(2)แอบรักเพื่อน

แอบรักเพื่อน

ปึก ปึก ปึก

เอวสอบกระแทกเข้ามาที่ระหว่างขาฉันอย่างหนักหน่วง

"ทะ เทมโป..บะ เบา ๆ หน่อย อ๊ะ"ฉันเอ่ยร้องขอให้ชายบนร่างช่วยผ่อนแรงลงเพราะรู้สึกว่าจุกและที่สำคัญเจ็บตรงส่วนนั้นมาก

"ทน! อีกแปบเดียวจะเสร็จแล้ว อ่า~"ปึก ปึก ปึก เขาไม่ผ่อนแรงแต่กลับรุนแรงเพิ่มขึ้นอีกด้วย ฉันต้องนอนอดทนกัดฟันมือจิกหมอนไว้แน่น

จนกระทั่ง...ฉันรู้สึกว่าท่อนเอ็นขนาดใหญ่กระตุกข้างในกายฉัน

"อ๊าส์...ซี๊ดดดด"สิ้นเสียงคราง เทมโปก็ดึงแก่นกายออกจากร่องแคบแล้วก้มมองไปที่ช่วงล่างของฉันพร้อมกับยกยิ้มมุมปากสีหน้าดูพึงพอใจ ก่อนจะลงจากเตียงดึงเกาะป้องกันออกแล้วโยนใส่ถังขยะ

"กลับไปที่ห้องเธอ"ฉันค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้นแล้วหยิบผ้ามาปกปิดร่างกาย ก่อนจะเดินออกมาจากห้องนั้น

ห้องที่เทมโปพูดถึงก็คือห้องในคอนโดของเขานั้นแหละ เขาเลือกที่จะให้ฉันพักผ่อนหรือนอนค้างที่นี่ได้ แต่ไม่ใช่ห้องของเขา

พอเข้ามาในห้องฉันก็รีบเข้าไปในห้องน้ำจัดการชำระร่างกายตัวเอง

"อะ..เจ็บจัง"เมื่อมือไปสัมผัสโดนจุดที่บอบบางก็รู้สึกเจ็บมาก เทมโปไม่เคยอ่อนโยนกับฉันเลยแม้แต่ครั้งเดียวเขาดูชอบการมีเซ็กส์ที่ค่อนข้างรุนแรงและซาดิสม์

เช้าวันต่อมา

ฉันตื่นขึ้นมาก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเพราะวันนี้มีเรียนเช้า แน่นอนว่าเทมโปก็เข้าเรียนพร้อมกับฉัน หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยก็เดินออกมาจากห้อง เห็นเจ้าของคอนโดนั่งอยู่บนโซฟาสายตาจ้องไปยังหน้าจอโทรศัพท์ยี่ห้อหรู

"เสร็จแล้วใช่ไหม"ปากหนาขยับแต่สายตายังจ้องไปยังโทรศัพท์

"อืม"พรึ่บ พอสิ้นเสียงเทมโปก็ลุกขึ้นจากโซฟา แล้วเอาโทรศัพท์ใส่ไปในกระเป๋ากางเกงเขา ก่อนจะหันมาที่ฉัน

"งั้นไปกัน"พูดจบก็เดินนำหน้าออกจากห้อง เทมโปให้ฉันจอดรถไว้ที่คอนโดเขาแล้วให้นั่งรถของเขาไปที่มหาวิทยาลัย ซึ่งฉันก็ไม่ได้ขัดอะไร ดีซะอีกมีคนขับรถเพราะก็รู้สึกยังเพลีย ๆ อยู่

ระหว่างทางไปมหาวิทยาลัย ฉันหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านทบทวนตามประสาคนรักเรียน ส่วนคนขับก็ฮัมเพลงอยู่ข้าง ๆ ราวกับก่อกวนในการอ่านหนังสือของฉัน ซึ่งฉันก็ได้แต่ลอบหายใจเพราะถึงพูดไปเขาก็ไม่ทำตามความร้องขอ จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์ของเทมโปได้ดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้นมาแล้วมองไปที่หน้าจอก่อนจะยกยิ้มมุมปาก แล้วหันมาที่ฉัน

"หยิบหูฟังให้หน่อยสิ"สิ้นเสียงฉันก็เปิดเก๊ะหน้ารถแล้วหยิบขึ้นมายื่นให้เขา พอเทมโปรับไปก็เสียบเข้าที่หูก่อนจะกดรับสาย

"ว่าไงครับน้องดาว"น้องดาวเป็นรุ่นน้องที่คณะนิเทศ เธอเป็นหนึ่งในบรรดาสาว ๆ ของเทมโป

"พี่กำลังจะเข้ามอ. ใกล้จะถึงแล้วล่ะ"เขาคุยโทรศัพท์แต่วายตาจ้องมองไปที่ถนน

"แล้วเจอกันครับ"พอสิ้นเสียงเทมโปก็กดวางสาย แล้วหันมาพูดกับฉัน

"เดี๋ยวเธอลงไปซื้อถุงยางให้ฉันหน่อยนะ"คำสั่งของเขาทำเอาหัวใจฉันรู้สึกวูบไหว

"แล้วก็ช่วยเช็คชื่อให้ฉันด้วยนะ"

"นายจะไปไหน"ทั้งที่ฉันก็รู้อยู่ในใจแต่ก็ยังพลั้งปากถาม

"ไปฉีดยาให้น้องดาว"พูดจบก็แสยะยิ้มร้าย

"เหอะ"ฉันได้เบือนหน้าหนีแล้วกลั้วหัวเราะเบา ๆ

เทมโปเลี้ยวรถเข้าไปในมินิมาร์ทก่อนถึงมหาวิทยาลัยเพื่อให้ฉันลงไปซื้อถุงยางอนามัยให้เขามันรู้สึกเจ็บที่หัวใจจี๊ด ๆ

พอมาถึงมหาวิทยาลัย ฉันก็เก็บหนังสือใส่ไปในกระเป๋า แล้วรีบลงจากรถ ระหว่างจะก้าวขาเดินก็มีเสียงทุ้มดังขึ้น

"เดี๋ยวสิ"ฉันหยุดชะงักแล้วหันไปที่เสียง. แต่ทว่าเทมโปยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็มีเสียงหวานดังขึ้นเสียก่อน

"พี่เทมโป"ทั้งฉันแล้วเทมโปก็ต่างพากันมองไปที่เสียง.

"น้องดาว"ใช่แล้วเธอคือผู้หญิงของเทมโป น้องดาววิ่งเข้ามากอดแล้วเขย่งเท้าขึ้นจูบปากเพื่อนชายต่อหน้าต่อตาฉัน จริง ๆ แล้วมันก็เป็นเรื่องปกติที่ฉันมักจะเห็นอยู่บ่อย ๆ ครั้ง แต่ไม่รู้ทำไมไม่ชินสักที ความรู้สึกยังคงหวิว ๆ เพราะฉันยังรักเขาอยู่งั้นเหรอ ฉันทำเป็นไม่สนใจรีบก้าวขาออกมาจากจุดนั้นทันที

พอเดินเข้ามาในห้องเรียนก็พบกับเพื่อนอีกสามคนที่นั่งจับกลุ่มคุยกัน ทั้งหมดหันมาที่ฉัน

"แกน.."ดีแลนเอ่ยแล้วหันซ้ายกันขวา

"...ได้มากับไอ้เทมไหม"

"อืม"ฉันตอบกลับสั้น ๆ แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเองในขณะที่ดีแลนลุกจากเก้าอี้ของตนแล้วเดินมาที่ฉัน

"แล้วมันไปไหน"เขามายืนตรงหน้าแล้วเอ่ยถาม

"ไปกับน้องดาว"ฉันตอบเสียงเรียบทำไม่สนใจ แต่ในใจก็รู้สึกราวกับมีมีดมากรีด

"ไอ้เวรนี่!"ดีแลนสบถเบา ๆ พอได้ยิน

"นายยังไม่ชินกับนิสัยเทมโปอีกเหรอ"นั่นเป็นฝนที่พูดขึ้น

"แต่มันไม่น่าทำกับ..."ดีแลนหยุดพูดแล้วหลุบตามองที่ฉัน

"...เพื่อนแบบนี้"ตึก ตึก เสียงฝีเท้าบางเดินเข้ามายืนข้าง ๆ ฉัน

"ก็แกนอยากโง่ให้เทมโปหลอกเอง"สิ้นเสียง ฉันเงยหน้าหันไปที่เพื่อน ไม่ใช่สิเธอไม่เคยคิดว่าฉันเป็นเพื่อนเลย

"ฝน/ฝน"เสียงเพื่อนผู้ชายทั้งสองเอ่ยปราม ในขณะที่ฉันจ้องมองฝนด้วยความแค้นใจ แล้วภาพในอดีตก็ผุดขึ้นมาในหัว.

'ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเทมโปต้องดึงนังแว่นนั้นมาเข้ากลุ่มพวกเราด้วย'ระหว่างที่ฉันกำลังเดินเข้าห้องก็ได้ยินเสียงฝนพูดเสียงดังออกมาจึงหยุดชะงักแล้วแอบฟัง

'ทำไมไปเรียกเพื่อนแบบนั้น'นั้นเป็นเสียงดีแลน

'นั่นสิ เธอควรจะให้เกียรติเพื่อนใหม่บ้าง'เจมส์เสริม

'ฉันไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับมันเลยเห็นแล้วหมั่นไส้ ไม่รู้ทำไมเทมโปต้องเอาใจมันนัก'

'เธออย่ารู้เลยดีกว่า'ยังไม่มีการสนทนาต่อเทมโปก็เดินเข้ามา

'ออร์แกนทำไมยืนตรงนี้ล่ะ'เสียงของเทมโปทำให้ทุกคนในห้องมีสีหน้าเลิ่กลั่ก

ตั้งแต่วันนั้นฉันก็รู้สึกไม่สนิทใจกับใครนอกจากเทมโป มันทำให้ฉันเชื่อใจเขามากขึ้น และด้วยการกระทำที่ดีกับฉันของเขามันจึงทำให้ฉันรู้สึกหวั่นไหว และตกหลุมรักเพื่อนตัวเองโดยไม่รู้ตัว

.....