LOGINShare
คนไม่มีสิทธิ์
Last Updated:
2025-06-23 16:42:11“คุณคะ...” กระถินเรียกอีกครั้ง พร้อมกับแตะมือลงที่แขนคนบนรถเบา ๆ ร่างบางที่นั่งเหม่ออยู่บนท้ายรถกระบะสะดุ้งสุดตัว ตากลมโตหันมามองหน้ากระถิน ก่อนจะกะพริบถี่ ๆ เพื่อไล่เรียงเรื่องราว เขมจิรามองหน้าผู้หญิงที่ยืนเกาแก้มที่กำลังส่งยิ้มให้เธอ ก่อนจะเอ่ยถามอะไรบางอย่าง
“ที่นี่ที่ไหน” เสียงหวานใสเอ่ยถามอย่างร้อนรน จนคนฟังยังนึกสงสัย ตกลงลุงเข้มไปเก็บเธอคนนี้มาจากไหน เธอถึงได้ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหน
“เชียงรายจ้ะ”
“อ่อ เอ่อ... คือฉัน... ฉันชื่อเขมจิรานะ เธอเคยเห็นหน้าฉันไหม”
เขมจิราเอ่ยถาม
“อ๋อ... นึกออกแล้ว! นางแบบ... คุณเป็นนางแบบนั่นเอง มิน่า หนูถึงได้รู้สึกคุ้นหน้าคุณ” กระถินร้องออกมาสุดเสียง รู้สึกตื่นเต้นเมื่อ รู้ว่าคนที่นั่งหัวฟูอยู่บนรถคือนางแบบชื่อดัง
“แล้วคุณมากับลุงได้ไงคะ” กระถินถามต่อเพราะยังสงสัยไม่หาย
“ฉันมาหาเพื่อนน่ะ พอดีเกิดอุบัติเหตุ ลุงเธอเลยช่วยฉันไว้ เธอรู้จักไร่แสงตะวันไหม เพื่อนฉันอยู่ที่นั่น”
“รู้จักค่ะ คุณจะให้หนูไปส่งเหรอคะ” กระถินถามพร้อมกับมอง รถกระบะของภาคิน เธอขับรถกระบะยังไม่เก่ง แล้วจะไปส่งคุณนางแบบได้อย่างไร
“ขอยืมมือถือได้ไหม หรือไม่เธอก็โทร. ให้ฉัน ฉันเป็นเพื่อนกับลลนา ภรรยาเจ้าของไร่น่ะ”
“อ้อ...ได้ค่ะ ๆ”
กระถินรับคำ ก่อนจะวิ่งกลับไปเอามือถือในบ้าน ยังตื่นเต้น ไม่หายเมื่ออยู่ ๆ ก็มีนางแบบดังมาเยือนกลางดึก
กระถินจัดการต่อสายโทรศัพท์ให้เธอ ก่อนจะเชิญแขกให้เข้าไปนั่งรอในบ้านเพราะบริเวณนี้ยุงชุม ไม่นานรถของไร่แสงตะวันก็มาถึง ทันทีที่เขมจิราเห็นหน้าลลนา ทั้งสองก็วิ่งเข้าไปสวมกอดกัน ลลนาดีใจที่เขมจิราปลอดภัย เพราะเธอเห็นข่าวของเพื่อนแล้ว สภาพรถที่ไหม้ ทั้งคัน แต่เพื่อนรอดมาได้ ไม่รู้จะขอบคุณอะไรก่อนดี
“ขิม... แกรู้ไหมว่าฉันห่วงแกมากแค่ไหน โชคดีนะที่แกไม่เป็นอะไร ขอบใจน้องมากนะที่ช่วยเพื่อนพี่เอาไว้” ลลนาพูดกับเขมจิรา ก่อนจะหันไปขอบใจกระถิน
“คือจริง ๆ หนูไม่ได้...” คำพูดกระถินยังค้างอยู่ในลำคอ เมื่อ
เขมจิราขัดขึ้น เธอไม่อยากให้เด็กนี่พูดถึงผู้ชายบ้าบอคนนั้นอีก“ถ้าไม่ได้น้องฉันคงแย่ ขอบใจอีกครั้งนะคะน้อง”
“เอ่อ...ค่ะ” กระถินรับคำ ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปด้านนอก ที่แท้เธอก็เป็นเพื่อนกับเมียพ่อเลี้ยงเผ่าเพชร เพื่อนรักของคุณหมอกนั่นเองไม่นานลลนาก็พาเขมจิรากลับไร่ โดยไม่ลืมขอบใจกระถินอีกครั้ง
“ได้หน้าเลยเรา ขอบใจนะลุง ที่เก็บนางแบบมาฝาก” หญิงสาวพูดขำ ๆ เมื่อเดินกลับเข้าไปในตัวบ้าน เมื่อแขกพากันกลับไปแล้ว
“ขิม... ตกลงแกจะไม่เล่าอะไรให้ฉันฟังใช่ไหม” ลลนา ถอนหายใจอีกครั้ง เมื่อเพื่อนเอาแต่นั่งเงียบ
“ขอฉันอยู่คนเดียวได้ไหม” เขมจิราหันมาบอกเพื่อนด้วยสายตาขอร้อง เธออยากอยู่คนเดียว อยากคิดทบทวนอะไรบางอย่าง
“แล้วเรื่องรถแกจะเอาไง ข่าวมันออกไปแล้วนะ ให้ป้าไก่แถลงข่าวไหม”
“ไม่ต้องหรอก ปล่อยให้คนเข้าใจว่าฉันตายไปเลยก็ดี” เขมจิราตอบอย่างหมดอาลัยตายอยาก
“ขิม... โตแล้วนะไม่ใช่เด็ก ๆ มีสมองก็หัดเอามาคิดบ้าง มันคุ้มกันไหมกับเรื่องที่เกิดขึ้น ถ้าแกตายจริง ๆ แกคิดว่าไอ้บอยมันจะสำนึกไหม ดีไม่ดีมันเอาสาวไปกกบนคอนโดฯ ที่ซื้อไว้ด้วยกันอีก งามไส้ เลยนะ” ถึงแม้จะรู้ว่าเพื่อนกำลังเสียใจ แต่ลลนาก็อยากให้เพื่อนมีสติ เขมจิราคนที่เธอรู้จัก ไม่ใช่คนที่อ่อนแอแบบนี้
“ฉันรู้ ขอบใจนะที่เตือนสติ พรุ่งนี้ฉันจะให้ป้าไก่แถลงข่าว ฉันขออยู่ที่นี่สักพักนะ”
“แกจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหนก็ได้ ไว้รอให้แกสบายใจ แล้วค่อยกลับ โชคดีนะขิมที่รอดมาได้ ว่าแต่แกไปอยู่บ้านกระถินได้ไง น้องเป็นคนช่วยแกเหรอ”
“อืม... เขาช่วยฉันไว้” พูดจบร่างบางก็ล้มตัวลงนอน เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าคนที่ช่วยเธอหน้าตาเป็นยังไง ปล่อยให้ลลนาเข้าใจแบบนี้ ดีแล้ว
“นอนพักนะ ฉันไม่กวนแกแล้ว ถ้าแกเหงาหรืออยากคุย แกเรียกฉันนะ ฉันมานอนกับแกได้”
“ขอบใจนะปอ ฉันอยู่ได้ แกกลับไปดูแลลูก ๆ เถอะ ขอบใจแกมากนะ ฉันฝากขอบคุณพี่เผ่าด้วย”
เขมจิราบอก เธอไม่อยากรบกวนลลนาอีก แค่เพื่อนช่วยเรื่องที่พักก็มากพอแล้ว
“อืม... อย่าคิดมากนะ” ลลนาบอกก่อนจะเดินออกไป ใจหนึ่งก็อดเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้
“ผู้ชายเฮงซวย!”
หญิงสาวก่นด่า เมื่อภาพคนรักลอยกลับเข้ามาอีกครั้ง น้ำตาพากันไหลลงมาเป็นสาย ทั้ง ๆ ที่บอกตัวเองให้เข้มแข็ง แต่สุดท้ายเธอก็ต้านทานความเจ็บปวดไม่ไหว
“ร้องออกมาขิม ร้องออกมาให้หมด พรุ่งนี้แกจะต้องไม่ร้องอีกนะ” บอกกับตัวเองเมื่อนอนกอดตัวเองร้องไห้ เพิ่งรู้วันนี้นี่เองว่าทำไมแขนถึงยาว เพราะเวลาที่ไม่มีใครกอด ก็เอาแขนนี่แหละไว้กอดตัวเอง
กระถินตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพื่อเตรียมตัวไปทำงาน ร่างบางเดินลงมาจากชั้นบน ก่อนจะมองไปที่รถกระบะคันใหญ่ที่จอดอยู่หน้าบ้าน ตากลมโตมองนาฬิกาฝาผนังแล้วส่ายหัวไปมา เช้าแบบนี้ภาคินน่าจะยังไม่ตื่น เธอคงต้องเดินไปทำงานสินะ
หญิงสาวเดินออกจากบ้าน เมื่อแน่ใจว่าภาคินคงยังไม่เอารถ มาคืน โชคดีที่ที่ทำงานกับบ้านไม่ไกลกันเท่าไร ถือว่าเดินออกกำลังกายก็แล้วกัน หญิงสาวบอกตัวเองเมื่อเดินไปตามทาง
สินธรมองคนที่เดินอยู่ข้างถนนเพียงนิด ก่อนจะขับรถเลยผ่านไป ถึงแม้จะบอกตัวเองว่าอย่าไปสนใจ แต่เขากลับจำได้แม่นว่าผู้หญิง คนนั้นคือกระถิน คนงานในไร่ที่ครั้งหนึ่งเคยก่อเรื่องให้เขากับภรรยาบาดหมางกันหลายปี ถึงแม้เรื่องราวจะผ่านมานานแต่เขากลับไม่มีวันลืม โชคดีแค่ไหนที่เขาได้ภรรยากับลูกคืนมา เพราะการกระทำที่สิ้นคิดของเธอวันนั้น ทำให้เขาทรมานเกือบตาย
“คูมพ่อขา มีคนเดินตรงนั้นด้วยค่า” เด็กน้อยร้องบอกพร้อมกับหันไปดู จนใบหน้าจิ้มลิ้มแนบไปกับกระจกรถ
“คูมพ่อขา มีคนเดินค่ะ” ร้องเตือนอีกครั้งเมื่อคนเป็นพ่อไม่ยอมจอดรถ
“ครับลูก พ่อเห็นแล้ว” สินธรตอบลูกสาว เมื่อลำธารเอ่ยบอกเขาอีกครั้งตามประสาเด็ก เพราะปกติเขามักจะรับคนที่เดินข้างทางขึ้นรถมาด้วยเสมอ
“ไม่จอดเหรอคะ” เด็กหญิงภัทรธิดาหันมาถาม ทำให้คนเป็นพ่อถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะอธิบายให้ลูกสาวตัวน้อยฟัง
“เขาเป็นคนแปลกหน้า พ่อไม่รู้จักเขาครับ เรารับเขาขึ้นรถไม่ได้ เผื่อเขาเป็นคนร้าย”
ตากลมโตกะพริบตาถี่ ๆ เมื่อฟังคนเป็นพ่อพูดจบ สินธรรู้ว่า ลูกสาวของเขายังเด็กเกินกว่าที่จะเข้าใจเรื่องแบบนี้ แต่ครั้งนี้เขายอมเป็นคนใจร้าย เพราะแผลเป็นที่เด็กกระถินสร้างไว้ ทำให้เขากลัวไปจนวันตาย เขาจะขออยู่ห่างจากเธอให้ไกลที่สุด
กระถินมองตามรถกระบะคันใหญ่ที่ขับผ่านไปด้วยหัวใจที่ปวดร้าว ทั้งสีและป้ายทะเบียนเธอจำมันได้ขึ้นใจ
“คุณหมอกใจร้าย”
ก่นด่าชายหนุ่มในใจ ก่อนจะยกมือขึ้นปาดน้ำตา เวลาก็ผ่านมานานขนาดนี้ สินธรยังใจดำกับเธออีกหรือ
“กระบะหลัง กระถินก็ไม่มีสิทธิ์ได้นั่งใช่ไหมคะ” พูดกับตัวเอง เมื่อมองตามรถคันนั้นไปจนลับตา
Latest chapter
กรงรักพันธะเถื่อน[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่] ครอบครัวสุขสันต์(จบ)
ร่างสูงพลิกตัวลงมานอนแผ่บนที่นอน โดยมีร่างบางตามมา กอดเกยอยู่บนออกกว้าง ภาคินหอบจนซี่โครงบานเมื่อบทรักเร่าร้อน จบลง ตาคู่คมเบิกค้างเมื่อความเหนื่อยเข้าเล่นงาน ปีนี้เขาอายุสี่สิบหกปีแล้ว ภรรยาเขาก็อายุสามสิบแล้ว ถ้าอายุเขาเพิ่มขึ้นแล้วให้ความสุขกับภรรยาได้ไม่เต็มที่ เธอจะยังรักเขาไหม“คิดอะไรอยู่คะ” หญิงสาวเอ่ยถามเมื่อเห็นคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน“เปล่าครับ” ภาคินบอกก่อนจะลูบมือลงไปบนแผ่นหลังบอบบาง “โกหกไม่เนียน ไปเรียนมาใหม่นะคะ เป็นอะไรคะคิ้วยุ่งเชียว”ปากบางเอ่ยถาม พร้อมกับส่งมือเรียวไปกดคลึงบริเวณหว่างคิ้วของสามี“พี่กำลังคิดว่าถ้าวันหนึ่งพี่ให้ความสุขขิมไม่ได้ ขิมจะยังรักพี่ไหม” คำถามของภาคินทำให้คนที่นอนซบอยู่บนอกหน้ามองเขา ภาคินกำลังคิดอะไรอยู่ “ทำไมถามแบบนี้คะ”“ไม่รู้สิครับ พี่แก่กว่าขิมมาก พี่กลัวว่าถ้าพี่แก่มากกว่านี้ ขิมจะ ไม่รักพี่” ชายหนุ่มสารภาพความรู้สึกในใจให้เธอรับรู้“อะไรทำให้พี่คิดแบบนี้คะ”“ไม่รู้ครับ พี่พยายามจะไม่คิด แต่ก็อดไม่ได้”“พี่เข้มฟังขิมนะคะ ขิมรักเพราะพี่เข้มคือพี่เข้ม ไม่ว่าอนาคต จะเป็นยังไง ต่อให้พี่แก่กว่านี้ ขิมก็รัก ขิมจะไม่มีวันทิ้งพี่...
กรงรักพันธะเถื่อน[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่] ครอบครัวสุขสันต์(5)
ทุกคนต่างก็มีความสุขที่เรื่องราวลงเอยได้ดี กระถินได้ปลดความรู้สึกผิดทั้งหมดออกจากใจ ภัทรทิราก็ได้เปิดใจ และอภัยให้เธอ สินธรเองก็ดีใจที่สุด ที่ภรรยาไม่ถือโทษโกรธกระถินแล้ว ถึงแม้เธอจะให้อภัยช้าไป จนเรื่องราวทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้ก็เถอะ“ถ้าวิวให้อภัยกระถินก่อนหน้านี้ เมียมึงจะชื่อกระถินไหมวะ”สินธรตัดสินใจถามเมื่ออยู่กันตามลำพัง คำถามของเขาทำให้ภาคินอมยิ้ม เมื่อสินธรยังไม่ยอมจบเรื่องนี้“ถามแบบนี้ต้องการอะไรครับ” ภาคินถามกลับ ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม“แค่อยากรู้ว่ามึงรักกระถินหรือเปล่า”“ไม่ว่าคุณวิวจะให้อภัยกระถินตอนไหน เมียผมก็ชื่อขิมครับ”ตอบก่อนจะยกแก้วในมือขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว ใบหน้า หล่อเหลาอมยิ้มเมื่อคิดถึงหน้าแม่ของลูก สินธรมองหน้าภาคินเพื่อ รอให้ภาคินอธิบายต่อ เขาอยู่กับภาคินมาตั้งแต่เด็ก และเชื่อความคิดตัวเองมาตลอดว่าภาคินรักกระถิน“ผมรักขิม รักมากที่สุด พอใจยังครับ”“กูรู้ว่ามึงโกหก มึงรักกระถิน” สินธรยังไม่ยอมแพ้ ยังต้อนภาคินต่อไป“หัวใจผมมีแค่ดวงเดียว และรักผู้หญิงแค่คนเดียว สิ่งที่เกิดขึ้นกับกระถินมันคือความสงสาร ผมสงสารเด็กก็แค่นั้น”“แล้วมึงไปรักขิมตอนไ
กรงรักพันธะเถื่อน[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่] ครอบครัวสุขสันต์(4)
ภาคินบอกกับลูกน้อยที่เป็นทั้งพยานรักและโซ่ทองคล้องใจ ปิยะพาเมียกับลูกมา ก็ใช่ว่าผู้หญิงคนนั้นคือกระถิน เพราะยังไม่เห็นกับตาและไม่ได้ถามพูลศักดิ์ ที่เขายิ้มก็เพราะว่าถ้าเป็นกระถินจริง ๆ เขาจะได้หมดห่วงที่ส่งเธอไปจนสุดทาง ถ้าเป็นกระถินจริง เธอก็ไม่ได้มาตัวเปล่ามีสามีกับลูกมาด้วย พูลศักดิ์เห็นท่าไม่ดีจึงชิ่งหนี อยากให้ผัวเมียคุยกันตามลำพัง“ขิมก็ยังรู้สึกแย่อยู่ดี เหมือนขิมแย่งพี่มาจากเธอยังไงก็ไม่รู้”“อย่าคิดมากสิครับ พี่รักขิม นี่ต่างหากคือคำตอบ ไม่มีใครแย่งพี่ได้ ถ้าพี่ไม่ได้รัก พี่รักขิมครับ ได้ยินชัดไหมว่าพี่รักขิม ไปบ้านใหญ่กับพี่นะครับ ไปแสดงความยินดีกับปิยะ”“ไหนว่ากระถินไม่กล้าเข้ามาที่นี่ เพราะพี่วิวไม่ชอบเธอไงคะ”“เวลาเปลี่ยนอะไร ๆ ก็เปลี่ยน กระถินคงมีเหตุผล คุณวิวก็เช่นกัน ไปกันเถอะ”“เอาเจ้าแฝดฝากแม่ไว้ก่อนไหม”“เอาไปด้วย พี่อยากอวด”“เห่อลูก มาค่ะ ส่งมาให้ขิมคนหนึ่ง” ร่างบางขยับมาใกล้ ๆ สามี เอื้อมมือมาช่วยอุ้มลูก แล้วเดินเคียงคู่ไปกับเขา เธอก็อยากรู้ว่าภรรยาของปิยะจะใช่กระถินหรือไม่ภาพในห้องรับแขกทำให้ภาคินรู้คำตอบ เมื่อเห็นปิยะกับกระถินนั่งอยู่บนพื้น ในอ้อมแขนของปิยะมีเ
กรงรักพันธะเถื่อน[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่] ครอบครัวสุขสันต์(3)
เขมจิราออดอ้อน ร่างบางขยับเข้าไปจนชิดสามีก่อนจะถูไถใบหน้าไปกับแขนล่ำ ๆ ของภาคิน ส่งลูกใส่แขนอีกข้างของภาคินก่อนจะสอดแขนเข้าไปโอบเอวหนาแล้วซุกหน้าลงกับอกกว้าง สูดดมกลิ่นตัวสามีเข้าเต็มปอด พรมจูบไปทั่วแผงอกที่โผล่พ้นเสื้อออกมา“ขิมทำอะไรเนี่ย อายลูกเห็นไหม” ภาคินเอ่ยดุเมื่อเมียเขาเริ่มซุกซนไปเรื่อย เดี๋ยวใครมาเห็นจะเอาหน้าไปไว้ไหน เขาไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะอายุจะห้าสิบแล้ว“ขิมรักพี่เข้ม... ขิมรักพี่เข้มนะคะ” ปากบางพร่ำบอก จมูกเล็ก ได้รูปยังทำงานไปเรื่อย ใบหน้าภาคินเห่อร้อนจนลามไปถึงใบหูเมื่อ ลูกแมวยักยังอ้อนเขาไม่หยุด เลือดลมเริ่มเดินติดขัด อะไร ๆ ที่หลับอยู่เริ่มคึกคัก ว่าแต่เจ้าแฝดมันได้กี่เดือนแล้วนะ เขาส่งการเมียได้ยังหว่า ความคิดของภาคินต้องสะดุดเมื่อคนที่กอดเขาอุทานขึ้นมาสุดเสียง“โอ๊ย!” เขมจิราร้องอย่างตกใจเมื่อรู้สึกเจ็บที่หนังศีรษะ “ผมขิมค่ะ ผมขิม เจ้าแฝดดึงผมขิม” ร่างบางกรีดร้องเมื่อลูกแฝดที่อยู่บนตักพ่อช่วยกันดึงผมเธออย่างสนุกสนาน ภาคินหัวเราะลั่น อารมณ์ที่เตลิดเพราะถูกยายตัวเล็กก่อกวน เปลี่ยนมาเป็นเอ็นดูเมื่อเห็นมือน้อย ๆ กลมป้อมช่วยกันดึงผมแม่ เจ้าคินแค่ดึงเล่น ส่วนเจ้
กรงรักพันธะเถื่อน[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่] ครอบครัวสุขสันต์(2)
ภาคินกับสินธรยังพูดจาหยอกล้อเจ้าแฝดอย่างสนุกสนาน เด็กน้อยหัวเท่ากำปั้นทำไมเก่งขนาดนี้ รู้จักส่งเสียงตอบโต้และหัวเราะตามเมื่อสินธรล้อ ไม่นานเขมจิราก็ขับรถเข้ามาจอดในโรงรถหน้าบ้าน ที่ภาคินต่อเพิ่มเติม เนื่องจากที่จอดในบ้านใหญ่ไม่พอ เพราะเมียเขาขนรถมาจากกรุงเทพฯ อีกหลายคัน แต่ละคันราคาหลักล้านทั้งนั้น ภาคินยังสงสัยไม่หายว่าทำไมเมียเขาต้องมีรถหลายคัน ขับก็ขับคนเดียว ขนซื้อเข้าไป ไม่รู้ว่าจะขับครบทุกคันหรือเปล่า เพราะเวลาไปไหนเธอก็ขับแต่กระบะของเขา“มากันแล้ว ได้อะไรมาบ้างแม่” ภาคินร้องถาม เมื่อป้านิ่มหอบของลงมาจากรถ“ของเจ้าแฝดทั้งนั้น สมัยนี้เสื้อผ้าของใช้เด็กมันเยอะ เลยเลือกนานไปหน่อย” ป้านิ่มบอก ก่อนจะเดินมาหอมหน้าผากหลานแฝด คนละฟอด“มีของหมอกไหมครับ” สินธรอ้อนเมื่อยกหลานขึ้น ป้านิ่มจะได้หอมได้ถนัด“มีแต่ของคุณหนู ๆ ค่ะ คุณหมอกโตแล้วไปซื้อเอาเอง”“หมาหัวเน่าหน้าเป็นแบบนี้นี่เอง” ภาคินแซวเมื่อเห็นสินธรทำท่าคอตก“มึงก็ไม่ต่างจากกูหรอก” สินธรย้อน“ไงคะสองหนุ่ม กวนคุณพ่อกับอาหมอกหรือเปล่า”เสียงหวานใสร้องทักมาก่อนตัวเมื่อเขมจิราลงจากรถ ยกของไปไว้ในบ้านจนหมด แล้วเดินกลับมาหาล
กรงรักพันธะเถื่อน[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่] ครอบครัวสุขสันต์(1)
สองปีต่อมา“อุแว้ ๆ ๆ”“แง้ ๆ ๆ”“อุแว้ ๆ”“แง้ ๆ”เสียงเด็กน้อยร้องประสานเสียงที่ดังมาจากหน้าบ้าน ทำให้คนที่กำลังอุ่นนมอยู่ในครัวสะดุ้งโหยง มือแกร่งยกขึ้นกุมหัว เมื่อลูกแฝด ของเขาร้องแข่งกันอีกแล้ว งานที่ทำในมือถูกเร่งให้เร็วขึ้น คว่ำขวดนมที่ล้างเสร็จใส่กระจาด ก่อนจะเปิดเครื่องอุ่นนม หยิบถุงซิปเก็บน้ำนมแม่ ที่อุ่นได้ที่มาเทใส่ขวดนมขนาดสี่ออนซ์สองใบ แล้วรีบเดินไปหาหนูน้อยที่แผดเสียงแข่งกันจนดังไปทั้งบ้าน เขมจิราพาแม่นิ่มเข้าเมือง จึงฝากลูกแฝดไว้กับแม่เลี้ยงที่ บ้านใหญ่ ภาคินกลับมาจากไร่จึงไปรับลูกมาเลี้ยงเอง “มาแล้ว ๆ ใครงอแงเอ่ย พี่คินหรือเปล่า พี่คินไม่น่ารักหรือเปล่า”เสียงหยอกล้อลูกที่ดังมาก่อนตัว ไม่ได้มีผลกับเด็กน้อยในเปลเลยสักนิด เมื่อเด็กน้อยทั้งสองยังคงแข่งกันส่งเสียงร้องเหมือนเดิม เขาว่าเด็กแฝดมักจะทำอะไรเหมือน ๆ กัน เรื่องนี้น่าจะเป็นเรื่องจริง เพราะถ้าคนใดคนหนึ่งร้องอีกคนก็จะร้องตาม“อุ้มใครดีล่ะ” คนเป็นพ่อยืนคิดอยู่ข้างเปล เมื่อไม่รู้ว่าจะอุ้มลูกคนไหนก่อนดี “พ่ออุ้มน้องเขมนะครับ พี่คินเป็นพี่ต้องเสียสละให้น้อง” พูดกับลูกก่อนจะจับขวดนมใส่ปากแฝดพี่ แล้วอุ้มแฝ
You may also like
ธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม46.1K viewsเศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน70.3K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน117.0K viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์73.0K viewsวันไนท์สแตนด์สุดฮอตกับพ่อหนุ่มบาร์โฮสตัวท๊อป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก334 viewsเมียทาส
สาริศา506 viewsแพ้ทางร้ายนายคู่หมั่น
เดย์ไลลา2.2K viewsอ้อมกอดพยัคฆิน
นงพะงา 284 views
