ตอนที่ 57 ห้องหอ

เมื่อมาถึงบ้าน ทั้งสองก็เดินเคียงกันเข้ามาด้วยรอยยิ้ม อิงลดากำลังจะเดินตรงไปที่ห้องนอนของตัวเอง แต่ภีมวัชกลับคว้ามือของเธอไว้เบาๆ

“จะไปไหน” เขาถามเสียงนุ่มนวล

“ก็เข้าห้องอิงไงคะ” เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย

“ห้องของอิงอยู่ที่นี่” เขาพูดพร้อมกับดึงมือเธอให้เดินตามเขามาที่หน้าห้องนอนของเขา อิงลดาชะงัก

“แต่ว่าเราแต่งงานกันในนาม ยังไม่ได้แต่งจริงเสียหน่อย อีกอย่างอิงยังไม่ได้ย้ายของเลยนะคะ”

“พี่ให้แม่จัดการให้แล้ว” ภีมวัชคลี่ยิ้มบางๆ ที่มุมปาก

คำพูดของภีมวัชทำให้อิงลดาถึงกับอ้าปากค้าง หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ใบหน้าสวยหวานแดงก่ำด้วยความเขินอายและความตื่นเต้น

ภีมวัชเปิดประตูห้องนอนของเขาออก ภายในห้องที่ดูเรียบหรูและเป็นระเบียบเรียบร้อย บัดนี้มีข้าวของของเธอวางอยู่มุมห้องอย่างเป็นสัดส่วน

“ยินดีต้อนรับสู่ห้องของเรานะ” ภีมวัชพูดพร้อมกับโอบไหล่ของเธอให้เดินเข้าไปในห้องนอน

อิงลดามองสำรวจไปรอบๆ ห้องด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอรู้สึกประหม่า ตื่นเต้น และดีใจไปพร้อมๆ กัน จากที่คิดว่าเธอมาขอให้เขาช่วยแต่งงานบังหน้า ไหงตอนนี้รู้สึกเหมือนว่าเธอเป็นฝ่ายถูกเขาหลอกให้แต่งงานด้วยจริงๆ

แพทย์หนุ่มโอบไหล่ภรรยาพาเข้าไปในห้องนอนที่ตอนนี้กลายเป็นห้องหอของทั้งสองคน อิงลดาเดินเข้ามาอย่างประหม่า เธอรู้สึกว่าทุกการก้าวเดินนั้นช่างยากเย็นเหลือเกิน

“อิงว่าเราแยกห้องนอนดีกว่าไหมคะ” เธอพูดเสียงตะกุกตะกัก ไม่กล้าแม้แต่จะเดินไปที่เตียง

ภีมวัชเห็นท่าทีของเธอ เขายิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วกระชับอ้อมแขนที่โอบไหล่เธอไว้ให้แน่นขึ้นเล็กน้อย

“แม่พี่บอกแล้วไงว่าอยากให้การแต่งงานของเรามันเกิดขึ้นจริง แล้วแม่ยังบอกว่าอยากอุ้มหลาน พี่ก็ได้ยินอิงตอบตกลงท่านไปแล้วด้วย”

“อิง...” เธอไม่รู้จะพูดอะไร ใบหน้าร้อนผ่าวไปหมด สถานการณ์ตอนนี้เหมือนเธอถูกเขาล่อลวงอย่างไรพิกล

“ไม่ล้อเล่นแล้ว ทำใจให้สบายเถอะ พี่จะไม่ทำอะไรอิงจนกว่าอิงจะเต็มใจ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังปนเอ้นดูท่าทางตระหนกของภรรยา

เธอเงยหน้ามองเขา เหมือนจะค้นหาความจริงจากสายตาคู่นั้น

“พี่อยากให้อิงมั่นใจว่าการแต่งงานครั้งนี้เกิดขึ้นจากความเต็มใจของทั้งสองฝ่าย และพี่จะไม่หย่าหรอกนะ... ข้อตกลงบังหน้าอะไรนั่น พี่ไม่ยอมรับ” คำพูดของภีมวัชทำให้อิงลดาใจเต้นแรง

เขาไม่ได้บอกรักเธอ แต่ประโยคนี้มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าเขาอยากให้เธอเป็นภรรยาของเขา

ภีมวัชคลายมือออกจากไหล่ของเธอ แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่ในห้องน้ำมาส่งให้

“ไปอาบน้ำก่อนเถอะ” เขาบอกเธออย่างใส่ใจ สำหรับใครอย่างไรเธอไม่รู้ แต่การที่เธอได้ใช้ห้องน้ำแห่งๆก่อนสามี มันเหมือนว่าให้เกียรติเธอ

“แล้วพี่ภีม...” อิงลดาตกใจเล็กน้อย

“พี่อาบทีหลังก็ได้ ไปเถอะ” เขาพูดพร้อมกับส่งยิ้มที่ทำให้เธอรู้สึกเขินอายมากขึ้นไปอีก

หญิงสาวหลบสายตาของเขา แล้วรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว พร้อมปิดประตูลงทันที ภีมวัชมองตามหลังเธอไป แล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เขารู้สึกว่าการได้อยู่ร่วมห้องกับเธอในคืนนี้มันโอกาสที่เขาจะเร่งให้เธอเต็มใจเป็นภรรยาอย่างสมบูรณ์

อิงลดาอยู่ในชุดนอนเสื้อกางเกง ชุดนอนเรียบง่ายแต่กลับทำให้เธอดูน่ารักและอ่อนหวาน เธออยู่บนเตียงด้วยท่าทีประหม่า

ภีมวัชที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จมองเห็นท่าทีของเธอ เขายิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วเดินตรงไปที่เตียง นอนลงข้างๆ ด้วยท่าทีที่สบายๆ

อิงลดาเกร็งตัวจนแข็งทื่อ ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ เธอนึกถึงคำพูดที่เขาบอกไว้ก่อนหน้านี้ว่าเขาจะไม่ทำอะไรเธอจนกว่าเธอจะเต็มใจ

“พี่ภีม...” เธอพูดเสียงแผ่วเบา

“อืม” เขาขานรับ แล้วขยับตัวเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น ก่อนจะโอบกอดเธอจากด้านหลัง

“ไหนบอกว่าจะไม่ทำอะไรไงคะ!” ภรรยาสาวตกใจจนตัวสั่นเทิ้ม

ภีมวัชหัวเราะเบาๆ ที่ข้างหูของเธอ ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาทำให้เธอรู้สึกร้อนไปทั้งตัว

 “พี่ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย แค่กอดเอง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหยอกล้อ

คำพูดของเขาทำให้อิงลดาใจเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม เธอไม่ได้ปัดป้อง ไม่ได้ขัดขืนใดๆ เธอยอมให้เขากอดเธอไว้ด้วยหัวใจที่เต้นระรัวอย่างควบคุมไม่ได้ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนเธอได้ยินเสียงมันในหู

************************