2

“ดีจ้ะหนูซอ หัดขยันเอาไว้ ผักสวยแบบนี้เราต้องได้ราคาดีแน่เลย” แม่เลี้ยงกล่าวยกยอลูกเลี้ยงคนสวยอย่างเอาใจ ซึ่งแตกต่างกับเวลาที่พ่อของเธอนั้นไม่อยู่อย่างสิ้นเชิง

“ค่ะน้าปราง” เสียงตอบรับสั้นๆ เป็นการรักษามารยาท ทั้งที่ความจริงไม่อยากจะมองหน้าหรือเสวนาด้วยซ้ำ

ส่วน ‘กร หรือ กรวิชญ์’ ลูกติดของน้าศรีนวลที่เดินตามเข้ามาร่วมวงสนทนาก็รีบรุดเข้ามานั่งใกล้ๆ ร่างสวยหวาน น่ากินราวขนมปุยฝ้าย

ชายหนุ่มรีบคว้าบรรดาถุงผักที่อยู่ในมือหญิงสาวมาช่วยอย่างกุลีกุจอ ในมุมมองจากที่บิดายืนอยู่เห็นศศิกาญจน์สะดุ้งเล็กน้อยและดูเหมือนจะกำลังยื้อแย่งถุงผักกับกรวิชญ์ แต่ในความเป็นจริง ใต้ถุงผักนั้น มือของกรวิชญ์ ไอ้พี่เลี้ยงที่จ้องจะงาบน้องเลี้ยงแสนสวยอยู่ทุกวินาทีกำลังเกาะกุมมือของเธอไว้

“ปล่อยนะพี่กร”

กรวิชญ์ไม่กล้าบุ่มบ่าม เพราะมีพ่อเลี้ยงแสนดีอย่างนายณรงค์ ที่เขารอวันจะเปลี่ยนสถานะให้เป็นพ่อตายืนอยู่ด้วย แม้ว่าเข้าใกล้น้องเลี้ยงที่ไรแล้วรู้สึกมันเขี้ยว อยากจะฟัดให้จมเขี้ยวทุกที อีกทั้งมารดาของเขาก็คอยบอกเสมอว่า อย่างไรเสีย ศศิกาญจน์ก็ไม่มีวันรอดพ้นเงื้อมมือเขาไปอย่างแน่นอน กรวิชญ์จึงยอมคลายมือออก

“ก็พี่กลัวซอเหนื่อย แค่อยากจะช่วย”

ศศิกาญจน์จ้องหน้าชายหนุ่มด้วยสายตารู้ทันและไม่ชอบใจ แต่ที่ยังไว้หน้า ไม่ด่าออกมาเพราะเกรงใจบิดาที่ให้ความรักและเอ็นดูสองคนแม่ลูกนี้มาก

ทันทีที่มือของเธอหลุดจากการเกาะกุมได้ ดวงตากลมโตก็จ้องมองพี่เลี้ยงของเธออย่างเอาเรื่อง และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขามีพฤติกรรมล่วงเกินแบบนี้

“เขียว บ่ายนี้ คุ้มวิมานให้ไปส่งผักคะน้า กวางตุ้ง ตั้งโอ๋ อย่างละยี่สิบกิโลฯ อย่าลืมให้คนงานเอาไปส่งให้เขาด้วยนะ”

“ครับคุณณรงค์” หัวหน้าคนงานวัยสี่สิบเศษค้อมรับคำสั่งเจ้าของสวนผักแล้วเดินแยกออกไป

ในจังหวะที่นายณรงค์เผลอหันไปพูดสั่งงานกับหัวหน้าคนงานที่เดินผ่านมา กรวิชญ์ก็ได้โอกาสโน้มร่างสูงกว่าร้อยแปดสิบลงไปกระซิบข้างใบหูเล็กๆ ของน้องเลี้ยงที่เขานึกอยากจะขบกัดติ่งหูสาวเจ้าเล่นนัก

“มองพี่ตาดุแบบนี้ อยากเป็นแม่หรืออยากเป็นเมียพี่ล่ะจ๊ะ น้องซอคนสวย แต่แม่พี่มีแล้ว เหลือแต่ตำแหน่งเมียที่พี่กำลังรอให้น้องซอมารับตำแหน่ง”

ดวงหน้าสวยตกตะลึง กำมือแน่น ไม่คิดว่านับวัน ปลิงสองแม่ลูกยิ่งย่ามใจ แม้บิดาจะยืนอยู่ตรงนี้ก็ตาม “ไอ้ปากสวะ”

นวลปรางหันมาเห็นดังนั้นจึงรีบแทรกเพื่อตัดบท

“หนูซอให้พี่กรเขาช่วยยกถุงผักดีกว่านะลูก พี่เขาก็แค่ห่วงหนู ไม่อยากให้ทำงานหนัก” ก่อนจะหันไปชี้ชวนสามีคุยต่อเพื่อเบี่ยงประเด็น “พี่น้องคู่นี้น่ารักน่าเอ็นดูนะคะ คุณพี่” น้ำเสียงออดอ้อนชี้ชวนให้สามีเห็นดีเห็นงามด้วยกับเธอ

“จริงอย่างที่แม่ปรางเขาว่า ซอให้พี่เขาช่วยเถอะลูก อุตส่าห์มีน้ำใจ” ผู้เป็นพ่อหันไปยิ้มหวาน เออออห่อหมกกับภรรยาใหม่ แล้วหันมาบอกบุตรสาวให้ทำตามคำแนะนำของนวลปราง เพราะไม่เคยรับรู้ว่า ลับหลัง ไอ้ลูกเลี้ยงที่ท่านวางใจคิดว่าเป็นสุภาพชนนั้น จะทำตัวเป็นหมาป่าล่าเนื้อ หาโอกาสแทะเล็มกินเนื้อสมันน้อยอย่างเธอตลอดเวลา ทว่าถึงแม้ศศิกาญจน์จะมีรูปร่างบอบบาง อ้อนแอ้น แต่กลับรู้หลบรู้หลีก หาทางเอาตัวรอดได้เสมอ

หญิงสาวถอนใจ ลอบเบะปากใส่ไอ้คนหื่นตรงหน้า

“ถ้าอย่างนั้น ซอไม่ขัดศรัทธา ฝากพี่กรทำต่อเลยละกันนะคะ ซอขอตัวไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวไปสัมภาษณ์งานไม่ทัน” น้ำเสียงแข็งกร้าวกล่าวอย่างไม่พอใจในพฤติกรรมของเขานัก

“วันนี้วันเสาร์นะซอ งานอะไรกันลูก ทำไมเขานัดสัมภาษณ์วันนี้ล่ะ” บิดาเอ่ยถามด้วยความสงสัย

กรวิชญ์เห็นน้องเลี้ยงที่หมายตาจะเอามาทำเมียกำลังจะเดินหนีไปก็เกิดอาการฮึดฮัด สีหน้าเคร่งเครียด

“นั่นสิ งานอะไร ที่ไหน ทำไมพี่ไม่รู้ ให้พี่ขับรถไปส่งแล้วรอรับกลับดีกว่า ซอจะได้ไม่เหนื่อยเดินทาง” กรวิชญ์รู้ว่าผู้ชายเกือบทุกคนที่เห็นศศิกาญจน์ไม่มีทางจะไม่เหลียวมอง

“ซอไม่อยากรบกวนใครค่ะ” แล้วเบือนหน้าหนีกรวิชญ์ ดวงตาคู่สวยมองหน้าบิดาที่ทอดสายตามองกลับมาด้วยความห่วงใย

“พ่อว่าให้พี่กรเขาขับรถไปส่งแล้วรอรับกลับดีกว่านะ ซอจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”

บิดาคงไม่รู้ตัวว่ากำลังส่งเนื้อสันในชิ้นโตให้กับเสือที่กำลังอดโซ

“ซอไปสมัครงานเป็นผู้จัดการไร่มาค่ะพ่อ พอดีผู้จัดการไร่คนเก่าลาออกไป เขาจึงต้องการคนด่วน และโทร.มาแจ้งให้ไปสัมภาษณ์งานช่วงบ่ายวันนี้ค่ะ พ่อไม่ต้องห่วง ซอนัดกับแป๋วแล้ว เดี๋ยวแป๋วจะขับรถมารับ”