LOGINShare
ผู้โชคดี
Last Updated:
2025-03-15 14:29:18นักรบหุ้มเกราะสองตัววิ่งไล่ล่าเด็กหนุ่มสามคน หนึ่งในสามกำลังไล่ล่าอีกสอง เขาวิ่ง วิ่งและวิ่ง พอหางตาเหลือบเห็นแขนเหล็กก็รีบหมุนตัวเปลี่ยนทิศทาง ยกปืนยิงใส่มัน พอศัตรูล้มลง เขาหันกลับไปโฟกัสที่เจ้าหมาน้อยสองตัว ทว่าหากไม่พิชิตมันให้เสร็จสิ้น ต่อให้เหลือครึ่งตัวแต่ระบบยังทำงาน มันจะลุกขึ้นมาใหม่ แขนซ้ายของมันเหวี่ยงมาหมายซัดเป้าหมายให้ตายคาที่ เขาหลบทันก่อนทะลึ่งตัวยิงใส่หัวหลายสิบนัดจนหุ่นเหล็กแน่นิ่ง เขาวิ่งต่อไป ประสาทสัมผัสดีขึ้นหากเทียบกับตอนแรกที่เข้ามา อีกนิดเดียว สาวเท้าเข้าไปอีก อีกคืบเดียว เมื่อนั้นใช้มือข้างซ้ายคว้าหมับเข้าที่คอหมาน้อยตัวหนึ่ง
“ไอ้เด็กเปรต” มือนั้นขย้ำคอเสื้อเจ้าโง่พลูทักซ์ ยังไม่ทันฝากรอยหมัด ทั้งสองจำต้องผลักกันและกันเพื่อหนีเลเซอร์ที่ยิงใส่คนทั้งคู่
“หนีก่อนได้ไหมวะ” เด็กหนุ่มอีกคนตะโกน ทั้งสามวิ่งแทบไม่ได้หายใจ
“แกคิดฆ่าทุกคนเหรอไง” เขาตะโกน แม้จะเหนื่อยแต่แรงโกรธภายในรุนแรงยิ่งกว่า เรมีไม่เคยมองว่าตัวเองแก่กว่าพลูทักซ์แค่ปีเดียว แต่เขามองว่าตัวเองแก่กว่าไอ้
Latest chapter
Undisclosure แผนวิปลาส
“เดวิส อย่าโกรธฉันเลย” เขามองมาที่เธอ “เพื่อนเธอกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่แสนวิเศษ ฉันตัดแต่งพันธุกรรมของไวรัสเพื่อไม่ให้มันปิดการทำงานของสมองบางส่วน มันไม่ใช่อาวุธทางเคมี พวกเธอต้องขอบคุณฉัน มันคือยารักษา!”เมื่อนั้นเธอเข้าใจแล้วว่าเขาถอยเข้าไปข้างในทำไม ที่นี่มีประตูกลมากมายจริง ๆ กลีกดสวิตช์ กำแพงเลื่อนออกเผยให้เห็นยานพาหนะโค้งมนขนาดพอให้กลีกับเบ็กกี้ขึ้นไปได้ ด้านในไม่มีคนควบคุม มันจะเคลื่อนตัวไปตามรางที่ซ่อนอยู่ภายใน “และฉันจะนำเสนองานนี้ต่อหน้าซีโนฮอฟและนักวิจัยทุกคน พวกเขาจะเข้าใจ แกลิส”ทว่าพี่สาวของเขาดึงคันโยกลง ที่แท้มันคือคัทเอาท์ ระบบไฟฟ้าดับลงส่วนหนึ่ง รวมทั้งพอร์ตที่เขาคิดจะใช้หนี เหลือเพียงส่วนโซนหน้าตรงประตูทางเข้าเท่านั้น“ยัยบ้า!” เขากรีดร้องเหมือนเด็กเอาแต่ใจ “โง่จริง เธอจะขัดความเจริญของฉันไปถึงไหน ชีวิตถึงเอาแต่เป็นรองเท้าคนอื่น เธอไม่มีทางอยู่ในหมู่ชนชั้นปัญญาได้หรอกถ้ายังสมองทึบแบบนี้”“ก็ยังดีกว่าเสียสติแบบนาย” คนเป็นพี่น้ำตาคลอ “ฉันขอร้อง พอเถอะ”
Undisclosure กรงขังครึ่งบน
มุมปากของเขาเชิดขึ้น หัวหน้าหน่วยพยาบาลผละจากร่างบนเตียงแล้วผายมือราวกับต้อนรับ “แกลิส เธอน่าจะรู้จักเด็กคนนี้ไว้นะ” ดวงตาสีเขียวแวววับ “สิ่งเดียวที่เธอมีเหมือนเด็กคนนี้ (เขาผายมือไปทางร่างที่นอนบนเตียง) และทำให้ทรอยสนใจ เดวิสเป็นผลผลิต...”เด็กสาวยกปืนขึ้น ทว่าทหารหญิงกลับหยิบปืนอีกกระบอกจ่อที่เธอ “ฉันจัดการเอง”“ยังไง” อเล็กซิสถาม “คุณเอาแต่คุย”เธอย้ำ “ฉันจะจัดการเขาเอง” แต่เด็กสาวเห็นความลังเลหวั่นไหวในดวงตาคู่นั้น“คุณไม่แม้แต่ตามลูกน้องแต่เลือกมาคนเดียว คิดจะจัดการหรือช่วยน้องชายกันแน่”สองมือของบลูช่วยจ่อปืนไปยังแกลิสและกลี ไม่มีใครขยับ สายตาอเล็กซิสเลื่อนไปยังร่างเล็กนั้นอีกครั้ง ในเมื่อเธอไม่ได้อยู่ในกรงแก้ว ก็เหลืออยู่ที่เดียว“เบ็กกี้”ราวกับถูกปลุกให้ตื่น เท้าเล็กสองคู่ขยับขึ้นลงตอบรับเสียงเรียก มันขยับไปมารุนแรง ขึ้นลง ขึ้นลงอยู่อย่างนั้น จนสั่นสะเทือนไปทั้งตัว เด็กสาวพยายามดิ้นรนให้หลุดจากพันธการ แต่ทำได้เพียงสั่นเตียงที่นอนอย
Undisclosure ตัวการหลัก
เด็กสาวกลอกตาก่อนจะมองตอบอย่างท้าทาย “ชอบฉันเหรอ”เธอคิดว่าเขาว่าจะรีบปฏิเสธหรือจนมุม ตรงกันข้าม เขากลับยิ้มเย้ยในแบบที่ทำให้รู้สึกคันไม้คันมือ “เธอไม่ได้น่าเกลียดนี่ แถมครั้งก่อนยังจูบฉันกลับ งั้นก็แสดงว่า...”อเล็กซิสถอนหายใจ ใช่แล้ว ตอนนั้นเธอควรผลักออก แต่จูบของบลูไม่ได้แย่ และลึก ๆ แล้วเธอต้องการมัน เธอไม่ได้ต้องการบลู แต่ต้องการสัมผัสแบบนั้น บางครั้งสัญชาตญาณดิบของมนุษย์ก็น่ากลัวพอ ๆ กัน จะว่าไปแล้วเบนกับบลูก็มีบางอย่างคล้ายกัน นั่นคือความมั่นใจในความฮอตของตัวเอง เพียงแต่ว่าจูบของบลูกับเบนไม่เหมือนกันเลยสักนิด คนหนึ่งจูบเพื่อหยอก อีกคนจูบเพื่อลาและเธอก็ไม่แน่ใจว่าเบนจูบเธอเพราะเห็นคนอื่นในดวงตาคู่นี้หรือไม่แต่หากนับสถิติแล้ว เธอจูบกับผู้ชายสี่คนภายในเวลาหกเดือน จูนคงยิ้มอ่อน“โอ้” เธอร้องเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้มาคนเดียวเพียซกับโอลิแวนยืนอยู่ข้างหลัง ท่าทางของหนุ่มผมทองดูก็รู้ว่าไม่เต็มใจ เขาเป่าปากอยู่หลายรอบ อเล็กซิสมองหน้าบลู “สรุปแล้วตามมาทำไม”“ใช่ ตาม
Undisclosure หาให้เจอ
“แบมบี้ แบมบี้น้อยในทุ่งหญ้า เหตุใดเจ้าช่างอ่อนเปลี้ยเหมือนถูกศรนายพรานเสียบอกอย่างนั้นเล่า” น้ำเสียงทุ้มต่ำ นุ่มนวล แต่แฝงเยาะเย้ยขบขันคุ้นหูนัก หนังตาเด็กสาวเลิกขึ้นช้า ๆ มองเห็นแต่เพดานห้องพักอันว่างเปล่า ผิวกายสัมผัสลมแห่งฤดูใบไม้ผลิที่ลอดผ่านหน้าต่าง มันลูบไล้ไปทั่วร่าง ฤทธิ์ยาพิษถูกข่มด้วยยาระงับ แต่ผลข้างเคียงส่งผ่านความเจ็บปวดต่างกันเพียงทางร่างกายกับจิตใจ“แบมบี้ แบมบี้ เพราะมันฟังดูเหมือนเบบี้ใช่ไหมเล่า”เจ้าของเสียงนั่งลงบนตัวเธอ โน้มคอลงมา “เบน” ดวงตาสีเหลืองทองจ้องมองนิ่ง เธอไม่ได้ตกใจหรือดีใจ มันเป็นความรู้สึกที่แปลก ใจหนึ่งก็อยากให้เป็นเขา ใจหนึ่งรู้ว่าไม่มีวันใช่ ผู้ชายคนนี้ตายไปแล้ว นั่นคือความจริง แต่สิ่งที่เธอเห็นอยู่ เป็นวิญญาณหรือภาพหลอนกันแน่นะ“หรือทั้งสองอย่าง” เขาเลียริมฝีปาก อ่านความคิดเธอออก “ฉันตายเพราะใครน้า” ดวงตาหมาป่าเขยิบใกล้เข้ามา “อ้อ ตายเพราะช่วยชีวิตพวกเธอไม่ใช่หรือ” อเล็กซิสพยายามพยุงตัวขึ้น แต่ร่างเบนกดเธอไว้ หรือเป็นเพราะเธอไม่มีแรงสู้กับมัน “แบมบี้ ฉันช่วยชีวิตเธอไว้จนแลกชีวิตตัวเอง ทำไมถึงไม่รักษาไว้ให้ดี คิดถึงฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ” เธอรวบรว
Undisclosure หายตัวไป
สี่นาฬิกาอาการอ่อนเพลียเริ่มปรากฏ หลายครั้งที่เธอพยายามต่อสายถึงมินนี่ แต่ระบบยังคงบล็อกไว้และจำกัดการสื่อสารเพียงคนในกลุ่มเท่านั้น เธอสงสัยว่ามันบล็อกแต่กลุ่มอาสาเท่านั้น ถึงแม้พวกเขาต้องการกำลังคน ต้องการพลังของกลุ่มเสี่ยงเมื่อรัฐบาลไม่ส่งกำลังพลเพิ่ม แต่พวกเธอก็ยังเป็นอดัมกับอีฟในอีเดนที่ไม่ควรละเมิดกฎและอยากรู้มากเกินไปกว่าที่ทางการป้อนให้ และข้อนี้เองที่ทำให้หลายคนเริ่มไม่พอใจกับกระบวนการทำงานของคนที่นี่ระหว่างค้นหาห้องอื่น ทั้งหมดเจอผู้ติดเชื้อสองคนแต่ทั้งสองถูกขังอยู่ในหลอดแก้วที่ให้ความรู้สึกเหมือนโลงศพ สองร่างนอนราบพร้อมเข็มขัดพันรัดรอบตัวจนถึงคอ ถึงแม้ข้อมูลจะถูกลบไปหมด แต่ระบบยังทำงานอยู่ พวกเจ้าหน้าที่เลือกปลิดชีพด้วยปุ่มเดียว ไม่ถึงนาที ไอร้อนขึ้นเป็นไปเกาะกระจก พื้นผิวแปรเปลี่ยนจากกระจกใสเป็นทึบมองไม่เห็นด้านในแต่ทุกคนเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในนั้น“เผาสด” ฟีบี้ยักไหล่เมื่อเธอเหล่มองไม่ชอบใจ “ฉันพูดจริง”“ใครถาม” ยิ่งเห็นสาวผมบลอนด์เดินทิ้งสะโพกเหมือนกวนประสาทอยู่ข้างหน้าแล้วยิ่งไม่สบอารมณ์ ถึงแม้อเล็กซิสจะ
Undisclosure ชะตากรรม
แสตนเนอร์สั่นหัวไปมา ท่าทางหัวเสีย เสียงของเขาดังขึ้นในหัว “แสตนเนอร์ พวกเธอทั้งหมดกลับมารวมกันที่เดิมเดี๋ยวนี้ ย้ำ ขอให้ทุกคนกลับมารวมกันที่เดิมที่เดี๋ยวนี้”“จอมออกคำสั่ง” เรมีเค้นเสียง“แล้วนายไปเถียงอะไรกับพวกข้างใน” เธอถาม“ฉันบอกให้ดึงแต่ส่วนที่เก็บข้อมูลออกมาก็สิ้นเรื่อง แต่พวกเขาไม่ยอมให้ฉันแตะ และสุดท้ายก็ทำตามที่ฉันบอก” เด็กหนุ่มส่ายหัว ดูแคลนผู้อาวุโสแต่สมองไม่ไวตามอายุประสบการณ์“ฉันได้มาหนึ่งชิ้น” อาคุสะกล่าวเปรย ๆ แต่มุมปากเชิดขึ้นเป็นรอยยิ้มเหนือกว่าเรมีฉีกยิ้มกว้าง “ดี”เทสซ่าสบตากับอเล็กซิสเมื่อสองหนุ่มคุยกันสองคน แต่ความสนใจของอเล็กซิสอยู่ที่แสตนเนอร์ “อเล็กซิส?”สาวผมสีน้ำตาลอ่อนเดินตรงไปยังหัวหน้ากลุ่มและเพื่อนร่วมงานของเขา เทสซ่าก้าวตาม “อเล็กซิส” ปากเรียก แต่เพื่อนสาวเพียงยกมือห้ามไม่ให้รั้ง“พวกมันจับคนพวกนี้มาทำไม ใครอยู่เบื้องหลัง”ทั้งสองอ้าปากค้างเมื่อเจอเด็กสาวซัดคำถามใส่ เทสซ่ากอดอกทัน
Undisclosure เกลือเป็นหนอน
“อะไรวะเนี่ย”“ฉันไม่ได้ทำอะไรนะ” อเล็กซิสออกตัวเธอมองกลับเข้าไปในส่วนชั้นใน แต่ละคนวิ่งวุ่นแตกตื่น ดูเหมือนว่าทั้งระบบกำลังจะถูกล้างในไม่ช้านี้ บางส่วนพยายามระงับคำสั่งหากแต่ไม่เป็นผล “ไทรอนกลุ่ม เอ ข้อมูลกำลังถูกลบ ย้ำข้อมูลกำลังถูกลบ”“เบเลียนกลุ่มบี ฝั่งนี้ก็เหมือนกัน!”เทสซ่าสบตาอเล็กซิส พวกเธอไม่มีความสามารถพอที่จะช่วยพวกเขาได้ หากแต่ “ดับเครื่องซะ!” เรมีตะโกน เขาไม่พูดเปล่า หากแต่ใช้แขนตัวเองฟาดแผงวงจรพังกระจาย พรึ่บ หน้าจอดับสนิทยกเว้นแสงไฟ ก่อนที่ใครจะห้ามเรมี อาคุสะผลักประตูเพื่อเข้าไปยังชั้นข้างในแล้วทำแบบเดียวกัน แต่เขาออกแนวทำลายล้างมากกว่าเพราะเล่นยิงจนอุปกรณ์ต่าง ๆ พังกระจุยกระจาย พอเห็นทหารยกปืนเล็งเพื่อน เทสซ่าที่วิ่งตามไปซัดพลังเสียงของเธอใส่คนพวกนั้น “เขาพยายามจะช่วยพวกคุณ” ปากตะโกนชายหนุ่มพยักหน้าขอบคุณ วางปืนลงแล้วดึงปลั๊กออก เพิ่งคิดได้สินะ ทว่าเครื่องที่ยังทำงานอยู่ยังปรากฏตัวเลขนับถอยหลังลงเรื่อย ๆ “เจ็ดสิบเก้าเปอร์เซ็นต์” เธอหันซ้ายหันขวาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อ เรมีวิ่งผ่านเข้าไปยังชั้นในสุดแล้วทำแบบเดิม พริบตาเดียวที่ทุกคนจดจ่อกับตัวเลขที่กำลังถอยหลัง อาค
Undisclosure ชั้นใต้ดิน
ไม่มีใครกล้าเอ่ยวาจาใด ๆ ใบหน้าอเล็กซิสแดงจนไม่แน่ใจว่าอายหรือโกรธ หรือทั้งสองอย่าง เทสซ่าไม่อาจอ่านสายตาหรือจับผิดอากัปกิริยาของเพื่อนคนนี้ได้อีกต่อไป แม้อเล็กซิสจะยืนอยู่ข้างเธอ แต่นับวันเธอกลับยิ่งรู้สึกว่าทั้งสองห่างกันมากขึ้นทุกที อเล็กซิสเหมือนกับเมฆที่ค่อย ๆ ลอยออกไป เทสซ่าจึงไม่กล้าแม้แต่เผยความรู้สึกหรือปรึกษาเรื่องของรีเวอร์ และเพราะอเล็กซิสไม่เคยถามถึง กลายเป็นว่าเธอกล้าที่จะเผยความในใจให้เบลินดารับรู้แทน และเพราะเทสซ่ากับเบลินดาสนิทสนมกันมากขึ้นจริง ๆ“ดูท่าอเล็กซ์ของพวกเราจะแย่นะ” ฟีบี้เปรยกับอาคุสะ“ฉันเตือนเขาแล้ว ช่วยไม่ได้นะ” ทั้งสองคนไม่ได้พูดเบาและอเล็กซิสต้องได้ยิน แต่เธอไม่พูดอะไร ขนาดโดนจูบจู่โจม กลับยังนิ่งเฉยไม่ยินดียินร้าย จนเทสซ่ามองไม่ออกว่าอเล็กซิสมีความสัมพันธ์กับบลูหรือเมื่อกี้เป็นแค่เรื่องล้อเล่น แม้ตอนที่ถูกจูบโดยไม่ทันตั้งตัว เทสซ่าแน่ใจว่าเพื่อนสาวตกใจก็เถอะหลายครั้งเธอเห็นเด็กสาวเหม่อลอย หรือไม่ก็ทำหน้าครุ่นคิดอยู่คนเดียว มีเพียงไมเคิลที่เข้าถึงเธอได้ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาสองคนกำลังต่อแพแล้วพยายามลอยออกจากฝั่งด้วยกัน“เบเลียน กลุ่มบี ขณะนี้เรากำลัง
Undisclosure ของรางวัล
เธอพยักหน้า ไม่แย้มยิ้มซึ่งเป็นสีหน้าปกติ ลู ยัง คู่รักของเซน เอเดน พวกเขาถูกแยกจากกันเมื่อเซนต้องไปประจำหน่วยรุกกลุ่มเอ ส่วนตัวเธออยู่หน่วยสนับสนุนกลุ่มบี “พวกแกฉลาดนะ ตามยัยนี่มาช่วยฉัน”“ไปเถอะ” หญิงสาวตัดบทแล้วเดินนำทางออกไป ทั้งสามเดินตาม โอลิแวนกระซิบว่า “พวกเราคิดว่าแกตายแล้ว ตะโกนใส่หูฟังเท่าไรแกก็ไม่ตอบ”“มันพัง”“อย่างที่เด็กคนนั้นเดาจริงด้วย”“ใคร”เพียซยิ้มแห้ง “อเล็กซิส เพราะเด็กคนนี้ พวกเราจึงขอร้องลู” เขาพยักพเยิดไปทางผู้หญิงข้างหน้า สายตาบลูมองเอวบางของหล่อนแล้วอมยิ้มนิด ๆ“เด็กนั่นเกี่ยวไร” เขาเริ่มรู้สึกว่าพักหลัง ชีวิตเข้าไปเกี่ยวพันกับเด็กคนนี้มากขึ้นทุกทีเพียซถอนหายใจ “พอตึกถล่ม แต่ละคนพยายามติดต่อคนที่ตกลงไป ไม่มีใครตอบเลยรวมทั้งแก พวกฉันไม่เป็นอันทำอะไรเลยรู้ไหม ภาวนาให้แกส่งเสียงตอบ แต่แกไม่ตอบ”“ก็มันพัง” เขาย้ำ “มันพังโว้ย ฉันติดต่อพวกแกไม่ได้เหมือนกัน ลองใช้ระบบแจ้งข่าวก็ไม่ได
You may also like
ถ้าหากคุณต้องการ ฉันเป็นนางเอกให้ก็ได้นะ
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า167 viewsล่ามรักบัลลังก์มาร
Happy Better101 viewsเกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย!
MIN-G519 viewsให้ชะตากรรมนำทาง
Sanassetong 5.2K viewsดาบพิฆาตสลับนภา
Prince_White96 viewsแค้นรักนายอสรพิษ
เหมือนแพ530 viewsไข่มุกหมื่นปรารถนา
เพลงมีนา3.1K viewsแคโรไลน์กับปริศนาแห่งอาณาจักรเวทมนตร์
ลันลาบายหมายเลขแปด70 views
