ตอนที่ 8 ด้ายแดงผูกรักทุกชาติภพ

ชิงถิงยอมหยุด เขาเช็ดทำความสะอาด ดูแลทุกอย่างให้เสี่ยวเหอ คืนนั้นเป็นคืนแรกที่นางได้นอนในอ้อมกอดของชิงถิง ความรู้สึกผิดที่หนีมาคล้ายจะถูกปัดเป่าให้น้อยลง เรื่องที่ทะเลาะกันแต่ต่างคนต่างเข้าใจผิดก็ถูกลืมเลือนไป

รุ่งเช้า ทั้งสองออกเดินทางตั้งแต่เช้ามืดเช่นเดิม แต่วันนี้ชิงถิงควบม้าช้าลงมาก ทั้งยังคอยถามนางว่าเป็นอย่างไรบ้าง ยังเจ็บอยู่หรือไม่ แม้จะยังเจ็บอยู่บ้าง แต่เสี่ยวเหอกลับเขินอายเกินกว่าจะบอกว่าเจ็บหรือบอกว่าไม่เจ็บ ได้แต่ส่ายหน้าและก้มหน้างุดกับอกกว้างของเขา เขายังคงถามซ้ำๆ ตลอดการเดินทาง แต่หญิงสาวราวกับถูกเขาดูดกลืนคำพูดไปตั้งแต่เมื่อคืนจนหมด

ยามเว่ย [1] แดดเริ่มร้อนจัด ชิงถิงจึงหยุดม้าที่ข้างลำธารแห่งหนึ่ง เขายื่นน้ำมาให้นางดื่ม เสี่ยวเหอไม่ทันระวัง ระหว่างยกน้ำดื่มจึงทำน้ำหกใส่เสื้อผ้าเล็กน้อย เขาเห็นน้ำที่ไหลจากคางลงไปตามลำคอและหายไปใต้เสื้อผ้าของนาง ชายหนุ่มถึงกับกลืนน้ำลาย

“ดื่มระวังๆ หน่อยไม่เป็นหรือ ซุ่มซ่ามจริง” เขาบ่นเช่นนั้น แต่กลับหยิบผ้าออกมาเช็ดให้เสี่ยวเหอ

“ข้า.. ข้าเช็ดเอง”

เขายอมปล่อยมือให้นางเช็ดเอง แต่กลับดึงตัวนางเข้ามาใกล้และก้มลงไปเลียตามรอยน้ำที่เปียกจากค