ตอนที่ 23 กับดักที่ไร้ทางหนี

ตอนที่ 23 กับดักที่ไร้ทางหนี

ธามลืมตาขึ้นมาพร้อมกับหัวที่ปวดเหมือนจะระเบิด เขาจำอะไรไม่ได้เลยนอกจากภาพสุดท้ายที่เขานั่งดื่มอยู่ที่บาร์ แต่ภาพตรงหน้ากลับทำให้เขาสร่างเมาเป็นปลิดทิ้ง ปาริฉัตรกำลังนอนร้องไห้อยู่ข้างๆ เขาบนเตียงโรงแรม สภาพของเธอและห้องที่ดูยับเยินเหมือนเป็นหลักฐานมัดตัวว่าเขาได้ทำเรื่องที่เลวร้ายที่สุดลงไปแล้ว

“ธาม...ฮึก...เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น” เธอถามเสียงสั่นเครือ สวมบทบาทเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายได้อย่างสมบูรณ์แบบ

“ผม...ผมจำอะไรไม่ได้เลย” ธามพูดเสียงแห้ง เขาไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะทำแบบนั้นลงไป แต่เสียงร้องไห้ปานจะขาดใจของปาริฉัตรก็ทำให้เขาต้องยอมจำนนต่อหลักฐานตรงหน้า

“ผมขอโทษ...ผมขอโทษจริงๆ” เขาพูดเพื่อตัดปัญหา ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่เรื่องของลลินเท่านั้น “แต่ผมต้องรีบกลับบ้าน”

เขารีบลุกขึ้นแต่งตัวทันที ไม่สนใจเสียงของปาริฉัตรที่ดังตามหลังมาเลยแม้แต่น้อย ตลอดเส้นทางกลับบ้าน เขากดโทรศัพท์โทรหาลลินซ้ำๆ แต่ปลายสายกลับเป็นเสียงตอบรับอัตโนมัติที่บอกว่าเธอปิดเครื่อง หัวใจของเขายิ่งร้อนรนเหมือนมีไฟสุม

แต่ดูเหมือนทุกอย่างจะช้าไปแล้ว...

เมื่อเขากลับมาถึงบ้าน ความเงียบที่น่าอึดอัดก็เข้าต้อนรับ เขาตะโกนเรียกชื่อเธอไปทั่วบ้าน แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ เขาวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน และภาพที่เห็นก็ทำให้ขาทั้งสองข้างของเขาอ่อนแรงจนแทบทรุด

บนหัวเตียง...มีใบหย่าที่เซ็นชื่อของลลินไว้เรียบร้อยแล้ววางอยู่ ข้างกันนั้นคือแหวนแต่งงานของเธอ และโน้ตข้อความสั้นๆ ที่เขียนด้วยลายมือที่คุ้นเคย

‘ขอให้คุณมีความสุขกับคุณปาริฉัตรนะคะ’

ลินรู้เรื่องได้ยังไง! มันเป็นไปไม่ได้ที่ข่าวจะไปถึงเธอเร็วขนาดนี้! หรือว่า...นี่คือแผนการ! เขากำลังถูกใครบางคนจัดฉาก!

ธามรีบกดโทรศัพท์หาเลขาคนสนิททันที “ภาคย์! สืบเรื่องทุกอย่างที่โรงแรมที่ผมอยู่เมื่อคืน! โดยเฉพาะกล้องวงจรปิด! ผมต้องการคำตอบเดี๋ยวนี้!”

จากนั้นเขาก็รีบออกไปตามหาลลินทันที เขาไปที่คอนโดของเธอ...แต่ห้องก็ว่างเปล่า เขาไปที่บริษัท...พนักงานบอกว่าเธอและคีรินทร์ไม่ได้เข้าบริษัทในวันนี้

ความรู้สึกเหมือนกำลังจะสูญเสียเธอไปตลอดกาลบีบหัวใจของเขาจนเจ็บปวด ในจังหวะนั้นเองที่โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เป็นสายจากเลขาที่เขารอคอย

“ว่าไงภาคย์! ได้เรื่องไหม!”

“แย่หน่อยครับนาย...ผมเช็กกับทางโรงแรมแล้ว ฟุตเทจกล้องวงจรปิดของเมื่อคืน โดยเฉพาะชั้นที่นายอยู่ ถูกลบออกไปทั้งหมดครับ ไม่เหลือหลักฐานอะไรเลย”

คำพูดของเลขาเหมือนค้อนที่ทุบลงมาซ้ำแผลเดิมของเขา หลักฐานชิ้นเดียวที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขาได้ หายไปแล้ว

3 เดือนต่อมา

เวลาผ่านไป แต่ธามก็ยังหาตัวลลินไม่พบ

ปาริฉัตรเข้ามาทำตัวเป็นเจ้าของเขามากขึ้นทุกวัน เธอเข้าออกบ้านและบริษัทของเขาราวกับเป็นที่ของตัวเอง และเมื่อเรื่อง ‘ความผิดพลาด’ ในคืนนั้นไปถึงหูผู้ใหญ่ คุณหญิงประภาก็บังคับให้เขาจัดงานแต่งงานเพื่อรับผิดชอบ

แต่ธามกลับยืนกรานเสียงแข็ง “ผมบอกไปแล้วไงครับ ว่าผมจะไม่มีวันเซ็นใบหย่า!”

ปาริฉัตรไม่ได้สนใจคำพูดนั้น เธอรู้ดีว่าตอนนี้เธอคือผู้กุมไพ่เหนือกว่า ขอแค่ได้จัดงานแต่งงานใหญ่โตให้สังคมรับรู้ก็พอ ส่วนเรื่องทะเบียนสมรสจะเป็นยังไงก็ช่างมัน

แต่ปัญหาที่สำคัญกว่าสำหรับเธอตอนนี้ คือการหาทางสลัด ‘ธีภพ’ ผัวเก่าจอมไถ ที่ยังคอยตามราวีขู่จะแฉเรื่องของเธอไม่เลิกให้พ้นทางไปให้ได้ ก่อนที่แผนการทั้งหมดของเธอจะพังลงต่อหน้า

ชีวิตของปาริฉัตรควรจะโรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่ทุกอย่างกลับไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด...เมื่อมี ‘ปลิง’ ตัวใหญ่เกาะติดชีวิตเธอไม่ยอมปล่อย

ธีภพ...ผัวเก่าที่เธอเคยทิ้งไป กำลังรีดไถเงินจากเธอหนักข้อขึ้นทุกวัน

‘ที่รัก เงินก้อนล่าสุดใช้หมดแล้วนะ รอบนี้ขอสักสองล้านเป็นค่าปิดปากเรื่องของเรา...ไม่งั้นคลิปสนุกๆ ของเราได้หลุดไปถึงมือคู่หมั้นคนใหม่ของเธอแน่’

ข้อความข่มขู่ที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ ทำให้ปาริฉัตรกำมือแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน เธอกดโอนเงินให้มันไปหลายครั้งแล้ว แต่มันก็ไม่เคยพอ ความอดทนของเธอมาถึงขีดสุด...ในเมื่อพูดกันดีๆ ไม่ได้ ก็คงต้องใช้วิธีอื่น

เธอเลื่อนดูรายชื่อในโทรศัพท์ ไปหยุดอยู่ที่ชื่อที่บันทึกไว้ว่า ‘Mr. Clean’ ก่อนจะกดโทรออกอย่างไม่ลังเล

“ฉันมีงานให้ทำ...เก็บคน” เธอพูดเสียงเย็นชา

ปลายสายตอบกลับมาสั้นๆ “ส่งรูปเป้าหมายกับเงินมัดจำมา”

“จัดการให้มันดูเหมือนอุบัติเหตุ อย่าให้มีอะไรสาวมาถึงฉันได้”

“ได้...แต่ราคาก็จะสูงขึ้น”

“เท่าไหร่ก็จ่าย!”

ปาริฉัตรวางสายด้วยแววตาที่แข็งกร้าว เธอโอนเงินจำนวนมหาศาลออกไปจากบัญชี พร้อมกับส่งรูปของธีภพแนบไปด้วย เธอเชื่อว่านี่คือการลงทุนที่คุ้มค่าที่สุด ปัญหาน่ารำคาญกำลังจะถูกกำจัดให้หายไปจากชีวิตเธอตลอดกาล

แต่เธอก็คิดผิด...

‘ธีภพ’ รอดตายปาฏิหาริย์!’

ติ๊ง!

เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้น เป็นข้อความจากเบอร์ที่ไม่คุ้นเคย แต่เธอรู้ทันทีว่าเป็นใคร

‘คิดจะฆ่าผัวตัวเองเลยเหรอ...ที่รัก :)’

‘เกมของเรามันเพิ่งจะเริ่มต้น...เตรียมตัวรับนรกจากกูได้เลย...อีผู้หญิงแพศยา!’

ใบหน้าสวยของปาริฉัตรซีดเผือดราวกับกระดาษ ความรู้สึกหวาดกลัวเข้าจู่โจมอย่างรุนแรง