เข้าสู่ระบบEP.15 รังควาน
“เห็นภาพรางๆ ไม่แน่ใจ” “หมายความว่าไงคะ” “ผู้ชายคนนี้เกี่ยวข้องกับคนที่ช่วยเอ็งไว้ให้รอดพ้นจากความตายคืนวันเกิดเอ็ง” “ช่วย?”เธอเลิกคิ้วขึ้นสูงด้วยความตกใจ จะว่าอย่างนั้นก็ถูก เขาพาเธอไปส่งโรงพยาบาล “จริงๆ เอ็งต้องตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ” “พยาบาลบอกว่าเกือบตาย” “ก็นั่นแหละ” “แล้วไงคะ” “ผู้ชายคนที่เอ็งให้ดูรูป น่าจะมีคนอยู่เบื้องหลังและเป็นคนที่เก่งอาคมพอสมควร ข้าไม่เห็นหน้าคนคนนั้นเลย แต่เขาช่วยดึงวิญญาณเอ็งกลับมา” “…” ไม่อยากจะเชื่อแต่เรื่องราวที่ได้ยินมามันก็ทำให้เธอต้องเชื่อ “สองคนที่ข้ากล่าวถึงพวกเขาเป็นผู้มีพระคุณของเอ็งเลยนะ” “ผู้มีพระคุณ? พระอาจารย์จะให้ฉันไปกราบเท้าขอบคุณมันเหรอคะที่ช่วยชีวิต ถึงใช้คำว่าผู้มีพระคุณน่ะ ฉันไม่ได้ขอให้ใครช่วย ถ้าเป็นผู้มีพระคุณจริง ต้องทำอะไรไม่หวังสิ่งตอบแทนสิ จะทำของใส่ฉันทำไม ถ้ามันไม่ได้ทำ ก็แปลว่ามันให้คนที่อยู่เบื้องหลังทำ ไม่มีใครมีพระคุณกับฉันทั้งนั้นอ่ะ” “นายหญิง!”เตชินท์ตีแขนเบาๆดึงสติเมื่อเธอเริ่มขึ้นเสียงใส่อารมณ์กับพระ มิหนำซ้ำยังชักสีหน้าไม่พอใจ แม้เตชินท์จะเห็นด้วยกับที่มิลินพูดก็ตาม แต่เขาไม่เห็นดีเห็นงามกับการกระทำแบบนี้ “แต่เขาช่วยเอ็งไว้ไง” “หลวงพ่อรู้จักกับคนที่อยู่เบื้องหลังผู้ชายคนนั้นเหรอคะ ถ้าฉันให้เงินจะตอบตามความจริงไหม เงินมันหอมหวานจนต้องเข้าข้างกันเลยเหรอ” “ไม่เอาหรอกนังหนู ความจริงก็คือความจริง เอ็งจะไม่เชื่อก็ตามใจ” “ค่ะ ความจริงคือสิ่งที่เจอ” “ตามใจ แล้วเอ็งมีอะไรไม่สบายใจอีกหรือเปล่า” “มีค่ะ”ลดอาการโมโหลง ไม่เช่นนั้นเธอจะถูกไล่ให้ออกจากที่นี่ ไพบูลย์กำลังกดดันเธอด้วยสายตาว่ากำลังจะสื่อแบบนั้น “ผู้ชายคนนั้นไม่ตายเนี่ยแปลว่ามันมีของที่ดีกว่าฉันงั้นเหรอ” “อย่างที่บอกไปข้างต้น ไม่ใช่ตัวมันเองก็คงเป็นคนรอบข้าง” “…” “สิ่งที่ต้องรู้คือช่วงนี้เอ็งดวงตกนะ มันยากมากที่เอ็งจะมีชีวิตต่ออย่างสันติสุขนะ” “พระอาจารย์กำลังจะบอกอะไรฉัน” “ผู้ชายคนนั้นช่วยเอ็งได้ แต่ถ้าเอ็งไม่ต้องการจะอยู่ใกล้ผู้ชายคนนั้น ข้าก็จะบอกให้เอ็งระวังตัวมากๆ เอานี่ไป”ไพบูลย์ยื่นตะกรุดที่ตนทำขึ้นมาให้กับมิลิน เธอนั่งนิ่งไม่ยอมรับมันมาเป็นเตชินท์ที่รับมา เตชินท์จึงสวมใส่ในข้อมือมิลินทันที อย่างน้อยมีอะไรที่ทำให้อุ่นใจได้ก็ดี “ไว้ใช้ป้องกันภยันตรายทั้งหลายนะนังหนู แล้วก็อาตมาจะทำพิธีเสริมดวงกับปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายให้ก่อนละกัน จากนั้นก็จะเอาของออกให้” “ขอบคุณครับ”เตชินท์กล่าวแทน “รักษาให้ดีล่ะ หวังว่าจะไม่ทำหายอีกนะนังหนู” “พระอาจารย์สามารถ….”มือเรียวบีบกันแน่น หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ชั่งใจลังเลไม่กล้าถามออกไป ไพบูลย์ยิ้มเมื่อเห็นสายตาเป็นกังวล เขามองออกว่าหญิงสาวต้องการอะไร “ข้านะสายขาว เอ็งต้องไปหาคนอื่นแล้วแหละนังหนู” “ฉันจะถามว่าจะสามารถเริ่มพิธีได้ยังคะ ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น” “เหรอ”ไพบูลย์หรี่ตามองอย่างจับผิด “ค่ะ” “ถ้าไม่อยากเสียเวลางั้นก็เริ่มเลย” ครึ่งชั่วโมงต่อมา เตชินท์สาวเท้าเดินตามมิลินมาอย่างเร่งรีบ โดยเธอมีจุดหมายคือจะเดินกลับไปยังลานจอดรถ อาการหน้านิ่วคิ้วขมวดของมิลินทำให้เตชินท์ไม่กล้าถามอะไร ได้แต่เดินตามมาอารักขา “แกเห็นแม่ฉันไหม” “ไม่เห็นครับ” “ฉันจะกลับแล้ว ไปตามมา” “นายหญิงจะไม่เที่ยวต่อสักหน่อยเหรอครับ ให้อาหารปลา หรือปล่อยปลาไหมครับ ผมว่าสนุกดีนะ ปิดทองก็ได้” “แกอยากอยู่ก็อยู่ไป ฉันจะกลับ” “เอ้ามีน เสร็จแล้วเหรอ มาทางนี้”เห็นลูกสาวเดินผ่านมาพอดี มณีรินจึงตะโกนเรียก เจ้าของชื่อตวัดสายตามามองแต่ไม่ยอมหยุดรอ ทำให้มณีรินรีบตามมาดักหน้าพร้อมกับชายอีกคนที่มิลินไม่รู้จัก “พระอาจารย์บอกว่าไงล่ะ” มิลินชักสีหน้าไม่พอใจออกมาอย่างเก็บไม่มิด เตชินท์จึงต้องเป็นฝ่ายกระซิบเบาๆบอกให้มณีรินหายห่วง “เขาทำบุญต่อชะตาทำพิธีแก้ให้แล้วครับ คุณป้าไม่ต้องห่วงครับ ทุกอย่างจะดีขึ้นแน่นอน” “เออก็ดี”มณีรินยิ้มกว้าง แต่เมื่อหันมาเห็นลูกสาวตัวเองที่ใบหน้าบูดบึ้งก็หุบยิ้มลง อย่างมิลินคงต้องมีอะไรล่อตาล่อใจถึงจะหายเป็นปลิดทิ้ง“มีน นี่คุณภูมิ เป็นคนกรุงเทพและเศรษฐีใหญ่ มาทำบุญที่วัดบ่อยมากๆ ทำบุญทีนะเป็นแสนเป็นล้าน แม่ว่าคนนี้คนดีนะ” “ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณมีน”ภูมิยิ้มอย่างเป็นมิตร หญิงสาวที่เพิ่งรู้จักไม่กี่นาทีสวยกว่าที่เขาจินตนาการจากที่มณีรินเล่ามากมาย “แม่อยากได้ก็เอาไปเอง” “กูก็จะเอาไว้เป็นลูกเขยเองไง” “แม่เป็นอย่างนี้ตลอดเลยนะ เวลาฉันมีปัญหาก็หายหัว ตอนเจอหน้าก็เอาแต่ยัดปัญหาใหม่มาให้ เป็นอะไรมากไหม”มณีรินหุบยิ้มลงโดยอัตโนมัติ ไม่คาดคิดว่ามิลินจะเสียมารยาทกับตนโดยการพูดน้ำเสียงดุต่อหน้าคนอื่นจนเป็นจุดรวมสายตาแบบนี้ “รอแม่แป๊บนึงแม่จะไปซื้อประทัดมาไล่ความโชคร้ายดีกว่าเนอะ”มณีรินหลบสายตามิลิน รีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้ตัวเองถูกต่อว่าต่อไปได้ หล่อนรีบดึงแขนเตชินท์ให้เดินตามมาด้วยเพื่อจะเปิดโอกาสให้ภูมิกับมิลินได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพัง “ของหวานทำให้อารมณ์ดีนะครับคุณมีน”ภูมิใช้โอกาสนี้เริ่มพูดคุย ด้วยอาการประหม่าเล็กน้อย “…” “ร้านในวัดนี้ทุกร้าน ผมซื้อทานบ่อย ผมชอบมากอยากให้คุณมีนลองชิม มันอร่อยทุกร้านเลยนะครับ” “ฉันไม่กินของหวาน ไม่ต้องยุ่งกับฉันมาก” ครืด~ ครืด~ มือเรียวควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋า ในขณะเดียวกันก็เร่งฝีเท้าเดินหนีภูมิให้เร็วที่สุด หน้าจอโทรศัพท์ปรากฏเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ที่เธอไม่คุ้นแต่ถึงอย่างนั้นก็กดรับสาย “สวัสดีค่ะ มิลินพูดค่ะ” (มีนเนื้อหอมเนอะ ขนาดในวัดยังมีผู้ชายมาจีบเลย) เจ้าของใบหน้าสวยหันซ้ายหันขวามองหามาร์ติน น้ำเสียงจากปลายสายเธอจำได้ดีว่าเป็นเขา แต่คนมาทำบุญมากมายทำให้เธอมองไม่เห็นว่ามาร์ตินอยู่ตรงไหน หลายวันที่ผ่านมามีเบอร์แปลกๆโทรมาจนเธอบล็อคไปแต่สุดท้ายเขาก็หาเบอร์ใหม่โทรมาจนเธอรับสายในที่สุด ถ้าจะไม่โทษดวงของตัวเองก็คงต้องโทษมาร์ตินผู้เป็นจุดเริ่มต้นของหายนะทั้งหมด (ไม่ต้องห่วงหรอก ผมไม่ได้อยู่แถวนั้น) “เก่งดีนี่ ไม่ได้อยู่ตรงนี้ แต่รู้อย่างกับตาเห็นว่าฉันมองหา โทรมามีธุระอะไรล่ะ” (ผมแค่ไม่อยากให้มีนกินของหวาน ผมกลัวมีนอารมณ์ดี) “ตามฉันมาเนี่ย โรคจิตเหรอ อยากเข้าไปนอนในคุกสักคืนไหม” (ผมชอบนอนที่ห้องมากกว่า โดยเฉพาะห้องมีน แล้วก็ต้องนอนทับมีนด้วย มีนพร้อมให้ผมกระแทกรึยัง) “คุณนี่ยังคงเส้นคงวาเรื่องความทุเรศเนอะ” (มีนเองก็คงเส้นคงวานะ เรื่องหลอกให้อยากแล้วจากไป) “เหอะ!”มิลินครางในลำคอเบาๆอย่างเย้ยหยันแทบจะหลุดหัวเราะออกมา “เรียกว่าคุณคิดเองเออเองจะถูกกว่านะ” (จริงเหรอครับ?) “อย่าทำให้ฉันหมดความอดทนนะ” (มีนจะฆ่าผมก็คิดดีๆ ผมขอเนียนๆละกัน แต่ผมว่ามีนอยากมีชีวิตที่สงบสุขมากกว่าถึงหนีมาที่นี่ มีนคงไม่ชอบที่จะต้องหลบๆซ่อนๆแบบนี้ต่อไปใช่ไหม)ตอนพิเศษ 4 ปัจจุบันที่สวยงามปัจจุบัน@หลายเดือนต่อมา“เรื่องที่มีนเล่าโคตรสะใจเลย”“เรื่องที่ตินเล่าก็ทำให้มีนรักตินมากขึ้นนะ แบบมากๆเลยนะ เสียดายมากนะ วันนั้นตินน่าจะอยู่รอมีนฟื้น เราจะได้เจอกันเร็วขึ้นกว่านี้”“หลังจากที่มีนฟื้นมาจากการจมน้ำช่วงนั้นผมยุ่งมากเลย ทำให้ไม่ได้ตามมีนต่อ ผมโคตรเป็นห่วงมีนเลย ต่อมาเจอมีนอีกทีมีนก็กลายเป็นยักษ์ขมูขีไปแล้ว”“ฮ่าๆๆ มีนชอบตัวเองตอนนั้นมาก ตอนนี้ความรู้สึกที่เล่าให้ตินฟังมันสะใจมากไม่ได้เจ็บปวดแล้วนะ”“นี่สิมิลินคนแกร่งของผม”“มีนยังร้ายอยู่นะแต่ซ่อนพิษตัวเองไว้ ซึ่งตอนนี้มีนเป็นนางฟ้าสุดสวยของตินนะ มีนจะไม่ใช้ความร้ายกาจกับตินอีก”“ครับ แม่นางฟ้าคนสวยของผม ผมก็จะไม่ทำให้พิษที่มีนซ่อนไว้เผยออกมาอีกแน่นอน”คนคลั่งรักกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนโซฟา กอดกันกลมอย่างมีความสุข โดยได้ยินเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากของลูกชายซึ่งเล่นกับทวดของเขาเสียงดังเล็ดลอดมาในห้องที่ปิดประตูไม่ค่อยสนิทนัก แต่ทั้งสองก็ยังคงหยอกล้อกันด้วยความมันเขี้ยว เติมความหวานให้กันในช่วงที่มีเวลา“มีนรักตินมากเลยอ่ะ ขอบคุณที่ตอนนั้นช่วยมีน คอยเอาเสบียงมาส่ง คอยตามดูมีนอยู่ห่างๆนะ”มิลิ
ตอนพิเศษ 3 คลุ้มคลั่งมาเฟียหนุ่มเปียกโซกหนาวสั่น เขายืนดูกู้ภัยปั๊มหัวใจของมิลินด้วยความห่วงใย ญาติของมิลินตามมาในทันที เขาจึงต้องหลีกออกไปเล็กน้อยเพื่อเปิดทางแต่ก็ชะเง้อมองดูห่างๆ“ผมว่าผู้หญิงคนนี้ต้องปลอดภัย นายกลับกรุงเทพเถอะครับ เดี๋ยวไม่ทันการ” โอภาสพยายามดึงมาร์ตินออกมา หากช้าไปกว่าเวลาที่กำหนดงานจะมีปัญหาหนักกว่าเก่า“แต่กูยังไม่อยากกลับ”“เดี๋ยวเธอก็ถึงมือหมอ ไปก่อนเถอะครับ”มาร์ตินจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดห่วงหน้าพะวงหลัง หากไปตอนนี้เขาก็คงไม่มีอารมณ์คุยงาน แต่ทางเลือกมีไม่มาก เขาต้องตัดใจจากมิลิน ปล่อยให้กู้ภัยช่วยชีวิตมิลินต่อ ส่วนตัวเขาต้องกลับไปทำงานต่อทันที@โรงพยาบาลมิลินเหม่อมองเพดานขาวโพลนของห้องพักผู้ป่วยอย่างหมดอาลัยตายอยาก เธอไม่รู้ว่าเธอจะมีชีวิตต่อไปทำไม ทำไมกู้ภัยต้องช่วยเธอไว้ หากรอดไปได้เธอคงโดนแม่บ่นจนหูชา ความรู้สึกตอนนี้คือเธออยากจะหนีออกจากโรงพยบาลและหายไปไม่อยากพบหน้าใคร“อยากออกไปจากที่นี่ ได้ยินไหม! ใครก็ได้ปล่อยฉันที!”มิลินขยับได้ยากลำบากเพราะมือและเท้าถูกมัดไว้กับเตียง แต่เธอก็พยายามดิ้นให้ถึงที่สุด“น้องคลุ้มคลั่งพี่จำเป็นต้องทำอย่างนี้นะ”พยาบ
ตอนพิเศษ2 ความเจ็บปวด@คอนโดโอมเมื่อเท้าเล็กก้าวพ้นขอบประตูเข้ามาในห้องโอม การฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีของมิลินก็หยุดลงทันที ไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องกระทบกายบ่งบอกว่าโอมอยู่ในห้อง เธอจะนำน้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋ที่ซื้อมาระหว่างทางไปเทใส่แก้วให้โอม เท้าเล็กดันไปเหยียบกับอะไรบางอย่างหน้าห้องเสียก่อน“ระ…รองเท้าใคร”ตั้งคำถามขึ้นมาแต่หัวใจดวงน้อยดันสั่นระรัว รองเท้าส้นสูงคู่นี้ไม่ใช่ของเธอแน่นอน แต่มันคุ้นตาเธอมากเสียจนเธอคิดในแง่ดีต่อไปไม่ได้ มือเรียวที่สั่นเทาหยิบขึ้นมาดู เธอต้องการคำตอบของความสงสัยทั้งหมดจึงรีบเดินไปหาโอม“…!”มิลินอ้าปากค้าง ชุดชั้นในของผู้หญิงกองเรี่ยราดอยู่เต็มพื้น เธอเดินตามมันไปก็พบเจ้าของของมันนอนอยู่บนเตียงเดียวกับโอมโดยทั้งสองปราศจากเสื้อผ้าห่อหุ้มร่างกาย มีเพียงผ้าห่มที่ปกปิดท่อนล่างไว้ ผู้หญิงที่นอนกับโอมก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเพื่อนที่คบกันมานานหลายปี เป็นคนที่เธอไว้ใจ เป็นเพื่อนที่เธอรักมากที่สุดในชีวิต น้ำตาไหลเอ่อออกมาอย่างไม่อาจกลั้นได้ หัวใจดวงน้อยเจ็บปวดคล้ายมันกำลังถูกทุบอย่างรุนแรงจนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แทบจะยืนไม่ไหว ชาไปทั่งร่างกรี๊ดดดดดดดด
ตอนพิเศษ1 อดีต@หลายปีก่อนหน้ามิลินในชุดนักศึกษาถูกระเบียบก้าวเท้าเข้ามาในสนามบาสเกตบอลในช่วงเย็นหลังจากเลิกเรียน เธอมองซ้ายมองขวามองหาโอมซึ่งเป็นแฟนหนุ่มของเธอ เขาเป็นนักบาสเกตบอลของมหาวิทยาลัย เธอจึงนำน้ำและขนมติดไม้ติดมือมาฝากเขาด้วยเพื่อจะได้ให้เขามีแรงซ้อมและทุกครั้งที่มา มักจะเจอเพื่อนนักบาสของโอมซ้อมอยู่ก่อนแล้วในสนาม ซึ่งหากเจอผู้ชายคนอื่นเธอไม่อยากเข้าใกล้ เพราะเธอมักจะถูกพวกผู้ชายเหล่านั้นแซวเล่นหรือไม่ก็ถูกกลั่นแกล้ง“ไงจ๊ะ น้องมีน เอาเสบียงมาให้ไอ้โอมเหรอ”สิ่งที่เธอไม่ชอบก็เกิดขึ้นอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ชายทั้งสี่คนเดินเข้ามาหาเธอ พวกเขามีจุดประสงค์จะมาเอาน้ำและขนมที่เธอซื้อมาให้โอมไปทาน บางครั้งเธอเลยต้องซื้อมาฝากพวกเขาด้วยเพื่อตัดปัญหา แต่วันนี้เธอตั้งใจนำมันมาให้โอมเพียงคนเดียวจึงรีบวิ่งหนี“จะหนีไปไหน เห้ย!พวกมึงตามดิ๊”“พวกพี่อย่ามายุ่งกับมีนสิ มีนเอาของมาให้พี่โอม ไม่ได้เอามาให้พวกพี่”“เป็นคนหวงกินตั้งแต่เมื่อไร”“พวกพี่มีตังก็ไปซื้อเองสิ อย่ามาแย่งของมีนนะ”“ใจร้ายจังครับคนสวย”“พี่ๆอย่ามายุ่งกับมีนนะ”ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาทั้งสี่มายืนล้อมเธอหมายจะกลั่
แชะ!เสียงกดชัตเตอร์จากกล้องถ่ายรูปราคาแพงทำให้มิลินที่นั่งอยู่บนรถไหวตัวด้วยความตกใจ แต่เมื่อเธอหันมาเห็นกล้องจึงโพสต์ท่าให้ตากล้องส่วนตัวถ่ายทุกอิริยาบถของเธอเก็บไว้ “ดึงเกาะอกขึ้นนิดนึง มันจะเห็นทั้งเต้าละนะครับ”“อย่างนี้เหรอ”เธอดึงลงมาอย่างยั่วยวน เผยความเซ็กซี่ให้เขาเห็นโดยไม่ปิดบัง“อยากโดนอีกรอบเหรอครับ”เขาเข้ามาดึงเกาะอกให้กลับที่เดิม“มีนชอบยั่วตินเฉยๆ”“ชุดมีนมันจะแหวกกี่ที่ครับ”“ก็ชอบแบบนี้ รูปที่ตินถ่ายออกมามันก็ดูไม่ได้โป๊นะ”ภาพที่เขาถ่ายให้มันถูกใจเธออีกเช่นเคย จนอดใจที่จะเก็บไว้ดูคนเดียวไม่ได้ต้องโพสต์ภาพลงโซเชียลส่วนตัว‘คุณแม่แซ่บมากเลย เกาะอกจริงๆ เซ็กซี่มากแม่’‘คนท้องที่แซ่บที่สุดอยู่ตรงนี้ ใครอย่ามาเทียบเคียงหญิงมีนของฉันนะยะ’‘นางแบบสวยที่สุด ตากล้องรู้ใจสุด อยากได้ตากล้องส่วนตัวแบบนี้บ้าง’‘ถ่ายหนึ่งได้ถึงสอง อวดความสวย อวดผัวที่ถ่ายรูปเก่ง น่าอิจฉา’ มิลินคลี่ยิ้มกว้างด้วยความสดใส ยื่นโทรศัพท์ไปให้มาร์ตินดูคำชมของคนในโซเชียล เธอไม่รู้ว่ามีใครอิจฉาเธออย่างที่พูดรึเปล่า แต่ตอนนี้เธออิจฉาตัวเองที่มีความสุขมากขึ้นทุกวัน“ตินเคยไปเรียนถ่ายรูปจริงจังไ
EP.74“มองเหี้ยอะไรนักหนา”เสียงของโอภาสดังขัดจังหวะสวีทหวานของเจ้านาย เขาไม่อาจทนเพื่อรักษาบรรยากาศได้เพราะเตชินท์กวนประสาทและตั้งใจหาเรื่องเขาก่อน“มึงนั่นแหละมองอะไรวะ”ผั๊วะ!เตชินท์เป็นฝ่ายเริ่มปล่อยหมัดหนักๆใส่โอภาส โอภาสจึงไม่ยอมง่ายๆกระทำแบบเดียวกันคืน จากนั้นทั้งสองก็ปล่อยหมัดใส่กันไม่ยั้งมิลินกับมาร์ตินยืนมองนักมวยมือสมัครเล่นอย่างเอือมระอา ปล่อยให้ทั้งสองก่นด่าและต่อยกันคนละหมัดจนมีรอยแผลบนใบหน้าคนละแผล“หยุด!”มาร์ตินใช้น้ำในแจกันดอกไม้มาสาดใส่ทั้งสองจนเปียกปอนทำให้ทั้งสองแยกตัวออกห่างจากกันได้ “เป็นหมารึไง อยู่บ้านเดียวกันจะทะเลาะกันทำไม”“…”“ตอบ!”“…”ไร้คำตอบจากปากของทั้งคู่มีเพียงการก้มหน้ารับผิดที่ไม่อาจรู้ได้ว่าสำนึกจริงๆรึเปล่า“มึงจะทะเลาะกันทำไม”“ตินคืนนี้ฉันอยากให้ลูกน้องเราทั้งสองนอนด้วยกัน จะได้ละลายพฤติกรรมกัน และรักกันมากขึ้น”“โถ่นายหญิง ไม่เอาครับ”เตชินท์รีบปฏิเสธทันที คงจะอยู่ร่วมห้องกับคนที่ไม่ชอบไม่ได้“ผมเห็นด้วยนะ”มาร์ตินยกนิ้วโป้ง เห็นด้วยกับความคิดมิลินเสียงจิ๊ปากของโอภาสดังพอๆกับเสียงถอนหายใจของเตชินท์ คงไม่อาจหนีได้ ผู้เป็นนายสั่งอย่า







