya hindi bilang isang charity case na kailangan niyang dikitan para bumango sa mga kauri ko kundi bilang isang asawa na magiging katuwang niya habambuhay.But I guess now that I am on his level, everything will change. He can proudly parade me into every nook of his class without feeling embarrassed that only a lowly uneducated employee like me has become his wife."Karina..." he murmured while blinking countless of times. Para bang kailangan nito iyong gawin nang makailang beses para hindi ako mawala s
Flashback"Oo!" sigaw ko."Ano ba ang pakialam mo kung ano ang gagawin ko sa katawang ito. Wala na akong maipagmamalaki pa! Nakuha mo na! Kung hindi mo ako mabibigyan ng pera ngayon, aalis na ako. Baka sakaling makahanap pa ako ng pera sa ibang lalaki," pagsisinungaling ko.Sa estado ko ngayon na parang dinurog na luya ang buong pagkatao ko, malabong magawa ko pang maghanap ng ibang lalaking bibili sa akin.Iika-ikang tumayo ako mula sa pagkakaluhod para sana magbihis na pero pinigil niya ako sa braso at itinulak pahiga sa kama. Nanlalaki ang mga matang napatitig na lang ako sa abuhing mata ni Cholo habang nasa ibabaw ko siya."A-anong ginagawa mo?" naaalarma kong tanong nang unti-unting lumalapit ang mukha nito sa akin."You are not going anywhere else, Karina. You're right. I did not force you. You came here in your own mind and offered yourself to me. I paid half of you and I'm willing to pay more than the full payment just because I felt conscience for a moment. I'm altruistic and