Share

48 พัวพัน

Author: sammi'P
last update Last Updated: 2025-08-11 11:33:31

“จ่า!” อาคเนย์ดุใส่ เพราะมีแค่จ่าประกอบคนเดียวที่อยู่กับเขาในคืนนั้นไม่นับแอล

“ผมไม่ได้พูดอะไรเลยนะครับผู้กอง”จ่าประกอบส่ายหน้ารัวๆ

“อย่าไปโทษจ่าประกอบเลย ตกลงตามนี้ละกันจะได้ไม่มีปัญหา”

“แต่...”

“เอาน่า จะอยู่ที่นี่ได้ตลอดรอดฝั่งก็ต้องอยู่ให้เป็นนะผู้กอง”

“ครับ”

อาคเนย์พรูลมหายใจหนักหน่วง เข้าใจแล้วว่าเงินของทรงพลง้างได้ทุกอย่าง แม้แต่...

เขาได้แต่คิดแต่ไม่อาจพูดมันออกมาได้ อาคเนย์มองสารวัตรทีจ่าประกอบทีด้วยความหงุดหงิด

“แต่ผมไม่อยากพัก ให้ผมทำคดีอื่นได้ไหมครับ”

“ก็ได้นะ ปกติที่นี่ไม่ค่อยมีคดีที่ต้องใช้หน่วยงานสืบสวนเท่าไหร่ เอางี้ถ้ากลัวกินภาษีประชาชนเปล่าๆ ไม่อยากว่างมาก ก็ไปช่วยหน่วยงานจราจรไปก่อนจนกว่าปิดคดีก็แล้วกัน”

สารวัตรตัดบทแล้วเดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้อาคเนย์ยืนงงอยู่ในดงความสับสน ดูเหมือนสารวัตรตั้งใจจะผลักเขาออกจากคดียังไงพิกล...

อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น...

เขาเริ่มไม่แน่ใจว่าเรื่องที่เจอแอลเมื่อคืนคือเรื่องบังเอิญหรือเป็นแผนของใคร หรือเด็กนั่นจงใจเข้าหาเขาเอง ดีที่ไหวตัวทันเก็บข้าวของออกจากคอนโดนั่นมาก่อน ไม่งั้นอาจจะเจอเรื่องร้อนใจรายชั่วโมงก็เป็นได้

ไม่ใช่ว่าห
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   54 เพลงที่อินชอบ

    ไมทันที่สิทธาจะได้ตอบสิ่งที่อาคเนย์ข้องใจ เสียงไลน์ก็ดังขัดจังหวะ พร้อมกับข้อความที่เด้งลงมาหน้าจอทำให้อาคเนย์ที่อ่านทุกถ้อยความถึงกับชะงัก...เขาฟื้นรึยัง......อาการเป็นยังไงบ้าง ......ตอบด้วย...อาคเนย์อ่านข้อความสั้นๆ ที่ส่งมาหลายครั้งแล้วเหลือบมองสิทธาที่เหมือนจะรู้ตัวรีบคว้าโทรศัพท์อีก แต่ก็ช้ากว่าอาคเนย์ที่ปัดมือสิทธาออกพร้อมคำถามค้างคาใจ“นี่มึงรู้จักกันถึงขนาดแลกไลน์กันเลยเหรอวะ”“ก็คนรู้จักอะ มีไร”“เปล่า”“กูก็ไม่ได้สนิทอะไร เขาแค่เป็นเพื่อนน้องกูเคยเจอกันสองสามหนแล้วก็เพิ่งมาเจอที่นี่แหละ”“แต่แอลเพิ่งมาไทยไม่กี่วัน”“ก็แล้วไง เจอวันเดียวก็แลกไลน์ได้ปะวะ” “แต่กูเจอหลายวัน ยังไม่มีไลน์เขาเลย”“เอ๊า! แล้วกูจะรู้ปะว่าทำไมเขาไม่ให้มึง” สิทธาตอบปัดก่อนจะแบมือมาตรงหน้าอาคเนย์ “เอาโทรศัพท์กูมาเลย”“มึงตอบมาก่อนว่าที่เคยเจอสองสามหนน่ะที่ไหน”“เมกา”อาคเนย์นิ่งไป เขาจำได้ว่าก่อนหมดสติไปตอนนั้น แอลเรียกเขาว่าพี่เน เท่ากับแอลคืออินทัชไม่ผิดแน่...เกิดอะไรขึ้นกับอินทัชคนเดิมที่สวีเดนกันแน่...อาคเนย์ลอบมองดวงหน้าคมเข้มของเพื่อนรักที่แบมือมาทวงโทรศัพท์อีกครั้ง เขาจึงยื่นให้แต่โดยดี

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   53 เธอยัง

    พยาบาลรุดเข้าประคองอาคเนย์ให้ทรงตัวอยู่ แต่เธอหรือจะสู้แรงอาคเนย์ที่ปัดมือหญิงสาวทีเดียวก็เซ“ผมขอโทษ แต่ผมต้องไปจริงๆ”ว่าจบอาคเนย์ก็ดึงสายน้ำเกลือออก ลุกขึ้นยืนเต็มสองเท้าแล้วโผเผออกไปทั้งชุดผู้ป่วยในสีฟ้ายับย่นพยาบาลสาวตกใจแต่ไม่สามารถยับยั้งได้ เธอจึงรีบแจ้งวอร์ดแล้วตามออกไป แต่ไม่ทันเพราะอาคเนย์หายไปจากสายตาเสียแล้ว“ไปไหนแล้วนะ! โอ๊ย! ตายแน่ๆ เลยฉัน”พยาบาลสาวหันรีหันขวางในใจพุ่งพล่านเพราะกลัวโดนตำหนิ เธอจึงรี่ตรงไปที่เคาน์เตอร์พยาบาลก็พบว่าไม่มีเจ้าหน้าที่อยู่สักคนจึงตัดสินใจต่อสายหาเจ้าหน้าที่ที่อยู่ด้านล่าง“ช่วยสกัดผู้ป่วยห้อง 407 ที่คุณนายเป็นเจ้าของไข้ไว้ก่อนนะคะ เขาหนีออกจากห้องไป ยังสวมชุดผู้ป่วยในอยู่ด้วยค่ะ!”พยาบาลสาวรีรอก็ได้คำตอบ เธอจึงรีบซักต่อ “เจอไหมคะ ไม่เจอเหรอคะ งั้นช่วยเช็คกล้องวงจรปิดให้ทีค่ะ”“โอ๊ย! ฉันต้องโดนคุณนายด่าแน่ๆ อุตส่าห์ฝากฝังดิบดีไม่รู้ไปทางไหนแล้วนะ”“เกิดอะไรขึ้นเหรอพี่”พยาบาลสาวหันขวับไปหาพยาบาลรุ่นน้องต้นเสียงเมื่อครู่แล้วรัวคำถามทัน“นี่ไปไหนมาเนี่ย รู้ไหมคนไข้ห้อง 407 ที่เธอต้องเฝ้าไข้คืนนี้หนีไปแล้ว!”“ห๊า! แล้วทำไงคะ”“ก็ต้องรีบตามหาสิ

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   52 ไม่ไยดี

    แอลเสียงแข็งเงยหน้ามองแม่แล้วกัดฟันกรอด นึกถึงตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องพบเจอเรื่องร้ายๆ ตั้งแต่กลับมาจากอเมริกา ก็เพราะทรงพลอยากได้สมบัติบ้าๆ นั่นไม่ใช่เหรอ!“งั้นแม่จะหาคนมาอยู่เฝ้า ส่วนเราก็กลับไปเตรียมตัวไปงานคืนนี้ได้แล้ว” “’ให้ไปสีซอให้ควายฟังน่ะเหรอ” “แอล!” แม่เอ็ดเสียงดังลั่นจนกระทั่งนางพยาบาลที่กำลังเข็นถาดเข้ามาถึงกับชะงัก “เอ่อ... คือว่า...ขอโทษค่ะ”นางพยาบาลสาวสวยถึงกับอึกอัก ทำให้แม่ของแอลปรับอารมณ์เป็นยิ้มแย้มแล้วผายมือให้หญิงสาวเข้ามาจัดการกับอาคเนย์ทันที “เชิญค่ะ ดิฉันกำลังจะกลับพอดี คืนนี้รบกวนคุณพยาบาลช่วยหาคนเฝ้าไข้พิเศษจนกว่าทางบ้านเขาจะมา ส่วนค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ฉันจะเคลียร์ให้ หรือไม่ก็แจ้งไปทางเลขาคุณทรงพลก็แล้วกันนะ” “ค่ะ ค่ะ” พยาบาลได้ยินชื่อนายหัวทรงพลก็หงอจัดรีบตอบ “ดิฉันจะจัดการให้เรียบร้อยไม่ต้องห่วงค่ะ” “ดีค่ะ” วาสนาว่าจบก็เดินเชิดออกไปจากห้องทันที แอลมองตามแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้าระอา แม่คงลืมไปแล้วว่าตัวเองก็เคยเป็นนางพยาบาลที่ต้องคอยดูแลผู้ป่วยเหมือนกัน เมื่อก่อนแม่ข

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   51 อย่าเป็นอะไรนะ!

    ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่อาคเนย์หลับไป...แอลรู้สึกใจหายเมื่อมองดวงหน้าคมของคนเคยรัก เมื่อก่อนอาคเนย์ก็มีเค้าความคมคายอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้ที่อาคเนย์โตขึ้นมาก แม้โครงหน้าจะเปลี่ยนไป สันกรามคมได้รูปรับกับเรือนคิ้วดกหนาก็เด่นขึ้น ขนตายาวที่รับกับดวงหน้าขณะกะพริบปริบราวกับคนไม่ได้หลับลึก อีกทั้งรูปร่างสูงใหญ่ที่ต่างไปจากเดิมตามวัยนั่นอีก เคยเป็นสิ่งที่ทำให้เขาหลงใหลไม่ต่างจากตอนนี้...แอลได้แต่มองคนป่วยด้วยความอาลัยอาวรณ์ อาคเนย์เจ็บตัวก็เพราะเขา ถูกพักงานก็เพราะเขา ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สมควรเลย เขาไม่ควรมาที่นี่ตั้งแต่แรกไม่ควรเลย...ใช่แล้ว...เขานี่แหละคืออินทัช...อาคเนย์เข้าใจไม่ผิด เขาจำอาคเนย์ได้ตั้งแต่แรกเห็น และรู้ว่าอาคเนย์ก็จำได้ว่าเขาคืออินทัช จึงได้พยายามซักไซ้ไล่ต้อนเขาให้จนมุม แต่สำหรับแอลคนนี้คืออินทัชคนที่มีบาดแผลในชีวิตครั้งใหญ่เมื่อคราวนั้น เขาจึงไม่อาจรับได้...แอลกลับมาที่นี่อีกครั้งเพราะอยากพบอาคเนย์ก่อนตัดสินใจครั้งใหญ่ แต่เหตุการณ์วันนี้กลับทำให้คิดหนักกว่าเก่า...เขากลัวการสูญเสีย...ไม่อยากสูญเสียอาคเนย์อีกแล้ว...ไม่เคยมีครั้งไหนที่แอลจะกลัวการพลัดพรากจากคนที่รักมากเท

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   50 พี่เน!

    แอลถึงกับชะงักก่อนจะดูเมนูอีกพักนึงจึงชวนอาคเนย์มานั่งใกล้พัดลม อาคเนย์ไม่เพียงแต่เดินตามอย่างว่าง่าย กลับนั่งจ้องแอลที่นั่งตรงข้ามไม่วางตา ปฏิเสธไม่ได้ว่าแอลทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายทั้งที่ใจอยากจะต่อต้าน แต่อาคเนย์กลับรู้สึกต่างไปเขาอาศัยช่วงระหว่างรออาหารลำเลียงมา สอบปากคำแอลแบบเนียนๆ“ได้ยินว่าคุณโตที่เมืองนอก”“อือฮึ”“ประเทศไหน”“ถามไมอะ คุณก็มีประวัติผมอยู่นี่” แอลย้อน“ก็มีแต่อยากรู้”“อเมริกา”“แล้วเคยอยู่ไทยไหม”“ทำไมอยากรู้”“ก็เปล่า เห็นคุณสั่งแต่ละอย่าง น่าจะกินเผ็ดเก่ง”“เมื่อก่อนก็ไม่เก่งหรอก”“แล้วตอนนี้ล่ะ”“ก็ไม่เก่ง” แอลบอกแล้วหัวเราะ “แต่แม่ผมทำร้านอาหารไทย ผมก็ต้องมีสกิลการกินอาหารไทยอยู่ในสายเลือดนะ”“ก็ยังดีนะ”“อาหารที่นั่นรสจืดๆ ออกหวานสักหน่อย พอดีกับผมที่ชอบรสหวานหน่อยด้วย”“เหมือนแฟนผมเลย” อาคเนย์ว่าพลางยื่นช้อนส้อมที่วางอยู่ในกล่องริมผนังส่งให้แอลถึงกับชะงักถามกลับ “คุณมีแฟนแล้วเหรอ”“เคยมีน่ะ”“แล้วเขาไปไหนแล้วล่ะ”“อยู่ที่นี่”“หา ไหนเหรอ” แอลเสียงสูงถามกลับอาคเนย์ยกมือขวาทาบหน้าอกตัวเองก่อนตอบ “อยู่ในใจ อยู่ตรงนี้ตลอดมา”แอลตั้งท่าจะพูดต่อ พอดีกับที่แม่

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   49 เริ่มสนิท

    อลพูดพลางเดินตรงเข้ามาสีหน้ายิ้มแย้ม ต่างกับอาคเนย์ที่ยังงง ไม่นานเด็กหนุ่มก็เดินอ้อมมาข้างๆ แล้วเกาะแขนเขาแน่“เราไปกินข้าวกันเหอะ ผมหิวแล้ว” อาคเนย์ชั่งใจอยู่ครู่จึงตอบตกลงโดยมีจ่าประกอบที่ยืนอ้าปากค้างไม่ต่างกับแอลที่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะตกลง “จะไปกับผมจริงเหรอคุณ” แอลถามย้ำ อาคเนย์กระตุกยิ้มร้ายก่อนตอบ “ไปจริงสิ หรือว่าคุณป๊อด” “คุณสิป๊อด” แอลบ่นงึมงำจนหน้าง้ำ ก่อนที่ทั้งสองจะออกไป จ่าประกอบก็เรียกไว้ “ผู้กองครับ คืนนี้อย่าลืมไปงานเลี้ยงต้อนรับนะครับ” “เลี้ยงต้อนรับผมพักงานนะเหรอ ไม่ไปหรอกเสียเงินภาษีประชาชนเปล่าๆ” “เอ่อ... แต่ว่างานนี้นายหัวทรงพลเป็นเจ้าภาพนะครับ” จ่าประกอบอึกอัก “ผมว่า...” “ยิ่งไม่ควรไป” อาคเนย์ย้ำอีกครั้ง จ่าประกอบได้แต่ยืนมองทั้งสองเดินเคียงกันไปด้วยความรู้สึกหนักใจ ใครๆ ก็รู้ว่าเกาะพลอยเป็นแหล่งอิทธิพลของใคร หากอาคเนย์ไม่ไปเท่ากับประกาศตัวเป็นศัตรูกับทรงพล ไหนจะแอลอีก “หาเรื่องแล้วผู้กองเอ๊ย” ไม่ผิดจากที่ประกอบพูดสักนิด....

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status