Chapter 24 : สามีที่ใจเย็นลง

Z - Group

หลังจากการประชุมช่วงเช้าเสร็จสิ้น ก็ถึงเวลารับประทานอาหารกลางวัน วันนี้ออสตินเข้ามาร่วมประชุมด้วย และเขาก็ได้ชวนเธอไปทานมื้อกลางวันด้วยกันแต่เธอเอ่ยปฏิเสธไปเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้อินหลงรู้สึกไม่ดี

เพราะเวลาที่เธออยู่กับออสตินทีไรอินหลงก็มักจะอารมณ์เสียเสมอ เธอจึงจำเป็นต้องเลี่ยงเขาให้ได้มากที่สุด ถึงแม้ว่าหนุ่มลูกครึ่งผู้แสนสุภาพคนนี้จะไม่ได้ทำอะไรผิดเลยก็เถอะ

"พิมดาว ฉันฝากเธอไปตรวจความเรียบร้อยที่ท่าเรือทีนะ ให้ออสตินพาไปก็ได้"

"เอ่อ..." เพิ่งปฏิเสธการทานข้าวเที่ยวไปไม่กี่นาทีหลี่หมิงก็ไหว้วานเธอเสียแล้ว...เธอน่ะพร้อมไปเสมอ แต่คนที่พาไปคือออสตินนี่สิ ถ้าสามีรู้เธอจะไม่โดนด่าจนสติแตกเหรอ

ใครจะกล้าปฏิเสธมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่อย่างจาง หลี่หมิงล่ะ...

"ได้ค่ะคุณหลี่" เธอตอบตกลงพร้อมทั้งก้มหัวอย่างสุภาพให้หลี่หมิงและเกศมณีเล็กน้อย พอพวกท่านเดินออกไปก็เหลือเธอกับออสตินและบอดีการ์ดที่ตามประกบ

"...รบกวนด้วยนะคะคุณออสติน"

"ไม่เป็นไรเลยครับ ยังไงเราก็ร่วมงานกันอยู่แล้ว" ออสตินเอ่ยอย่างสุภาพ เพราะทางตระกูลของเขาเองก็มีหุ้นอยู่ในบริษัทนี้จำนวนยี่สิบเปอร์เซ็นต์

จากนั้นเขาและเธอก็พากันเดินไปยังรถ Maserati MC20 สีดำสนิทที่สง่างามราวกับเสือดำ ออสตินเปิดประตูให้หญิงสาวเข้าไปนั่งอย่างสุภาพ และถึงเดินอ้อมมาฝั่งคนขับและออกตัวจากลานจอดรถทันที

แม้จะเป็นรถระดับซูเปอร์คาร์แต่เขาก็ไม่ได้ขับเร็วขนาดนั้น ตอนแรกหญิงสาวจับเข็มขัดแน่นเพราะคิดว่าเขาคงจะออกตัวแรง ๆ ตามประสาคนขับรถหรู แต่เปล่าเลย เพราะทุกอย่างมันปกติมาก

ในชีวิตก็ไม่เคยนั่งรถแบบนี้เหมือนกัน ถึงเธอเองก็พอจะร่ำรวย แต่ส่วนมากก็จะเป็นการนั่งรถหรูสี่ประตูทั่วไปอย่าง Bentley หรือรถตู้เท่านั้น

"ได้ออกมาข้างนอกแบบนี้ต้องแวะหาอะไรทานกันแล้วนะครับ"

"..." ออสตินพูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบภายในห้องโดยสาร...เขาพูดมาขนาดนี้จะปฏิเสธรอบที่สองก็เสียมารยาทสุด ๆ เลย

"ไม่ให้ปฏิเสธนะครับ...คุณพิมต้องทานข้าวเยอะ ๆ นะรู้ไหม" เจ้าของใบหน้าลูกครึ่งกล่าวอย่างเอ็นดู เพราะถ้าเทียบกับตัวเขาพิมดาวก็ถือว่าเล็กจิ๋วสุด ๆ ราวกับตุ๊กตา

"ค่ะ..." หญิงสาวจำเป็นต้องตอบอย่างยิ้ม ๆ เธอก็อยากจะเป็นเพื่อนกับเขาอยู่นะ แต่มันติดที่สามีของเธอดันไม่ชอบขี้หน้าเขานี่สิ อึดอัดเป็นบ้าเลย...

หญิงสาวทำได้เพียงนั่งเงียบไปตลอดทางจนถึงท่าเรือส่งสินค้าอันยิ่งใหญ่ และจังหวะที่เธอลงจากรถออสตินก็รีบเอาร่มมากางให้เธอ เพราะแดดตอนนี้แรงมาก แถมไม่มีที่หลบอีกด้วย

"ขอบคุณนะคะ" พิมดาวรับร่มสีดำคันใหญ่มาจากออสติน เขาเป็นคนใส่ใจคนรอบข้างจริง ๆ นะ เสียดายที่แม้แต่เพื่อนเธอก็ไม่สามารถให้เขาได้

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็พากันเดินตรวจดูเครื่องจักรและขั้นตอนต่าง ๆ ในการขนย้ายสินค้า เรือของ ZJ Shipping นั้นจอดเด่นเป็นสง่าจนเธออดรู้สึกภูมิใจไม่ได้

ถ้าพ่อของเธอยังอยู่ท่านคงจะดีใจมากที่บริษัทเติบโตไปอีกขั้นแล้ว...

"เอ่อ คุณออสตินคะ รบกวนถ่ายรูปให้พิมหน่อยได้ไหมคะ" หญิงสาวอยากเก็บความทรงจำกับเรือลำใหญ่นี้ไว้ และจะเอาไปอวดอินหลงด้วยว่าเรือของพวกเรานั้นสวยงามแค่ไหน

"อ้อ ได้เลยครับ ๆ " ออสตินรับโทรศัพท์จากพิมดาวและถอยออกไปเตรียมเป็นตากล้องจำเป็น

"..." พิมดาวหุบร่มไปวางไว้ข้าง ๆ และยืนมอบยิ้มหวานให้แก่กล้อง เขากดถ่ายอยู่สองสามทีก็ได้ภาพที่แสงสวยงาม และพิมดาวจึงเดินมาดูโทรศัพท์ ก่อนจะพบว่าเธอยืนอยู่ใกล้เขามากขึ้น พอรู้ตัวพิมดาวก็รีบหยิบโทรศัพท์คืนและถอยออกห่างทันที แม้จะไม่ได้ใกล้จนน่าเกลียด แต่ยังไงก็ต้องรักษาระยะห่างไว้ให้ได้

"ขอบคุณนะคะ" หญิงสาวเอ่ยขอบคุณและหยิบร่มมากางพร้อมทั้งเดินกลับไปที่รถ เพราะทุกอย่างที่ท่าเรือนั้นดูเรียบร้อยดีแล้ว

ระหว่างทางออสตินก็หมั่นถามเธอเสมอว่าอยากจะทานอะไรเป็นพิเศษ แต่หญิงสาวก็คิดไม่ออก เขาเลยเลือกร้านอาหารไทยที่อยู่แถว ๆ นี้ให้เธอ เขาดูแลเธอดีทุกอย่างจนหญิงสาวก็อดเกรงใจไม่ได้เลย

เพียงไม่นานทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงร้านอาหารไทยเล็ก ๆ ใกล้ท่าเรือ เธอและเขาสั่งอาหารมามากมายและร่วมรับประทานด้วยกันจนอิ่ม แถมวันนี้ยังได้ทานขนมไทยอย่างข้าวเหนียวสังขยาอีกด้วย เห็นทีว่ากลับไปถึงบ้านจะต้องฝึกทำให้อินหลงทานบ้างเสียแล้ว...

โดยระหว่างที่นั่งทานอาหารอยู่นั้นเกศมณีก็ได้ส่งข้อความมาบอกว่าวันนี้ให้เธอกลับบ้านได้เลย ไม่มีงานอะไรต้องตรวจแล้ว ออสตินจึงอาสาไปส่งเธอเพราะไหน ๆ ก็อยู่ด้วยกันพอดี

คฤหาสน์จาง อินหลง และพิมดาว

ร่างสูงนั่งหมุนปากกาอยู่ในห้องทำงานของตัวเองซ้ำไปซ้ำมา เขารู้ว่าพิมดาวต้องได้ร่วมงานกับออสตินอยู่ตลอด และความรู้สึก 'หวง' ที่แอบแฝงอยู่ในใจยังคงก่อกวนไม่เลิก แต่เขาพยายามจะควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ไม่อยากแสดงออกมากเกินไป และกลัวจะเผลอไปพูดจาไม่ดีใส่เธอด้วย

ถึงเขาจะเป็นคนเอาแต่ใจและปากหมา แต่ก็ใช่ว่าจะงี่เง่าไปเสียทุกเรื่อง เขาพอจะเข้าใจอยู่ที่ออสตินต้องมามีบทบาทในบริษัท เพราะสองตระกูลลงทุนร่วมกัน แถมเพื่อนคนนี้ของเขายังเป็นคนตั้งใจทำงานมากไม่ใช่สักแต่ว่าสั่งลูกน้องอย่างเดียว

"ก็แค่ทำงาน..." อินหลงพึมพำกับตัวเองเบา ๆ แม้ในใจลึก ๆ จะไม่สามารถสลัดความคิดที่ว่าพิมดาวและออสตินอาจจะสนิทและใกล้ชิดกันมากขึ้นจนเกิดเป็นความรู้สึกดี ๆ ได้

เพราะออสตินก็สามารถปกป้องเธอจากไอ้พวกเศรษฐีใหม่ได้เหมือนกัน ตระกูลหยางนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าตระกูลจางเลย และถ้าเกิดมันมีวันนั้นขึ้นมาจริง ๆ เขาก็คงทำอะไรไม่ได้

-beep-

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กแจ้งเตือน และพบว่าเป็นหนึ่งในบอดีการ์ดที่คอยรายงานเรื่องของพิมดาวนั่นเอง แต่เขาไม่ได้จ้องจะจับผิดเธอนะ เขาก็แค่เป็นห่วงเธอเฉย ๆ 

Photo

อินหลงเปิดภาพของพิมดาวกับออสตินดูเรื่อย ๆ ตั้งแต่เริ่มกางร่มไปจนถึงที่เขาถ่ายรูปให้เธอ ถึงแม้จะเป็นภาพแอบถ่ายแต่ออร่าความสุขของเธอก็แผ่กระจายออกมาอย่างเห็นได้ชัด

แต่ช็อตที่เธอไปยืนใกล้ ๆ ออสตินซึ่งดูแล้วน่าจะเป็นการเช็กรูปภาพมันใกล้กันเกินไปไหม...แถมใบหน้ายังยิ้มแย้มกันทั้งคู่อีก ทำราวกับเป็นคู่รักถ่ายรูปให้กันอย่างนั้นแหละ

"หึ!"

ไม่เป็นไร ท่องเอาไว้ 'เชื่อใจ เชื่อใจ และเชื่อใจ' ก็แค่เพื่อนร่วมงานกัน ยังไงพิมดาวก็ซื่อสัตย์กับเขาแค่คนเดียว เธอคงจะไม่มีวันทรยศเขาหรอก

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

ระหว่างที่อินหลงพยายามเคลียร์สมองให้โล่ง เสียงรถมาจอดเทียบท่าหน้าบ้านก็ดังขึ้นพอดี...เสียงกระหึ่มแสนไพเราะแบบนี้ต้องเป็นซูเปอร์คาร์แน่นอน เขาจึงรีบเปิดหน้าต่างออกไปดูว่าใครมา

และก็พบว่าคือออสตินนั่นเองเขาน่าจะมาส่งพิมดาว แต่ดูเหมือนจะเกินหน้าเกินตาไปหน่อยนะ ในรูปก็ทั้งกางร่ม ทั้งถ่ายรูปให้ ตอนนี้ยังมาเปิดประตูรถยนต์ให้ภรรยาเขาอีก

ทำตัวอย่างกับเป็นสามีพิมดาวไปได้...ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นสามีที่แท้จริงแต่ยังไม่เคยปฏิบัติกับเธอแบบนั้นเลย เห็นทีคงต้องลงไป 'ตักเตือน' เป็นการส่วนตัวเสียหน่อยแล้ว