เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 4 คำตอบรับ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-24 00:16:09หลังจากการทักทายจบลง บทสนทนาเรื่องการแต่งงานเริ่มต้นขึ้นหลังจากนั้น เสียงของผู้ใหญ่คุยกันเป็นหลัก ขณะที่เขาแทบไม่พูดอะไรเลย เอาแต่นั่งฟังและมองเพียงเธอ
ดวงตาเธอไม่ได้สบกับเขานานเกินไป และน้ำเสียงของเธอเมื่อพูดเรื่องแต่งงานฟังดูราบเรียบ เหมือนมันเป็นสิ่งที่เธอเองก็ไม่ได้กระตือรือร้นมากนัก
“เรื่องการหมั้นหมายนี้ เด็กๆ เองก็ไม่รู้เรื่องมาก่อน แต่ตอนนี้อิงเองก็อายุยี่สิบแปดแล้ว เธออยากเลือกคู่เอง พอรู้ว่ามีคู่หมั้นที่ผู้ใหญ่พูดคุยไว้แบบปากเปล่าเลยอยากจะมาถามดู แต่ถ้าหากพ่อภีมไม่เต็มใจ พวกเราก็ถือว่ามาเยี่ยมเยียนกันตามประสาเพื่อนเก่า” บิดาของอิงลดากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูเกรงใจ
ดาริกามองหน้าลูกชาย เธออยากตอบตกลงใจแทบขาดแต่ว่ากลัวลูกชายจะโวยวายออกมา ถึงตอนนี้หากเขาอยากปฏิเสธก็อยากให้พูดออกมาเองอย่างนุ่มนวล เธอไม่คาดหวังอะไรกับลูกชายแล้ว
“ผมตกลงครับ” เขาตอบรับอย่างหนักแน่น โดยที่ดาริกาเองก็คิดไม่ถึง เข้าใจว่าลูกชายจะปฏิเสธเสียอีก
อิงลดาเองก็เงยหน้าขึ้นมองเขาทันที สีหน้าเหมือนคาดไม่ถึง แต่เขาไม่ได้อธิบายอะไรเพียงแค่นั่งนิ่ง สบตาเธออย่างแน่วแน่ บอกตัวเองว่าเขาจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดหายไปจากชีวิตอีกเป็นครั้งที่สอง
“ดีเลย งั้นภีมพาน้องออกไปเดินเล่นก่อนนะ เดี๋ยวแม่กับคุณลุงคุณป้าจะพูดเรื่องสินสอดและฤกษ์ยาม”
“ครับ” เขารับปากอย่างเต็มใจ ทำเอาดาริกายิ้มกว้างไม่หุบที่ลูกชายไม่ทำให้ขายหน้า
ภีมวัชพาเธอแยกจากผู้ใหญ่เพื่อพูดคุยกันตามลำพัง พาเธอไปนั่งเล่นที่ศาลาในสวน เธอนั่งตรงข้าม ขอบเสื้อเดรสสีอ่อนแตะพับชายกระโปรงอย่างสุภาพ
ไม่มีใครพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง จนเธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
“คุณภีมไม่ต้องกังวลอะไรนะคะ ฉันไม่คาดหวังอะไรจากการแต่งงานครั้งนี้” น้ำเสียงราบเรียบแต่ชัดเจน
เขาไม่ตอบ สีหน้าทรงเดิม แต่จ้องเธอแน่นิ่ง หญิงสาวเบนสายตาหลบเล็กน้อย ก่อนพูดต่อ
“ฉันรู้ว่าการมาแบบนี้มันไม่เหมาะสม… แต่ก็ไม่มีทางเลือกจริงๆ”
เธอหยุด ลมหายใจขาดเป็นจังหวะ แล้วพูดราวกับกำลังสรุปทุกอย่างให้กระชับที่สุด“คุณใช้ชีวิตตามแบบของคุณไป ฉันจะไม่ก้าวก่าย ขอแค่สถานะภายนอกในฐานะสามีภรรยาเท่านั้นก็พอค่ะ” เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขาอย่างมั่นคง สีหน้าชัดเจนว่าไม่ได้พูดประชด ไม่ได้ต้องการสิ่งใดมากไปกว่านั้นจริงๆ
“หมายความว่ายังไงครับ แต่งงานหลอกๆ เหรอ” ภีมวัชเอนตัวเล็กน้อย แขนพาดพนักโซฟา มองเธออย่างนิ่งลึก
“ค่ะ สามปี แล้วฉันจะหย่าให้”
เขาหัวเราะเบาๆ ในลำคอ ไม่ใช่เพราะขำ แต่เหมือนกำลังแปลกใจอะไรบางอย่าง
“คุณพูดเหมือนคุณรู้ว่าผมอยากจะหย่า”
เธอกะพริบตา ชะงักไปนิด ก่อนจะปรับสีหน้าเรียบนิ่งกลับ
“ฉันไม่คิดว่าคุณจะอยากแต่งงานกับคนที่เพิ่งเห็นหน้าครั้งแรกหรอกนะคะ”
“ผมไม่ใช่คนทั่วไป” คำพูดนั้นทำให้เธอเลิกคิ้วมอง แต่เขาไม่ขยายความ ไม่บอกเหตุผล แค่สบตาเธอ แล้วเอ่ยช้าๆ
“แล้วเรื่องสัญญาแต่งงานสามปีอะไรของคุณนี่ แม่ผมรู้เรื่องด้วยไหม” เขาถามเธออย่างตรงไปตรงมา
“พ่อแม่ฉันท่านน่าจะบอกคุณน้าตามตรงค่ะ”
“บอกผมได้ไหมว่าทำไม”
“ฉัน...” เธออึกอักเหมือนไม่อยากพูด เขาจึงยิ้มแล้วพยักหน้าเบาๆ
“ไม่เป็นไร ยังไงผมก็จะแต่งงานกับคุณ ไม่มีปัญหา… แต่คุณไม่ต้องรีบพูดเรื่องหย่าตั้งแต่วันแรกก็ได้”
“ขอโทษค่ะ ฉันแค่อยากให้คุณสบายใจ” เธอชะงักนิดหน่อยก่อนหลุบตาลง กำมือเบาๆ บนตักของตัวเอง
“ผมสบายใจ” เขาพูดทันที ไม่เว้นจังหวะ
“...คุณต่างหากที่ดูไม่สบายใจเลย”
เธอไม่ตอบ มองนิ้วของตัวเองที่ประสานกันอยู่ช้าๆ ภีมวัชลุกขึ้นยืนในที่สุด ก่อนพูดเรียบๆ
“แต่ว่าผมก็มีข้อแม้เหมือนกัน”
“ค่ะ เชิญคุณว่ามาได้เลย”
“เราค่อยไปพูดต่อหน้าผู้ใหญ่ ให้พวกท่านรับรู้ด้วยดีกว่าครับ”
เขาหันกลับมามองเธออีกครั้ง เธอเงยหน้าขึ้น สีหน้าเหมือนสงสัย แต่เขาไม่พูดอะไรอีก แค่จ้องอยู่พักหนึ่ง แล้วผายมือเชิญให้เธอลุกเดินตามเขา“เราเดินเล่นกันอีกหน่อยค่อยเข้าไปก็แล้วกันนะครับ”
“ค่ะ” เธอตอบยรับแล้วถอนหายใจออกมา
จริงๆ เธอไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะตอบตกลงแต่งงานกับเธอโดยง่าย แต่ว่าก็โล่งใจไม่น้อยที่ปัญหาของเธอจะหายไปแล้ว ส่วนปัญหาอื่นๆ ค่อยว่ากันภายหลัง
************************
บทล่าสุด
กลรักคุณหมอแสนร้าย ตอนที่ 20 แผนเร่งรัด
ช่วงเย็นของวันศุกร์ บ้านกุลธาราวงศ์อบอวลด้วยกลิ่นอาหารต้อนรับแขกผู้มาเยือน ภีมวัชยืนรออยู่ที่หน้าประตู ตั้งแต่ยังไม่ทันได้ยินเสียงรถของครอบครัวอิงลดาเมื่อรถตู้สีดำคันใหญ่แล่นเข้ามาจอดอย่างนุ่มนวล เขาเป็นฝ่ายก้าวเข้าไปเปิดประตูรถให้ก่อนใคร น้ำเสียงสุภาพเรียบง่าย แต่แฝงด้วยความจริงใจ“สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า เดินทางเหนื่อยไหมครับ”พิทักษ์และอารีย์ลงจากรถด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พวกเขาประหลาดใจไม่น้อยที่หมอหนุ่มผู้เงียบขรึมอย่างภีมวัชแสดงความเอาใจใส่ตั้งแต่ก้าวแรกที่พบกันอีกครั้ง“เหนื่อยนิดหน่อยแต่พอเจอหน้าว่าที่ลูกเขยแล้วหายเหนื่อยเลย” พิทักษ์หัวเราะร่า“พูดแบบนี้เขินแทนลูกสาวเลยค่ะคุณ” อารีย์ต่อบทพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน ก่อนจะหันไปมองลูกสาวที่ยืนอึกอักอยู่ข้างหลังอิงลดายิ้มแห้งๆ พยายามปรับสีหน้าให้ดูเป็นปกติ ทั้งที่ในใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเมื่อทุกคนเข้ามานั่งในห้องรับแขก พร้อมหน้าพร้อมตา ดาริกาก็ยิ้มกว้างอย่างปลื้มใจ“ดูเหมือนเด็กๆ จะเข้ากันได้ดีนะคะ ดิฉันสบายใจขึ้นเยอะเลย”อารีย์
กลรักคุณหมอแสนร้าย ตอนที่ 19 ธุรสำคัญ
ช่วงเช้าในบ้านกุลธาราวงศ์ บนโต๊ะอาหารเช้าวันนี้เป็นข้าวต้มปลาหมึกแห้งสูตรของยุพินและยุพาที่นำเสนอจนกลายเป็นอาหารเช้ามื้อหลักที่ต้องมีในทุกสัปดาห์“ข้าวต้นปลาหมึกแห้ง สูตรของสองสาวเขา อิงลองชิมนะลูก”“ค่ะ คุณแม่” เธอตอบรับอย่างว่าง่ายดาริกามองว่าที่สะใภ้ก็ยิ้มกริ่ม อิงลดาเป็นคนสมัยใหม่ แต่ว่านอนสอนง่าย พูดจาตรงไปตรงมาแต่นอบน้อม แม้จะแสดงเจตนาจะแต่งงานกับลูกชายเธอเพราะความจำเป็น แต่เธอเริ่มมองเห็นว่าทุกอย่างมันเริ่มลึกซึ้งและมีความผูกพันกันเกิดขึ้นทีละน้อย“จริงสิตาภีม แม่ลืมบอกไป” เธอหันไปทางลูกชายที่กำลังโรยหอมเจียวเพิ่มในข้าวต้ม“ครับแม่”“พ่อแม่ของอิงจะเดินทางมาถึงตอนเย็นวันนี้นะภีม พรุ่งนี้เป็นวันดี ฤกษ์งามยามเหมาะสำหรับพิธีหมั้น พวกเราเตรียมงานไว้หมดแล้ว เหลือแค่ลูกกับหนูอิงตกลงกันให้เรียบร้อยว่าจะเชิญแขกมาเพิ่มไหม เผื่อเปลี่ยนใจแม่จะได้สั่งห้องอาหารให้เตรียมอาหารเพิ่ม”ภีมวัชเงยหน้าจากถ้วยข้าวต้ม ดวงตาสงบนิ่งแต่แวววาวอย่างพอใจ“ครับแม่ ผมรับทราบ&rdquo
กลรักคุณหมอแสนร้าย ตอนที่ 18 ไม่ใช่แค่ขู่
เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองครั้ง ตามด้วยเสียงของเจ้าของบ้าน“อิง เปิดหน่อย”อิงลดาหรี่ตามองนาฬิกา “ดึกแล้วนะคะ มีอะไรหรือเปล่า”“ขอเข้าไปคุยด้วยหน่อย” เขาตอบกลับมาเธอถอนหายใจ ก่อนจะลุกไปเปิดประตู แต่ทันทีที่ประตูเปิดออก ร่างสูงก็แทรกตัวเข้ามาโดยไม่รอคำอนุญาต“นี่! ห้องอิงนะ พี่ภีมจะทำอะไร”“เงียบก่อน” เขาปิดประตูแล้วหันกลับมา สายตาคมนิ่งจ้องมาที่เธออย่างหนักแน่น“พี่มาพิสูจน์”“พิสูจน์อะไรคะ” เธองุนงง ก่อนจะนึกได้ว่าคำพูดเมื่อตอนกลางวันของเขาเคยพูดเอาไว้ว่าอย่างไร หญิงสาวเบิกตากว้าง แต่ก็ไม่ทันแล้ว“ว่าพี่ไม่ใช่อย่างที่เธอเข้าใจผิด” พูดยังไม่ทันจบ ภีมวัชก็คว้าแขนเธอดึงเข้าหาตัว แรงกระชากทำให้เธอเซเล็กน้อย ใบหน้าเขาโน้มลงมาใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่ปะทะแก้มเมื่อใบหน้าของเขากำลังจะโน้มลงหา เธอก็จ้องตาไม่กะพริบแล้วเม้มปากแน่นไม่ยอมให้เขาจูบ แต่เมื่อรมิฝีปากคลอเคลียใกล้ๆ ลมหายใจรดรินกันเธอก็ตัดสินใจที่จะต่อต้าน
กลรักคุณหมอแสนร้าย ตอนที่ 17 วางแผนการ
ขณะที่นายแพทย์หนุ่มนั่งกับอิงลดา และเอาใจเธอ ทั้งไปสั่งอาหารให้ และเดินไปซื้อเครื่องดื่มให้โต๊ะอีกมุมหนึ่งของโรงอาหาร ณัชชานั่งมองภาพตรงหน้านั้น มือหนึ่งถือช้อน อีกมือกุมตะเกียบไว้แน่น“หมอภีมเป็นอะไรของเขา วันนี้อ่อนโยนผิดปกติ แบบนี้เรียกคลั่งรักใช่ไหมคะ” หมอนุ่นกล่าวแล้วยิ้มมองภาพเพื่อนร่วมงานที่ดูต่างออกไปจากปกติ เป็นภาพที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แม้กระทั่งณัชชาที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เป็นนักศึกษาแพทย์ปีหนึ่ง เขาก็ยังไม่เคยมีมุมอ่อนโยนแบบนี้ให้เธอ“ไม่เคยเห็นยกข้าวยกน้ำให้ใคร ขนาดหมอนัทที่เป็นเพื่อนสนิทก็ยังไม่เคยเดินไปซื้อน้ำมาให้”“หมอธนินทร์พูดถูก สงสัยผู้หญิงคนนั้นคือตัวจริงล่ะมั้ง หมอภีมถึงได้ยอมเปลี่ยนตัวเองขนาดนี้” หมอปุณณ์หัวเราะอย่างชอบใจณัชชาก้มหน้ากินอาหารคำต่อไปเหมือนเคี้ยวยากผิดปกติ ในหูเธอยังได้ยินเสียงพยาบาลโต๊ะข้างๆ กำลังเม้าท์ต่อ“ผู้หญิงคนนั้นน่ารักนะ สดใสเป็นธรรมชาติดี”“ใช่ ฉันเห็นตอนเธอมาส่งข้าวให้หมอภีมครั้งก่อน หมอภีมยิ้มอะปกติก็ไม่เคยเห็นยิ้มเลยสัก
กลรักคุณหมอแสนร้าย ตอนที่ 16 คนในข่าวลือ
ที่ห้องพักแพทย์ แพทย์หญิงณัชชาเดินเข้ามาพร้อมเอกสารในมือ ก่อนจะวางลงบนโต๊ะ“หมอภีม เที่ยงนี้ลงไปกินข้าวด้วยกันนะ หมอธนินทร์ หมอนุ่น แล้วก็หมอปุณณ์จะไปด้วย นัดกันไว้แล้ว” เธอพูดพร้อมกับหันไปยิ้มให้กับแพทย์อีกสามคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน“อืม ลงไปพร้อมกันก็ได้” เขาพยักหน้ารับณัชชาแย้มยิ้มเบาๆ ก่อนจะหันไปพูดกับเพื่อนร่วมอาชีพ แล้วพวกเขาก็เดินออกไปพร้อมกันเมื่อถึงชั้นโรงอาหาร ภีมวัชเดินนำมาเล็กน้อย พอเลี้ยวผ่านโซนเสาใหญ่ เขาก็ยิ้มกริ่มที่โต๊ะตัวเดิม อิงลดานั่งรออยู่ในชุดเรียบง่าย สีหน้านิ่งแต่สายตาเป็นประกายเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามา“เดี๋ยวผมขอแยกไปตรงนั้นนะ” ภีมวัชพูดขึ้นเบาๆ ก่อนจะเบนทิศทางจากกลุ่มแพทย์ไปยังโต๊ะของอิงลดา โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อยณัชชาชะงัก สีหน้ายิ้มที่เคยแต่งไว้เริ่มคลายลง“เอ๊ะ…นั่นหรือเปล่าผู้หญิงที่พยาบาลลือกันอยู่ช่วงนี้” หมอนุ่นหันมาถาม “ใช่ๆ เขาว่ากันว่าเย็นชากับทุกคน แต่อ่อนโยนกับผู้หญิงคนนี้แค่คนเดียว” หมอธนินทร์เสริมณัชชาเงียบ ไม่พูดอะไร เธอแค่มองตามแผ่นหลังของภีมวัชที่กำลังเดินไปนั่งข้างหญิงสาวคนนั้น มือทั้งสองกำแน่นจนรู้สึกถึงปลายเล็บที่จิกลงกลางฝ่ามือแต่ก่อนที่เธ
กลรักคุณหมอแสนร้าย ตอนที่ 15 ทางเลือก
เช้าวันต่อมา ภีมวัชเดินลงมาที่โต๊ะอาหารก่อนใคร สีหน้าของเขานิ่งสนิทเหมือนเดิม แต่คิ้วที่ขมวดเล็กน้อยบ่งบอกว่าจิตใจไม่ได้สงบเท่าไรดาริกาทักว่าเมื่อคืนหลับสบายไหม เขาเพียงพยักหน้ารับเงียบๆ ก่อนจะก้มหน้าจิบน้ำเปล่าอิงลดาเดินลงมาช้าๆ วันนี้เธอใส่เสื้อเชิ้ตสบายๆ กับกางเกงผ้าเนื้อดี ดูคล่องตัวแต่เรียบร้อย พอเห็นว่าภีมวัชนั่งอยู่ที่โต๊ะแล้ว เธอก็ยิ้มบางๆ“อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่ภีม” หญิงสาวจงใจเน้นเสียงอย่างยียวนเขาเหลือบตามอง ตอบกลับเสียงเรียบและสีหน้าไม่เปลี่ยน“เที่ยงนี้พี่อยากกินข้าวผัดกุ้ง”อิงลดาเลิกคิ้ว เพิ่งจะเช้าเขาก็ถามหาอาหารเที่ยงแล้ว“ค่ะ เด่ยวบอกป้าสมรให้”“พี่อยากกินฝีมืออิง”“วันนี้ไม่อยากเข้าครัวค่ะ” เธอปฏิเสธตามตรง“อ้าว แย่เลยลูก พ่อคุณอยากกินข้าวผัดกุ้งแต่แม่ครัวคนเก่งไม่เข้าครัวซะแล้ว” ดาริกาหัวเราะเบาๆ“แต่อิงเห็นก๋วยเตี๋ยวต้มยำในโรงอาหารโรงพยาบาลน่ากินมากเลยนะคะ” เธอพูดพลางหรี่ตามองเขา“เรากินก๋วยเตี๋ยวร้านนั้นได้หรือเปล่าคะ”ภีมวัชเงียบไปสักพัก ก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ“อืม...” เขาไม่มีคำพูดอื่น แต่ในใจกลับรู้สึกผ่อนคลายลงนิดหน่อยอย่างน้อยเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่เสแสร้งเข้าค
บางทีคุณอาจจะชอบ
เสือร้ายพ่ายเมีย
ลำเจียก54.3K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ53.8K viewsวิศวะร้อนรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์48.1K viewsคลั่งรักอันธพาล NC20+
ฅนบนดอย27.4K viewsเจ้าสาวสัญญารักของซีอีโอเลือดเย็น
หลูซื่อเต๋อ524 viewsปรารถนาเถื่อน
baiboau-เนื้อนวล1.7K viewsดอกไม้ป่าของรามัญ
จินต์พิชา176 viewsเอาคืนครูพละ
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ73 views
