مشاركة

47 เด็กแสบ

مؤلف: sammi'P
last update آخر تحديث: 2025-08-11 00:30:49

แต่จู่ๆ อาคเนย์ก็ทนไม่ไหวโพล่งถามอีกฝ่ายที่นั่งดื่มน้ำชิลอยู่ที่โชฟา

“คุณสงสัยใครบ้างไหม”

“ไม่รู้แลย ไม่มีใครรู้ด้วยว่าผมพักที่นี่ นอกจาก...”

“ใคร”

“แม่ ทรงพล แล้วก็ไอ้ปอง อ้อ พิชอีกคน แต่พิชคงติดธุระมั้งก็เลยไม่มาดูแลผม”

อาคเนย์ได้ยินคำตอบแล้วก็ไม่ค่อยสงสัยนัก เพราะทรงพลเป็นผู้มีอิทธิพลในเกาะพลอย และเป็นหุ้นส่วนกับเจ้าของคอนโดมิเนียมแห่งนี้ที่เขาพักอยู่ ที่รับเฉพาะแขกวีวีไอพีเพราะราคาสูงลิ่ว

ที่พักที่นี่เมื่อคืนนี้ก็เพราะเพิ่งโยกย้ายมาจึงยังไมได้เตรียมความพร้อมเท่าไหร่ อาศัยได้ความเอื้อเฟื้อของสิทธาเพื่อนรักที่เป็นเจ้าของโรงแรมหรูหลายแห่งในเกาะพลอย และเป็นเจ้าของวีไอพีคอนโดมิเนียมเก้าชั้นแห่งนี้ ซึ่งลำพังเงินเดือนข้าราชการของเขาคงไม่สามารถพักที่นี่ได้

แต่แอลพักที่นี่...

ไม่รู้ว่าจะรู้จักกันกับสิทธาหรือไม่...

“นี่ คุณอ้วก หลับนกอีกแล้วสิ”

แอลยื่นหน้าเข้ามาใกล้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่อาคเนย์ถึงกับสะดุ้งผงะถอยหลังทันที

“อย่าเข้ามา”

แอลชะงัก ดวงหน้าอ่อนเยาว์ที่เมื่อครู่ยังมีรอยยิ้มหุบลงโดยไม่ได้นัดหมาย

“รังเกียจกันจังเลยนะ แหม”

“ผมไม่ได้รัง
استمر في قراءة هذا الكتاب مجانا
امسح الكود لتنزيل التطبيق
الفصل مغلق

أحدث فصل

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   54 เพลงที่อินชอบ

    ไมทันที่สิทธาจะได้ตอบสิ่งที่อาคเนย์ข้องใจ เสียงไลน์ก็ดังขัดจังหวะ พร้อมกับข้อความที่เด้งลงมาหน้าจอทำให้อาคเนย์ที่อ่านทุกถ้อยความถึงกับชะงัก...เขาฟื้นรึยัง......อาการเป็นยังไงบ้าง ......ตอบด้วย...อาคเนย์อ่านข้อความสั้นๆ ที่ส่งมาหลายครั้งแล้วเหลือบมองสิทธาที่เหมือนจะรู้ตัวรีบคว้าโทรศัพท์อีก แต่ก็ช้ากว่าอาคเนย์ที่ปัดมือสิทธาออกพร้อมคำถามค้างคาใจ“นี่มึงรู้จักกันถึงขนาดแลกไลน์กันเลยเหรอวะ”“ก็คนรู้จักอะ มีไร”“เปล่า”“กูก็ไม่ได้สนิทอะไร เขาแค่เป็นเพื่อนน้องกูเคยเจอกันสองสามหนแล้วก็เพิ่งมาเจอที่นี่แหละ”“แต่แอลเพิ่งมาไทยไม่กี่วัน”“ก็แล้วไง เจอวันเดียวก็แลกไลน์ได้ปะวะ” “แต่กูเจอหลายวัน ยังไม่มีไลน์เขาเลย”“เอ๊า! แล้วกูจะรู้ปะว่าทำไมเขาไม่ให้มึง” สิทธาตอบปัดก่อนจะแบมือมาตรงหน้าอาคเนย์ “เอาโทรศัพท์กูมาเลย”“มึงตอบมาก่อนว่าที่เคยเจอสองสามหนน่ะที่ไหน”“เมกา”อาคเนย์นิ่งไป เขาจำได้ว่าก่อนหมดสติไปตอนนั้น แอลเรียกเขาว่าพี่เน เท่ากับแอลคืออินทัชไม่ผิดแน่...เกิดอะไรขึ้นกับอินทัชคนเดิมที่สวีเดนกันแน่...อาคเนย์ลอบมองดวงหน้าคมเข้มของเพื่อนรักที่แบมือมาทวงโทรศัพท์อีกครั้ง เขาจึงยื่นให้แต่โดยดี

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   53 เธอยัง

    พยาบาลรุดเข้าประคองอาคเนย์ให้ทรงตัวอยู่ แต่เธอหรือจะสู้แรงอาคเนย์ที่ปัดมือหญิงสาวทีเดียวก็เซ“ผมขอโทษ แต่ผมต้องไปจริงๆ”ว่าจบอาคเนย์ก็ดึงสายน้ำเกลือออก ลุกขึ้นยืนเต็มสองเท้าแล้วโผเผออกไปทั้งชุดผู้ป่วยในสีฟ้ายับย่นพยาบาลสาวตกใจแต่ไม่สามารถยับยั้งได้ เธอจึงรีบแจ้งวอร์ดแล้วตามออกไป แต่ไม่ทันเพราะอาคเนย์หายไปจากสายตาเสียแล้ว“ไปไหนแล้วนะ! โอ๊ย! ตายแน่ๆ เลยฉัน”พยาบาลสาวหันรีหันขวางในใจพุ่งพล่านเพราะกลัวโดนตำหนิ เธอจึงรี่ตรงไปที่เคาน์เตอร์พยาบาลก็พบว่าไม่มีเจ้าหน้าที่อยู่สักคนจึงตัดสินใจต่อสายหาเจ้าหน้าที่ที่อยู่ด้านล่าง“ช่วยสกัดผู้ป่วยห้อง 407 ที่คุณนายเป็นเจ้าของไข้ไว้ก่อนนะคะ เขาหนีออกจากห้องไป ยังสวมชุดผู้ป่วยในอยู่ด้วยค่ะ!”พยาบาลสาวรีรอก็ได้คำตอบ เธอจึงรีบซักต่อ “เจอไหมคะ ไม่เจอเหรอคะ งั้นช่วยเช็คกล้องวงจรปิดให้ทีค่ะ”“โอ๊ย! ฉันต้องโดนคุณนายด่าแน่ๆ อุตส่าห์ฝากฝังดิบดีไม่รู้ไปทางไหนแล้วนะ”“เกิดอะไรขึ้นเหรอพี่”พยาบาลสาวหันขวับไปหาพยาบาลรุ่นน้องต้นเสียงเมื่อครู่แล้วรัวคำถามทัน“นี่ไปไหนมาเนี่ย รู้ไหมคนไข้ห้อง 407 ที่เธอต้องเฝ้าไข้คืนนี้หนีไปแล้ว!”“ห๊า! แล้วทำไงคะ”“ก็ต้องรีบตามหาสิ

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   52 ไม่ไยดี

    แอลเสียงแข็งเงยหน้ามองแม่แล้วกัดฟันกรอด นึกถึงตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องพบเจอเรื่องร้ายๆ ตั้งแต่กลับมาจากอเมริกา ก็เพราะทรงพลอยากได้สมบัติบ้าๆ นั่นไม่ใช่เหรอ!“งั้นแม่จะหาคนมาอยู่เฝ้า ส่วนเราก็กลับไปเตรียมตัวไปงานคืนนี้ได้แล้ว” “’ให้ไปสีซอให้ควายฟังน่ะเหรอ” “แอล!” แม่เอ็ดเสียงดังลั่นจนกระทั่งนางพยาบาลที่กำลังเข็นถาดเข้ามาถึงกับชะงัก “เอ่อ... คือว่า...ขอโทษค่ะ”นางพยาบาลสาวสวยถึงกับอึกอัก ทำให้แม่ของแอลปรับอารมณ์เป็นยิ้มแย้มแล้วผายมือให้หญิงสาวเข้ามาจัดการกับอาคเนย์ทันที “เชิญค่ะ ดิฉันกำลังจะกลับพอดี คืนนี้รบกวนคุณพยาบาลช่วยหาคนเฝ้าไข้พิเศษจนกว่าทางบ้านเขาจะมา ส่วนค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ฉันจะเคลียร์ให้ หรือไม่ก็แจ้งไปทางเลขาคุณทรงพลก็แล้วกันนะ” “ค่ะ ค่ะ” พยาบาลได้ยินชื่อนายหัวทรงพลก็หงอจัดรีบตอบ “ดิฉันจะจัดการให้เรียบร้อยไม่ต้องห่วงค่ะ” “ดีค่ะ” วาสนาว่าจบก็เดินเชิดออกไปจากห้องทันที แอลมองตามแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้าระอา แม่คงลืมไปแล้วว่าตัวเองก็เคยเป็นนางพยาบาลที่ต้องคอยดูแลผู้ป่วยเหมือนกัน เมื่อก่อนแม่ข

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   51 อย่าเป็นอะไรนะ!

    ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่อาคเนย์หลับไป...แอลรู้สึกใจหายเมื่อมองดวงหน้าคมของคนเคยรัก เมื่อก่อนอาคเนย์ก็มีเค้าความคมคายอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้ที่อาคเนย์โตขึ้นมาก แม้โครงหน้าจะเปลี่ยนไป สันกรามคมได้รูปรับกับเรือนคิ้วดกหนาก็เด่นขึ้น ขนตายาวที่รับกับดวงหน้าขณะกะพริบปริบราวกับคนไม่ได้หลับลึก อีกทั้งรูปร่างสูงใหญ่ที่ต่างไปจากเดิมตามวัยนั่นอีก เคยเป็นสิ่งที่ทำให้เขาหลงใหลไม่ต่างจากตอนนี้...แอลได้แต่มองคนป่วยด้วยความอาลัยอาวรณ์ อาคเนย์เจ็บตัวก็เพราะเขา ถูกพักงานก็เพราะเขา ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สมควรเลย เขาไม่ควรมาที่นี่ตั้งแต่แรกไม่ควรเลย...ใช่แล้ว...เขานี่แหละคืออินทัช...อาคเนย์เข้าใจไม่ผิด เขาจำอาคเนย์ได้ตั้งแต่แรกเห็น และรู้ว่าอาคเนย์ก็จำได้ว่าเขาคืออินทัช จึงได้พยายามซักไซ้ไล่ต้อนเขาให้จนมุม แต่สำหรับแอลคนนี้คืออินทัชคนที่มีบาดแผลในชีวิตครั้งใหญ่เมื่อคราวนั้น เขาจึงไม่อาจรับได้...แอลกลับมาที่นี่อีกครั้งเพราะอยากพบอาคเนย์ก่อนตัดสินใจครั้งใหญ่ แต่เหตุการณ์วันนี้กลับทำให้คิดหนักกว่าเก่า...เขากลัวการสูญเสีย...ไม่อยากสูญเสียอาคเนย์อีกแล้ว...ไม่เคยมีครั้งไหนที่แอลจะกลัวการพลัดพรากจากคนที่รักมากเท

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   50 พี่เน!

    แอลถึงกับชะงักก่อนจะดูเมนูอีกพักนึงจึงชวนอาคเนย์มานั่งใกล้พัดลม อาคเนย์ไม่เพียงแต่เดินตามอย่างว่าง่าย กลับนั่งจ้องแอลที่นั่งตรงข้ามไม่วางตา ปฏิเสธไม่ได้ว่าแอลทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายทั้งที่ใจอยากจะต่อต้าน แต่อาคเนย์กลับรู้สึกต่างไปเขาอาศัยช่วงระหว่างรออาหารลำเลียงมา สอบปากคำแอลแบบเนียนๆ“ได้ยินว่าคุณโตที่เมืองนอก”“อือฮึ”“ประเทศไหน”“ถามไมอะ คุณก็มีประวัติผมอยู่นี่” แอลย้อน“ก็มีแต่อยากรู้”“อเมริกา”“แล้วเคยอยู่ไทยไหม”“ทำไมอยากรู้”“ก็เปล่า เห็นคุณสั่งแต่ละอย่าง น่าจะกินเผ็ดเก่ง”“เมื่อก่อนก็ไม่เก่งหรอก”“แล้วตอนนี้ล่ะ”“ก็ไม่เก่ง” แอลบอกแล้วหัวเราะ “แต่แม่ผมทำร้านอาหารไทย ผมก็ต้องมีสกิลการกินอาหารไทยอยู่ในสายเลือดนะ”“ก็ยังดีนะ”“อาหารที่นั่นรสจืดๆ ออกหวานสักหน่อย พอดีกับผมที่ชอบรสหวานหน่อยด้วย”“เหมือนแฟนผมเลย” อาคเนย์ว่าพลางยื่นช้อนส้อมที่วางอยู่ในกล่องริมผนังส่งให้แอลถึงกับชะงักถามกลับ “คุณมีแฟนแล้วเหรอ”“เคยมีน่ะ”“แล้วเขาไปไหนแล้วล่ะ”“อยู่ที่นี่”“หา ไหนเหรอ” แอลเสียงสูงถามกลับอาคเนย์ยกมือขวาทาบหน้าอกตัวเองก่อนตอบ “อยู่ในใจ อยู่ตรงนี้ตลอดมา”แอลตั้งท่าจะพูดต่อ พอดีกับที่แม่

  • ขอรักเจ้าตัวร้าย   49 เริ่มสนิท

    อลพูดพลางเดินตรงเข้ามาสีหน้ายิ้มแย้ม ต่างกับอาคเนย์ที่ยังงง ไม่นานเด็กหนุ่มก็เดินอ้อมมาข้างๆ แล้วเกาะแขนเขาแน่“เราไปกินข้าวกันเหอะ ผมหิวแล้ว” อาคเนย์ชั่งใจอยู่ครู่จึงตอบตกลงโดยมีจ่าประกอบที่ยืนอ้าปากค้างไม่ต่างกับแอลที่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะตกลง “จะไปกับผมจริงเหรอคุณ” แอลถามย้ำ อาคเนย์กระตุกยิ้มร้ายก่อนตอบ “ไปจริงสิ หรือว่าคุณป๊อด” “คุณสิป๊อด” แอลบ่นงึมงำจนหน้าง้ำ ก่อนที่ทั้งสองจะออกไป จ่าประกอบก็เรียกไว้ “ผู้กองครับ คืนนี้อย่าลืมไปงานเลี้ยงต้อนรับนะครับ” “เลี้ยงต้อนรับผมพักงานนะเหรอ ไม่ไปหรอกเสียเงินภาษีประชาชนเปล่าๆ” “เอ่อ... แต่ว่างานนี้นายหัวทรงพลเป็นเจ้าภาพนะครับ” จ่าประกอบอึกอัก “ผมว่า...” “ยิ่งไม่ควรไป” อาคเนย์ย้ำอีกครั้ง จ่าประกอบได้แต่ยืนมองทั้งสองเดินเคียงกันไปด้วยความรู้สึกหนักใจ ใครๆ ก็รู้ว่าเกาะพลอยเป็นแหล่งอิทธิพลของใคร หากอาคเนย์ไม่ไปเท่ากับประกาศตัวเป็นศัตรูกับทรงพล ไหนจะแอลอีก “หาเรื่องแล้วผู้กองเอ๊ย” ไม่ผิดจากที่ประกอบพูดสักนิด....

فصول أخرى
استكشاف وقراءة روايات جيدة مجانية
الوصول المجاني إلى عدد كبير من الروايات الجيدة على تطبيق GoodNovel. تنزيل الكتب التي تحبها وقراءتها كلما وأينما أردت
اقرأ الكتب مجانا في التطبيق
امسح الكود للقراءة على التطبيق
DMCA.com Protection Status