ตอนที่ 57

ดวงตากลมโตเหลือบมองตัวเลข 1025 ที่ปรากฏอยู่บนบานประตูเพียงนิด ก่อนจะวางมือลงบนลูกบิด

"แก เอาจริงดิ"

เสียงเพื่อนสาวคนสนิทที่ถูกไหว้วานให้มาด้วยกันร้องทักพลางกระตุกรั้งแขนเสื้อของใบบัวด้วยสีหน้าเป็นกังวล แต่เมื่อเธอสบเข้ากับสายตาแน่วแน่ เจ้าตัวก็ค่อย ๆ ถอยหลบไปด้านหลังอย่างรู้งาน

ใบบัวค่อย ๆ หมุนลูกบิดอย่างช้า ๆ คิ้วเรียวเลิกขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจหลังพบว่ามันไม่ได้ล็อก ฮึ! ช่างเชิญชวนเสียจริงนะ!

เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ เพื่อเรียกความมั่นใจ ก่อนผลักมันให้เปิดออกกว้าง พลันดวงตาก็เบิกกว้างสะท้อนความอ่อนไหวเมื่อสะดุดเข้ากับสิ่งที่ถูกโยนทิ้งไว้อย่างกระจัดกระจายอยู่บนพื้น

รองเท้าส้นสูงสีแดงเพลิงพลิกคว่ำอยู่ข้าง ๆ รองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาด องศาที่จัดวางบ่งบอกให้รู้ว่ามันถูกสลัดออกจากเท้าอย่างรีบร้อน

ถัดไปไม่ไกลคือชุดเดรสตัวสั้นที่วางพาดอยู่กับเสื้อนักศึกษาที่ยับย่นและเปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยรอยลิปสติกสีแดงสด

"อ๊า พี่กันต์ขาาา"

ใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อได้ยินเสียงหวานใสร้องเรียกชื่อแฟนหนุ่มของตนดังลอยออกมาจากห้องที่ถูกแง้มประตูทิ้งไว้

เธอเม้มปากแน่นเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นที่จุกอยู่ในลำคอพลางก้าว