Share

37 แววตานี้

Author: sammi'P
last update Huling Na-update: 2025-08-04 18:06:39

บนเรือตอนนี้ทั้งตำรวจ เจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานกำลังทำงานกันอย่างขมักเขม้น ในขณะที่ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ปาร์ตี้บนเรือถูกทยอยพาตัวขึ้นฝั่งไปให้ปากคำต่อที่สถานีตำรวจ

อาคเนย์มองตามสองตำรวจใต้บังคับบัญชาของตนส่งสัญญาณให้ เขาจึงต้องเร่งมือนำตัวแอลให้ไปสถานีตำรวจ เพราะอาคเนย์เป็นคนเดียวที่ไม่เกรงอิทธิพลนายหัวทรงพล แต่แอลก็ยังก่อกวนไม่หยุด

“ไปได้แล้ว”

“ไปไหน”

“สถานีตำรวจไง”

“ไปทำไม”

“ไปรอพ่อนาย”

“เฮ้ย! ไม่เอา ผมไม่ไป ปล่อยผมเลยนะ”

แอลขัดขืนด้วยการกระตุกข้อมือข้างที่ใส่กุญแจแรงๆ จนอาคเนย์ดึงมือไว้

อาคเนย์คิดว่าที่อ้างชื่อทรงพลจะทำให้แอลจนมุม แต่ไม่มีทางที่เด็กแสบจะแพ้ไปได้

“สอบปากคำตรงนี้เลยนะคุณตำรวจ นะ”

“ไม่ได้”

“ทำไมล่ะ”

แอลได้ทีซบไหล่อาคเนย์ก่อนจะใช้มืออีกข้างอ้อมมากอดหมับเข้าที่กล้ามแขนเป็นมัดของผู้กองหนุ่ม คราวนี้อาคเนย์ถึงกับค้างไปเลย

“เอามือออกไป”

“แหม เห็นใส่กุญแจมือติดกับผม น่าจะอยากตัวติดกับผมนี่นา” แอลเสียงยานคางทำหน้าล้อนิดๆ

อาคเนย์ถอนใจหนักหน่วงก่อนตอบ“ประสาทสิ อย่าพูดจาทะลึ่งทะเล้นแบบนี้กับเจ้าพนักงาน”

แอลฟังแล้วชะงัก ดว
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   38 จูบนั้น

    22.05 น.สน.เกาะพลอยอาคเนย์นั่งกอดอกพิงพนักเก้าอี้ด้วยสีหน้าเรียบเฉยขณะจ้องมองแอลที่นั่งคอตกอยู่ฝั่งตรงข้าม หลังจากสอบถามรายละเอียดคร่าวๆ แล้ว แต่แอลไม่มีทีท่าจะพูดอะไรไม่ว่าเขาจะยกแม่น้ำสี่ห้าสายมาเกลี้ยกล่อม อีกฝ่ายก็ยังนิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งอาคเนย์เองที่เป็นฝ่ายทนไม่ไหว“ไม่คิดจะพูดอะไรบ้างเหรอ” “ไม่มีอะไรจะพูด”“ถ้าไม่พูด คืนนี้อาจจะต้องนอนห้องขังนะ” อาคเนย์เปรยหมายจะให้อีกฝ่ายกลัวแต่เปล่าเลย...แอลไม่มีทีท่าสะทกสะท้านสักนิด...“ก็แล้วแต่เลย ผมยังไงก็ได้”อาคเนย์ถอนใจขณะลอบสังเกตแพขนตายาวของแอลที่กะพริบขึ้นลงเหมือนว่ากำลังสับสน คงไม่มีใครอยากมีประวัตินอนห้องขังในโรงพัก แอลอาจจะแค่แสร้งตัดไม้ข่มนามแต่กริยาอาการมันฟ้องว่าเด็กหนุ่มก็มีความรู้สึกที่แสดงออกโดยอากัปกิริยาตอนเผลอ“แน่เหรอว่ายังไงก็ได้” อาคเนย์ถามเสียงเข้มเด็กหนุ่มเจ้าของผมสีมะฮอกกานีแซมสีพีชเงยหน้าขึ้นสบตาก่อนจะหรุบตาลงต่ำ ไม่แสดงสีหน้าหวาดกลัวใดๆ“ถึงอยากพูด ก็คงไม่มีใครเชื่อผมหรอก”“แต่ถ้าไม่พูดคืนนี้นายได้นอนห้องขังแน่ ได้ยินว่าเป็นนักร้อง หรือว่าอยากมีประวัติด่างพร้อยให้โดนขุด หรือว่าอยากมีประวั

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   37 แววตานี้

    บนเรือตอนนี้ทั้งตำรวจ เจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานกำลังทำงานกันอย่างขมักเขม้น ในขณะที่ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ปาร์ตี้บนเรือถูกทยอยพาตัวขึ้นฝั่งไปให้ปากคำต่อที่สถานีตำรวจ อาคเนย์มองตามสองตำรวจใต้บังคับบัญชาของตนส่งสัญญาณให้ เขาจึงต้องเร่งมือนำตัวแอลให้ไปสถานีตำรวจ เพราะอาคเนย์เป็นคนเดียวที่ไม่เกรงอิทธิพลนายหัวทรงพล แต่แอลก็ยังก่อกวนไม่หยุด“ไปได้แล้ว”“ไปไหน”“สถานีตำรวจไง”“ไปทำไม”“ไปรอพ่อนาย”“เฮ้ย! ไม่เอา ผมไม่ไป ปล่อยผมเลยนะ”แอลขัดขืนด้วยการกระตุกข้อมือข้างที่ใส่กุญแจแรงๆ จนอาคเนย์ดึงมือไว้อาคเนย์คิดว่าที่อ้างชื่อทรงพลจะทำให้แอลจนมุม แต่ไม่มีทางที่เด็กแสบจะแพ้ไปได้“สอบปากคำตรงนี้เลยนะคุณตำรวจ นะ”“ไม่ได้”“ทำไมล่ะ” แอลได้ทีซบไหล่อาคเนย์ก่อนจะใช้มืออีกข้างอ้อมมากอดหมับเข้าที่กล้ามแขนเป็นมัดของผู้กองหนุ่ม คราวนี้อาคเนย์ถึงกับค้างไปเลย “เอามือออกไป” “แหม เห็นใส่กุญแจมือติดกับผม น่าจะอยากตัวติดกับผมนี่นา” แอลเสียงยานคางทำหน้าล้อนิดๆ อาคเนย์ถอนใจหนักหน่วงก่อนตอบ“ประสาทสิ อย่าพูดจาทะลึ่งทะเล้นแบบนี้กับเจ้าพนักงาน”แอลฟังแล้วชะงัก ดว

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   36 หึงนะ หวงด้วย

    “พี่อิน...” เด็กหญิงเดินมาหยุดลงตรงหน้าอินทัชก่อนจะยื่นกล่องของขวัญให้ “สุขสันต์วันเกิดค่ะ” “ขอบใจนะน้อง...” อินทัชค้างไป ก่อนจะลูบท้ายทอยแก้เก้อ เพราะจำชื่อน้องคนสวยไม่ได้เด็กหญิงเหมือนจะรู้รีบแนะนำตัว “หนูชื่อกุ๊กกิ๊กค่ะ เรียกกิ๊กเฉยๆ ก็ได้”“น้องกิ๊กคนน่ารักนี่เอง ขอบใจนะ” “เอาไว้เปิดดูนะคะว่าชอบไหม”“คนน่ารักให้ก็ต้องชอบอยู่แล้ว”เหอะ...อาคเนย์หมั่นไส้อินทัชที่ตอบเด็กหญิงไปด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทีกับเขาไม่เห็นจะได้อย่างนี้บ้าง คิดแล้วก็ฉุน อาคเนย์จึงคว้าแขนอินทัชลากออกมา“ไป กลับบ้าน”“เดี๋ยวๆ เดี๋ยวฮะพี่เน”“จะอยู่ร่ำลาน้องคนนั้นรึไง”อาคเนย์กระชากเสียงใส่ทำให้อินทัชหน้าจ๋อย กว่าจะรู้ตัวก็ต่อเมื่อลมหึงหวงพัดผ่านไปได้ครู่หนึ่ง“พี่ขอโทษ” เขาเอ่ยเก้อๆ“ไม่เป็นไรฮะ ผมไม่หนีพี่เนไปไหนหรอกน่า”ตอนนั้นอาคเนย์ไม่รู้แล้วว่านั่นคือความรู้สึกหึงหวงอินทัชเป็นครั้งแรกอินทัชคือรักแรกของเขา...รักตลอดมา...แม้อินทัชจะไม่ให้อภัยเขาก็ตาม...อาคเนย์หยุดยืนนิ่งจนแอลที่เดินตามหลังต้องหยุดตาม“หยุดทำไม”จู่ๆ อาคเนย์ก็หันกลับมาเผชิญหน้าด้วยระยะห่างแค่ไม่กี่คืบ “นา

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   35 ท้าทาย

    “แต่ว่า...” พิชญะเหลือบมองผู้เป็นนายที่ส่งสายตาให้จึงเบี่ยงตัวออก “ครับคุณแอล” “ผมจะให้ปากคำคุณตำรวจรูปหล่อ” “ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ” อาคเนย์ตอบขอไปทีขณะมองหาที่เหมาะๆ สำหรับสอบปากคำเด็กหนุ่มไม่ให้เลี่ยงหนีไปได้“เอาตรงนั้นละกัน” แอลมองตามอาคเนย์ที่ชี้มือไปทางหัวเรือก็หัวเราะจนผู้กองหนุ่มนึกฉุน “หัวเราะทำไม” “อยากหาที่เงียบๆ คุยกันสองต่อสองก็ไม่บอก” อาคเนย์ถึงกับถอนใจ ปัดมือเด็กหนุ่มออก “อย่ามาเล่นแถวนี้” “ผมก็ไม่ได้เล่น... ผมเอาจริง”ถ้าไม่เห็นแก่หน้าที่ อาคเนย์คงต่อปากต่อคำไปแล้ว เพราะขณะที่เขาสะกดกลั้นอารมณ์จากการถูกยั่วเย้า เด็กหนุ่มที่จ้องเขม็งมายังส่งแววตาท้าทายและยกยิ้มมุมปากขณะลอยหน้าลอยตาตอบเมื่อครู่ช่างยียวนกวนประสาทเสียจริง...อาคเนย์ทอดถอนใจจนเด็กหนุ่มหน้าใสยื่นมือมาตรงหน้า“อะไร”“ใสกุญแจมือไง”อาคเนย์ปัดมือเด็กหนุ่มที่ยกขึ้นมาในระดับสายตาเฉียดหน้าเขาไปนิดเดียว“อย่ามากวน”“ก็พี่รูปหล่อจะพาผมไปให้ปากคำไม่ใช่เหรอ”“แล้วยังไง”“ถ้าไม่กลัวว่าผมจะโดดทะเลหนี ก็ให้ใส่กุญแจมือไง”“ก็ลองสิ”“แน่ใจนะ” แอ

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   34 ผมชื่อแอล

    “สันนิษฐานว่าอย่างนั้นครับ”ไม่ทันขาดคำของจ่าประกอบ อาคเนย์ก็พยักหน้ารับรู้ เขาพอรู้ว่าเคสนี้น่าจะระดับผู้มีอิทธิพลเข้ามาเกี่ยวข้อง เพราะช่วงเวลาที่โรคระบาดกำลังแรงเช่นนี้ มีไม่กี่คนนักหรอกที่จะมีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่นเขาไม่สนใจว่าคนพวกนั้นจะเป็นใคร ลุกเต้าเหล่าใคร ทรงอิทธิพลมาจากไหน เบื้องลึกเบื้องหลังยิ่งใหญ่เพียงใด เขาก็แค่ทำหน้าที่ในส่วนที่ต้องทำ ทำให้เต็มที่โดยไม่เห็นแก่หน้าใคร...เรือเร็วตำรวจน้ำที่อาคเนย์และพวกแล่นเข้าใกล้จุดหมายกลางทะเลเข้าไปทุกทีจนกระทั่งเรือยอร์ชลำเล็กๆ ที่เห็นไกลลิบเมื่อครู่ปรากฏแก่สายตาชัดเจน พบว่าเป็นเรือยอร์ชลำใหญ่ชนิดจัดปาร์ตี้สักยี่สิบสามสิบคนได้สบายหึ... ท่าทางจะรวยจัดอาคเนย์หมายมาดขณะที่เรือเร็วเทียบเข้าลอยลำใกล้ๆ กระทั่งหยุดนิ่ง คนเรือพาดสะพานเหล็กจากกาบเรือเร็วไปยังอีกฝั่งของเรือยอร์ชจึงเร่งรีบขึ้นไปยังที่เกิดเหตุโดยไวภาพที่เห็นตรงหน้าคือกลุ่มหนุ่มสาวชายหญิงในชุดว่ายน้ำนั่งหันหลังชนกันที่โชฟากลมตรงกลางเรือ แต่ละคนหน้าตาหวาดกลัว บ้างแสดงความไม่พอใจที่ถูกสอบปากคำทีละคน อาคเนย์มองเลยผ่านไปจนถึงชายหนุ่มผอมเพรียวสวมเสื้อกล้ามสีขาวทับด้วยเสื้อเชิ้ตสีฟ้

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   33 เหตุเกิดบนเรือยอร์ช

    “หวังว่าเราจะร่วมมือกันได้เป็นอย่างดี”“ครับ”จ่าประกอบพยักหน้ารัวๆ แสดงความเคารพด้วยการยืนตัวตรงทื่อคล้ายรอคำสั่ง ส่วนคนตัวสูงกว่าได้แต่ลูบท้ายทอยเบาๆ สีหน้าเหมือนจะร้องไม่ร้องแหล่ อาคเนย์เห็นดังนั้นจึงตบบ่าทั้งสองแรงๆ คนละที“ไป... ทำงานกัน”“เดี๋ยวครับ”ผู้กองหนุ่มชะงักถามกลับ “มีอะไร”“เราสองคนขอโทษที่คิดว่าผู้กองเป็นนักข่าวแต่ที่แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท”อาคเนย์หลุดขำก่อนตอบ “จ่านี่มีอารมณ์ขันนะ โอเค เราอย่าเสียเวลาเลย รีบไปกันดีกว่า”“ครับ”“ว่าแต่เรือนั่นของใครนะ” สองตำรวจหนุ่มมองหน้ากัน ท่าทีอึกอักจนผู้กองหนุ่มต้องถามย้ำอีกรอบ “ผมถามว่าใครเป็นเจ้าของเรือลำเกิดเหตุ ได้ยินที่จ่าบ่นว่าเจอตอ” “เอ่อ... ครับ ตอเบ้อเริ่มเลย” ประกอบอ้ำอึ้ง “เรือลำนั้นเป็นของนายหัวทรงพลครับ” อาคเนย์ขมวดคิ้วเมื่อฟังจบ เขาแน่ใจว่าที่ศึกษาข้อมูลก่อนจะลงมาประจำการท้องที่นี้ว่า นายทรงพล พิชัยรุ่งเรือง เป็นคนใหญ่คนโตที่คนในพื้นที่ให้ความเคารพมากที่สุดคนหนึ่ง และยังเป็นเจ้าของบริษัททัวร์ ช.รุ่งเรือง ที่สิทธาเพื่อนสนิทของเขามีหุ้นส่วนอยู่ อะไรจะบัง

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status