Masukวันต่อมา
หลังจากที่เลิกเรียนน้ำหวานจึงจ้องมองข้อความที่อีกฝ่ายทักไลน์พร้อมกับส่งโลเคชั่นที่อยู่ของเขามาให้ เธอบอกกับเพื่อนสนิทว่ามีธุระไม่ได้บอกว่าไปไหนเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายชักถามว่าทำไมเธอต้องไปช่วยเตชินท์ทำความสะอาดห้อง คนตัวเล็กไม่ได้เล่าเรื่องอุบัติเหตุให้กับเพื่อนฟังอีกด้วยเธอไม่ได้เก็บเป็นความลับแต่ตอนนั้นคิดว่ามันไม่ได้สำคัญอะไร น้ำหวานนั่งรถแท็กซี่มายังสถานที่ที่ชายหนุ่มบอกพอมาถึงเธอถึงรู้ว่าที่นี่เป็นคอนโดสุดหรูและความหรูหราของมันทำเอาเธออดที่จะอ้าปากค้างไม่ได้
หญิงสาวพิมพ์ข้อความตอบกลับไปว่าเธอมาถึงแล้วไม่นานร่างสูงก็เดินลงมาจากห้อง เตชินท์มีเรียนแค่ตอนเช้าพอนัดกับคนตัวเล็กเอาไว้เขาจึงรอเธอ น้ำหวานมีสีหน้าประหม่าไม่น้อยเลยกับการที่เธอมาที่นี่คนตัวเล็กยืนห่างจากคนตัวสูงพอสมควร ท่าทีของเธอทำให้เตชินท์ยกมุมปากเล็กน้อยก่อนที่เสียงประตูลิฟท์จะดังขึ้นเมื่อมาถึงชั้นห้องของชายหนุ่ม แต่ชั้นเหมือนจะมีเพียงไม่กี่ห้องขนาดแต่ละห้องก็กว้างขวางพอสมควร
เสียงกดรหัสดังขึ้นก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออก ชายหนุ่มหันหน้ามามองคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ด้านหลังก่อนที่เขาจะผายมือเชิญเธอเข้ามา หญิงสาวพยักหน้าพร้อมเดินเข้าไปในห้อง เธอสำรวจมองรอบๆ คิดในใจว่าห้องของเขาก็ไม่ได้รกอะไรมากมายเลย
“อุปกรณ์อยู่ไหนคะ หวานจะรีบทำรีบกลับ”
“อยู่ในห้องเก็บของทางนั้น”เธอพยักหน้าพร้อมกับวางกระเป๋าตัวเองลงที่โซฟาก่อนนะเดินไปเอาอุปกรณ์ทำความสะอาดออกมา เธอจัดการดูดฝุ่นในห้องนั่งเล่นทำความสะอาดห้องครัว เก็บขยะเตรียมทิ้ง ก่อนจะถูกพื้นทำทุกอย่างยกเว้นห้องนอนส่วนตัวของชายหนุ่ม เธอไม่กล้าเข้าไปขนาดนั้นหรอก
เตชินท์เอาแต่นั่งมองคนตัวเล็กที่ทำโน่นนี่ไปเรื่อยนึกขัดใจที่หญิงสาวทำความสะอาดจริงจังไปรึเปล่า เธอไม่แม้แต่จะเข้าหาเขาเลยชายหนุ่มจึงเริ่มทนไม่ไหวลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้คนตัวเล็กที่กำลังทำความสะอาดอย่างจริงจัง
“อุ้ย!”น้ำหวานตกใจเมื่อร่างของเธอชนเข้ากับร่างสูงของอีกฝ่าย เธอหันหน้ามามองพร้อมกับถอยห่างทันที
“พี่ทำอะไรคะ?”เธอถามอย่างหวาดระแวงอีกฝ่ายที่จู่ๆ ก็มาใกล้เธอขนาดนี้
“ก็แค่มาดูว่าทำสะอาดรึเปล่า ตกใจอะไรขนาดนั้น”เตชินท์ใช้สายตาคมเข้มจ้องมองคนตัวเล็ก ในหัวตอนแรกคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะชอบพอเขาเหมือนที่เพื่อนว่าแต่พอเห็นแววตาที่เธอมองมาอย่างตื่นกลัวมันทำให้เขาเปลี่ยนความคิดใหม่ทันที
“ถอยออกไปค่ะ หวานไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นของพี่ไม่ต้องมาทำตัวเจ้าชู้ใส่”เธอไม่ใช่เด็กสามขวบที่จะมองสายตาของอีกฝ่ายไม่ออกว่าการที่เขามองแบบนี้ต้องการจะสื่ออะไร
“เจ้าชู้? ฉันเจ้าชู้ตรงไหน”
“ทุกตรงค่ะ”ถามปุ๊บเถียงปั๊บ มันทำให้ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ดื้อรั้นพอสมควร
“งั้นเหรอ?”ไม่ถามเปล่าคนตัวสูงเริ่มขยับกายเข้ามาใกล้ ไหนก็ไหนๆ แล้วเขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะปฏิเสธเขาได้รึเปล่า
“ถอยออกไปนะ ไม่งั้น...!”
“ไม่งั้นทำไม?”น้ำหวานจ้องมองอีกฝ่ายด้วยความไม่พอใจ เธออุตส่าห์คิดว่าเขาคงไม่ยุ่งกับเธอแต่การที่เธออยากจะรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองไปทำให้เขาเจ็บตัวจะกลายมาเป็นแบบนี้
“หวานจะแจ้งความว่าพี่กำลังทำมิดีมิร้ายหวาน”หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นพร้อมทำหน้าทำตาจริงจังออกมา
“หึ”เสียงหัวเราะในลำคอของเตชินท์เผย ออกมาแทน ผู้หญิงคนนี้กล้าขู่เขาหรอช่างน่าสนใจจริงๆ เตชินท์ไม่ได้รู้สึกกลัวเลยสักนิดในทางกลับกันมันยิ่งท้าทายเขามากอีกด้วย หญิงสาวรู้สึกคิดผิดจริงๆ ที่เธอมาที่นี่ไอ้เรื่องทำความสะอาดอะไรพวกนั้นมันคงไม่ได้จริงจังแต่แรกแต่เขาหลอกเธอมาแน่นอน
เตชินท์ยอมถอยห่างจากคนตัวเล็กเพราะไม่ต้องการให้เธอตื่นกลัวไปมากกว่านี้ พอน้ำหวานเห็นว่าชายหนุ่มถอยห่างออกไปแล้วเธอก็รู้สึกโล่งใจ ไม่รู้ว่าเหตุการณ์เมื่อกี้เขาต้องการกลั่นแกล้งเธอรึเปล่าหรือเขาคิดไม่ดีกับเธอจริงๆ คนตัวเล็กรีบทำความสะอาดอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะออกไปจากที่นี่และอย่าหวังเถอะว่าเธอจะมาทำความสะอาดให้เขาอีก
เมื่อหญิงสาวกลับไปเตชินท์ก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เขาไม่เคยอยากยุ่งกับผู้หญิงที่ไม่สนใจเขา ไม่เคยมีความคิดอยากจะรังแกใครเพราะเขาคิดว่าตัวเองไม่ได้ขาดเรื่องพวกนี้แค่กระดิกนิ้วก็มีผู้หญิงมากมายอยากจะเข้าหาแล้วแต่พอเป็นผู้หญิงคนนี้ยิ่งเธอปฏิเสธทำท่าเหมือนไม่ต้องการอยู่ใกล้มันก็ยิ่งทำให้เขาอยากจะอยากได้เธอ ไอ้คนอย่างเขาถ้าอยากได้อะไรแล้วก็ไม่คิดล้มเลิกเสียด้วยสิ ในหน้าหล่อเหลาเผยความร้ายกาจออกมา ความคิดชั่วร้ายผุดขึ้นมาในหัวของชายหนุ่มทันที
เหมันต์: อยู่ไหนไอ้เต ออกมาเจอกันที่เดิมหน่อย
ในระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่นั้นเสียงข้อความก็ดังขึ้นทันที เตชินท์อ่านข้อความของเพื่อนก็คว้ากุญแจรถก่อนจะเดินออกไปทันที ไม่ลืมที่จะตอบกลับเพื่อนด้วยว่ากำลังจะไป
@ผับคิงบาร์
“เป็นไงบ้าง ได้ข่าวว่าสาวไปทำความสะอาดห้องให้”เหมันต์ที่รู้เรื่องที่เพื่อนวางแผนให้น้ำหวานไปทำความสะอาดห้องให้ก็เอ่ยถามทันที
“ก็ไม่ไง กูว่าที่มึงบอกน่ะ มึงเดาผิดแล้ว ไม่เห็นว่าจะสนใจกู”
“จริงเหรอวะ กูนึกว่าน้องมันอยากจะเข้าหามึงเสียอีก”ปกติแล้วผู้หญิงก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ พยายามเรียกร้องความสนใจอะไรแบบนี้
“หึ เข้าหาอะไรละ มองกูอย่างรังเกียจด้วยสิไม่ว่า”นึกถึงสายตาของคนตัวเล็กที่มองมามันก็ทำให้ชายหนุ่มหงุดหงิดไม่น้อย
“จริง?”
“เออ!”เตชินท์ตอบกลับพร้อมยกแก้วเหล้าขึ้น
“แบบนี้ก็ไม่ต้องสนใจดิ คนอย่างเตชินท์มีผู้หญิงอีกมากมาย”
“แต่กูสนใจว่ะ”คำตอบของเตชินท์นอกจากจะทำให้เหมันต์ทำหน้าแปลกใจแล้วสายลมที่นั่งฟังอยู่ก็รู้สึกไม่ต่างกัน
“หมายความว่า...”
“เล่นตัวแบบนี้กูยิ่งอยากได้”น้ำเสียงจริงจังของเตชินท์เผยออกมา เขาไม่เคยศรัทธาเรื่องความรักไม่คิดที่จะรักใครด้วย การที่เขาอยากหลับนอนกับเธอก็แค่ความต้องการทางเพศเฉยๆ ได้แล้วก็ต่างคนต่างอยู่เหมือนที่เขามักจะทำนั่นแหละ
“หึ เสือก็ยังเป็นเสืออยู่ดี แล้วเอาไงไหนมึงบอกว่าน้องมันไม่สนใจมึง”
“กูมีวิธีของกูแล้วกัน”เหมันต์รู้จักเตชินท์ดี ถึงอีกฝ่ายจะไม่เคยบีบบังคับให้ใครมานอนด้วยแต่ถ้าชายหนุ่มต้องการจริงๆเขาก็จะเอาให้ได้ ไม่สนวิธีการหรอก
อีกวันผ่านไป
น้ำหวานนั่งถอนหายใจออกมากับเรื่องงานที่เธอกำลังคิดอยู่ คนตัวเล็กมองดูค่าใช้จ่ายต่างๆ แล้วก็เริ่มคิดหนัก นี่แค่ปีหนึ่งแต่ค่ารายงานค่าอะไรต่อมิอะไรมันเยอะมากๆ ไม่มีรายรับมีแต่รายจ่ายแบบนี้ไม่ไหวแน่ๆ หญิงสาวจึงพยายามหางานทำ
“รับทำรายงานดีไหมนะ แต่งานก็ท่วมหัวแล้วแบบนี้ไม่รอดแน่”
“หวานทำอะไรอยู่น่ะ”แก้มใสที่ออกไปซื้อขนมที่ร้านค้ามาพอเห็นสีหน้าจริงจังของเพื่อนก็ถามทันที
“หางานน่ะ แต่ไม่รู้เลยจะทำอะไร”
“งานที่รายได้ดีไม่ตรงกับเวลาเรียนมีน้อยมากๆนะ”แก้มใสคิดตามเพื่อนก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงของตัวเอง
“ใช่ แบบนี้ไงเลยคิดหนัก”พูดแล้วก็ถอนหายใจออกมาการหางานทำไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ
“แต่เรามีคนรู้จักอยู่นะ น่าจะช่วยได้”แก้มใสนึกอะไรขึ้นมาได้ก็พูดออกมาทันที
“ใครเหรอแก้มใส”
“พี่รหัสเราไง เธอจำหน้าได้ไหม”
“พี่แตงไทยเหรอ?”น้ำหวานเอ่ยขึ้นพร้อมขมวดคิ้ว
“ใช่ ๆ เราเห็นพี่แกลงรูปในไอจีตลอดว่าทำงาน เห็นเงินดีมากด้วยนะ”
“งานอะไรอ่ะ”ได้ยินแบบนั้นก็เริ่มสนใจ
“งั้นเดี๋ยวเราลองแกล้งถามแป็บนะ”ว่าแล้วแก้มใสก็รีบพิมพ์ข้อความไปหาพี่รหัสของตัวเองทันที
“พี่แตงไทยบอกว่าทำงานร้านเหล้าน่ะ”
“แบบนั้นไม่น่าไหวหรอก เราไม่ชอบอะไรแบบนั้น”
“ก็จริง แต่ว่างานร้านเหล้าทำแค่ช่วงเย็นนะ ไม่ตรงกับเวลาเรียนแถมเงินก็ได้ดีด้วย”ตอนแรกน้ำหวานถอดใจไม่คิดสนใจแต่พอได้ยินแบบนี้ก็เริ่มคิดขึ้นมา
“พี่แตงไทยบอกว่ากำลังรับคนด้วยนะ ถ้าจะทำก็มาสมัครได้ เป็นเด็กเสิร์ฟค่าแรงวันละสี่ร้อยจะมีพิเศษให้ด้วยถ้าทำงานดีไหนจะทิปอีก”
“เด็กเสิร์ฟงั้นเหรอ”น้ำหวานพึมพำก่อนจะนึกคิดไตร่ตรองในหัว ด้วยเวลาเรียนกับอะไรหลายอย่างงานกลางคืนมันก็น่าจะเป็นตัวเลือกอีกหนึ่งตัวเลือกแต่มันก็ติดปัญหาหลายอย่างอยู่เหมือนกัน
เตชินท์มายังร้านสะดวกซื้อ เขาเดินไปยังโซนขายผ้าอนามัยของผู้หญิงก่อนจะมองด้วยใบหน้าร้อนผ่าว เกิดมาไม่เคยมาซื้ออะไรพวกนี้เลยแต่ตอนนี้เขามาทำบ้าอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมา ไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงชอบใช้แบบไหนเพราะมันมีหลายแบบหลายขนาดหลายกลิ่นอีกด้วยนั่นจึงทำให้เตชินท์หยิบมาหลายอัน ก่อนจะหาซื้อขนมซื้อเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไปด้วย คนตัวสูงหลบสายตาพนักงานที่กำลังอมยิ้มอยู่คงจะขำที่เขามาซื้ออะไรพวกนี้สินะแต่คนตัวสูงพยายามไม่สนใจ หลังจากที่จ่ายเงินเสร็จเขาก็รีบออกมาทันทีก่อนจะแวะไปยังร้านขายยาขอซื้อยาแก้ปวดท้องประจำเดือนจากเภสัชกร“พี่เตชินท์ บังเอิญจังเลยคะ”เสียงริต้าเอ่ยทักทายเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินออกมาจากร้านขายยา เธอเห็นรถเขาจึงรีบจอดรถมาทักทายอีกฝ่ายเพราะช่วงนี้ชายหนุ่มไม่ค่อยตอบข้อความเธอเลย“อืม”“พี่ไม่สบายเหรอคะ ถึงมาร้ายขายยา”“อืม ฉันไปก่อนนะมีธุระ”“เดี๋ยวสิคะ พี่เตชินท์จะไปคิงบาร์รึเปล่าคืนนี้ ริต้ามีนัดกับพวกเพื่อน พี่ไปด้วยกันไหมคะ”“ไม่”คำตอบสั้นๆ แต่ทำให้หญิงสาวรู้สึกเสียใจไม่น้อย เธอเคยหลับนอนกับอีกฝ่ายแล้วแท้ๆ แต่ทำไมชายหนุ่มถึงไม่สนใจใยดีเธอเลย หรือว่าครั้งนั้นเธอทำไม
คำถามในข้อความที่เตชินท์ส่งมาสร้างความงงงวยให้แก่หญิงสาวไม่น้อย เธอกำลังจะพิมพ์ถามกลับไปแต่ก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงรถหรูแล่นมาจอดทางด้านหลัง ทำให้คนตัวเล็กรีบหันไปมอง เจ้าของรถเปิดประตูลงมาด้วยอารมณ์หงุดหงิดไม่น้อยเลย“พะ พี่เตชินท์ พี่มาได้ไง”“ขึ้นรถ”“ฮะ เอ่อ หวานไม่ว่าง”เธอไม่พอใจแต่ก็พยายามพูดดีๆ ออกไปเพราะไม่อยากทะเลาะกับอีกฝ่ายในตอนนี้อีกอย่างเธอหิวข้าวจะตายอยู่แล้ว“ฉันไม่สน!”เตชินท์ไม่พูดเปล่าเขากระชากเรียวแขนของน้ำหวานบีบบังคับให้เธอขึ้นมาบนรถของเขา การกระทำของชายหนุ่มทำให้ใบหน้าสวยหวานเบ้ออกมาเล็กน้อยแต่ก็ยอมขึ้นไปบนรถของอีกฝ่ายปัง!เสียงประตูห้องสุดหรูของชายหนุ่มปิดลงดังลั่นตามอารมณ์หงุดหงิดของเจ้าของห้อง หญิงสาวที่ถูกพามาที่นี่เอาแต่ยืนสะดุ้งตกใจอยู่กลางห้องอย่างไม่เข้าใจว่าเธอไปทำอะไรให้เขาหงุดหงิดกันเขาถึงได้เป็นบ้าแบบนี้“ฉันถามว่าใคร!”เตชินท์หันหน้ามาจ้องมองคนตัวเล็กพร้อมกับเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“พี่หมายถึงอะไรคะ”“หึ ไปยืนร่านกับใครฉันก็หมายถึงคนนั้นล่ะ”หัวคิ้วของน้ำหวานเป็นปมก่อนจะร้องอ๋อในใจเมื่อเข้าใจแล้วว่าผู้ชายคนนี้หมายถึงใคร แต่เธอไม่ได้ไปทำแบบที่
“ทำไมมาช้า แล้วนี่ใครว่ะ?”เป็นเหมันต์ที่เอ่ยถามหลังจากที่สายลมนั่งลงพร้อมดึงให้คนตัวเล็กที่ดูไม่เต็มใจอยากจะมาด้วยนั่งลงข้างๆ“นี่วันใหม่เพื่อนกู”คนถูกแนะนำว่าเพื่อนมีสีหน้าเรียบนิ่งพอสมควร“เพื่อน?”“เพื่อนสมัยเด็ก พอดีย้ายมาเรียนที่มหาวิทยาลัยเรา”“เพิ่งย้ายมาเหรอ”“อืม”สายลมครางตอบเพียงแค่นั้นแต่ทว่ามีหรือที่เพื่อนทั้งสองจะเชื่อว่าผู้หญิงข้างกายเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น สายลมเป็นยังไงมีหรือที่พวกเขาจะไม่รู้ปกติไม่เคยเห็นสนใจผู้หญิงคนไหน มีผู้หญิงมากมายเข้าหาแต่ทว่าสายลมก็ไม่เคยเล่นด้วย คนภาพนอกคิดว่าอีกฝ่ายเย็นชาเข้าถึงยากมันก็เป็นเรื่องจริงแต่ถ้าเป็นคนสนิทอีกฝ่ายก็ปกติ“เธอชื่อวันใหม่เหรอ เรียนคณะอะไร”“บริหาร”“แล้วรู้จักกับไอ้ลมมานานยัง”“นานแล้ว”วันใหม่ตอบแค่นั้นท่าทีของเธอเหมือนไม่อยากตอบเลยด้วยซ้ำ คนตัวเล็กขยับกายออกห่างจากเพื่อนเก่าแต่ก็ถูกสายตาดุๆ มองมา“จะขยับไปไหน”“ร้อน อึดอัด”“มากไหม?”สายลมถามออกไปด้วยใบหน้าบึ้งตึงเพราะรู้ดีที่คนตัวเล็กขยับตัวออกห่างเป็นเพราะอะไร“ฉันไม่ได้อยากมาด้วย”“แล้วใครสน?”“ลม จะเกินไปแล้วนะ”ตั้งแต่ที่เธอได้เจอเขาอีก เขาก็ทำเรื่องมากมายกับเธอบีบบัง
2 อาทิตย์ผ่านไปเตชินท์: มาหาฉัน ห้ามเกินครึ่งชั่วโมงเป็นอีกวันที่น้ำหวานได้รับข้อความจากรุ่นพี่หนุ่ม ตลอดหลายวันที่ผ่านมาเขาสั่งให้เธอไปหาทุกวันแทบไม่ให้เธอหยุดพัก คนตัวเล็กมีปฏิเสธแต่เขาก็ขู่เธอ ทำให้เธอต้องมาหาเขาอีกจนได้ ความสัมพันธ์ระหว่างน้ำหวานกับเตชินท์มีแค่เพื่อนๆ ของเขารู้และแก้มใส อยู่มหาวิทยาลัยถ้าหากบังเอิญเจอกันเราทั้งสองทำเหมือนไม่เคยรู้จักกันเลย เขาเดินผ่านเธอหันหนีไปอีกทางซึ่งมันก็ดีแล้วที่เป็นแบบนี้แต่บางครั้งการที่เธอได้ยินคำพูดของคนอื่นเกี่ยวกับชายหนุ่มมันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแย่“ทำไมมาช้า”ทันทีที่ใช้คีย์การ์ดเข้ามาในห้องสุดหรูน้ำเสียงไม่พอใจก็ถามขึ้นทันที“หวานทำรายงานก่อนมาค่ะ”เพราะเขาสั่งให้เธอแทนตัวเองแบบนี้เธอที่ไม่อยากมีปัญหาอะไรจึงพูดแทนตัวเองอย่างที่เขาต้องการ“อืม เดินมานั่งนี่”เขาตบลงข้างกายทำให้คนตัวเล็กเดินไปนั่งข้างๆ เขา“ทำหน้าไม่พอใจอะไร”“พี่จะให้หวานมาหาทำไมบ่อยจังคะ”“เบื่องั้นเหรอ”เธอไม่ตอบแต่ก็แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าเบื่อหน่ายพอสมควร“หึ แต่ฉันยังไม่เบื่อเธอเลยนะ”เขาไม่พูดเปล่ายกมือขึ้นมาเกลี่ยเส้นผมของคนตัวเล็กเล่นไปมา“แล้วเมื่อไหร่กันคะ เมื
“หึ ปากเก่งแล้วเหรอ แบบนี้คงหายแล้วใช่ไหม?”เตชินท์พูดออกไปด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์แค่เห็นเธออยู่ตรงหน้าก็ทำให้เขามีความต้องการแล้ว หญิงสาวรีบส่ายหน้าไปมาทันที“ไม่ค่ะ ยังเอ่อยังไม่หาย”จากที่ตีฝีปากกับเขากลายเป็นว่าคนตัวเล็กไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีกเพราะกลัวว่าผู้ชายคนนี้จะทำอย่างที่พูด เตชินท์ไม่ยอมให้เธอกลับห้อง เขาสั่งอาหารให้มาส่งที่คอนโดก่อนจะมานั่งกินข้าวกับเธอ น้ำหวานรู้สึกกลืนแทบไม่ลง เธอไม่คิดเหมือนกันว่าทุกอย่างจะกลายมาเป็นแบบนี้ไปได้จากคนที่ไม่เคยรู้จักแต่ในยามนี้เธอต้องมาเป็นผู้หญิงลับๆ ของเขาอีกวันผ่านไปน้ำหวานขอร้องจนสามารถกลับมาที่ห้องของตัวเองได้ เธออาบน้ำแต่งตัวในชุดนักศึกษาก่อนจะไปเรียนตามปกติ ก่อนหน้านี้เธอติดต่อหาแก้มใสอีกฝ่ายบอกว่าต้องกลับเชียงใหม่จึงต้องหยุดเรียนในวันนี้ เธอไม่ได้ถามอะไรมากมายเพราะดูเพื่อนกำลังมีเรื่องต้องจัดการเธอจึงมาเรียนคนเดียว หญิงสาวแทบไม่พูดคุยกับใครมากมายเธอเรียนของเธอเสร็จก็เดินทางกลับมาที่หอเตชินท์: สองทุ่มมาที่คอนโดเสียงข้อความที่เธอไม่อยากเห็นถูกส่งมาที่เครื่องของเธอ หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นก่อนจะถอนหายใจออกมา เธอมองเพดานนิ่งสมองกำ
น้ำหวานแทบอ่อนแรงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เหมือนว่าเธอไม่มีทางเลือกอะไรเลยนอกจากยอมผู้ชายคนนี้ แต่เธอก็ไม่รู้ว่ามันจะนานแค่ไหนกับการที่ต้องมาอยู่ในฐานะของเล่นของเขาแต่ถ้าหากเธอไม่ยอมชีวิตที่สงบสุขของเธอจะเป็นยังไงต่อไป เขาร่ำรวยมีอำนาจมากกว่าครอบครัวเธอก็แค่คนธรรมดาเพราะแบบนี้มันทำให้หญิงสาวกลั้นใจถามเขาออกไป“นานแค่ไหนกับสถานะบ้าๆ นั้น”“หึ ฉันเป็นพวกขี้เบื่อ ไม่นานหรอกเล่นจนเบื่อเดี๋ยวทิ้งเอง”“ทำไมพี่ถึงได้เลวขนาดนี้คะ ฉันไม่เข้าใจจริงๆ”คำว่าเลวในครั้งนี้เล่นเอาหัวใจแกร่งกระตุกไม่น้อยเลยแต่ชายหนุ่มก็เหมือนไม่สนใจอะไรเขายักไหล่ยอมให้เธอด่าต่อไป“สรุป เอาไง”“หึ ถ้าฉันปฏิเสธพี่ก็คงทำเลวๆ กับฉันเหมือนที่ผ่านมา”เธอที่ไม่มีทางเลือกอะไรเลยจึงเอ่ยออกไป สายตายังคงมองชายหนุ่มด้วยความเกลียดชัง“เป็นผู้หญิงลับๆ ของฉันมันไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอก อยากได้เท่าไหร่ก็พูดมาเธอจะได้ไม่ต้องไปทำงานที่ผับนั้น”หึ ไม่เลวร้ายงั้นเหรอเขากล้าพูดออกมาได้ยังไงกัน ได้ในเมื่อเขาพูดแบบนี้เธอก็จะยอมรับข้อเสนอของเขา เธอยอมเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะเล่นไม่ซื่อด้วย กลัวว่าเขาจะรูปพวกนั้นไปปล่อยอย่างที่ขู่เอาไว้“ได้ ฉันยอมแต่พี่ก็







