หน้าหลัก / โรแมนติก / กฎหลักคือห้ามรักมาเฟีย / Chapter 25 : แสดงความเป็นเจ้าของ (NC 20)

แชร์

Chapter 25 : แสดงความเป็นเจ้าของ (NC 20)

ผู้เขียน: แสนดาริกา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-08-22 18:32:21

ร่างสูงโปร่งของอินหลงรีบก้าวลงจากบันไดและตรงมาที่หน้าบ้านก่อนออสตินจะไปด้วยความรวดเร็ว

"เดี๋ยว..." อินหลงเอ่ยทักเสียงเข้ม

"กูขอคุยกับมึงหน่อย พิม...เธอเข้าบ้านไปก่อน" เขาหันไปหาพิมดาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แม้คนตัวเล็กจะมองด้วยความลังเล แต่น้ำเสียงเด็ดขาดของเขาก็ทำให้เธอเดินเข้าไปแต่โดยดี เมื่อได้อยู่กันสองคนก็ถึงเวลาเอ่ยเตือน

"ดูเหมือนว่ามึงจะยังไม่รู้นะว่าพิมดาวเป็นเมียกู" อินหลงแสดงความเป็นเจ้าของทันทีอย่างไม่อ้อมค้อม

"กูรู้แล้ว"

"รู้แล้วก็ดี จะได้ไม่ทำตัวเกินหน้าเกินตา กูไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับผู้หญิงของกู"

"มึงก็ลองปฏิบัติกับเธอดี ๆ บ้างสิ จะได้ไม่มองว่าการกระทำของกูมันเกินหน้าเกินตา" ออสตินจงใจเอ่ยแขวะอย่างเหลืออด เขาเป็นเพื่อนกับอินหลงมาตั้งแต่เด็ก ทำไมจะไม่รู้ว่ามันเอาแต่ใจและขี้เหวี่ยงจะตาย

และที่สำคัญ...เขาสังเกตเห็นท่าทีเหินห่างที่อินหลงทำกับพิมดาวตั้งแต่วันที่เจอกันที่งานแต่งแล้ว แถมวันงานเลี้ยงเปิดตัวบริษัทก็ยังคงทำนิสัยเดิม หน้าบูดบึ้งไม่มองแม้เแต่เสี้ยวหน้าพิมดาวทั้งงาน ใคร ๆ ก็ดูออกว่าชีวิตคู่ของทั้งสองคนขมขื่นแค่ไหน

ภรรยาที่ชีวิตน่าสงสารขนาดนี้ มันยังแสดงความเอาแต่ใจได้ เขาก็ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมผู้หญิงดี ๆ แบบเธอถึงต้องทนอยู่กับมัน

"กูรู้ว่ามึงสุภาพ แต่ช่วยเก็บอาการมึงให้อยู่หน่อย อย่าคิดจะตีท้ายครัวกู"

"ผู้หญิงที่ดีแบบเธอสมควรได้อยู่กับคนที่เห็นค่าและให้เกียรติเป็นธรรมดา ถ้ามึงไม่มีส่องสิ่งนี้ก็ระวังไว้บ้างก็ดี" เขาตั้งใจเอ่ยให้อินหลงสำนึกได้ว่ามีคนอีกมากมายที่พร้อมจะโอบอุ้มผู้หญิงแสนดีคนนี้ แต่ไม่ใช่เขาแน่นอน เพราะเขาไม่มีวันที่จะตีท้ายครัวใครอยู่แล้ว และเขาก็ไม่เคยคิดอะไรเกินเลยแม้เพียงเสี้ยววิ เขาให้เกียรติเธอในฐานะเพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น

บรื้น!

หลังจากที่ออสตินทิ้งท้ายอย่างเจ็บแสบ อินหลงก็รู้สึกราวกับเสียวสันหลังแต่ความหึงหวงนั้นมีมากกว่า ใครมันจะกล้ามาหยามเกียรตินายน้อยตระกูลจางนอกจากคนอย่างมัน!

"น่ารำคาญ!" เขาสบถออกมาหนึ่งทีก่อนพยายามสลัดไฟที่กำลังลุกท่วมหัวทิ้งและเดินขึ้นไปหาพิมดาวที่ห้อง เขาเปิดประตูเข้าไปโดยไม่เคาะและได้ยินว่าเธอน่าจะกำลังอาบน้ำอยู่ เขาเลยทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มเพื่อรอเธอ

"...เฮีย มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ อ๊ะ..." เพียงไม่นานพิมดาวก็เดินออกมาในชุดคลุมอาบน้ำ เขาไม่รอช้ารีบเข้าไปคลุกวงในกับร่างนุ่มนิ่มที่ยังตัวชื้นอยู่ทันที

"ดะ-เดี๋ยวค่ะเฮีย..." หญิงสาวถึงกับตั้งตัวไม่ทัน เพราะเธอถูกคนตัวสูงช้อนอุ้มร่างนุ่มนิ่มมาวางไว้บนเตียงและถอดชุดคลุมออกด้วยความรวดเร็ว

"ไม่เดี๋ยวแล้ว ฉันอยากกอดเธอ...ตอนนี้!" ว่าจบเขาก็ฉกฉวยเข้าครอบครองริมฝีปากอิ่มด้วยความร้อนแรง ริมฝีปากหยักบดจูบพลางใช้เรียวลิ้นร้ายแทรกเข้ามาในโพรงปากหวานเกี่ยวกระหวัดจนเกิดเสียงเฉื่อยแฉะจากของเหลวที่แลกเปลี่ยนกัน

ในตอนแรกหญิงสาวก็ยังมึนงงในรสสัมผัส เธอไม่เคยโดนจู่โจมโดยไม่ได้ตั้งตัวแบบนี้มาก่อน แต่พอผู้เป็นสามีแทบจะดูดกลืนลมหายใจเธอก็อารมณ์คล้อยตามไปโดยง่าย

ปลายลิ้นร้อนสอดลึกราวกับจะคว้านเอาความหวานจากเธอให้ทั่วทุกซอกทุกมุมชวนปั่นป่วนความหวามไหวในทุกสัมผัส เขาโรมรันเข้ามาดุจนักเดินทางกลางทะเลทรายที่พบเจอแหล่งน้ำ

"อือ..." หญิงสาวแทบจะจูบตอบสามีไม่ทัน จังหวะรักในครั้งนี้ร้อนแรงกว่าที่เคยเป็นมาก เธอได้แต่ลูบไล้แผ่นหลังของเขาเบา ๆ 

จุมพิตอันดุดันของเขากินเวลาอยู่เนิ่นนานหลายนาทีกว่าที่คนตัวสูงจะยอมปล่อยลมหายใจของเธอให้เป็นอิสระ เขาเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นการจูบซุกไซ้ไปทั่วทั้งเรือนร่างหอมกรุ่นที่ผิวสัมผัสยังมีความเย็น ๆ จากการอาบน้ำเมื่อสักครู่

ชายหนุ่มปัดป่ายริมฝีปากและปลายลิ้นไปลากลงมาผ่านซอกคอขาวและมาหยุดอยู่ที่ทรวงอกอวบของภรรยาและออกแรงดูดดึงรอบทั้งเต้าขาวจนขึ้นสีแดงอย่างร้อนแรง

"อ๊า..." หญิงสาวร้องครางเมื่อถูกคนบนร่างบีบขยำก้อนเนื้อขาวเนียนด้วยความหนักมือ ริมฝีปากอุ่นร้อนเข้าครอบครองปลายถันสีหวานทั้งตวัดสะกิดระรัว และดูดดึงจนยอดปทุมบวมเป่งเป็นสีแดง

เขานัวเนียกับเต้าตูมที่เคยเป็นสีขาวอมชมพูจนแปรเปลี่ยนเป็นรอยจ้ำสีแดงไปทั่วราวกับต้องการประกาศความเป็นเจ้าของ...

"อ๊ะ" ในขณะที่กำลังนอนครวนครางกับการถูกดื่มกินนมจากเต้าอย่างเมามัน หญิงสาวก็ต้องร้องสะดุ้งออกมา เมื่อกายสาวที่เคยนอนอยู่บนเตียงถูกพลิกให้มานั่งทับอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาของผู้เป็นสามีอย่างหน้าอาย

"เฮีย..." พวงแก้มใสแดงระเรื่อกับความวาบหวามในท่วงท่าแบบนี้

"ก้มลงไป" เขาเอ่ยพร้อมทั้งจัดท่าทางให้ภรรยาคร่อมอยู่บนริมฝีปากอุ่นร้อน และกดหลังเธอลงไปจนดวงหน้าสวยหวานมาหยุดอยู่ตรงหน้าแก่นกายมโหฬารที่ตั้งชี้หน้ารอให้เธอดูดกินอย่างเชื้อเชิญ

เขาใช้มืออีกข้างจับท่อนเอ็นแข็งตึงของตัวเองให้ได้องศาและบอกให้หญิงสาวอ้าปากกว้างเพื่อรองรับตัวตนของเขาเข้าไป ซึ่งภรรยาของเขาก็ได้ใจ เพราะเธอรีบอ้าริมฝีปากก้มลงครอบไปกับกายร้อน

สวย เซ็กซี่ เข้าใจง่าย นี่แหละถึงจะสมเป็นเมียเขา

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • กฎหลักคือห้ามรักมาเฟีย   Chapter 42 : ปกป้องดวงใจตลอดไป (END)

    "คุณพ่อลองอุ้มเลยค่ะ" เมื่อผ่านขั้นตอนการคลอดลูกจนมาพักอยู่ในห้อง VVIP แล้ว พยาบาลก็นำลูกน้อยของเขาและเธอมาให้คุณพ่อมาเฟียลองอุ้มแม้จะมือสั่นน้ำตาซึมไปบ้าง แต่ท่าทางของเขานั้นแสนจะแข็งแรงและดูมืออาชีพสมกับไปเข้าคอร์สติวการเลี้ยงลูกมาอย่างเข้มข้นตลอดหลายเดือนจริง ๆ ตอนนี้ทุกคนต่างอมยิ้มให้กับภาพที่ไม่มีใครคิดว่าจะได้เห็น...บุคคลที่เคยเอาแต่ใจและฝีปากเจ็บ ๆ จนทุกคนร้องไห้เพราะเขามามากกำลังอยู่ในโหมดคุณพ่อที่เห่อลูกเห่อเมียที่หนึ่งเขาอุ้มลูกน้อยอ้วนกลมโยกไปมาเบา ๆ อย่างเอ็นดู และจึงวางเหมยอิงไว้ที่เตียงเด็กแรกเกิดข้าง ๆ ภรรยา"น่ารักจังเลยหลานอาม่า โตมาสวยเหมือนหม่าม้าหนูแน่ ๆ " เกศมณีเดินเข้าไปมองใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มของหลานสาวด้วยความรักตอนนี้ครอบครัวจางอยู่กันพร้อมหน้าเพื่อตอนรับหลานสาวคนแรกของตระกูล...พวกเขาทั้งเอ็นดูและหมั่นแวะเวียนมาพูดคุยกับเจ้าตัวน้อยที่นอนหลับพริ้มอย่างรักใคร่ นั่นทำให้พิมดาวตื้นตันใจเป็นอย่างมากที่ทุกคนรักและเอ็นดูลูกสาวของเธอแม้เธอจะเติบโตมาด้วยการเป็นลูกสาวที่พ่อไม่ค่อยจะรักสักเท่าไหร่ แต่เธอก็มั่นใจได้ว่าเหมยอิงจะไม่ได้รับประสบการณ์แบบเธอแน่นอน เพราะดวงใจ

  • กฎหลักคือห้ามรักมาเฟีย   Chapter 41 : ทายาทคนแรกแห่งตระกูลจาง

    "เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน!""..." หญิงสาวหยิบที่ตรวจครรภ์มาจากสามี ขีดทั้งสองนั้นชัดเจนจนมือไม้ของเธอสั่น แม้ว่าใจลึก ๆ จะพอรู้ว่าตัวเองน่าจะท้อง แต่เมื่อผลตรวจออกมาตอกย้ำความเป็นจริงแบบนี้ก็ทำให้พิมดาวดีใจจนน้ำตารื้นได้ ถึงจะดีใจแค่ไหนแต่หญิงสาวก็รู้สึกกลัวและไม่มั่นใจ"พิมไม่ดีใจเหรอ" อินหลงรีบเดินมาโอบภรรยาด้วยความเป็นห่วง"ดีใจค่ะ แต่ก็กลัว...""กลัวอะไรครับ""พิมไม่มั่นใจ พิมไม่รู้ว่าตัวเองจะทำได้ดีไหม" หญิงสาวพูดตรง ๆ ถึงความกังวลในอนาคต"โถที่รัก พิมต้องเป็นหม่าม้าที่ดีที่สุดในโลกอยู่แล้ว น่ารัก ใจดี ทำกับข้าวก็เก่ง มีอะไรที่ต้องกังวลครับ" ชายหนุ่มยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูภรรยาตัวน้อย เขาเข้าใจที่เธออาจมีความกลัวและกังวล เพราะว่ากันตามตรงเธอก็อายุเพียงยี่สิบต้น ๆ เอง แถมยังผ่านเรื่องราวมามากมาย และสามีก็ยังใจร้ายกับเธอมาตั้งนาน"ฮือ...พิมดีใจ" คนตัวเล็กโผเข้ากอดสามีที่เพิ่งจะดีกันได้ไม่กี่ชั่วโมงด้วยความรักใคร่ ไม่อาจปฏิเสธเลยว่าทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เขา เธอมักจะรู้สึกปลอดภัยราวกับถูกโอบกอดด้วยภูเขาแสนอบอุ่นอยู่เสมอ"ฮ่า ๆ โอ๋ ๆ ไม่เป็นไรนะครับ" อินหลงหัวเราะกับท่าทีเหมือนเด็กน้อยข

  • กฎหลักคือห้ามรักมาเฟีย   Chapter 40 : ของขวัญ

    แสงพระจันทร์ยามค่ำคืนสาดส่องเข้ามาในห้องนอนที่เพิ่งเป็นสถานที่เปิดศึกรักไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อนทำให้หญิงสาวตื่นขึ้นมา ภาพแรกที่เธอมองเห็นคือใบหน้าหล่อราวกับรูปปั้นสลักที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขหลังจากจบบทรักแสนเร่าร้อนบนเตียง เขาก็อุ้มเธอเข้าไปอาบน้ำและสูบพลังเธอไปอีกหลายครั้งจนหญิงสาวต้องบอกให้เขาพอก่อน เพราะเธอเขาสั่นจนแทบยืนไม่ไหวแล้ว แม้คนตัวสูงจะแอบบ่นอุบอิบเพราะยังกินไม่หนำใจ แต่ก็ยอมใส่อาบน้ำใส่ชุดและมานอนให้เรียบร้อยตามคำสั่งภรรยาหญิงสาวกวาดสายตาไปมองนาฬิกาและพบว่าตอนนี้เวลาที่เธอสะดุ้งตื่นมานั้นประมาณตีสองเอง อีกนานกว่าจะเช้า หญิงสาวเลยพยายามหลับตาเพื่อจะนอนอยู่ในอ้อมกอดของสามีต่อแต่อาการปั่นป่วนก็เข้าเล่นงานเธอเวียนหัวมาก รู้สึกคลื่นไส้หนักจนต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำและนั่นทำให้สามีของเธอตื่นขึ้นมาทันที"พิม เป็นอะไรครับ!""อ้วก..." พิมดาวอาเจียนออกมาเต็มอ่างล้างหน้าโดยมีอินหลงเดินเข้ามาลูบหลังภรรยาที่กำลังอาเจียนอย่างหนัก น้ำตาใส ๆ เอ่อคลอเพราะความทรมานในการออกแรงอาเจียนใช้เวลาอยู่พักหนึ่งเธอก็ปลดปล่อยของเสียออกมาจนหมด พิมดาวรีบล้างปากและกำลังจะทำความสะอาดซากอ้วกของต

  • กฎหลักคือห้ามรักมาเฟีย   Chapter 39 : คลั่งไคล้ภรรยา (NC 20+) 100%

    "อ่า...เสียว" อินหลงสูดปากร้องครางเมื่อถูกการสุขสมของภรรยาบีบรัดตัวตนของเขาจนแทบจะเสียการควบคุม ชายหนุ่มดันเรียวขาขาวให้ขึ้นไปชิดกับทรวงอกนุ่ม จนตอนนี้สะโพกของเธอลอยเด่นขึ้นเหนือเตียงนอน พาให้ร่างกายนุ่มนิ่มรองรับการตะบี้ตะบันกระแทกของเขาอย่างลึกขึ้นไปอีกมือหนากดขาภรรยาจนแนบแน่นติดไปกับเต้าตูมและตะบี้ตะบันตอกกระแทกท่อนเอ็นใส่โพรงเนื้ออุ่นอย่างหนักหน่วงเสียงเนื้อกระทบเนื้อผสานกับเสียงครางของเขาและเธอดังก้องไปทั่วทั้งห้อง เขาไม่แคร์ว่าใครจะได้ยิน เพราะการได้เอากับเมียแบบดุเดือดแบบนี้แหละที่เขาโหยหามานานแสนนาน และเขาไม่จำเป็นต้องปกปิดความเสน่หาที่มีต่อร่างกายเธออีกต่อไปแล้วต่อจากนี้และตลอดไป เขาจะแสดงออกในทุก ๆ วันว่ารักและหลงใหลในตัวเธอมากแค่ไหน อินหลงอยากให้ภรรยาภูมิใจว่ามีสามีที่รักและเทิดทูนอย่างสุดหัวใจ"อ่า...เมียจ๋า รักนะครับ""รัก รักที่สุด" ระหว่างที่กำลังโจนจ้วงเข้าใส่ร่างบางอยู่นั้น เขาก็บอกความรู้สึกที่เอ่อล้นออกมากับภรรยาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะตอนนี้เขารักเธอจนแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว..."อ๊า...พิมก็รักเฮียค่ะ" แม้จะถูกสามีบดเบียดมาไม่ได้พัก แต่คำว่ารักของเขานั้นชัดเจนในหัวใจ เ

  • กฎหลักคือห้ามรักมาเฟีย   Chapter 39 : คลั่งไคล้ภรรยา (NC 20+)

    "บ้า! ไปปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยค่ะ" พิมดาวฟาดไปที่ไหล่แกร่งแรง ๆ อย่างเขินอาย จะให้แม่บ้านมาได้ยินตอนเธอกำลังทำอะไรต่อมิอะไรกับสามีได้ยังไง เธอก็เขินเป็นนะ"ก็ได้ครับ" เขาทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย แต่ยังคงไม่ยอมปล่อยเรือนร่างพิมดาวให้เท้าติดพื้น เขายังคงอุ้มเธอเกี่ยวเอวไว้อย่างนั้น และเวลาที่ก้าวเดินส่วนตรงนั้นก็จะเสียดสีกันอย่างน่าหวาดเสียวฟุ่บ...เมื่อปิดประตูเสร็จเรียบร้อย คนตัวสูงก็พาร่างเล็กลงมานอนบนเตียงและรีบทาบทับกายแกร่งลงมาคร่อมตัวเธอไว้ เขาประกบริมฝีปากลงมาและเริ่มจุมพิตอันดุดันอีกครั้งริมฝีปากของทั้งคู่ต่างบดขยี้กันและกัน ลิ้นร้อนแลกเปลี่ยนเป็นพัวพันเกี่ยวกระหวัดจนเสียงดังชัดเจน...เขาจูบเธอหนักแน่นราวกับต้องการกลืนกินลมหายใจที่โหยหามานานแสนนาน"อื้อ..." พิมดาวร้องครางอู้อี้ในลำคอเมื่อฝ่ามือร้อนของสามีปัดป่ายไปตามเนื้อตัวนุ่มนิ่มและจัดการปลดเปลื้องอาภรณ์ของเธอให้หมดไป อินหลงผละริมฝีปากออกและหันไปจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองจนตอนนี้ทั้งสองเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงประจักษ์แก่สายตาของกันและกันริมฝีปากร้อนของเขาไล่จูบที่แก้มใสทั้งสองข้างและเลื่อนไล้ลงมาซุกไซ้กับซอกคอขาวเนียนที่มีกลิ่น

  • กฎหลักคือห้ามรักมาเฟีย   Chapter 38 : ยอมทุกอย่าง (18+) 100%

    "เฮีย...อย่าร้องไห้ค่ะ" พิมดาวทั้งตกใจและสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่จริงใจของเขาจนน้ำตาไหลตามกัน ยิ่งเขาสะอื้นดังขึ้นเท่าไหร่ หัวใจของพิมดาวก็เหมือนจะขาดออกเป็นเสี่ยง ๆ "เฮียรักพิม..." คำบอกรักเจือเสียงหอบหายใจทำเอาหยาดธาราไหลรินออกมาเป็นสาย"เฮียจะไม่ยอมหย่ากับพิมเด็ดขาด ไม่…เฮียทำไม่ได้จริง ๆ เฮียขอร้องนะ ขอโอกาสให้ผู้ชายแย่ ๆ ที่รู้ตัวช้าได้ไหมครับ""เฮียรักพิม…เฮียขาดพิมไม่ได้ ฮึก" เขายังคงสะอื้นไห้อย่างต่อเนื่อง หยดน้ำตาของเขาหลั่งไหลออกมาจนเปรอเปื้อนบริเวณเอวเธอไปหมดเขากำลังเสียใจอยู่จริง ๆ … ไม่ใช่อาการผีออกผีเข้า แต่เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังยอมทุกอย่าง หมดสิ้นอีโก้ทุกทางตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว…และเธอยอมรับทั้งหัวใจอย่างซื่อสัตย์เลยว่า...โคตรรักเขาเลย รักจนจะบ้าตายอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าไม่เสียใจนะที่เลือกจะมอบใบหย่าให้สามีพิมดาวเองก็เสียใจไม่น้อยไปกว่าเขาเลย แต่เธอคิดว่ามันอาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราสองคน...ในวันแรกที่เธอคุยกับพ่อแม่ของเขาว่าจะหย่า พวกท่านก็ช็อกพอสมควรที่เธอตัดสินใจแบบนั้นแต่ที่เธอเลือกจะหย่า นั่นก็เพราะยึดมั่นในสัญญาที่เคยเซ็นไว้กับเขา คือเรื่องจบเมื่อไหร่

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status