ตอนที่ 72: ศรัทธาที่สั่นคลอน

เช้าวันนั้น จอมอนิเตอร์หน้าลิฟต์ฉายแถบข่าวเดิมซ้ำๆ ‘นักลงทุนต่างชาติเทขายหุ้นอย่างต่อเนื่อง’ ตัวอักษรสีแดงสดเลื่อนผ่านพื้นหลังสีเทาอย่างเย็นชา ผู้คนที่ยืนรอลิฟต์ส่วนใหญ่ทำเพียงชำเลืองมอง ก่อนจะหันกลับไปจ้องตัวเลขแสดงชั้นราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

โทรศัพท์ในมือของมีนาสั่นเบาๆ แอปฯ การเงินแจ้งเตือนข่าวเดียวกันพอดี เธอเหลือบมองมันเพียงเสี้ยววินาทีแล้วปัดทิ้งไป เธอเดินผ่านล็อบบี้ที่เงียบสงบ ไปยังออฟฟิศของมูลนิธิ... ที่ที่กลายเป็นเหมือนโลกอีกใบของเธอ

บนโต๊ะทำงาน มีกองซองจดหมายวางรออยู่หลายซอง แต่ละซองมีลายมือแตกต่างกัน แต่จ่าหน้าถึงคนคนเดียวกัน—ถึงพี่มีนา บางซองขอบยุ่ยเหมือนผ่านการเดินทางมาไกล บางซองยังใหม่จนกระดาษสะท้อนแสงไฟ เธอวางกระเป๋าลง สูดหายใจเข้าลึกเหมือนกำลังรวบรวมใจ แล้วจึงนั่งลง

เธอแกะซองแรกออกอย่างระมัดระวัง

‘พี่มีนาคะ หนูดูคลิปสัมภาษณ์ของพี่แล้ว ดีใจมากที่มีคนกล้าพูดแทนพวกเรา แต่หนูก็กลัว... กลัวว่าสุดท้ายมันจะกลายเป็นแค่โชว์ เรื่องของเราไม่ใช่เวทีนะคะ หนูเลยอยากถามพี่ว่า... ในโลกใบใหม่นี้ พวกเรายังปลอดภัยในเรื่องของเราเองใช่ไหมคะ’

มีนาวางจดหมายลงแผ่วเบา หยิบซองต่อไปขึ้นมา ลายมือ