ตอนที่2 ใจเขาไม่เคยมีเธอ

ป้าแมวมองดูมาณวิกาอยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปหามาณวิกา 

" คุณวิ อย่าเสียใจไปเลยนะคะ คุณอัคคงจะมีธุระด่วน เดี๋ยวก็คงกลับมา คุณวิทานต่อเถอะค่ะ เดียวป้าอยู่เป็นเพื่อน "

มาณวิกาหลุดออกจากภวังค์

" ป้าแมวเก็บเถอะจ๊ะ ฉันอิ่มแล้ว หรือจะเอาไปกินกันก็ได้ ไม่ก็เอาไปเททิ้ง "

พูดเสร็จก็เดินขึ้นไปข้างบน ป้าแมวมองตามด้วยความสงสาร มาณวิกาบอกว่าอิ่มแล้ว อิ่มอะไรกัน เธอยังไม่ได้กินเลยสักคำจะอิ่มได้ยังไง

" ป้า ฉันสงสารคุณวิจัง อุตส่าห์ทำอาหารไว้รอคุณอัค ดูสิของโปรดคุณอัคทั้งนั้นเลย คนทำอุตส่าตั้งใจทำ แล้วดูสิคุณอัค กินไปแค่คำเดียวเอง "

" ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันนะ หน้าตาเคร่งเครียดเชียว ฉันว่าต้องเป็นเรื่องที่ไม่ดีแน่เลย "

" พอแล้วจะเรื่องอะไรก็ช่าง มันเป็นเรื่องของเจ้านาย ช่วยกันยกเข้าไปเก็บในครัวไป "

มาณวิกานั่งเล่นโทรศัพท์ ไถฟีดในเฟสไปเรื่อยๆ จนไปเจอเพจข่าวซุบซิบ พาดหัวข้อข่าว ประธานหนุ่มหล่อบริษัทชื่อดัง ต้อนรับการกลับมาของแฟนสาว ข้างล่างเป็นภาพของด้านหลังชายคนหนึ่ง มีหญิงสาวหุ่นสูงเพรียวใส่เดรสรัดรูปสีแดง ควงแขนส่งยิ้มหวานให้กัน อีกภาพชายหนุ่มนั่งหันหลังส่วนผู้หญิง กำลังป้อนอาหารไห้เขา ทั้ง2ดินเนอร์ใต้แสงเทียน ในร้านอาหารหรู

ช่างเป็นภาพคู่รักที่น่าอิจฉาจริงๆ

มาณวิกาน้ำตาไหลด้วยความน้อยใจ นี่สินะธุระด่วนของเขา เพราะคนรักของเขากลับมาแล้ว ถึงต้องรีบไปรับที่สนามบิน แล้วยังพากันไปกินอาหารหรู คงจะมีความสุขจนแทบสำลักเลยสินะ 

มาณวิกาหัวเราะสมเพชตัวเอง อาหารที่เธอตั้งใจทำ เขากินไปแค่คำเดียว แล้วดูเหมือนจะฝืนกินเสียด้วยซ้ำ ก็เขาจะกินเยอะได้ยังไงหล่ะ เพราะต้องไปกินกับคนรักของเขา เพราะคนรักของเขากลับมา เขาถึงได้รีบหย่ากับเธอ หลังหย่าเขาคงคงมีแพลนจะขอคนรักแต่งงานสินะ ในเมื่อเป็นแบบนี้งั้นลูกในท้อง เขาก็ไม่ต้องรู้หรอก ลูกจะเป็นลูกของเธอแค่คนเดียว ถ้าเขารู้ไม่แน่ เขาอาจจะไห้เธอเอาเด็กออกก็ได้ เขาต้องไม่ยอมไห้ลูกมาเป็นอุปสรรค ขัดขวางความรักของเขาแน่ ก็ในเมื่อเขารอคอยผู้หญิงคนนั้นมาตลอด ไม่ เธอไม่ยอมเป็นอันขาด มาณวิกาลูบท้องเบาๆพูดกับลูก

" ไม่เป็นไรนะลูกแม่ แม่จะรักจะดูแลหนูอย่างดี ต่อไปนี้เรามีกันแค่2คนนะ "

มาณวิกาเช็ดน้ำตาออก ปลอบใจตัวเองว่าอย่าร้องไห้ อย่าเสียน้ำตาไห้กับคนที่เขาไม่เห็นค่าของเรา ในเมื่อเขาไม่รักก็ช่างเขา 2ปีกว่าเธอพยายามแล้ว แต่เขาก็ไม่รักเธอ เธอยอมแพ้แล้ว ก็แค่เขาไม่รัก 

ถ้าเราไม่รักตัวเอง แล้วใครจะรักหล่ะ คิดได้แบบนั้น ก็ลงไปข้างล่าง เปิดตู้เย็นหยิบนมมาดื่ม พร้อมกับเค้กช็อคโกแลตด้วยความอร่อย กินไปก็ลูบท้องไปด้วย

"อร่อยไหมลูก "

อัครพลกลับเข้าบ้านมาตอนห้าทุ่ม เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอน แล้วล้มตัวลงสอดตัวใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับมาณวิกา แสงไฟสลัวจากโคมไฟ ส่องเห็นใบหน้าของเธอยามหลับดูน่ารักไร้เดียงสา 

ก่อนหน้า รสสิกาโทรมา ขอให้เขาไปรับที่สนามบิน แล้วยังขอให้เขาพาไปกินอาหาร เธอบอกว่าหิวมาก ยังไม่ได้กินอะไรเลย แล้วก็มีเรื่องขอให้เขาช่วยด้วย ก็เลยพาเธอไป เธอขอให้เขาหางานให้เธอ เห็นว่าบริษัทกำลังเปิดตัวเครื่องเพชรชุดใหม่ เธออยากเป็นพรีเซนเตอร์ เขาลังเลเพราะรู้มาว่าทีมงานได้คนแล้ว 

" นะคะอัค โรสอยากได้งานนี้จริงๆ ไหนคุณรับปากแล้วว่าจะช่วยหางานให้โรสไง "

" แต่บริษัทได้คนแล้ว เซ็นสัญญาแล้วด้วย "

" เซ็นได้ ก็ยกเลิกได้นี่ ถือว่าให้เป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้า นะ อัค นะ แล้วโรสจะไม่ขออะไรอีกเลย "

อัครพลคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ได้แต่ถอนใจ ถึงยังไงเขาก็รับปากเธอไปแล้ว เขามองดูมาณวิกาอีกครั้งแล้วหลับตานอน