LOGINShare
บทที่ 62
Last Updated:
2025-08-01 16:32:36ณิชามองหน้าจอมือถืออย่างตัดสินใจหลังจบการติดต่อผ่านโปรแกรมสนทนา เธอยังไม่ยอมรับสาย ไม่พูดคุยกับคนที่เพียรติดต่อหาโดยตรง
นัดหมายของพีระ...ทำให้ณิชาลังเล สองจิตสองใจ ทั้งที่ก่อนนี้ตั้งใจจะตัดขาด ไม่ยอมพบหน้าเขาอีก“นิดไม่อยากได้บ้านคืนแล้วเหรอ ทางพีชช่วยได้นะ คุณพ่อจัดการให้ได้ นายไรวินทร์มันมีจุดอ่อนให้เราเล่นงานตั้งหลายจุด คุณพ่อรู้ดี คุณพ่อเล็งจะเล่นงานมันนานแล้ว’พ่อของพีระเป็นนายตำรวจใหญ่ในเชียงราช มีอิทธิพลและคนรู้จักอย่างกว้างขวาง การจะหาจุดอ่อนเพื่อเล่นงานนักธุรกิจหน้าใหม่ที่เข้ามาในเชียงราชสักคน ไม่ใช่เรื่องเกินความสามารถ“จะทำยังไง บอกได้ไหม”“ออกมาคุยกันสิ คุยอย่างนี้ไม่สะดวก ไม่ปลอดภัยทั้งพีชและนิด”“นิดขอคิดดูก่อนนะ”“ทำไม รักมันแล้วใช่ไหมถึงลังเล เปลี่ยนใจยกบ้านให้มันแล้วสิ”“นิดอยู่ในบ้าน มีคนของเขาจับตามองอยู่ การออกไปพบพีชไม่ใช่เรื่องง่าย”“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง พีชเข้าใจนิดแล้ว พีชจะรอนะ”การพูดคุยผ่านโปรแกรมจบลงเท่านั้น ณิชาก้มหน้าก้มตาอ
Latest chapter
กล้วยไม้ล้อมตะวัน บทที่ 63
เกือบเที่ยงคืนไรวินทร์ยังไม่กลับมา ณิชานอนพลิกกายอยู่บนเตียง พยายามคิดว่าเขาจะออกไปไหนและพบกับใคร ยิ่งคิดความระแวงก็ยิ่งถามหา พานผุดเป็นใบหน้าของคนที่เธอไม่อยากนึกถึง...อรุณวดี“ไม่หรอก เขาไม่มีทางทำกับเราอย่างนั้น”เมื่อนอนไม่หลับจึงลุกขึ้นเปิดไฟจนสว่างโร่ เดินวนเวียนอยู่ในห้องนอน ทะลุไปถึงห้องเสื้อผ้า สายตาเจ้ากรรมชำเลืองไปทางมุมหนึ่งแล้วใบหน้าก็ร้อนวาบ ภาพยามเช้าตรู่วันนั้นที่เธอหลบมาซุกนั่งด้วยไม่อาจทำใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างกัน จนเขาตามเข้ามา จากนั้นณิชาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเขาถึงกระโจนหาหล่อนรวดเร็วตั้งตัวไม่ทัน แล้วทุกอย่างก็เกิดตามครรลองอีกรอบบ่อยครั้งเมื่ออยู่ใกล้ไรวินทร์ หล่อนรู้สึกเหมือนว่าตัวเขามีแรงลึกลับที่จะดึงดูดให้เอนเข้าหา ณิชาเคยต่อต้านแต่ก็ไม่เคยสำเร็จหล่อนหันกายจะกลับ แต่แล้วก็เห็นถุงกระดาษแปะโลโก้โรงแรมคุ้นตาวางกองสุมอยู่ เหมือนไม่มีใครใส่ใจจัดเก็บมันให้เข้าที่เข้าทางหญิงสาวตรงไปหยิบ ตั้งใจจัดให้เรียบร้อยด้วยไม่อาจปล่อยให้รกหูรกตา เสื้อเชิ้ตสไตล์ที่ไรวินทร์ใช้หลายตัว ณิชาหยิบมาจะเข้าตู้ของเขา แต่กระดาษชิ้น
กล้วยไม้ล้อมตะวัน บทที่ 62
ณิชามองหน้าจอมือถืออย่างตัดสินใจหลังจบการติดต่อผ่านโปรแกรมสนทนา เธอยังไม่ยอมรับสาย ไม่พูดคุยกับคนที่เพียรติดต่อหาโดยตรงนัดหมายของพีระ...ทำให้ณิชาลังเล สองจิตสองใจ ทั้งที่ก่อนนี้ตั้งใจจะตัดขาด ไม่ยอมพบหน้าเขาอีก“นิดไม่อยากได้บ้านคืนแล้วเหรอ ทางพีชช่วยได้นะ คุณพ่อจัดการให้ได้ นายไรวินทร์มันมีจุดอ่อนให้เราเล่นงานตั้งหลายจุด คุณพ่อรู้ดี คุณพ่อเล็งจะเล่นงานมันนานแล้ว’พ่อของพีระเป็นนายตำรวจใหญ่ในเชียงราช มีอิทธิพลและคนรู้จักอย่างกว้างขวาง การจะหาจุดอ่อนเพื่อเล่นงานนักธุรกิจหน้าใหม่ที่เข้ามาในเชียงราชสักคน ไม่ใช่เรื่องเกินความสามารถ“จะทำยังไง บอกได้ไหม”“ออกมาคุยกันสิ คุยอย่างนี้ไม่สะดวก ไม่ปลอดภัยทั้งพีชและนิด”“นิดขอคิดดูก่อนนะ”“ทำไม รักมันแล้วใช่ไหมถึงลังเล เปลี่ยนใจยกบ้านให้มันแล้วสิ”“นิดอยู่ในบ้าน มีคนของเขาจับตามองอยู่ การออกไปพบพีชไม่ใช่เรื่องง่าย”“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง พีชเข้าใจนิดแล้ว พีชจะรอนะ”การพูดคุยผ่านโปรแกรมจบลงเท่านั้น ณิชาก้มหน้าก้มตาอ
กล้วยไม้ล้อมตะวัน บทที่ 61
น้ำเสียงจริงจังแต่ไม่อาจทำให้คนฟังเชื่อ!“ผมไม่อยากขวางคุณทำงานหรอกนะ คุณทำงานกับคุณแหวว ผมชอบและยินดีกับคุณ คุณแหววก็ดูเชื่อมั่นคุณไม่น้อย”คนที่ล่วงรู้ความคิดเธอบอก แต่ณิชากลับรู้สึกแย่“พูดอะไรตอนนี้ คุณทำลายมันหมดแล้วนี่”“ให้ผมหาคนที่แกล้งคุณได้ก่อนแล้วจะพาสมัครงานใหม่ รับรองคุณแหววไม่มีทางกล้าปฏิเสธผม”“ไม่ต้องมาอวดตัว คุณแหววรับฉันเข้าทำงานเพราะตัวฉันเอง ถ้าจะรับกลับอีกก็ไม่เกี่ยวกับคุณ”แค่รู้ว่าจะได้กลับไปทำงาน มีลู่ทางสร้างความหวังเป็นของตัวเองอีก ณิชาก็อารมณ์ดีพอจะโต้เขาด้วยการจิกกัดพอให้เจ็บๆ คันๆ เล่น...แต่พอได้ยินคำพูดเนิบช้าคล้ายกำลังเล่าเรื่องดินฟ้าอากาศ ณิชาก็ถึงกับอึ้ง มึนงง ไม่รู้ว่าควรไปอย่างไรต่อดี“บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามองผมในแง่ร้ายเกินไป เผื่อใจไว้บ้าง รู้จักตัวจริงของผมเมื่อไหร่คุณจะหลงรักผมหัวปักหัวปำ”ไรวินทร์มองคนนั่งข้าง เรียวปากอิ่มขยับเหมือนจะพูดบางอย่างแต่กลับไม่มีเสียงหลุดออกมา เขานึกอยากหัวเราะคนเก่งเสียจริง...แต่ก็สงสาร กลัวว่าจะยิ่งทำตัวไ
กล้วยไม้ล้อมตะวัน บทที่ 60
สิบนาฬิกาตรงของวันนั้น ณิชาต้องติดอยู่ในรถสปอร์ตของคนที่เจ้ากี้เจ้าการเลือกเสื้อผ้าให้เธอเปลี่ยนจากเสื้อยืดเนื้อนิ่มสวมสบายเป็นเสื้อผ้าพลิ้วสีขาวขลิบลูกไม้กับกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มกระชับเรือนร่างมองกระจกณิชาก็ว่าสวยอยู่หรอก เสื้อตัวนี้หล่อนซื้อมาจากร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังช่วงลดราคาก่อนเข้าหน้าหนาวตอนไปฝึกงานที่ยุโรป แต่ไม่ค่อยหยิบมาสวมใส่เพราะคิดว่ามันดูดีเกินความจำเป็นสำหรับงานในแต่ละวันของเธอแต่พอวันนี้ ก้มมองตัวเองอีกทีแล้วสลับกับคนข้างนอกที่ยืนคุยอยู่กับผู้ชายสี่คนก็ทำให้นึกพอใจที่ยอมเออออตาม เขาอยู่ในเสื้อผ้าสไตล์เดิมแสนคุ้นตาหากว่าดูดีและโดดเด่นเหมือนอย่างเคยไรวินทร์กับผู้ชายกลุ่มนั้นยืนอยู่หน้าอาคารสามชั้นกรุกระจกโดยรอบที่ณิชาสังเกตเห็นอยู่ว่าสร้างมาสักพักแล้ว ภายในพื้นที่เขตก่อสร้างอันกว้างขวาง คะเนด้วยสายตาเกินยี่สิบไร่แน่นอน ที่สำคัญตั้งอยู่เกือบกลางเมืองเชียงราชด้วยสิไม่กี่ปีมานี้เชียงราชขยายตัวอย่างรวดเร็ว การจะเห็นอาคารเกิดใหม่รูปทรงทันสมัยนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกตาอย่างเมื่อก่อน ที่ตรงนี้ก็เหมือนกัน ณิชาเคยขี่รถผ่านอยู่หลายรอบ เห็นจนชินต
กล้วยไม้ล้อมตะวัน บทที่ 59
ฟังคำพล่าม อรุณวดีถึงกับเหยียดปากอย่างไม่ปกปิดความรู้สึก นี่นายพีระคิดว่าไรวินทร์เป็นตาแก่หัวล้านแถมลงพุงอย่างที่ณิชาต้องทำใจเป็นคู่นอนอย่างนั้นหรือคนอย่างไรวินทร์ต่อให้มีแต่ตัวก็มีผู้หญิงเข้าแถวรอกระโจนลงเตียงนอนเขา แล้วอย่างแม่ณิชานั่นดูภายนอกว่าเป็นพวกน้ำยาเย็น แต่เชื่อสายตาอรุณวดีสิว่าพอถึงเวลาจริง แม่คนนั้นอาจร้อนแรงจนนายพีระคิดไม่ถึงก็ได้...แค่ได้เชื้อไฟดีๆ“เธอกับณิชา เคยมีอะไรกันหรือเปล่า”“ผมกับนิด...เราไม่มีอะไรกันแล้ว”พีระตั้งใจพูดกำกวม ตอบไม่ตรงคำถาม เพราะรู้สึกหวงณิชา บางสิ่งในตัวหญิงสาวที่เพิ่งได้สัมผัสทำให้เขาไม่อยากปล่อยมือแต่ด้วยชั่วโมงบินที่สูงกว่ามาก แค่อ้าปาก คนฟังก็รู้ทันแล้ว“อยากได้เขาไหม”“คุณวดีหมายความว่ายังไง”“ฉันรู้เธอยังตัดใจจากณิชาไม่ขาด ยังอยากได้เขาอยู่ใช่ไหม ตามใจตัวเองไปสิ”“คุณวดีพูดอย่างนี้ไม่ดีเลยนะครับ ยังไงผมก็มีรวีอยู่ทั้งคน”“นายไม่รู้หรือว่าตัวจริงกับทางผ่าน ควรจัดวางกันยังไง ตรงไหน”
กล้วยไม้ล้อมตะวัน บทที่ 58
ไรวินทร์ว่าง่ายจนณิชาต้องลอบยิ้มหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วมายืนมองเขาที่นอนหลับตาพริ้มลมหายใจสม่ำเสมออยู่ข้างเตียงหล่อนเดินออกจากห้องนอนลงชั้นล่าง เข้าห้องครัวเก่าที่ถูกปรับปรุงใหม่เพื่อจะหาพ้อหวาน แต่เด็กสาวไม่อยู่ ถามจากเด็กรับใช้อีกคนได้ความว่าออกไปซื้อผักสดให้แม่ครัวของไรวินทร์ณิชายืนมองด้วยใจตัดอคติ ครัวปรับปรุงใหม่ดูสวยงาม เครื่องใช้ไม้สอยก็ดูน่าใช้กว่าเดิม จนรู้สึกคันไม้คันมือ“คุณนิดอยากได้อะไรคะ สั่งหนูก็ได้”“ไม่เป็นไรจ้ะ ฉันอยากทำข้าวต้มกระดูกหมู มีของสดในตู้เย็นใช่ไหม”“มีค่ะ แต่หนูทำให้ก็ได้ค่ะ”“ขอบใจจ้ะ แต่ฉันจะทำเอง”ณิชายืนยันพลางยิ้มให้อย่างจริงใจ จนเด็กรับใช้ต้องถอยห่าง ยืนมองด้วยความไม่ค่อยเข้าใจนัก ทำไมคุณณิชาถึงดูกระตือรือร้นกับการทำอาหารเช้าในวันนี้ด้วย ข้าวต้มแค่นี้ สั่งเธอก็จัดการให้ได้แล้วเกือบชั่วโมงที่ณิชาตั้งอกตั้งใจทำอาหารจนเสร็จลง เด็กรับใช้ที่คอยเป็นลูกมืออยู่ตลอดชะโงกมองแล้วบอกอย่างที่ทำให้ณิชามั่นใจขึ้นอีกโข“หอมจังค่ะ ดีนะยังมีเห็ดหอมเหลืออยู่ ใ
You may also like
ครูสาว สวิงเสียว
Tiwa Tatree20.5K viewsคนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง
ลั่วหูโยว233.3K viewsขย้ำรักเลขา NC-20
C198.4K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์22.2K viewsเสพตัณหา+เสพราคะ+เสพสวาท [รวมเรื่องสั้น 3 เล่ม]
ภูผาสีน้ำเงิน354 viewsOne night ป้ายรัก
MoonlightNstar1.2K viewsHot love เซ็ต..สุดเสียว
อักษรเติมฝัน51 viewsนางร้ายคนนี้ ไม่ขอเล่นตามบท
Jiraiyajung323 views
